«Ο ληστης» του Δημητρη Μανιατη με τον Πασχαλη Τσαρουχα στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνης

Εκλεψε την καρδιά και το μυαλό του θεατρόφιλου κοινού

Την καρδιά και το μυαλό του θεατρόφιλου κοινού της Κομοτηνής που παρακολούθησε την παράσταση κατά την τετραήμερη παραμονή της στην σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής πήρε μαζί του σαν «λεία» ο εκπληκτικός ληστής του εβρίτη ηθοποιού Πασχάλη Τσαρούχα.
 
Μετουσιωμένος στον «Ληστή» όπως τον φαντάστηκε στα γραπτά του ο Δημήτρης Μανιάτης, σε ένα αφιερωματικό, όπως χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς, κείμενο για τη ληστεία και την άγνωστη σε πολλούς κοινωνική τάξη των κοινωνικών ληστών, υπό τη μοναδική σκηνοθετική μπαγκέτα του μοναδικού Σταμάτη Κραουνάκη, ευφυέστατου ενορχηστρωτή του εγχειρήματος, που για τον ίδιο- ως αιώνια στρατευμένο στον πλουραλισμό, την ελευθερία αλλά και την δικαίωση της τέχνης- αποτέλεσε την εκπλήρωση ενός χρέους…
 
Μετουσιωμένος στον «Ληστή» ο Πασχάλης Τσαρούχας από την κορφή έως τα νύχια, χρησιμοποιώντας κάθε σπιθαμή του κορμιού, των αισθήσεων και του ταλέντου του, κατά κυριολεξία μετέφερε επί σκηνής την πάλη με την εξουσία, την προδοσία, ακόμα και τον έρωτα, στην πιο «σκληρή» εκδοχή του, αυτή του ανικανοποίητου.
 
Μία παράσταση «αφυπνιστική» τουλάχιστον για εμάς, τόσο ως προς το ταλέντο των συντελεστών της, όσο και ως προς το «εκλιπόν» για πολλούς κομμάτι της ιστορίας του λαού μας, αυτής των κοινωνικών ληστών, το μέγεθος και τα αίτια της παραβατικότητάς τους, που δεν εστιάζουν αλλού παρά μόνον στα κορυφαία συναισθήματα της αδικίας και της αδυναμίας να αναγνωριστεί το δίκιο του φτωχού, με συγκλονιστικά εφιαλτική για τον εξημερωμένο μας βίο τη σκηνική απόδοση της έννοιας της εκδίκησης… Τα κομματάκια λίπασμα της γλώσσας του Νετρέζα που πέρασε όλες τις γραμμές και βίασε την αγαπημένη του ήρωα, την Ελένη, που ο έρωτάς τους γεννήθηκε και επικυρώθηκε με τα μάτια…
 
Μια συγκλονιστική παράσταση τριών ταλαντούχων συντελεστών, ενός υπέροχου κειμένου που ισορροπεί με μαεστρία αναδεικνύοντας την οπτική των ανθρώπων που περνούν την κόκκινη γραμμή της κανονικότητας, ενός σκηνοθέτη, του Σταμάτη Κραουνάκη, που απεγκλώβισε με τρόπο μαγικό κάθε λέξη από το καθημερινό περίβλημά της και γέννησε νέα περιεχόμενα, και ενός ηθοποιού, μεγάλου βεληνεκούς στο συγκεκριμένο ρόλο, του Πασχάλη Τσαρούχα που έπλασε με όλο του το είναι, με κάθε του ίντσα ψυχής, καρδιάς, σώματος μια ανεπανάληπτη παράσταση… Με το τίποτα, ένα τραπέζι για σκηνικό χώρο, ένα παλτό-κάπα, δυο παγούρια νερό, και μια υφαντή λερή φουστανέλα-σκηνικό κόσμημα δια χειρός του ταλαντούχου εικαστικού Βασίλη Παπατσαρούχα.
 
Έναν μοναδικής εμβέλειας ηθοποιό, τη σκηνική του αξιοσύνη του οποίου δεν γνωρίζαμε, που ενσάρκωσε λέξη τη λέξη τον λόγο, αφήνοντάς μας ως παρακαταθήκη μια σπουδαία παράσταση… Αν μη τι άλλο απελευθερωτική για το μυαλό και τη σκέψη όσων την παρακολούθησαν με πλήρη κατάνυξη, τουλάχιστον στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, αν κρίνουμε από τη «νεκρική σιωπή» που υπήρχε καθ’ όλη τη διάρκειά της, και το συνεχές χειροκρότημα στο κλείσιμο της παράστασης, αποθεωτικό στο τριπλό του μπιζάρισμα. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.