Το «πειραμα» του Ηρακλη Τζαφετα με το “Lebensraum” του Θαναση Τριαριδη ηταν απολυτως επιτυχες

Ο,τι περισσότερο κατανοούμε με το πέρασμα του χρόνου, και παρότι εφημεριδάδες, είναι ότι η πραγματική ζωή σήμερα μεταγράφεται όχι στα κυκλοφορούντα έντυπα ή ηλεκτρονικά φύλλα αλλά σε ό, τι έχει σχέση με την τέχνη του λόγου, θέατρο, μυθιστόρημα ή επιστημονικά έργα που στηρίζονται στη μεταφορά και τον συμβολισμό για να μιλήσουν για ό,τι ζούμε σήμερα, αλλά δυστυχώς δεν καταγράφεται.
 
Κάτι ανάλογο με όσα αντιμετωπίζαμε στα μικράτα μας, όπου για το τι συνέβαινε την εποχή της εμπέδωσης της βιομηχανίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και με την παιδική εργασία, τα κατανοούσαμε καλύτερα από τον Κάρολο Ντίκενς, τον «Δαβίδ Κόπερφιλντ» ή τον «Όλιβερ Τουίστ».
 

Το ίδιο μας συμβαίνει και τώρα, και νομίζουμε ότι συμβαίνει όχι μόνον σ’ εμάς, ότι την αλήθεια για ό,τι γίνεται στον κόσμο που ζούμε, την καταγράφουν οι τέχνες του λόγου, και όχι μόνον… Οι τέχνες γενικά…
 
Γιατί τώρα όλα αυτά; Ως πρόλογος στην καταπληκτική παράσταση του Ηρακλή Τζαφέτα που εργάζεται ως εμψυχωτής θεατρικών ομάδων στο Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής, για δεύτερη χρονιά εφέτος, και στο τέλος τους προέκυψαν δυο παραστάσεις για την επαφή των ομάδων ‒κύκλους τους ονομάζει ο ίδιος‒  που δίδαξε και εμψύχωσε με το κοινό, τον μεγάλο αποδέκτη. Την καταπληκτική παράσταση που παρουσιάστηκε με είσοδο ελεύθερη στο θέατρο του Θρακικού Ωδείου, επί τρεις ημέρες, με το έργο του Θανάση Τριαρίδη “Lebensraum”.
 
Mια παράσταση με εξαιρετική σκηνοθεσία, η παρακολούθηση της οποίας συντέλεσε να αισθανθούμε πολύ τυχεροί, εδώ στην Κομοτηνή, επανακαλύπτοντας την τέχνη του πραγματικού θεάτρου, που και απολαυστικό και αφυπνιστικό είναι.
 
Απολαυστικό ως θέαμα, με τέσσερις ερασιτέχνες «ηθοποιούς»-φοιτήτριες και οι τέσσερις τους που μοιράστηκαν ‒έξυπνο σκηνικό εύρημα‒ τους δυο ρόλους του έργου που μπορούν να παιχθούν και από άντρες αλλά και από γυναίκες ηθοποιούς, με αποτέλεσμα ένα γεμάτο εμπεριεχόμενα έργο, αν και  αφετηρία του ήταν μια ιστορική θεωρία, αυτή του ζωτικού χώρου, που εξύφαναν οι γερμανοί ναζί του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου  ‒και όχι μόνον οι γερμανοί‒   για να δικαιολογήσουν τον νέο πόλεμό τους, του 1940-1944,  στην Ευρώπη.
 

Ένα δηλαδή ιδιαίτερα δύσκολο θεατρικό κείμενο που δεν χασκογελάει, δεν διακωμωδεί και δεν χαριεντίζεται, για την σκηνική πραγμάτωση του οποίου οι τέσσερις πρωταγωνίστριές του εργάστηκαν σκληρά, προκειμένου να αποδώσουν σε εναλλασσόμενα ζεύγη το «πείραμα», στο οποίο συμμετέχουν ο/η ερωτών/ώσα και ο/η  αποδέκτης του πειράματος. 
 
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο για τον ναζισμό τού κατά μόνας που μας έχει περικυκλώσει και είναι πανταχού παρών, σε εμάς το κοινό που παρακολουθεί αλλά δεν αντιδρά, γιατί αισθάνεται ευδαιμονικά που είναι κοινό, θεάται δηλαδή όλα όσα συμβαίνουν σαν να συμβαίνουν έξω από αυτό, νοιώθοντας υπέροχα ασφαλές στην ατομική, επιβιωτική του πορεία.
 
Ένα έργο και μια παράσταση στην οποία αντί άλλων πολιτικών θεωριών θα ήταν καλό να θητεύσει το σύνολο των φοιτητών του Δημοκριτείου, σπουδάζοντας με τον καλύτερο τρόπο για τον εχθρό που είναι εδώ, μέσα μας, αλλά απλώς τον κανακεύουμε και τον συντηρούμε. Γιατί εκτιμούμε ότι είναι μακριά πολύ μακριά από εμάς…
 
Στους συντελεστές της παράστασης συγχαρητήρια, στον Ηρακλή Τζαφέτα να συνεχίσει να μας «κερνά» καλό θέατρο, ελευθερία και σκέψη, και στον Θανάση Τριαρίδη να τολμά να κόβει στα δυο τον καιρό… Προλαβαίνοντας… Τ.Β., Ν.Β. 

Oι συντελεστές της παράστασης 

Σκηνοθετική επιμέλεια: Ηρακλής Τζαφέτας
Έπαιξαν: Φλωριάννα Αλεξίου, Κρυσταλία Κασσέρη, Βάλια Τζιτσικάκη και Λίζα Γιαννακιτσίδου.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.