«Το ν΄ ασχολεισαι με την αυθεντικη παραδοση ειναι μεγαλη ευθυνη»

• «Χορός σημαίνει να ενώνεις πράγματα

που είναι συνήθως εχθρικά,

σημαίνει να ενώνεις το αυθόρμητο με τη λογική,

σημαίνει να ενώνεις το σώμα με το πνεύμα,

σημαίνει να ενώνεις την καρδιά με το νου».

Σύλλογος Εβριτών Ν. Ροδόπης, ένας σύλλογος που τα τελευταία χρόνια έχει να επιδείξει σημαντική παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής μας. Με αγάπη στην αυθεντική παράδοση και σε ό,τι έχει σχέση με αυτήν από την ημέρα της ίδρυσής του δίνει το παρών αποσπώντας θετικότατα σχόλια, έτσι ώστε δίκαια θεωρείται από τους καλύτερους του νομού μας. Το μυστικό της επιτυχίας του είναι απλό. Σύμπνοια, αγάπη, συνεργασία, οργάνωση μεταξύ των μελών του.

Συναντήσαμε μέλη του Συλλόγου στο γραφείο που τους έχει παραχωρηθεί εδώ και δύο χρόνια στο 13ο Δημοτικό Σχολείο και συζητήσαμε μαζί τους για την προσπάθεια που κάνουν για τη διατήρηση της αυθεντικής παράδοσης και τους στόχους τους. Μιλώντας μαζί τους αντιλαμβάνεσαι αμέσως τους λόγους που συνετέλεσαν ώστε από τα πρώτα τους βήματα να αναδειχθούν σε έναν από τους καλύτερους συλλόγους. Το κατόρθωσαν γιατί ξεπέρασαν τις τυπικότητες μεταξύ τους. Όλα τα μέλη λειτουργούν σαν μία οικογένεια και έχουν δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τους, αλλά και συγγενικές. Κουμπαριές, ζευγαρώματα ανάμεσα στα παιδιά που είναι χορευτές. Οπως χαρακτηριστικά τονίζουν όλοι, τον πρόεδρο του Συλλόγου, τον Βαγγέλη Μάρκου τον θεωρούν πατέρα τους.

Ο Σύλλογος Εβριτών Ν. Ροδόπης ιδρύθηκε το 1994 από Εβρίτες που ζουν και εργάζονται μόνιμα στην Κομοτηνή. Οι σκοποί και οι στόχοι του Συλλόγου, όπως ορίζονται και από το καταστατικό του, είναι η σύσφιξη των σχέσεων των Θρακιωτών μεταξύ τους, καθώς και με τους υπόλοιπους Έλληνες, τον απόδημο ελληνισμό, αλλά και όλο τον κόσμο. Σκοπός του συλλόγου είναι επίσης η συλλογή, διάσωση, καλλιέργεια, αναβίωση και προώθηση των πατροπαράδοτων λαϊκών ηθών και εθίμων των χορών των τραγουδιών και εν γένει της λαϊκής παράδοσης της Θράκης και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Για το σκοπό αυτό ο Σύλλογος έχει δημιουργήσει και οργανώσει χορευτικό συγκρότημα, το οποίο αποδίδει χορούς τραγούδια και άλλα έθιμα από την Θράκη και την υπόλοιπη Ελλάδα. Για την όσο πιο πιστή αναπαράσταση των παραπάνω, το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου διαθέτει βεστιάριο με παραδοσιακές φορεσιές από πολλά μέρη της Ελλάδος.

Τα εγγεγραμμένα μέλη του συλλόγου ανέρχονται σε 500, ενώ το χορευτικό τμήμα απαριθμεί 200 μέλη τα οποία εντάσσονται σε 7 τμήματα, 3 παιδικά διαφορετικών ηλικιών, εφηβικό τμήμα, τμήμα ενηλίκων, τμήμα αρχαρίων και τμήμα παραστάσεων.

Το τμήμα παραστάσεων έχει εκπροσωπήσει επάξια τη Θράκη σε πολλά φεστιβάλ και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, όπως στην Ορεστιάδα, στην Αλεξανδρούπολη, στον Ξηροπόταμο Δράμας, στη Νιγρίτα Σερρών, στη Θεσσαλονίκη, στην Αριδαία, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, στη Λιβαδειά, στη Ρόδο. Από την ημέρα ίδρυσής του συμμετέχει ανελλιπώς στο Ελευθέρια Θράκης.

