Τριημερη Πολιορκια…
Φαίνεται πως η δολοφονία του 15χρονου μαθητή από αστυνομικό στα Εξάρχεια το βράδυ του περασμένου Σαββάτου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι… Οι διαδηλώσεις οργής από μαθητές, φοιτητές, γονείς, καθηγητές, εργαζόμενους και απλούς πολίτες έχουν πάρει διαστάσεις κοινωνικής εξέγερσης και είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης αγανάκτησης για τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι, οι «γνωστοί-άγνωστοι» κουκουλοφόροι όπως τους λένε, που εκμεταλλευόμενοι τις καταστάσεις αμαυρώνουν τέτοιου είδους εκφράσεις της λαϊκής διαμαρτυρίας με την έκτροπη και αδικαιολόγητη συμπεριφορά τους.
Μεγάλες οι καταστροφές εμπορικών καταστημάτων
Κατεστραμμένες βιτρίνες, καμένα αυτοκίνητα, τράπεζες και μαγαζιά τυλιγμένα στις φλόγες, πλιάτσικο σε καταστήματα και γενικά ανυπολόγιστες ζημιές συνθέτουν το σκηνικό της καταστροφής και στη Θεσσαλονίκη. Οι δρόμοι της πόλης έχουν ερημώσει και ο αέρας μυρίζει καμένο. Η περιοχή γύρω από το Πανεπιστήμιο θυμίζει πολεμικό σκηνικό μετά τον «κλεφτοπόλεμο» μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών δυνάμεων στο ύψος της πλατείας Χημείου αλλά και σε όλο το μήκος της οδού Εθνικής Αμύνης. Κεντρικοί δρόμοι της πόλης όπως η Τσιμισκή και η Εγνατία έγιναν κυριολεκτικά πεδίο μάχης ενώ όλοι μιλούν για επεισόδια χωρίς προηγούμενο.
Σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, τα κενά λόγια του πρωθυπουργού και οι άκρως σουρεαλιστικές υποσχέσεις της κυβέρνησης για αποζημίωση των εμπόρων και καταστηματαρχών είναι το κερασάκι στην τούρτα. Σουρεαλιστικές, αν λάβουμε υπόψη την τεράστια έκταση των ζημιών σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και τη χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία που απαιτείται.
Πλήρης αδράνεια της αστυνομίας
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πρωτοφανή αυτά επεισόδια βίας βρήκαν το μηχανισμό της αστυνομίας εντελώς απροετοίμαστο και σε πλήρη αδράνεια, ενώ ήταν αναμενόμενα. Μία αστυνομία που στις κρίσεις λειτουργεί σαν απλός παρατηρητής και δεν ξέρει πότε να κάνει πίσω για να μην οδηγούμαστε σε άδικες δολοφονίες μαθητών και πότε να ορθώσει το ανάστημά της για να αναχαιτίσει ακραίες μορφές βίας, δεν μας ικανοποιεί… Κάποιοι λένε ότι ίσως ο κόσμος δεν θα έπρεπε να αντιδρά με πορείες και διαδηλώσεις, όμως, αλλοίμονο αν γυρίσουμε πίσω στις εποχές που οι πολίτες ήταν έρμαια στην πολιτική βούληση της εκάστοτε κυβέρνησης.
Από την άλλη, μήπως πρέπει να κοιτάξουμε και προς μία άλλη κατεύθυνση; Θα επικαλεστώ μία ρήση του γνωστού Γάλλου λογοτέχνη και διανοητή Ζαν Πωλ Σαρτρ: «Η ταραχή είναι ο καλύτερος υπηρέτης αυτών που καθορίζουν τα πράγματα…». Ακούγεται, λοιπόν, και μία άποψη που λέει ότι υπάρχουν «προβοκατόρικες τάσεις» άνωθεν, ώστε να λειτουργήσει αυτή η αναταραχή ως ένας τρόπος απόσπασης της προσοχής της κοινής γνώμης από τα οικονομικά σκάνδαλα, τα ροζ DVD, τις πολιτικές γκάφες και τα άλλα πολλά παραστρατήματα.
Δέσποινα Ταταράκη
Σχολίων υστερόγραφα
Υ.Γ.1: Με αφορμή το θάνατο του Αλέξη κι όσα επακολούθησαν, αυτό που θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω σήμερα είναι τι απαντούν οι ακριβοπληρωμένοι μας πολιτικοί, οι βουλευτές μας ή μήπως να πω καλύτερα «βολευτές» (300 στον αριθμό, με μόνη τους επιδίωξη την προσωπική τους βόλεψη) σε όλα τα φλέγοντα προβλήματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Γιατί είναι αυτά που προκάλεσαν την τόσο μαζική κοινωνική εξέγερση των τελευταίων ημερών. Προβλήματα τα οποία αδυνατούν να λύσουν γιατί είναι ιδιαίτερα απασχολημένοι με την συγκάλυψη των νέων σκανδάλων τους.
Να τολμήσω, λοιπόν, να κάνω μερικές ευθείες ερωτήσεις; (Ωστόσο δεν έχω αυταπάτες, δεν περιμένω και ευθείες απαντήσεις…) Γιατί αντί η παιδεία να στηρίζεται στη γνώση και τη δημιουργικότητα, έχει καταντήσει μία απλή αποστήθιση πληροφοριών; Γιατί η μόνη χρησιμότητα των πτυχίων μας είναι η διακόσμηση του τοίχου του δωματίου μας και η κατ’ ευφημισμόν επαγγελματική μας αποκατάσταση τις περισσότερες φορές δεν έχει καμία σχέση με τις σπουδές μας; Γιατί το κράτος Πρόνοιας, το οποίο περήφανα διαφημίζουμε ότι διαθέτουμε, δεν μπορεί να μας παρέχει μία ανθρώπινη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Γιατί πρέπει να δουλεύουμε μια ολόκληρη ζωή για 700 ευρώ το μήνα και για μια πενιχρή σύνταξη;
Όλα αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να απαντηθούν και για το καλό όλων οι απαντήσεις αυτές θα πρέπει να είναι πειστικές και ουσιαστικές γιατί… οι εξελίξεις έχουν πάρει «μορφή χιονοστιβάδας» και πρέπει να χυθεί «άπλετο φως» ώστε «να αποδοθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες» στους υπεύθυνους και γιατί κάποιος πρέπει επιτέλους να φτάσει «το μαχαίρι στο κόκκαλο»…(για να μιλήσω στη γλώσσα σας…!). Έχει επικρατήσει να κατηγορούμε πάντα τη «νέα γενιά» για αδράνεια και ωχαδερφισμό, όμως όπως αποδεικνύεται αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην κοινωνική αναλγησία των πολιτικών μας. Ας τους δώσουμε, λοιπόν, λίγη δράση… Ή μήπως πρέπει για ακόμη μια φορά να σκύψουμε το κεφάλι και να προσποιηθούμε ότι όλα «βαίνουν καλώς» και ότι ζούμε σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη; Το να εθελοτυφλούμε είναι το μόνο εύκολο…
Τελικά, ίσως πρέπει να καούμε ολοσχερώς για να έχουμε την ευκαιρία να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Μέχρι τότε, όμως, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε μια κοινωνία που ίσως δεν μας αξίζει… Ποιος άραγε θα αναλάβει την ευθύνη για να βγούμε από αυτό το τέλμα…;
Υ.Γ.2: Μέχρι τότε…Να αντέχουμε…
Δ.Τ.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
