Η «παραμυθενια» ιστορια της Πενυς Παπακωνσταντινου και της Σοφιας Καραχαλιου

«Μίλα μου σαν παραμύθι» τιτλοφορείται ο τελευταίος δίσκος της Πένυς Παπακωνσταντίνου και της Σοφίας Καραχάλιου. Με αφορμή λοιπόν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, οι δύο καλλιτέχνες μίλησαν στο Θάνο Βαφειάδη και τη Σοφία Τριανταφυλλίδου στην εκπομπή «Τέχνης και Πολιτισμού Γωνία». Σε μια εποχή δύσκολη και σκληρή για μικρούς και μεγάλους, τα παραμύθια μας δίνουν διεξόδους για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε και να ονειρευτούμε. Πολλές φορές μας δίνουν και απαντήσεις σε προβλήματα που ποτέ δε θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Η ένωση των στιχουργικών ικανοτήτων της Σοφίας Καραχάλιου και των μουσικών ικανοτήτων της Πένυς Παπακωνσταντίνου, σε συνδυασμό με όλες τις ταλαντούχες ερμηνεύτριες και τους αξιόλογους μουσικούς δίνουν στον ακροατή ένα αποτέλεσμα τουλάχιστον πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Παράλληλα το ταξιδιάρικο εξώφυλλο του δίσκου, που είναι προϊόν της ταλαντούχας Στεφανίας Βελδεμίρη, συμβάλλει και αυτό με τη σειρά του στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης και ξεχωριστής δουλειάς.
 
Ας ταξιδέψουμε όμως με την Πένυ Παπακωνσταντίνου και τη Σοφία Καραχάλιου… 

Πένυ Παπακωνσταντίνου, ερμηνεύτρια, μουσικός, συνθέτης «Όσο πιστεύουμε στο παραμύθι, στο μύθο και στην αλήθεια που βγάζουν, μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε»

ΠτΘ: Είσαστε δημιουργική και βγάζετε πάντα τραγούδια. Πώς προέκυψε η δημιουργία αυτού του άλμπουμ;
Π.Π: Γνωριστήκαμε με τη Σοφία, διάβασα δύο από τα 7 παραμυθοτράγουδα, το «Ψέμα, αλήθεια και γιατί» και το «Κυπαρίσσι και η Βρύση». Διαβάζοντάς τα λοιπόν μου έκανε τρομερή εντύπωση πώς μέσα από την απλότητα των στίχων που έγραφε, περνούσε τόσα ωραία νοήματα. Την ρώτησα τι σκέφτεται να τα κάνει και μου απάντησε ότι δεν σκέφτεται να τα κάνει κάτι και τότε της πρότεινα να τα κάνουμε δίσκο. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε να κάνουμε αυτή την ωραία και δημιουργική, δισκογραφική δουλειά. 

«Έχουμε ανάγκη τα παραμύθια»

ΠτΘ: Γιατί επιλέξατε το παραμύθι;  Θεωρείτε ότι το έχουμε ανάγκη στις ημέρες μας;
Π.Π: Θεωρώ ότι έχουμε ανάγκη τα παραμύθια. Όσο πιστεύουμε στο παραμύθι, στο μύθο και στην αλήθεια που βγάζουν, μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Τα παραμύθια μας μεγάλωσαν κατά κάποιο τρόπο και μέσα από τα παραμύθια όλοι καταλαβαίνουμε τις αξίες της ζωής. Πιστεύουμε πολύ στα παραμύθια και τα αντιμετωπίζουμε διαφορετικά. Ανάλογα με την περίπτωση, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα μηνύματα τα οποία περνάν. Έτσι, κι εμείς επιλέξαμε να κάνουμε ένα CD με 7 παραμυθοτράγουδα και να βγάλουμε έξω την παιδική ψυχή που κρύβουμε και πολλές φορές δεν θέλουμε να βγάλουμε στην επιφάνεια. 