Επίσης έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη, στη Βουλγαρία, στην Πολωνία, στην Ιταλία, και στη Γαλλία εκπροσωπώντας επάξια την Ελλάδα και αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια με την παρουσία του».

Ένας Σύλλογος ανοιχτός σε όλους

Στο χώρο της Ροδόπης ζουν και δραστηριοποιούνται πολλοί Εβρίτες. Τα μέλη του συλλόγου όμως δεν έλκουν την καταγωγή τους μόνο από τον Έβρο.

«Ο Σύλλογος είναι ανοιχτός για όλους τους συμπολίτες μας. Ζούμε σε ένα χώρο όπου γενικότερα ο πολιτισμός δεν διαφοροποιείται μεταξύ χωριών ή διαμερισμάτων. Στη Ροδόπη η Γρατινή, το Κόσμιο και κάποια άλλα χωριά έχουν τα ίδια κίνητρα με εμάς. Για αυτό το σκοπό δεν αποκλείσαμε κανέναν ο οποίος θέλει να έρθει κοντά μας. Υπάρχουν Κομοτηναίοι που έχουν ρίζες από τον Έβρο, που τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους έρχονται στο Σύλλογο», τονίζει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Βαγγέλης Μάρκου.

«Μόνο τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είναι Εβρίτες. Από εκεί και πέρα, για τη συμμετοχή στο χορευτικό, αποφασίσθηκε οι πόρτες να είναι ανοιχτές σε όλους τους ανθρώπους της Ροδόπης. Είμαστε ένας τοπικός σύλλογος, αλλά δεν πρέπει να λειτουργούμε σε στενά τοπικά πλαίσια. Ο Έβρος και η Ροδόπη είναι γειτονικοί νομοί, ζούμε και εργαζόμαστε εδώ, δεν νοιώθουμε ξένοι, απομονωμένοι, για να περιοριστούμε. Είμαστε ένας θρακιώτικος σύλλογος με ανοιχτή την πόρτα σε όλους. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το καλύτερο γιατί μόνο έτσι μπορούμε να επιβιώσουμε», διευκρινίζει ο χοροδιδάσκαλος Τζερνικούδης Γιάννης.

«Ο κορμός αποτελείται από Εβρίτες και τα περισσότερα παιδιά από σύμπτωση έχουν ρίζες από τον Έβρο. Όταν λες ότι ασχολείσαι με την παράδοση δεν μπορείς να λειτουργείς με αποκλεισμούς», συμπληρώνει ο χοροδιδάσκαλος Τζερνικούδης Χρήστος.

Βασικό είναι το γεγονός ότι ο σύλλογος έχει αναπτύξει σχέσεις και με φοιτητές που ήταν εδώ και έτσι συνεχίζεται πλέον η παράδοση και από ανθρώπους εκτός Θράκης.

Δραστηριότητα του Συλλόγου

Στα πλαίσια δράσης του Συλλόγου, πλην του χορευτικού συγκροτήματος, είναι και η παρουσίαση ηθών και εθίμων. «Γενικότερα υπάρχει μία δυσκολία στην παρουσίαση ηθών και εθίμων μέσα στην πόλη. Εμείς αυτό το τολμήσαμε αναβιώνοντας δύο χρονιές το έθιμο του Μπέη, σε συνεργασία με το Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων και νομίζω ότι είχε μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα δώσαμε κάποιες παραστάσεις, με συνδυασμό χορού και ηθών και εθίμων, στην Πανεπιστημιούπολη. Ήταν μία μεγάλη παράσταση, μία πάρα πολύ καλή δουλειά. Καλέσαμε και χωριά από τον Έβρο και μας παρουσίασαν τα ήθη και έθιμά τους στην πραγματική τους διάσταση και στην πραγματική τους μορφή και εικόνα. Παρουσιάστηκαν τα ήθη και έθιμα, από τη γέννηση του ανθρώπου μέχρι και τον θάνατο, καθώς επίσης και όλα τα φθινοπωρινά και καλοκαιρινά έθιμα.

Η εκδήλωση είχε τίτλο στο «Πέρασμα του χρόνου» και πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων Κομοτηνής».

