Μαρια Χαριτοπουλου: Η νεα «εισοδος» στο καλλιτεχνικο δυναμικο της Ροδοπης

Στα πάτρια εδάφη για πρώτη φορά με την ιδιότητα της ηθοποιού επέστρεψε η Κομοτηναία Μαρία Χαριτοπούλου, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση της Κατερίνας Λουκίδου «Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο» που ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής διαδικτυακά και παραμένει στη διάθεση του θεατρόφιλου κοινού της πόλης έως σήμερα, Σάββατο, τα μεσάνυχτα.

Η παράσταση που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή της Μυρσίνης Λαντζουράκη αποτελεί και την πρώτη εμφάνιση της Μαρίας Χαριτοπούλου σε θεατρική σκηνή της Κομοτηνής, υπό «ειδικές» λόγω των περιορισμών συνθήκες, που δεν απομείωσαν, ωστόσο, καθόλου όπως δήλωσε η ίδια μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» τη συγκίνησή της.

Η πρώτη επαφή άλλωστε της ίδιας με το θέατρο ξεκίνησε από την Μυρσίνη Λαντζουράκη για να συνεχιστεί επίσης σε μία διαδρομή με έντονο θρακιώτικο αποτύπωμα, στην Δραματική Σχολή Ίασμος, του Βασίλη Διαμαντόπουλου, τον οποίο διαδέχτηκε ο Ιασμιώτης Σταύρος Αμούτζας.

«Η παπαγαλία στο σχολείο ήταν για μένα εξάσκηση ώστε να γίνω ηθοποιός»

Για την κ. Χαριτοπούλου η ενασχόλησή της με το  θέατρο αποτελεί την εκπλήρωση ενός παιδικού ονείρου. «Όταν στο σχολείο καλούμασταν να παπαγαλίσουμε ένα μάθημα, εμένα η παρηγοριά μου ήταν ότι θα γίνω ηθοποιός και επομένως η παπαγαλία θα με βοηθούσε στο να είμαι εξασκημένη» δήλωσε η ίδια χαρακτηριστικά επισημαίνοντας «ο ουσιαστικός λόγος που ασχολήθηκα με αυτό το επάγγελμα ήταν η αγάπη μου για τον άνθρωπο και η επιθυμία μου να έρχομαι σε επαφή με αυτόν».

Το θέατρο ήρθε στην ζωή της μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, με κατεύθυνση την ψυχολογία που λειτουργεί υποβοηθητικά και στην ηθοποιία όπως τόνισε, ενώ όπως έκανε γνωστό ο άνθρωπος που την ανέλαβε και αποτέλεσε την «πρώτη της επαφή» με το θέατρο δεν ήταν άλλη από την «δική μας» ηθοποιό, σκηνοθέτη και ιδιοκτήτρια το θεατρικού εργαστηρίου «Επί Σκηνής» Μυρσίνη Λαντζουράκη.

Προσωπικά πιστεύω ότι ζούμε σε μία βαθιά πατριαρχική, ως προς την εξουσία, κοινωνία και αυτό βγαίνει στη συνείδηση των ανθρώπων. Δεν ξέρω αν η δική μας γενιά θα ζήσει πραγματική ισότητα. Αυτό πηγάζει από την οικογένεια και το σχολείο, όπου μαθαίνουμε να φοβόμαστε, να πειθαρχούμε και να έχουμε πάνω από το κεφάλι μας κάποιον να διατάζει

Οι δυσκολίες που συνάντησε πολλές, όπως και κάθε νεαρός καλλιτέχνης. Ωστόσο όπως έκανε σαφές «θεωρώ ότι είχα την ορμή και το σθένος να τις αντιμετωπίσω, βγαίνοντας πιο δυνατή και σίγουρη για την επιλογή μου» εξήγησε.

Μιλώντας για τη συμμετοχή της στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής η ίδια απηύθυνε ξεχωριστές ευχαριστίες τόσο στο ΔΗΠΕΘΕ όσο και στους ανθρώπους του, κάνοντας λόγο για μία «ευτυχή συγκυρία» ειδικά εν μέσω του κορωνοϊου. «Είναι μεγάλη χαρά και συγκίνηση να επιστρέφω στον τόπο μου και να συνεργαστώ με τον άνθρωπο που με εισήγαγε στους κόλπους της υποκριτικής, με πίστεψε και μου έδωσε τρομερά μαθήματα ζωής» τόνισε, εξηγώντας πως πρόκειται για μία εξαιρετική και υγιή συνεργασία, η οποία έγινε με πολύ αγάπη.

