Υποθεση Βατοπεδιου: Μια αθωωση με πολλαπλες ερμηνειες…

Έπειτα από δύο χρόνια εκδίκασης της υπόθεσης, το δικαστήριο έκρινε πως οι ανταλλαγές του Δημοσίου και της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου δεν είναι “σκάνδαλο”.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες εκτάσεις ανήκουν στο Δημόσιο και υιοθετώντας απαλλακτική εισαγγελική πρόταση ανακοίνωσε, χθες, την ετυμηγορία του για τις αποκαλούμενες “ιερές ανταλλαγές” που ανέδειξαν ως πρωταγωνιστές τον ηγούμενο Εφραίμ και τον δεύτερο τη τάξει στην Μονή, μοναχό Αρσένιο.
 
Πλην των δύο ιερωμένων, κατηγορούμενοι για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου βρέθηκαν άλλα 11 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων η συμβολαιογράφος Κατερίνα Πελέκη, οι δικηγόροι Διονύσης και Δημήτρης Πελέκης, πατέρας και αδελφός της κατηγορουμένης, ο πρώην πρόεδρος και ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου Πέτρος Παπαγεωργίου και Κωνσταντίνος Γκράτσιος, ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας Κωνσταντίνος Σκιαδάς, ο πρώην αντιπρόεδρος και μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κ.α.

Εννιά χρόνια μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης με τις επίμαχες, ανταλλαγές, η Δικαιοσύνη έκρινε ότι οι εμπλεκόμενοι δεν είχαν δόλο για τις πράξεις τους και ότι είναι αθώοι για τον βαθμό εμπλοκής που τους καταλογίζεται είτε ως φυσικοί είτε ως ηθικοί αυτουργοί σε πράξεις απιστίας και ψευδών βεβαιώσεων. Αυτή ήταν και η πρόταση που υπέβαλε στο δικαστήριο, τον περασμένο Δεκέμβριο, η εισαγγελέας Έδρας Βασιλική Κρίνα, η οποία ζήτησε να κηρυχθούν όλοι οι κατηγορούμενοι αθώοι, κρίνοντας ότι δεν προκύπτει για κανέναν δόλος στις πράξεις του.
 
Η εισαγγελέας, είχε τονίσει ότι οι δύο ιερωμένοι είχαν ακλόνητη πεποίθηση πως οι παραλίμνιες εκτάσεις ανήκουν στη Μονή και δεν επηρέασαν κανέναν, ενώ οι κρατικοί υπάλληλοι που ενεπλάκησαν στην υπόθεση ουσιαστικά εκτελούσαν κυβερνητικές επιλογές σχετικά με το θέμα.
 
Σημειώνεται ότι η υπόθεση αφορά την παράδοση από τη Μονή στο Δημόσιο της Λίμνης Βιστωνίδας και των παραλιμνίων εκτάσεων της, συνολικού εμβαδού περίπου 27 χιλιάδων στρεμμάτων, με αντάλλαγμα ακίνητα του Δημοσίου. Η εν λόγω ανταλλαγή που, κατά τη δικογραφία, προκάλεσε ζημιά στο Δημόσιο, έγινε την περίοδο 2006- 2008 και στηρίχθηκε στην προηγούμενη παραδοχή εκ μέρους των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών ότι η αγιορείτικη Μονή έχει στην ιδιοκτησία της τη Βιστωνίδα από το 1080, οπότε της έγινε σχετική δωρεά από τον τότε βυζαντινό Αυτοκράτορα με χρυσόβουλο και άλλα που ακολούθησαν.
 
Κατά τη δικογραφία, οι κατηγορούμενοι εν γνώσει τους «παρερμήνευσαν το περιεχόμενο των χρυσόβουλων που επικαλείται η Ιερά Μονή, ως τίτλους ιδιοκτησίας, υιοθετώντας τους ισχυρισμούς της με ατεκμηρίωτες και προσχηματικές αιτιολογίες» με αποτέλεσμα οι ενέργειές τους να «πλήξουν τα συμφέροντα του Δημοσίου».
Στην υπόθεση αρχικά οι κατηγορούμενοι ήταν 32. Με βούλευμα ωστόσο του Συμβουλίου Εφετών 18 κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν, καθώς κατά την κρίση των Εφετών δεν προέκυπταν ικανά στοιχεία για την παραπομπή τους σε δίκη.
 
Ο Παρατηρητής της Θράκης δίνει τον λόγο σήμερα σε δύο νομικούς από την Ξάνθη που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις δικαστικές διαμάχες όλων αυτών των ετών. Στον συνήγορο της Μονής Βατοπεδίου, Στέργιο Γιαλάογλου και τον Θανάση Ξυνίδη ο οποίος ως δικηγόρος και ως πολίτης έδωσε την μάχη εναντίον των ανταλλαγών και για την παραμονή της λίμνης Βιστωνίδας στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου.       

Στέργιος Γιαλάολγου «Δεν υπήρξε ποτέ σκάνδαλο. Αδίκως διαπομπεύτηκαν οι μοναχοί»   

«Υπάρχει μια απόλυτη ικανοποίηση στους εμπλεκομένους για το ότι κατέληξε η υπόθεση σε απαλλακτικό αποτέλεσμα. Επιβεβαιώθηκε η άποψη που είχα εκφράσει εξαρχής ότι σε αυτή την υπόθεση η ποινική δικαιοσύνη δεν είχε λόγο να παρέμβει, γιατί δεν υπήρξε ποινικό αδίκημα με την μορφή της απιστίας σε βάρος του δημοσίου. Ούτε ηθική αυτουργία ετέλεσαν ποτέ οι μοναχοί σε βάρος των υπαλλήλων του δημοσίου. Ως εκ τούτου η απόφαση αυτή όσον αφορά το ποινικό της σκέλος κατέληξε εκεί που έπρεπε να καταλήξει. Το αστικό σκέλος θα έχει πολύ μεγάλη συνέχεια και η ελληνική δικαιοσύνη θα ταλανίζεται για αρκετά χρόνια ακόμα μέχρι να καταλήξει.
 