Κοινή παραδοχή από όλους είναι ότι ο Βόρειος Έβρος, παρόλα τα προβλήματα που γνώρισε και γνωρίζει εξαιτίας της μετανάστευσης παρουσιάζει έντονη κινητικότητα ως προς το θέμα της διατήρησης της παράδοσης. «Από την Ξάνθη μέχρι και το Σουφλί γίνονται ελάχιστα για τη διατήρηση της παράδοσης. Στον Βόρειο Έβρο, παρόλο που νεολαία δεν υπάρχει, οι κάτοικοι προσπαθούν για το σκοπό αυτό. Τα χορευτικά τμήματα εκεί αποτελούνται από μεγάλους χορευτές. Και πρέπει να τονίσουμε ότι η αναβίωση είναι αυθεντική, γιατί αυτοί οι άνθρωποι τα ζούσαν από μικροί και μεγάλωσαν με αυτά τα έθιμα. Εμείς απλά τα αναπαριστούμε. Η διαφορά μας είναι ότι απλά δεν έχουμε τα βιώματα».

«Εδώ είναι και η μεγάλη μας διαφορά, πιστεύω, από τα υπόλοιπα χορευτικά, γι΄ αυτό και μας έδωσαν και τον τίτλο του παραδοσιακού χορευτικού. Κάνουμε μία αυθεντική καταγραφή των χορών έχοντας και την υποχρέωση αυτή, με πολλά ταξίδια στα χωριά του Έβρου, βλέποντας και βιντεοσκοπώντας τους αυθεντικότερους χορευτές, χωρίς φολκλορικά στοιχεία. Αυτή πιστεύουμε ότι είναι και η διαφορά μας, η οποία άλλωστε μας καθιέρωσε και ως αυθεντικό παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα. Με σεμινάρια, καταγραφές, περιγραφές θέλουμε να δώσουμε έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας στο χορευτικό τμήμα για να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα και νομίζω ότι το πετύχαμε απόλυτα».

Νέοι και παράδοση

Οταν το Γενάρη του 1996 δόθηκε εντολή στον Γιάννη Τζερνικούδη να αναλάβει το χορευτικό τμήμα, ξεκίνησε με 12 χορευτές. Κρυφός στόχος του, αλλά και του διοικητικού συμβουλίου, η αύξησή τους, σε μία περίοδο οχτώ-δέκα ετών, σε 100. Πρόπερσι η συμμετοχή ξεπέρασε τους 120 χορευτές και πέρυσι η συμμετοχή έφθασε στους 170. Φέτος ευελπιστούν ότι θα είναι και περισσότεροι. Οι χορευτές είναι ηλικίας από πέντε μέχρι πενήντα πέντε ετών και είναι χωρισμένοι σε πολλά τμήματα.

Το θετικό στοιχείο είναι ότι όλοι οι χορευτές, αλλά και ο πρόεδρος και ο χοροδιδάσκαλος, βάζουν το χέρι στην τσέπη, «που σημαίνει ότι υπάρχει υγιής συνεργασία και τα παιδιά αυτό το κάνουν συνειδητά γιατί τους αρέσει. Δεν έρχονται δωρεάν στο σύλλογο, πληρώνουν και τη μηνιαία τους συνδρομή, πληρώνουν και τη συμμετοχή τους σε όλες τις εκδηλώσεις, αλλά και τη συμμετοχή τους στα ταξίδια. Αυτό σημαίνει ότι δεν έρχονται για βόλτα ή να περάσουν καλά ή γιατί τους παρακίνησε η οικογένεια να έρθουν. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ερχόταν δύο φορές και δεν θα ξέραμε με τι είδους παιδιά έχουμε να κάνουμε.

Τα παιδιά συμβάλλουν και με προσωπική εργασία. Τον ελεύθερο χρόνο τους δεν διστάζουν να τον διαθέσουν για συντονισμό των δραστηριοτήτων του Συλλόγου.

«Γενικότερα θα έλεγα ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία στροφή στην παράδοση, αλλά όχι από μόδα, γιατί αυτό έγινε πριν χρόνια. Σήμερα θα έλεγα ότι τα παιδιά που αγαπούν την παράδοση είναι κατασταλαγμένα και είναι συνειδητή η επιλογή τους. Βέβαια, υπάρχει μία μερίδα παιδιών τα οποία παρακινούνται από τους δικούς τους για να κάνουν κάτι διαφορετικό, αλλά όσοι συνεχίζουν, από μία ηλικία και μετά το κάνουν συνειδητά πλέον. Εγώ ασχολούμαι εδώ και είκοσι πέντε χρόνια με την παράδοση, από δέκα χρονών, και εκείνο που με κρατά, γιατί είχα χίλιους λόγους να σταματήσω να ασχολούμαι, είναι η αγάπη μου για αυτή», αναφέρει ο Χρήστος Τζερνικούδης.

