Το παρελθον, το παρον και το μελλον των Βαλκανιων θεμα συζητησης και προβληματισμου

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίο του Σταύρου Τζίμα «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις»

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον θάνατο του Τίτο και οδήγησαν στην κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας αποτέλεσαν την αφορμή για μία υψηλού επιπέδου συζήτηση σε σχέση με τα Βαλκάνια, τις αψιμαχίες μεταξύ των χωρών που τα αποτελούν, την εθνική ταυτότητα, τον εθνικισμό, την «εμπλοκή» της πολιτικής αλλά και την δημοσιογραφία μεταξύ ενεργών και ανησυχούντων συμπολιτών μας. Τα γεγονότα εντός και εκτός των συνόρων της τότε Γιουγκοσλαβίας, όπως αυτά καταγράφονται στο βιβλίο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις», του δημοσιογράφου και πολεμικού ανταποκριτή τότε κ.Σταύρου Τζίμα.
 
Μία πολύωρη και άκρως ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συζήτηση, η οποία στη βάση των γεγονότων του παρελθόντος, αναζήτησε και κατέγραψε τις αλήθειες του σήμερα και των όσων μέλλει γενέσθαι στα Βαλκάνια, προς αποφυγήν των μοιραίων λαθών του παρελθόντος.
 
Με ένα εκλεκτό πάνελ εισηγητών, ήτοι τον βουλευτή Ροδόπης και δικηγόρο κ. Ιλχάν Αχμέτ, τον πρώην Υπουργό και δικηγόρο κ. Γιώργο Πεταλωτή και τον εκπαιδευτικό και συνεργάτη της εφημερίδας «Η Αυγή» κ. Σταμάτη Σακελλίων, υπό τον συντονισμό της δημοσιογράφου κ.Νατάσσας Βαφειάδου.
 

Παρουσία μεταξύ άλλων του αναπληρωτή καθηγητή Διεθνούς Δικαίου της Νομικής Σχολής ΔΠΘ κ. Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου, της προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Κομοτηνής κ. Κλεοπάτρας Στογιαννίδου, του δημοτικού συμβούλου του Δήμου Μαρωνείας – Σαπών και εκδότη της εφημερίδας «Ελεύθερη Άποψη των Σαπών» κ.Ντίνο Χαριτόπουλο, της επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΠΟΛΗ-τική Ανατροπή» κ. Ελένης Λαφτσή, του πρώην δημάρχου Αιγείρου και εκπαιδευτικού κ. Βαγγέλη Λίτσου, του μέλους της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρη Χαρίτου, του προέδρου του φαρμακευτικού Συλλόγου Ροδόπης κ. Αλέξανδρου Τσαπέκου και πολλών άλλων. 

Γιώργος Πεταλωτής «Τα απόνερα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας δεν έχουν περάσει» 

Τον λόγο έλαβε πρώτα ο κ. Γιώργος Πεταλωτής, ο οποίος υπογράμμισε την επικαιρότητα του βιβλίου, τονίζοντας πως τα «απόνερα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας δεν έχουν περάσει». Ο ίδιος επεσήμανε την ομοσπονδιακή διάσταση της Γιουγκοσλαβίας, μίας χώρας προτύπου, όπως την χαρακτήρισε, τότε λόγω της συνύπαρξης λαών, εθνοτήτων, κρατιδίων, γεγονός καθόλου εύκολο.
Αναφερόμενος σε σημερινά «ανοιχτά» ζητήματα των Βαλκανίων ο κ. Πεταλωτής στάθηκε και στην τότε στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και της μονομερούς της θέσης, για να καταλήξει λέγοντας πως πολύ σύντομα ίσως η ελληνική πολιτική κληθεί να παίξει και πάλι ρόλο σε αντίστοιχα ζητήματα στον χώρο των Βαλκανίων. 

Ιλχάν Αχμέτ «Εκείνο που ηττήθηκε  στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας ήταν το πολιτικό μοντέλο που εφαρμόστηκε» 

Στα αποτρόπαια και αιματηρά γεγονότα του εμφυλίου στην Γιουγκοσλαβία αναφέρθηκε ο κ. Ιλχάν Αχμέτ, ενός πολέμου που όπως τόνισε «αλληλοεξοντώθηκαν εθνότητες που έζησαν ειρηνικά κάτω από την ίδια κρατική οντότητα για 45 χρόνια».
 
«Μοιραίοι πολιτικοί, μοιραίες αποφάσεις, μοιραίες σκοπιμότητες και η Δύση σε ρόλου Πόντιου Πιλάτου, που άφησε πρώτα τις σφαγές να εξελιχθούν και μετά θέλησε να ξεπλύνει τις ευθύνες της ψεκάζοντας με βόμβες ό,τι είχε απομείνει από την εμφύλια σύγκρουση και διαμάχη» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος για να επισημάνει πως κατά την προσωπική του άποψη «εκείνο που ηττήθηκε  δεν ήταν η ιδέα ότι μπορούν να συμβιώσουν μαζί άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές, θρησκείες, συνειδήσεις, εθνικές καταγωγές και ιδεολογίες, αλλά το πολιτικό μοντέλο που εφαρμόστηκε».  Ένα μοντέλο, που, όπως εξήγησε, διαμόρφωσε την επίπλαστη εικόνα ενός πολιτικού και οικονομικού θαύματος από λαούς που στο παρελθόν είχαν μεταξύ τους τεράστιες ιστορικές και πολιτισμικές διαφορές και το οποίο όπως αποδείχτηκε «δεν μπόρεσε να εκτονώσει το ιστορικό φορτίο που κουβαλούσαν οι λαοί που συνέθεσαν το Γιουγκοσλαβικό κράτος του Τίτο».
 