«Η ανθρώπινη φύση έχει πάντα την ανάγκη να ασχοληθεί με την αγάπη»

ΠτΘ: Είναι 7 ανεξάρτητα παραμύθια αλλά υπάρχει κοινή θεματολογία;
Π.Π: Το κοινό όλων των κομματιών του δίσκου είναι η πολυμορφία της αγάπης σ’ όλες τις εκφάνσεις της. Η ανθρώπινη φύση έχει πάντα την ανάγκη να ασχοληθεί με την αγάπη, όπως ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται. Έτσι κι εμείς μέσα από τις ιστορίες μας, προσπαθούμε να βγάλουμε αυτό το νόημα. 

«Θέλαμε όλη αυτή η δουλειά να εικονοποιηθεί για να μπορέσει ο ακροατής να καταλάβει καλύτερα τα νοήματα»

ΠτΘ: Στο CD τα τραγούδια συνοδεύουν ζωγραφιές και είναι σαν ένα βιβλίο με ποιήματα. Τι είναι αυτό που σας έκανε να προσθέσετε το εικαστικό στοιχείο;
Π.Π: Χαιρόμαστε πάρα πολύ που συνεργαστήκαμε με τη Στεφανία Βελδεμίρη, η οποία είναι  μια εξαίρετη εικαστικός από τη Θεσσαλονίκη. Της στείλαμε το άλμπουμ να το ακούσει και να το κάνει εικόνες, διότι η Σοφία έγραψε τους στίχους, εγώ έγραψα την μουσική και θέλαμε όλη αυτή η δουλειά να εικονοποιηθεί για να μπορέσει ο ακροατής να καταλάβει καλύτερα τα νοήματα που κρύβουν μέσα τους τα παραμύθια. Στο πρώτο άκουσμα, η Στεφανία μας έστειλε τις πρώτες βινιέτες, που ζωγράφισε για το CD.  Οι ζωγραφιές της ήταν το τελευταίο κομμάτι του πάζλ.  Παράλληλα ζωγράφισε και ένα ιδιαίτερο εξώφυλλο, το οποίο κρύβει όλες τις ιστορίες του δίσκου. 

«Όταν γράφτηκαν τα κομμάτια  και η μουσική, μέσα στο μυαλό μου  ήταν σαν να γράφτηκε για κάθε μια από τις ερμηνεύτριες»

ΠτΘ: Οι μόνοι άντρες που συμμετέχουν στο δίσκο είναι οι μουσικοί. Υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που συνέβη αυτό; 
Π.Π: Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή είχαμε στο μυαλό μας να ερμηνευτούν κάποια κομμάτια από άντρες. Παρόλα αυτά σε μία συνάντηση που είχα με τη Φένια Χρήστου μου λέει «Ας το κάνουμε μόνο γυναίκες. Φαντάσου τι έχει να γίνει αν είμαστε όλες γυναίκες πάνω στην σκηνή».
 
Όλα τα κορίτσια που συμμετέχουν είναι αγαπημένες φίλες, ταλαντούχες, εξαίρετες ερμηνεύτριες και κατά κάποιο τρόπο όταν γράφτηκαν τα κομμάτια  και η μουσική, μέσα στο μυαλό μου  ήταν σαν να γράφτηκε για εκείνες. Δηλαδή, το κάθε τραγούδι που ερμηνεύει η κάθε ερμηνεύτρια, είναι γραμμένο για τον τρόπο που το  ερμηνεύει η κάθε μια ξεχωριστά. Μπορούμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο έτυχε. 

«Ακόμη και μέσα από τα θεατρικά παιχνίδια που κάνουμε στις πρόβες, έχω τη δυνατότητα εξέλιξης ως μουσικός»

ΠτΘ:  Από τη νέα σεζόν θα υπάρξει και η ομώνυμη θεατρική παράσταση, η οποία θα είναι εμπνευσμένη από τη δισκογραφική σας δουλειά;
Π.Π: Συνεργαζόμαστε αυτό τον καιρό με το θεατρικό σχήμα «Ομάδα» και τη σκηνοθέτη την Ιωάννα Μπακαλάκου, η οποία έχει «μπλέξει» πάρα πολύ ωραία τα παραμύθια που περιλαμβάνονται στο δίσκο με τα «Σκοτεινά Διηγήματα» του Α. Παπαδιαμάντη. Οπότε στήνουμε τώρα τη θεατρική παράσταση, η οποία θέλουμε να πιστεύουμε ότι από τη νέα σεζόν θα ξεκινήσει στην Αθήνα και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα.
 
