Γιωργος Κουτσικας «Ο χωρος της μουσικης, αλλα και ευρυτερα ο πολιτιστικος – καλλιτεχνικος χωρος, εχει δεχθει μεγαλο πληγμα»

Ο Γιώργος Κούτσικας μπορεί να γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, αλλά οι ντόπιοι τον θεωρούσαμε «εξαπανέκαθεν» και τον θεωρούμε έναν από εμάς. Άλλωστε η παραμονή και η πορεία του στην Κομοτηνή και τα μουσικά της στέκια μέτρησε περισσότερα από 10 χρόνια, του χάρισε πληθώρα εμπειριών, πολύτιμων γνωριμιών και αιώνιων φιλιών, ένα πτυχίο στη Σχολή Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών του ΔΠΘ, καθώς και την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά «Άκρως, Μέσος, Έσχατος», η κυκλοφορία της οποίας αποτέλεσε και το έναυσμα για την αναχώρησή του για το Κλεινόν Άστυ, προς αναζήτηση νέων εμπειριών.

Τα τελευταία χρόνια, ζει και δραστηριοποιείται μουσικά στην Αθήνα και αν κρίνουμε από την πορεία του και τη σταθερή και συνεχή άνοδό του, η απόφασή του ήταν επιτυχημένη.

Ως «δικό μας» όμως άνθρωπο και καλλιτέχνη, δεν θα μπορούσαμε παρά να του δώσουμε τον λόγο, για ένα σύντομο, προσωπικό, μουσικό απολογισμό της χρονιάς που μας πέρασε, απαντώντας στις ερωτήσεις του «ΠτΘ».

Πώς αξιολογείτε καλλιτεχνικά τη χρονιά που έφυγε σε προσωπικό επίπεδο αλλά και στον χώρο σας ευρύτερα;
Γ.Κ.: Όσο αφορά την προσωπική μου φετινή πορεία, θα έλεγα πως είμαι πολύ ικανοποιημένος με τις δράσεις και τις επιλογές μου. Φυσικά, χωρίς τη βοήθεια φίλων και συνεργατών, τίποτα από αυτά δεν θα ήταν εφικτό. Γενικά, πιστεύω πως ο χώρος της μουσικής, αλλά και ευρύτερα ο πολιτιστικός – καλλιτεχνικός χώρος, έχει δεχθεί μεγάλο πλήγμα από την όλη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, όπως άλλωστε και όλοι οι κλάδοι. Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που προσπαθούν και κάνουν υπέροχα πράγματα, άνθρωποι που με το πολιτιστικό τους υπόβαθρο, με τη μουσική τους ή την εκάστοτε τέχνη τους, δίνουν δύναμη και κουράγιο στους ανθρώπους. Αυτό πιστεύω ότι έγινε και τη χρονιά που αφήνουμε πίσω μας.

Το 2016 είχαμε δυστυχώς τον θάνατο πολλών σημαντικών προσωπικοτήτων του καλλιτεχνικού στερεώματος. Ποια απώλεια σας άγγιξε περισσότερο;
Γ.Κ.: Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή έτσι κυλά. Κάνει τον κύκλο της και κανείς δεν μένει αθάνατος. Σωματικά τουλάχιστον! Στη μνήμη μας ναι…! Και αρκετοί από τους θανόντες του 2016, έφυγαν «πλήρεις ημερών» έχοντας κάνει πράγματα που ήταν και είναι αξιοσημείωτα (βλ. Bowie, Cohen, Lemmy κτλ). Νομίζω ότι περισσότερο απ’ όλους με στεναχώρησε η απώλεια του Παντελή Παντελίδη, επειδή είναι τόσο κρίμα να χάνονται νέοι άνθρωποι και να «φεύγουν» αδίκως τόσο νωρίς.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το 2017 και τι θα ευχόσασταν στους ακροατές σας;
Γ.Κ.: Οι στόχοι μου για το 2017 είναι να είμαι άνθρωπος! Άνθρωπος με καλοσύνη. Να είμαι υγιής να μπορώ να «πολεμώ», να έχω δύναμη να συγχωρώ ανθρώπους και καταστάσεις, να έχω πνευματική διαύγεια, ψυχική ανάταση και να περιβάλλομαι από αγάπη. Το ίδιο εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους για το 2017.

Καλή χρονιά, καλή δύναμη και καλή αντάμωση!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.