Ο Σύλλογος συμμετέχει σε εκδηλώσεις πανελλαδικά, αλλά και εκτός συνόρων όπως στη Βουλγαρία, στη Γαλλία, στην Πολωνία, συμμετέχει δε ανελλιπώς στα «Ελευθέρια της Θράκης». Όπως αναφέρει ο Γιάννης Τζερνικούδης, «ιδιαίτερα μας αρέσει να δίνουμε παραστάσεις στη Θράκη, και μάλιστα στα μικρά χωριά, γι΄ αυτό και οπουδήποτε καλούμαστε πηγαίνουμε. Δεν κάνουμε διακρίσεις και ακόμη ένα στοιχείο που μας διαχωρίζει από τους άλλους συλλόγους είναι ότι λειτουργούμε δώδεκα μήνες το χρόνο. Κάποιοι το καλοκαίρι κάνουν διακοπές. Για μας όμως είναι- θα χρησιμοποιήσω τον όρο των ξενοδόχων- φουλ σεζόν, το αποκορύφωμα της δραστηριότητάς μας».

Συντονισμός δραστηριοτήτων

Η ομάδα βρίσκεται σε τακτικές επαφές μία με δύο φορές την εβδομάδα. Συντονίζουν, αποφασίζουν καταγράφουν και προχωρούν σε προγραμματισμό, ο οποίος μετά περνά και από την έγκριση του συμβουλίου. Ο σύλλογος θεωρείται από τους καλύτερους του νομού γεγονός που επιφορτίζει τα μέλη του με περισσότερη δουλειά.

«Όλα είναι θέμα δουλειάς και οργάνωσης», διευκρινίζει ο Γιάννης Τζερνικούδης. «Πλέον δεν στενοχωριόμαστε, έχει μπει το νερό στο αυλάκι, υπάρχει προγραμματισμός, υπάρχει τάξη, υπάρχει ενδιαφέρον από τα παιδιά, υπάρχει υλικό, Μας αρέσει η οικογενειακή σχέση και προσπαθούμε να την κρατήσουμε. Για αυτό έχουμε πολλούς χοροδιδασκάλους, πολλούς επικεφαλής, πολλούς συνεργάτες για να μπορέσουμε να έχουμε υγιή σχέση και αρμονική συνεργασία».

«Εγώ θα έλεγα ότι είναι βαρύ γενικά να ασχολείσαι με την παράδοση. Όταν ξεκίνησε ο σύλλογος, ξεκίνησε για να ασχοληθεί με αυτή. Στην πορεία του χρόνου, επειδή αγαπήσαμε αυτό που κάνουμε και επειδή το κάνουμε οργανωμένα, ξεχωρίσαμε, γιατί ενδεχομένως κάποιοι άλλοι που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο δεν το έκαναν τόσο καλά όσο θα χρειάζονταν. Όταν λέμε παράδοση εννοούμε την αυθεντική αναβίωση, την καλλιέργεια, την προώθηση ηθών και εθίμων, τραγουδιών, χορών. Βλέπω παραστάσεις με χορευτικά και επειδή ασχολούμαι πολλά χρόνια με το χορό δεν αναγνωρίζω τι χορός είναι. Έχουν προστεθεί στοιχεία τα οποία απορώ πώς βρέθηκαν μέσα στους χορούς. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει ο καθένας, αλλά αυτό δεν είναι παράδοση.

Σίγουρα όμως είναι ευθύνη το να ακούγεσαι περισσότερο και να λένε κάποιοι ότι είσαι καλός ως σύλλογος. Πέρα από αυτό, όμως, και αυτό να μην γινόταν, εγώ τουλάχιστον προσωπικά θεωρώ ότι το να ασχολείσαι με την παράδοση είναι μεγάλο πράγμα. Από μόνο του είναι ευθύνη».

Ο λόγος όμως και στον πρόεδρο του Συλλόγου κ. Βαγγέλη Μάρκου τον οποίο όπως δήλωσαν όλοι θεωρούν πατέρα τους, μία σχέση η οποία σαφώς και διακρίνεται. Για όλους έχει ένα πείραγμα και έναν καλό λόγο.

«Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του Συλλόγου Εβριτών, όλοι οι Εβρίτες αλλά και οι Ροδοπίτες, οι φορείς της Κομοτηνής, η Νομαρχία, το Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων, μας συμπαραστάθηκαν. Κάποιοι στην αρχή αντέδρασαν με τη δημιουργία του. Εμείς όμως πρώτα αναφέρουμε την Κομοτηνή και μετά τον Έβρο. Είμαι πάνω από 50 χρόνια στην Κομοτηνή και είμαι Θρακιωτάκι, Εβρίτης και Κομοτηναίος. Κάποτε κάποιος δημοσιογράφος με ρώτησε πώς κρατιόμαστε οικονομικά. Ενώ όλοι χτυπάνε τις πόρτες, εμείς δεν το κάναμε γιατί έχουμε σαν πρώτο στόχο να βάλουμε το χέρι μέσα στην τσέπη.

Θα σας πω ότι το πρώτο ταξίδι σε διεθνές φεστιβάλ στο εξωτερικό που κάναμε, αυτά τα παιδάκια που βλέπετε εδώ, ήτανε από 14 και 15 χρονών μας τάξανε ότι θα μας πληρώσουν ένα λεωφορείο, το οποίο έκανε 1.200.000 δρχ. και αφού γυρίσαμε πίσω, δεν το πήραμε από πουθενά και το πληρώσαμε το διοικητικό συμβούλιο από την τσέπη μας.

Γι΄ αυτό, λοιπόν, χωρίς δουλειά, μεράκι, κυνήγημα και αγάπη δεν γίνεται τίποτα. Είναι μια οικογένεια ο σύλλογος. Έτσι τον είδα εγώ το σύλλογο και έτσι διδάξαμε και στα παιδιά να τον βλέπουν.

Εκτός όμως αυτού, οι στόχοι μας είναι ως διοικητικό συμβούλιο, να είμαστε δίπλα στα παιδιά, δίπλα στους χορευτές, δίπλα στους γονείς. Είμαστε δίπλα τους για να προσφέρουμε μ΄ αυτά τα ολίγα που έχουμε στο ταμείο μας, να φροντίσουμε ένα παιδί που είναι άνεργο, να του βρούμε δουλειά, να ενημερώσουμε για τις αναγγελίες εργασίες, να σταθούμε δίπλα σε ασθενείς και σε όσους έχουν την ανάγκη μας.

Ο πρόεδρος στο σύλλογό μας δεν παίζει τον ρόλο του προέδρου ή ο γραμματέας ή ο ταμίας. Δουλεύουμε συλλογικά, όλοι μαζί. Εδώ δεν υπάρχουν διακρίσεις ούτε παράσημα. Μπροστάρης είναι το διοικητικό συμβούλιο, μπροστάρης οι χοροδιδάσκαλοι. Ο χοροδιδάσκαλος πρώτος θα τρέξει, πρώτος θα ιδρώσει, πρώτος θα ξεφορτώσει τις βαλίτσες και μετά θα πάρει τα παιδιά. Πρώτος θα πάει να καθαρίσει, πρώτος θα πάει να βρει αυτό, όλα, για να γίνει οργάνωση. Και γι΄ αυτό, λοιπόν, και η πορεία που έχουμε μέχρι τώρα είναι επιτυχής.

Ο κ. Μάρκου αναφέρεται και στο θέμα της στέγασης του Συλλόγου. «Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα σύλλογο που θα μείνει στην πόλη της Κομοτηνής και δεν είμαστε αντίθετοι στο να στεγάζονται και άλλοι σύλλογοι. Είναι απαράδεκτο στα 8 χρόνια του συλλόγου Εβριτών, να έχουμε τις βαλίτσες, τις στολές των παιδιών μέσα στα αυτοκίνητά μας και μέσα στα μαγαζιά μας; Πέρυσι ο Δήμος Κομοτηνής μας παραχώρησε αυτό το γραφείο και βάλαμε ένα τηλέφωνο και ένα γραφειάκι και μαζευόμαστε εδώ. Εντός του Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου, θα κάνουμε τα εγκαίνια του νέου κτιρίου, έχουμε ρίξει 3 πλάκες μέχρι τώρα, δηλαδή τελειώσαμε το υπόγειο, το ισόγειο και την αίθουσα γενικών συνελεύσεων. Βάλαμε και τα τούβλα και από εδώ και πέρα θα ξεκινήσουμε την προσπάθεια για να βρούμε χρήματα για την αποπεράτωσή του.