ΠτΘ: Η μουσική της παράστασης φέρει την υπογραφή σας. Θα σας δούμε όμως και ως ηθοποιό. Πώς σας κάνει αυτό να νιώθετε;
Π.Π: Ακόμη δεν το πιστεύω. Είχα τις αμφιβολίες μου στην αρχή, γιατί είχαμε προτείνει να αναλάβουν το στήσιμο της παράστασης παιδιά αλλά η σκηνοθέτης μου λέει «ναι, ωραία, αλλά θα παίζεις κι εσύ».Όπως περνούν οι πρόβες, το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και είναι και για μένα κάτι πρωτόγνωρο. Βλέπω ότι είναι κάτι που μπορώ να το κάνω, είναι δηλαδή στα δικά μου μέτρα. Ο δικός μου ρόλος μέσα στην παράσταση είναι ένα μικρό μέρος οπότε μέχρι εκεί νομίζω ότι δε θα έχω πρόβλημα.
 
ΠτΘ: Οι θεατρικές παραστάσεις μας έχουν δώσει πολύ ωραία κομμάτια και εσείς οι νέοι μουσικοί είναι ωραίο  να ασχολείστε και να το συνεχίσετε…
Π.Π: Για μένα είναι  πολύ βοηθητικό  και ως ερμηνεύτρια αλλά και ως μουσικός όλο αυτό, που βιώνω αυτή τη στιγμή, γιατί ακόμη και μέσα από τα θεατρικά παιχνίδια, που υποχρεωνόμαστε να κάνουμε στις πρόβες, έχω τη δυνατότητα εξέλιξης πάνω στο κομμάτι μου.
 
ΠτΘ: Πέρα από το θεατρικό, ετοιμάζετε κάτι ακόμη όσον αφορά στη δισκογραφική δουλειά;
ΠΠ: Είμαι στην ορχήστρα «Σμύρνα». Με την ορχήστρα θα αρχίσουμε τις καλοκαιρινές μας εμφανίσεις σε φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα. Ο χειμώνας είναι γεμάτος με το θεατρικό και παράλληλα γράφω κινηματογραφική μουσική για κάποιες ταινίες στο εξωτερικό. Γενικότερα, είμαι ανοιχτή σε διάφορα πράγματα. 

«Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ελπίζουμε για το μέλλον και να ονειρευόμαστε, είμαστε γενιές που δεν καλομάθαμε»

ΠτΘ: Πώς αφουγκράζεστε την κατάσταση στην χώρα; Σας επηρεάζει κι εσάς όλο αυτό το κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί;
Π.Π: Φυσικά και μας επηρεάζει, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε στάσιμοι, όπως και δεν θέλουμε όλος ο κόσμος να μένει στάσιμος. Υπάρχει αμφιβολία, υπάρχει στεναχώρια, υπάρχει προβληματισμός, τα πράγματα δεν προχωρούν και έχουν παγώσει όλα. Είναι δύσκολα, αλλά, παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ελπίζουμε για το μέλλον και να ονειρευόμαστε. Είμαστε γενιές που δεν καλομάθαμε. Αντιθέτως, μάθαμε να αγωνιζόμαστε, οπότε δεν έχει αλλάξει κάτι στην ουσία. Δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά, ούτε μάθαμε στις δισκογραφικές εταιρίες που μας έκαναν δουλειές και τώρα δεν μας τις κάνουν. Για εμάς έτσι ήταν πάντα, οπότε μικρό το κακό. 

