Οι «Κοτες» της Γεωργιας Συμεωνιδου …εκαναν θραυση

Ο Σύλλογος Γυναίκα και Δημιουργία έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της πόλης μας πριν ακριβώς είκοσι χρόνια. Μία από τις πρώτες τότε εκδηλώσεις που έφεραν την υπογραφή των μελών του, ήταν μία θεατρική παράσταση.
 
Με αφορμή τη συμπλήρωση φέτος των 20 ετών ενεργής παρουσίας του στα δρώμενα της περιοχής, η θεατρική ομάδα του Συλλόγου ανέβασε κατά το τριήμερο 26 με 28 Φεβρουαρίου την παράσταση «Κότες» σε κείμενο της Γεωργίας Συμεωνίδου, εκ των ιδρυτικών μελών του Συλλόγου, και σκηνοθεσία της υπεύθυνης του ερασιτεχνικού εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, στην σκηνή του οποίου φιλοξενήθηκε και η παράσταση, κ.Άννας Μαχαιροπούλου.
 
Ένα τριήμερο παραστάσεων που κέρδισε το φιλοθέαμον κοινό της πόλης μας, το οποίο κατέστησε και τις τρεις παραστάσεις που δόθηκαν sold out.
 
Επί σκηνής βρέθηκαν μέλη της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου αλλά και μέλη του ερασιτεχνικού εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕ που συνέδραμαν στην προσπάθεια και συγκεκριμένα οι κ.κ. Άννα Αμπατζιάνη, Χριστίνα Γρηγοριάδου, Δανάη Δερμεντζόγλου, Ντέμης Καρελιάδης, Άρης Κιλλιγκαρίδης, Βέτα Κυρέζογλου, Μαρία Πετεινάκη, Εύα Σκότη, Σούλα Τοπτσή, Θανάσης Χαριτόπουλος, Δημήτρης Κωνσταντίνου, Κούλα Χατζηνάκη, ενώ μεταξύ των συντελεστών συγκαταλέγεται ο πάντα παρών κ.Δημήτρης Τζατζανάς που είχε την επιμέλεια του φωτισμού.
 
Προ ενός εκπληκτικού φαινομένου βρέθηκε λοιπόν επί τριήμερον το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής με μεγάλους αριθμούς συμπολιτών να συρρέουν να δουν την παράσταση, προ ενός εκπληκτικού φαινομένου, αφού πρόκειται για ερασιτεχνική δημιουργία, χωρίς κανένα μεγάλο όνομα πρωταγωνιστή και βαθυστόχαστες κριτικές να έχουν γραφεί, φαίνεται όμως ότι υπάρχει πλέον ένας σταθερός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου, του κοινού της πόλης μας και της συγγραφέως Γεωργίας Συμεωνίδου, εφόσον κάθε θεατρικό που ετοιμάζεται από το Σύλλογο έχει παλλαϊκή συμμετοχή. 

Ένα σύγχρονο ηθογραφικό κείμενο στο ρεαλιστικό πλαίσιο της εξαετούς κρίσης

Όχι τυχαία, αφού κι αυτή τη φορά είχαμε ένα ιδιαίτερα επίκαιρο κείμενο, «παιδί» εκατό τοις εκατό της κρίσης, που λειτουργεί στις ψυχές των θεατών ως βάλσαμο. Ένα σύγχρονο ηθογραφικό κείμενο, στο ρεαλιστικό πλαίσιο της εξαετούς κρίσης, που φτωχοποιεί και αποδεκατίζει τους Έλληνες πολίτες, στερώντας τους τη χαρά της ζωής, το σημαντικότερο, καταδικάζοντάς τους στην αβουλία και την παθητική αποδοχή οποιουδήποτε δεινού φέρνει η κρίση. Αποδοχή της φτώχειας, της ανεργίας, του εγκλεισμού στο σπίτι, της κατάθλιψης, του βουλιάγματος στην απραξία.
 
Ένα ηθογραφικό, σε ρεαλιστικό πλαίσιο, θεατρικό κείμενο που φωτογραφίζει τους σύγχρονους νεοέλληνες της κρίσης, που προτιμούν να κάθονται αποθαυμάζοντας τα προσόντα τους και τα πτυχία τους, άπραγοι και άεργοι, προσδοκώντας στη σύνταξη της γιαγιάς.
 