Ο ίδιος αναφέρθηκε και στην πολιτική διάσταση και ευθύνη για τα γεγονότα αυτά, υπογραμμίζοντας την άρνηση της πλειοψηφίας των πολιτικών «να αναλάβουν το μέρος των ευθυνών που τους αναλογούσαν» τονίζοντας τη «μετάθεση ευθυνών από τους ηγέτες  της εποχής στις πλάτες του λαού».
 
«Εκείνο που έμαθα στα χρόνια της ενασχόλησής μου με την πολιτική είναι ότι ο ηγέτης κρίνεται από τις αποφάσεις που λαμβάνει ακόμα και όταν αυτές είναι αντιδημοφιλείς και μπορεί να συγκρούονται με το λαϊκό συναίσθημα. Γιατί ο ηγέτης οφείλει να είναι χρήσιμος για τον τόπο του και όχι πάντοτε ευχάριστος. Να λέει τις αλήθειες που πιστεύει και να υλοποιεί τις πολιτικές που πρεσβεύει» σημείωσε και κατέληξε θυμίζοντας πως «παρά το γεγονός ότι ζούμε σε έναν κόσμο ταραγμένο και επικίνδυνο, όπου μεγάλες ανθρώπινες αξίες υποχωρούν υπό το βάρος του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, σε αυτή εδώ την γωνιά της γης, έχουμε χτίσει γερά θεμέλια και κατακτούμε καθημερινά το δικαίωμα σε μια ειρηνική συμβίωση, χωρίς να απεμπολούμε τον αγώνα μας για μια καλύτερη ζωή». 

Σταμάτης Σακελλίων «Το βιβλίο αυτό είναι μια σπουδή στο κανονικό ρεπορτάζ» 

Ως ένα μακρύ οδυνηρό αλλά και ακριβοδίκαιο ρεπορτάζ χαρακτήρισε το βιβλίο του κ.Τζίμα, ο κ. Σταμάτης Σακελλίων. Μακρύ και οδυνηρό λόγω των γεγονότων που καταγράφει, κρατώντας πλέον, ως οφείλει, αποστάσεις από τα γεγονότα και θέτοντας ένα βασικό ερώτημα: «Γιατί διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία;».
 

«Η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε γιατί τελείωσε ο συνεκτικός της κρίκος. Αυτός ήταν ο στρατάρχης Τίτο. Διαλύθηκε το κόμμα και τελείωσε και ο ομοσπονδιακός στρατός. Είναι αυτά που λέει ο Σταύρος. Γιατί δεν υπήρξε ή τουλάχιστον δεν ήταν τόσο ισχυρή η κοινή συνείδηση, η γιουγκοσλάβικη συνείδηση. Γιατί ασφαλώς υπήρξε και ο ξένος δάκτυλος. Γιατί αυτοί που ασχολήθηκαν με το βοσνιακό ή με το γενικότερο πρόβλημα από τους Δυτικούς δεν ήξεραν ιστορία. Ή καλύτερα είχαν τεχνοκρατική άποψη της ιστορίας. Γιατί οι βαλκάνιοι καταναλώνουν περισσότερη ιστορία από όση παράγουν και ακόμη περισσότερο συναίσθημα. Γιατί ο εθνικισμός ήθελε να πάρει τη ρεβάνς. Γιατί η σέρβικη ακαδημία επιστημών μετά τον θάνατο του Τίτο και την ανάληψη της εξουσίας ουσιαστικά από τον Μιλόσεβιτς μίλησε για τη Μεγάλη Σερβία. Οι Βόρειοι μιλούσαν για τη μεγάλη Κροατία, οι Αλβανοί για τη μεγάλη Αλβανία. Αλλά όλα αυτά τα μεγάλα δεν χωρούσαν σε όλα τα τετραγωνικά και μείναν όλοι μικροί» απάντησε ο ίδιος επιστρέφοντας στα όσα καταγράφει ο κ. Τζίμας στο βιβλίο του.
 

Ακριβοδίκαιο ρεπορτάζ, συνέχισε ο ίδιος γιατί όπως εξήγησε «τόσο στον βοσνιακό πόλεμο όσο και στον πόλεμο του Κοσσόβου η δημοσιογραφία κακόπαθε. Τόσο η διεθνής όσο και η εντόπια. Κακόπαθε και υπήρχαν οι απαγορευμένες λέξεις και στη μια και στην άλλη εκδοχή» για να αναφερθεί σε πληρωμένα ρεπορτάζ, με στημένους πυροβολισμούς,  που όπως τόνισε «κατά διαβολική σύμπτωση ξεκινούσαν πάντα με την έναρξη των δελτίων των 8».
 
«Το βιβλίο αυτό είναι μια σπουδή στο κανονικό ρεπορτάζ. Είναι επίσης μια πολύτιμη έμμεση πηγή ιστορίας για τον ερευνητή του μέλλοντος. Γιατί με υπομονή και με διασταύρωση συνέλεξε τις πληροφορίες που μας παρουσιάζει. Γιατί τέλος είναι ένα βιβλίο που βγήκε με πολύ παίδεμα. Όπως πρέπει να βγαίνουν τα βιβλία γενικά και ειδικότερα τα βιβλία που ασχολούνται με τέτοια ζέοντα προβλήματα. Γιατί μέσα σε αυτές τις σελίδες υπάρχει ο ουμανισμός του συγγραφέα. Δεν είναι ένας θεωρητικός ουμανισμός απότοκο μιας λέσχης συζητήσεων, αλλά ένας ουμανισμός που διασώζεται μέσα στη φρίκη των σφαγών και του πολέμου» κατέληξε ο ίδιος. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.