«Το ξεσκαρτάρισμα των διαφόρων δουλειών γίνεται πλέον από το κοινό και έχω πίστη ότι το καλό πράγμα βρίσκει στο τέλος τον δρόμο του»

ΠτΘ: Βλέπουμε ότι γίνονται κάποιες αυτόνομες προσπάθειες από τους καλλιτέχνες και υπάρχει ένας ψηφιακός τρόπος διακίνησης της μουσικής. Θεωρείτε ότι είμαστε σε καλό σημείο ή πιστεύετε ότι δεν έχει εδραιωθεί αυτός ο καινούργιος τρόπος που διαμορφώνεται η δισκογραφία σήμερα;
Π.Π: Δεν ξέρω αν έχουμε κάτι να περιμένουμε από τη δισκογραφία. Δε νομίζω ότι θα αλλάξει η κατάσταση. Εξάλλου το γεγονός ότι ξετρυπώνουν διάφορα μικρά labels δε λέει τίποτα. Απλά, οι καλλιτέχνες έχουν μεγαλύτερο εύρος επιλογών για το πού θα διαθέσουν τα χρήματά τους. Για εμένα, αυτό που θεωρώ σημαντικό για να συνεργαστείς με μια δισκογραφική εταιρεία, είναι η διανομή. Τώρα, όσον αφορά στις digital διανομές, είναι –υποτίθεται- πιο οικονομικός τρόπος, γιατί το να εκτυπώσεις ένα  CD έχει άλλα έξοδα, από το να το βάλεις απλά στο διαδίκτυο. Αυτό που γίνεται τώρα τελευταία, είναι ότι υπάρχει υπερπληροφόρηση και μπορεί ο καθένας να βγάλει δίσκο χωρίς να γίνεται το ξεσκαρτάρισμα, που υπήρχε παλιότερα. Πλέον, αυτό το ξεσκαρτάρισμα γίνεται από το κοινό και έχω πίστη ότι το καλό πράγμα βρίσκει στο τέλος τον δρόμο του. 

«Η εποχή και οι καιροί απαιτούν τη συνεργασία και την ανταλλαγή απόψεων και ιδεών»

ΠτΘ: Θα θέλατε να σας προσεγγίζουν περισσότεροι ώστε να τους μελοποιήσετε;
Π.Π: Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις και θέλω να συνεργάζομαι με τους ανθρώπους και να βοηθάω όπως μπορώ. Νομίζω ότι η εποχή και οι καιροί αυτό που απαιτούν είναι συνεργασία και ανταλλαγή απόψεων και ιδεών, ώστε να γινόμαστε πιο δημιουργικοί και οι ίδιοι.

Σοφία Καραχάλιου, στιχουργός «Τα παραμύθια είναι το μοναδικό μέσο – όχημα, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει σε μια βαθύτερη αλήθεια»

«Η φύση και ο άνθρωπος ήταν η αφορμή για να δημιουργήσω αυτές τις 7 μουσικές ιστορίες»
 

ΠτΘ: Τι σας ενέπνευσε για τη δημιουργία των στίχων που βρίσκονται στο CD «Μίλα μου σαν Παραμύθι»
Σ.Κ: Κυρίως οι αντιθέσεις. Οι αντιθέσεις της φύσης, των συναισθημάτων  και των ανθρώπινων πράξεων. Η φύση και ο άνθρωπος ήταν η αφορμή για να δημιουργήσω αυτές τις 7 μουσικές ιστορίες, για την πολυμορφία της αγάπης. 

«Η επαρχία είναι πάντα ιδανική για να δημιουργήσεις, στο θόρυβο της πόλης, χάνεσαι…»

ΠτΘ: Ζείτε στη Μεγαλούπολη. Θεωρείτε ότι το τοπίο της επαρχίας, μέσω των εικόνων που δημιουργεί, βοηθάει;
Σ.Κ: Ναι, βοηθάει πάρα πολύ. Για έναν άνθρωπο που δημιουργεί, σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, η άμεση επαφή και με τους ανθρώπους και τη φύση είναι πηγή έμπνευσης. Η επαρχία είναι πάντα ιδανική για να δημιουργήσεις. Στο θόρυβο της πόλης, χάνεσαι, δεν προλαβαίνεις πολλές φορές ούτε να σκεφτείς, ούτε να παρατηρήσεις κάποια πράγματα.
 