Πάντως η βοήθεια που παίρνουμε από οποιονδήποτε, έχει αντίκρισμα, γιατί σαν σύλλογος τόσα χρόνια, έχουμε αποδείξει και με την πορεία μας και με τα έργα μας, ότι αξίζει τον κόπο σε κάποιο να μας συμπαρασταθεί και να μας βοηθήσει.

Πρόσκληση για γνωριμία με το σύλλογο

Πρόσκληση προς όλους τους κατοίκους να γνωρίσουν το Σύλλογο απευθύνει ο κ. Μάρκου: «Προσκαλώ όσους θέλουν να γνωρίσουν το σύλλογο, τώρα με την έναρξη της καινούργιας χρονιάς να ’ρθουν να μας γνωρίσουνε. Στεγαζόμαστε για την ώρα στο 10ο δημοτικό σχολείο, και να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για τη συνεργασία τον πρώην διευθυντή τον κ. Ροδανάκη και τον σημερινό κ. Κούτρα, γιατί χωρίς την βοήθειά τους δεν θα μπορούσαμε να επεκταθούμε τόσο πολύ. Προσκαλώ, λοιπόν, όποιον θέλει να μας γνωρίσει να μας επισκεφθεί στο χώρο του 10ου Δημοτικού σχολείου. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο και από εκεί και πέρα δεν θα πάει ο κόπος τους χαμένος. Κάτι θα κερδίσουν, κάτι θα πάρουν αλλά και θα δώσουν».

Ο λόγος στα μέλη

Τζερνικούδης Χρήστος

«Ασχολούμαι με το σύλλογο από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του. Σε όλο αυτό το διάστημα έλειψα μόνο ένα χρόνο. Παρακολουθώ τις εκδηλώσεις του και συμμετέχω όσο περισσότερο μπορώ. Με την αύξηση της συμμετοχής των παιδιών στα χορευτικά τμήματα ανέλαβα κάποια τμήματα διδασκαλίας χορού και συγχρόνως ανέλαβα και το οικονομικό τμήμα. Και με αυτό εννοώ φυσικά τα οικονομικά των χορευτικών τμημάτων όσον αφορά τις συνδρομές γιατί γενικότερα το θέμα των οικονομικών το διαχειρίζεται το Διοικητικό Συμβούλιο».

Αβραμίδης Κώστας

«Αποτελώ το συνδετικό κρίκο της ομάδας παραστάσεων με το διοικητικό συμβούλιο. Είναι κάτι που μου ανετέθη τώρα. Δηλαδή θα μεταφέρω τις απόψεις ή τις θέσεις των χορευτών στο διοικητικό συμβούλιο εκπροσωπώντας. Είναι μεγάλη ευθύνη, αλλά αισιοδοξώ ότι όλα θα πάνε καλά με συνεννόηση και αγάπη».

Σουργουτσίδου Νίκη

«Διδάσκω στα μικρά παιδιά από 5 έως 10 ετών, τα πρώτα τους βήματα στο χορό και στη ν παράδοση. Είμαι από τα πρώτα παιδιά που μπήκαν στο σύλλογο».

Ουρεϊλίδου Μαρία

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την παράδοση από τα δέκα μου χρόνια. Ασχολήθηκα με άλλους δύο συλλόγους ο σύλλογος Εβριτών είναι ο τρίτος και ο μόνος που κατάφερε να με κρατήσει. Και σήμερα έχω αναλάβει τμήματα χορού».

Δήμητρα Παιδαράκη και Τόνια Στεπάνη

Υπεύθυνες φορεσιών. Έχουν αναλάβει την τακτοποίησή τους, το δανεισμό στολών σε διάφορους συλλόγους, αλλά και τη φροντίδα οι χορευτές να έχουν τις στολές τους.

Ισπικούδης Δημήτρης

«Ασχολούμαι με το χορό από 10 χρονών και με αρέσει αυτό που κάνω. Από φέτος ανέλαβα μάνατζερ του συλλόγου και ευελπιστώ με τη βοήθεια του χοροδιδασκάλου να αξιοποιήσουμε το σύλλογο περισσότερο».

Παπαλιάς Δημήτρης

«Κατάγομαι από τη Δαδιά και για δεύτερη χρονιά είμαι χοροδιδάσκαλος. Η κύρια ιδιότητά μου είναι χορευτής, αλλά «με στριμώξανε» για να μάθουμε κάποια πράγματα στους νεότερους και να συνεχισθεί αυτό που εν μέρει έχει χαθεί».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.