Οι «Θρυλοι του Αιμου» του Γιορνταν Γιοβκοβ παρουσιαζονται στην Κομοτηνη

Το Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, η  εφημερίδα «Παρατηρητής της Θράκης» και ο εκδοτικός οίκος «Αντ. Σταμούλη» σας προσκαλούν στην εκδήλωση «Μεταφρασμένη λογοτεχνία και διαπολιτισμική επικοινωνία:  ελληνικές μεταφράσεις βουλγαρικής λογοτεχνίας. Οι “Θρύλοι του Αίμου” του Γιορντάν Γιόβκοβ».
 
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον 2ο όροφο της Λέσχης Κομοτηναίων, την Τετάρτη 7 Μαρτίου, στις 19:30.
 
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: 

• Κατερίνα Σχοινά, Φιλόλογος, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης
• Μανόλης Σέργης, Καθηγητής Λαογραφίας του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών  
• Χριστίνα Μάρκου, Ζωή Πολίτου, Μάρκος Αλμπάνης (μεταφραστική ομάδα του βιβλίου «Θρύλοι του Αίμου», Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών, Κατεύθυνση Βουλγαρικών Σπουδών) 

Αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Μαρία Παπαδοπούλου και Φιλοποίμην Ανδρεάδης, ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει η φιλόλογος και επιμελήτρια εκδόσεων Τζένη Κατσαρή – Βαφειάδη.  

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

Τα δάση ήταν τρία: της Παναγιάς, της Γριάς και της Τσιγγάνας. Όταν φυσούσε αέρας, θρόιζε πάντα το ένα, ενώ τ' άλλα έμεναν σιωπηλά. Σαν έπιανε ο νοτιάς κάτω απ' τον κάμπο και ανακάτευε τα κλωνάρια του δάσους της Παναγιάς, αυτό θρόιζε, και τα άλλα δυο, της Γριάς και της Τσιγγάνας, που ήταν πιο απάνεμα, σώπαιναν: λες και άκουγαν παλιούς θρύλους για χαϊντούκους που τους εξιστορούσε το δάσος της Παναγιάς. Άλλες μέρες πάλι, με το γύρισμα του αέρα, με την ίδια απόκρυφη και μυστική γλώσσα, αυτά έπιαναν την κουβέντα. Δεν έχω άλλη ανάμνηση απ' τα παιδικά μου χρόνια, γεμάτη με τόση γοητεία, όπως αυτό το κουβεντολόι που είχαν εδώ και αιώνες τα τρία δάση. Θυμάμαι πως μικρά παιδιά βγαίναμε τα καλοκαιρινά βράδια με αστροφεγγιά στην αυλή με τα χωμένα στο σκοτάδι τσιμσίρια. Στο βορρά, στο φωτεινό ουρανό, βλέπαμε να διαγράφονται οι σκοτεινές κορφές των δέντρων. Στ' αυτιά μας έφταναν απόκοσμοι ήχοι: λες και κυλούσαν χιλιάδες αόρατοι χείμαρροι, βούιζαν καταρράκτες, λες κι εκεί, στα σπλάχνα του δάσους, είχαν μαζευτεί νεράιδες και ξωτικά, που χόρευαν στα καταπράσινα ξέφωτα, φώναζαν και γελούσαν.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.