ΠτΘ: Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι είναι καλό να ανατρέχουμε στους ποιητές μας και στους στιχουργούς μας για να βρούμε απαντήσεις. Άλλοι θεωρούν ότι η τέχνη είναι αυτή που θέτει τα ερωτήματα. Ποια είναι η γνώμη σας;
Σ.Κ: Και δίνουν απαντήσεις και δημιουργούν ερωτηματικά. Είναι μια αλληλένδετη σχέση μια και μπορείς να δημιουργήσεις πολλά ερωτηματικά, να ψαχτείς και να πάρεις πάρα πολλές απαντήσεις.

«Τα παραμύθια είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια»

ΠτΘ: Όταν ακούμε την λέξη παραμύθι και το συνδέουμε με τη μουσική, μας έρχεται στο μυαλό ένας στοίχος από ένα τραγούδι του Μάνου Ξυδούς, που λέει «τα παραμύθια λένε ψέματα, γι’ αυτό και δεν πεθαίνουν». Εσείς, τι πιστεύετε;
Σ.Κ: Τα παραμύθια είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια. Θεωρώ ότι είναι το μοναδικό μέσο – όχημα, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει σε μια βαθύτερη αλήθεια και να μας δώσει απαντήσεις, μ’ έναν μαγικό και μοναδικό τρόπο, διότι προσεγγίζει την αλήθεια με μία τρυφερότητα. Βοηθάει πάρα πολύ το παραμύθι στο να μας δώσει απαντήσεις και λύσεις σε κάθε ερωτηματικό μας και σε κάθε αίνιγμα. 

«Ο τρόπος με τον οποίο προέκυψε η συνεργασία με την Πένυ ήταν μαγικός»

ΠτΘ: Είχατε στο μυαλό σας να μελοποιήσετε αυτή τη δουλειά ή ήταν κάτι που προέκυψε στη συνέχεια;
Σ.Κ: Και τα δύο στιχουργήματα, ήταν πολύ αυθόρμητα. Αυτά που γράφεις μέσα σε 5 λεπτά, τα ξανακοιτάς και συνήθως δεν θέλουν καμία αλλαγή. Αυτά είναι και τα πιο ωραία. Δεν είχα στο μυαλό μου κάτι τέτοιο, και να σας πω την αλήθεια, έλεγα «τώρα ποιος να ασχοληθεί με παραμύθια», μου φαινόταν λίγο περίεργο. Ως επί το πλείστον, έγραφα και γράφω τραγούδια, αμιγώς τραγούδια, οπότε αυτό ήταν λίγο δύσκολο, το είχα δηλαδή στην άκρη του μυαλού μου αλλά θεωρούσα ότι δεν είχα και πολλές πιθανότητες. Ο τρόπος με τον οποίο προέκυψε η συνεργασία με την Πένυ ήταν μαγικός. Ήταν να γίνει. 

«Το κάθε μουσικό είδος μπορεί να σου δώσει και κάτι διαφορετικό»

ΠτΘ: Εμφανίζεστε στην δισκογραφία πρώτη φορά το 2013 σε μια δουλειά του Λάζαρου Σαμαρά το «Βαλς του Απρίλη», όπου τους στίχους σας τραγουδούν οι Φωτεινή Βελισιούτου, Κώστας Μάτσιος και Ελένη Δήμου οι οποίοι είναι πιο εντεχνολαϊκοί καλλιτέχνες. Παρόλα αυτά στα παραμυθοτράγουδα βλέπουμε διαφορετικές μουσικές. Υπάρχει κάποιο μουσικό είδος που θα ξεχωρίζετε και προτιμάτε να συνοδεύει τα στιχουργήματά σου;
Σ.Κ: Όλα αυτά θεωρώ ότι δεν έχουν περιορισμούς. Το κάθε μουσικό είδος μπορεί να σου δώσει και κάτι διαφορετικό. Από εκεί και πέρα έχει να κάνει με τις συγκυρίες, με τις συνεργασίες που δημιουργείς. Αν το αποτέλεσμα σε εκφράζει και σε καλύπτει, το προχωράς. Δεν μπορώ να βάλω ούτε ταμπέλες ούτε να περιοριστώ στο ότι γράφω «έντεχνο», ή γράφω «λαϊκό» κλπ. Δεν ξέρω παρακάτω τι μπορεί να δημιουργήσω και τι συνεργασία μπορεί να προκύψει, αρκεί να με εκφράζει την συγκεκριμένη στιγμή. 