Θεωρώ πολύ πιθανό το δικαστήριο να ταυτίστηκε με την απόφαση του Εφετείου Θράκης που είπε ότι δεν υπάρχει κυριότητα, υπήρχε όμως στο Μοναστήρι εύλογη πεποίθηση ότι τα ακίνητα της λίμνης και της παραλίμνιας  περιοχής ήταν δικά τους. Η εύλογη πεποίθηση δεν μπορεί να καταλήξει σε κατάφαση ποινικού αδικήματος.             

Σκάνδαλο, όπως θέλουν να το αποκαλούν κάποιοι, δεν υπήρξε. Η επαγγελματική μου εμπειρία δείχνει ότι σε τέτοια ζητήματα είναι πολυτέλεια να ψάχνεις την ηθική διάσταση του ζητήματος. Θέλω όμως να αναρωτηθώ ποια η χρησιμότητα των προφυλακίσεων μοναχών που ζήσαμε ως επικίνδυνων φυγής και γιατί η διαπόμπευση όλων αυτών των προσωπικοτήτων, μοναχών, νομικών συμβούλων του κράτους, δημοσίων λειτουργών; Η υπερβολή ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμβουλος.
 
Η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ενεργοποιήθηκαν αντανακλαστικά και της κεντρικής εξουσίας, ναι, έφερε αποτέλεσμα. Οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας από μόνες τους δεν αρκούσαν γιατί ως μόνο πρακτικό αποτέλεσμα είχαν να ανταλλαχτούν εκτάσεις του δημοσίου με την Μονή Βατοπεδίου εκτός Θράκης. Η ενεργοποίηση της κεντρικής κυβέρνησης ενδυνάμωσε τις διαμαρτυρίες των κατοίκων και επέφερε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα». 

Θανάσης Ξυνίδης «Αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα της πολιτικής εξουσίας να δωρίζει δημόσια περιουσία» 

«Ήταν ένα δικαστήριο που από τη αρχή είχε ελλείψεις το κατηγορητήριο, το οποίο έλεγε ότι οι μοναχοί άσκησαν επιρροή στους δημοσίους λειτουργούς να παραβούν τα καθήκοντά τους. Στην αλυσίδα αυτή έλειπαν οι πολιτικοί με την παραγραφή που κατόρθωσε η κυβέρνηση Καραμανλή και έκανε διαλύοντας την Βουλή. Στις περισσότερες περιπτώσεις από αυτές που αντιμετώπισε το δικαστήριο, δεν υπήρχε καν προσωπική επαφή των μοναχών με τους υπηρεσιακούς.
 
Το θέμα είναι πώς λειτούργησε το πολιτικό σύστημα για να τους εξυπηρετήσει και αναφέρομαι σε υπουργούς και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
 
Αν όμως, οι πολιτικοί παράγοντες της Ν.Δ. δικαιώθηκαν όπως διατείνονται, θα πρέπει να εξηγήσουν δύο πράγματα: Πώς τα αστικά και ποινικά  δικαστήρια έχουν επιβεβαιώσει ότι η λίμνη δεν τους ανήκε, άσχετα αν το γνώριζαν ή όχι οι μοναχοί και πώς οι υπουργοί υπέγραφαν χαρτιά με τα οποία έδιναν εντολή προκειμένου να μην προβληθούν τα δικαιώματα του ελληνικού δημοσίου πάνω στην λίμνη;
 
Εάν λοιπόν τότε δεν αντιδρούσαμε εμείς εδώ ως τοπική κοινωνία, η λίμνη Βιστωνίδα και τα 70.000 στρέμματα θα είχαν φύγει και δεν θα υπήρχε καν δικαστήριο, γιατί το δημόσιο οδηγήθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης με την άποψη ότι δεν επιθυμούσε να εκδοθεί απόφαση! Μιλάμε για την απόφαση που δικαίωνε (το ελληνικό δημόσιο), εντέλει.
 
Ποινικά ήταν δεδομένο ότι δικαστήριο δεν θα όδευε σε καταδικαστικό αποτέλεσμα. Εγώ προσωπικά είχα αμφιβολία όσον αφορά την ηθική αυτουργία των μοναχών… ήταν δεδομένο όμως ότι το πολιτικό σύστημα δημιούργησε όλη αυτή την υπόθεση. Πώς παραιτήθηκαν από όλα τους τα δικαιώματα;
 
Τώρα που κρίθηκε σε επίπεδου Εφετείου Θράκης ότι η λίμνη δεν ανήκει στην Μονή Βατοπεδίου, θα κριθεί στα αστικά δικαστήρια και η μη νομιμότητα των ανταλλαγών. Και θα σωθούν όλα τα ακίνητα του δημοσίου που πήγαν να ανταλλαγούν με την Μονή Βατοπεδίου.
 
Νομίζω ότι δικαιωμένη από όλη αυτή την υπόθεση είναι η ίδια η Ελλάδα. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε πολιτικό, όσο ψηλά και αν βρίσκεται, να μπορεί να δωρίζει σε κάποιους ανθρώπους που ήθελε δημόσια περιουσία. Εκεί ήταν το σκάνδαλο και όχι βέβαια οι προσχηματικές αιτιάσεις ότι κάποιοι ήθελαν να πέσει η κυβέρνηση Καραμανλή».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.