«Το θέατρο δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο του ως μορφή τέχνης μέσω διαδικτύου»

Το μοναδικό αρνητικό που τόνισε η ίδια αφορά στην ουσία της τέχνης του θεάτρου που απαιτεί την παρουσία κοινού, γεγονός που λόγω της πανδημίας δεν ήταν εφικτό. «Μας έδειξε η Μυρσίνη την υπόκλιση και όταν ήρθε η ώρα να γυρίσουμε το έργο σε ένα “νεκρό” θέατρο καταλάβαμε πως δεν απευθυνόμαστε κάπου ζωντανά». «Στην ουσία υποκλίνεσαι σε ένα άδειο θέατρο» είπε και συνέχισε «το θεωρώ ψυχρό και άσχημο ως λογική καθώς  πραγματικά θέατρο χωρίς κόσμο δεν μπορεί να υπάρχει. Αποτελεί σίγουρα μία λύση ανάγκης αλλά το θέατρο δεν είναι μία μορφή τέχνης που μπορεί να επιτελέσει το έργο της μέσω διαδικτύου».

«Βαθιά πατριαρχική, ως προς την εξουσία, κοινωνία η ελληνική»

Κληθείσα να σχολιάσει τα τεκταίνομενα στον χώρο του θεάτρου αλλά και την προσπάθεια επιβίωσης των καλλιτεχνών εν μέσω της πανδημίας η ίδια αναφέρθηκε στην πλήρη απουσία μέτρων στήριξης, εξαιρουμένου του επιδόματος των 534 ευρώ για το οποίο όπως τόνισε «έπρεπε εμείς να διεκδικήσουμε μέσα από δράσεις». Ως προς το κίνημα #metoo που κατά κύριο λόγο αφορά στον χώρο του θεάτρου τη δεδομένη χρονική στιγμή στη χώρα μας η ίδια τόνισε πως «το κίνημα αυτό φυσικά καλώς εξελίσσεται καθώς βγήκαν πράγματα τα οποία ήταν γνωστά σε κάποιο βαθμό στους θεατρικούς κύκλους, ωστόσο συμβάντα κακοποίησης, δυστυχώς, συμβαίνουν σε πολλούς χώρους.  Το θέατρο ίσως επειδή βρίσκεται στο φως και επειδή οι καλλιτέχνες εργαζόμαστε με το σώμα, την προσωπικότητα και το πνεύμα τους, ίσως ήταν πιο “εύκολο” τα περιστατικά αυτά να βγουν στο φως».

«Η σχέση μεταξύ σκηνοθετών και ηθοποιών πρέπει να είναι ισότιμη»

«Προσωπικά πιστεύω ότι ζούμε σε μία βαθιά πατριαρχική, ως προς την εξουσία, κοινωνία και αυτό βγαίνει στη συνείδηση των ανθρώπων. Δεν ξέρω αν η δική μας γενιά θα ζήσει πραγματική ισότητα. Αυτό πηγάζει από την οικογένεια και το σχολείο, όπου μαθαίνουμε να φοβόμαστε, να πειθαρχούμε και να έχουμε πάνω από το κεφάλι μας κάποιον να διατάζει. Ως λαός έχουμε πειθαρχία αλλά και απειθαρχία που μας ώθησε σε πολλά γεγονότα, όπως η  επανάσταση και έκανε τη χώρα μας λίκνο του πολιτισμού. Αυτό έχει περαστεί λανθασμένα και στο θέατρο, όπου η υγιής και σωστή σχέση μεταξύ σκηνοθετών και ηθοποιών πρέπει να είναι ισότιμη και αμφίδρομη, αλλά δυστυχώς κάπου εκεί χάθηκε το νόημα» ανέφερε.

Ερωτηθείσα σχετικά με τα επόμενα βήματά της η κ. Χαριτοπούλου αναφέρθηκε σε μία παράσταση που αναμένεται, κορωνοϊού επιτρέποντος, να ανέβει τον προσεχή Νοέμβριο στο Θέατρο Επί Κολωνό, σε σκηνοθεσία της κ. Σκότη.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.