«Αρκετές φορές αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως στιχουργοί διαφέρει πάρα πολύ από αυτό που θα φτιάξει ένας συνθέτης»

ΠτΘ: Όταν γράφετε τον στίχο, έχετε κάποιον ήχο, κάποια μελωδία στο μυαλό σας που θα ταιριάζει;
Σ.Κ: Ναι, αυτό συμβαίνει αρκετές φορές. Βέβαια, συμβαίνει εξίσου αρκετές φορές αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως στιχουργοί, να διαφέρει πάρα πολύ από αυτό που θα φτιάξει ένας συνθέτης. Ο στιχουργός δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει απόλυτα από μουσική. Μπορεί να έχει μια μελωδία στο μυαλό του, να πάρει τους στίχους ο μουσικοσυνθέτης και να δημιουργήσει κάτι τελείως διαφορετικό. Συνήθως οι εκπλήξεις είναι ευχάριστες, χωρίς αυτό να ακυρώνει το γεγονός ότι μπορεί να δημιουργηθεί κάτι το οποίο δεν εκφράζει τον στιχουργό. 

«Η στιχουργική δε μαθαίνεται, πρέπει να το έχεις»

ΠτΘ: Έχετε παρακολουθήσει μαθήματα στιχουργικής στο Μικρό Πολυτεχνείο, υπό την εποπτεία της Δήμητρας Γαλάνη. Τελικά, ο στίχος είναι κάτι το οποίο έχει κανόνες; Η στιχουργική και η ποίηση έχουν κανόνες ή είναι κάτι που βγαίνει από μέσα σας;
Σ.Κ: Νομίζω ότι τελικά δεν έχει κανόνες. Είναι αυτό που λένε όλοι «να το έχεις». Είναι το πόσο ασχολείσαι με αυτό που κάνεις. Δεν μαθαίνεται αυτό το πράγμα, εξελίσσεται δουλεύοντάς το. Όσο δουλεύεις τους στίχους σου, τόσο πιο καλός μπορείς να γίνεις. 

«Πάντα θα υπάρχει χώρος για νέους στιχουργούς»

ΠτΘ: Υπάρχει χώρος στην ελληνική μουσική σκηνή για νέους στιχουργούς;
Σ.Κ: Σίγουρα υπάρχει και βλέπουμε καινούργια πράγματα, νέους δημιουργούς και εξαιρετικές δουλειές. Πάντα θα υπάρχει και για αυτό δεν χωράει καμιά αμφιβολία. 

«Δεν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ με το κοινωνικό τραγούδι. Σε περιόδους κρίσης πρέπει να στρεφόμαστε αλλού…»

ΠτΘ: Έχει εμφανιστεί στις μέρες μας, όχι στο βαθμό που υπήρχε στις άλλες εποχές, το κοινωνικό τραγούδι. Είναι κάτι που θα σας ενδιέφερε;
Σ.Κ: Σε καιρό κρίσης δε θα με ενδιέφερε. Θεωρώ ότι σε καιρό κρίσης πρέπει να στραφούμε αλλού. Αρκετή μαυρίλα και πίεση έχει φάει ο κόσμος. Θέλουμε να πάρουμε μια ανάσα, μια ελπίδα. Τα μεγαλύτερα ερωτικά τραγούδια ας πούμε, έχουν γραφτεί εν καιρώ κρίσης και σε δύσκολες εποχές. Οπότε, τι να πούμε σ’ ένα στίχο; Πάλι τα ίδια; Τα βλέπουμε όλοι γύρω μας. Προσωπικά εγώ τ’ αποφεύγω. Δεν θα το έκανα.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.