Ένα κείμενο καταπέλτης της αδράνειάς μας, της κακομοιριάς και του εφησυχασμού στα βαλτώδη νερά της απραξίας. Ένα κείμενο που αντιδρά σ’ όλα τα προαναφερθέντα κι έχει θέση, ακόμα και με κίνδυνο να φανεί διδακτικό.
 
Έχει θέση, αφού δράση αναλαμβάνει μια γιαγιά, η κυρά Δέσποινα, προκειμένου να επαναφέρει την οικογένεια της κόρης της-κοτοπουλίτσας, σε υγιή τροχιά… Ήτοι να υπακούσει ξανά στον κόσμο των αυτονοήτων, αφήνοντας εκτός τα σχήματα που οδηγούν στη μοιραία αποδοχή των πάντων. Η κυρά Δέσποινα έτσι που γυρίζει σπίτι από οίκο ευγηρίας προκειμένου να υπάρχει η σύνταξή της ως εισόδημα, εξασφαλίζει και στον γαμπρό σύζυγο της κοτοπουλίτσας- κόρης της, Τάσο δουλειά –μεροκάματο, όσο και στα τρία εγγόνια της. Δουλειά, αφήνοντας εκτός τα τυπικά τους προσόντα και τα πτυχία τους, γιατί αξία έχει η κίνηση, η αντίσταση στην παθητικοποίηση του πεπρωμένου.
 
Μία παράσταση που γοήτευσε και θεράπευσε, κι ας ήταν παράσταση ερασιτεχνών με πρώτους και δευτερεύοντες αυτή τη φορά ρόλους. Με την Σούλα Τοπτσή ν’ αναλαμβάνει τον ρόλο της κυρά Δέσποινας, τον Θανάση Χαριτόπουλο τον ρόλο του Τάσου και την Βέτα Κυρέζογλου τον ρόλο της κόρης- κοτοπουλίτσας με το όνομα Αποστολία, με τους δευτερεύοντες ρόλους να αναλαμβάνουν οι συνήθεις πρωταγωνιστές Ντέμης Καρελιάδης, Άρης Κιλλιγκαρίδης και Εύα Σκότη. 

Ο Δημήτρης Κωνσταντίνου ως «Αγαμέμνων» της γλώσσας

Η παράσταση όμως που σκηνοθέτησε η Άννα Μαχαιροπούλου μας χάρισε και μια ακόμη μεγάλη στιγμή, κοινή επιλογή όλων των μελών της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου, που, στην κυριολεξία αγκάλιασαν, για να γλεντήσουν όλοι μαζί τον υπέροχο ρόλο του Αγαμέμνονα, και επανέφεραν στη σκηνή ένα εκ των πρώτων ανδρών πρωταγωνιστών τους, από την παράσταση ακόμη της Μαρίας Κάλλας, τον αγαπητό τους Δημήτρη Κωνσταντίνου, που στον δύσκολο ρόλο του σχολαστικού φιλολόγου τα κατάφερε περίφημα. 

Η παράσταση της «Βαΐτσας»

Η παράσταση «Κότες» τα είχε όλα όμως… Και την απόδοση τιμής, την τιμητική πλακέτα που δόθηκε από το Σύλλογο στη συγγραφέα του Γεωργία Συμεωνίδου, από τα ιδρυτικά του μέλη, και την ωραία και μεστή εισαγωγή της προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ Σοφίας Μενεσελίδου, και είχε εντός της και μια ακόμη σπουδαία υπόκλιση…
 
Την κατάθεση της αγάπης της συγγραφέως στη μητέρα της, Βαΐτσα, στην οποία αφιερώνεται το έργο, και η οποία σήμερα στα χρόνια της κυρά Δέσποινας, ωραία σαν την κυρά Δέσποινα ζει με αξιοπρέπεια την περιπέτεια της λήθης με τη μνήμη, αγκαλιά με τις δυο υπέροχες κόρες της, την Άννα και τη Γεωργία.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.