«Το Κοζλοντουι εκλεισε, ζητω η Κομοτηνη!»

Επιστροφή σήμερα σε ένα μείζον και φλέγον ζήτημα της επικαιρότητας για την περιοχή μας, που μάλλον στα ψιλά επεδίωξαν κάποιοι κύκλοι να περάσει. Ο λόγος για το ενδεχόμενο δημιουργίας μονάδας παραγωγής ηλεκτροπαραγωγής με πυρηνική ενέργεια στην Κομοτηνή. Στο θέμα είχαμε αναφερθεί και χθες μέσα από τη στήλη της συνεργάτιδας Ελένης Σκάβδη, αλλά και με αναφορές του ΠτΘ σε περασμένο χρόνο.

Η εφημερίδα ΑΥΓΗ επανήλθε όμως στο ζήτημα και με δημοσίευμά της στις 27 Ιανουαρίου 2008 κάνει λόγο για βεβαιότητα πλέον στο σχεδιασμό δημιουργίας εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής με πυρηνική ενέργεια στην περιοχή μας. Συγκεκριμένα εμφανίζει έκθετες την κυβέρνηση και τη ΔΕΗ για τα σχέδια περί πυρηνικών και μάλιστα εντοπίζει ασάφειες και στην δεύτερη ανακοίνωση διάψευσης της Επιχείρησης.

Αναδημοσιεύουμε λοιπόν σήμερα το άρθρο της εφημερίδας όπως κυκλοφόρησε στην Κυριακάτική Αυγή της 27ης Ιανουαρίου.

«Το άλλοθι που αναζητούσε απεγνωσμένα ειδικά μετά το 1986 και το τραγικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ φαίνεται ότι βρίσκει σιγά σιγά η πυρηνική ενέργεια. Είναι το άλλοθι των κλιματικών αλλαγών και των υψηλών τιμών του πετρελαίου, αλλά και του φυσικού αερίου. Έτσι, πλέον 22 χρόνια μετά το δυστύχημα που συγκλόνισε την ανθρωπότητα, η πυρηνική ενέργεια διαφημίζεται πλέον από τους οπαδούς της ως “καθαρή” ενέργεια. Ωστόσο, ούτε καν οι οπαδοί της μπορούν να δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις στα θέματα της ασφάλειας και της διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων.

Οπαδοί και μάλιστα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων υπάρχουν πλέον και στην Ελλάδα, η οποία μέχρι πολύ πρόσφατα -τι ειρωνεία!- διαμαρτυρόταν για το πυρηνικό εργοστάσιο του Κοζλοντούι στη Βουλγαρία. Την περασμένη Πέμπτη τα πράγματα πλέον ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο, με τη ΔΕΗ να ομολογεί ότι μέσα στα σχέδιά της περιλαμβάνεται ακόμη και η κατασκευή πυρηνικής μονάδας προς ενίσχυση του εγχώριου συστήματος παραγωγής.

Και μπορεί η επιχείρηση την επομένη -υπό την πίεση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης- να εξέδωσε ανακοίνωση διάψευσης, αλλά δεν καταφέρνει τελικά τίποτε άλλο παρά να επιχειρεί να διαψεύσει τις ίδιες τις ανακοινώσεις της. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008 (12σέλιδο κείμενο για την αναγκαιότητα της εισαγωγής άνθρακα) αναφερόταν: “Υποψήφιες θερμοηλεκτρικές μονάδες για την περαιτέρω ανάπτυξη του συστήματος παραγωγής είναι νέες λιγνιτικές μονάδες, μονάδες φυσικού αερίου, ανθρακικές, πετρελαϊκές ή και πυρηνικές μονάδες. Είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι οι εγχώριες πηγές ενέργειας δεν επαρκούν για την κάλυψη της ζήτησης και είναι απαραίτητη η εγκατάσταση μονάδων με εισαγόμενα καύσιμα”.

Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν σκέψεις -και μάλιστα σε αρκετά προχωρημένο στάδιο- για την κατασκευή μονάδας ηλεκτροπαραγωγής που θα χρησιμοποιεί πυρηνική ενέργεια στην Κομοτηνή. Η επιλογή της συγκεκριμένης περιοχής γίνεται κυρίως λόγω της χαμηλής σεισμικότητάς της.

Την Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2008 η ΔΕΗ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει: “Σε κανένα απολύτως υπηρεσιακό επίπεδο δεν υπάρχει σχέδιο ή εισήγηση σχετικά με την ανάπτυξη ηλεκτροπαραγωγής με πυρηνική ενέργεια. Το Στρατηγικό Σχέδιο της ΔΕΗ για την ανάπτυξη ηλεκτροπαραγωγής δεν περιλαμβάνει Μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού με χρήση πυρηνικής ενέργειας”.

Δύο σχόλια: πρώτον, στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι δεν υπάρχει σχέδιο σε υπηρεσιακό επίπεδο. Δεν μας λέει η ΔΕΗ εάν υπάρχει σε πολιτικό επίπεδο ή σε επίπεδο διοίκησης.

Δεύτερον, το ότι δεν περιλαμβάνεται στο στρατηγικό σχέδιο της ΔΕΗ που έχει ανακοινωθεί, δεν σημαίνει ότι δεν εξετάζεται.

Α.Χ.

Ο χάρτης των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής

Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (International Energy Agency) σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 443 πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής συνολικός ισχύος 370 GW, παρέχοντας το 16% της συνολικής παγκόσμιας προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος. Οι περισσότερες μονάδες (104) βρίσκονται στις ΗΠΑ, στη Γαλλία (59) και ακολουθούν η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Βρετανία, η Κορέα και η Ινδία. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό κατασκευή 24 μονάδες στην Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Φινλανδία, την Κορέα και την Ιαπωνία.

Οι μονάδες που λειτουργούν σήμερα είναι κυρίως δεύτερης γενιάς, κατασκευασμένες στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80. Οι μονάδες τρίτης γενιάς αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του ‘90 με βασικό μέλημα την αύξηση της ασφάλειας, λόγω του δυστυχήματος στο Τσερνόμπιλ το 1986. Ωστόσο, ακριβώς λόγω του δυστυχήματος η πυρηνική ενέργεια έπεσε σε δυσμένεια και κατασκευάστηκαν πολύ λίγοι σταθμοί τρίτης γενιάς, κυρίως στην Ασία. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζονται οι πυρηνικοί αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς οι οποίοι αναμένεται να μπουν στην αγορά μετά το 2030.

Από το 1970 έως το 1990 οι πυρηνικές μονάδες αναπτύσσονταν με ετήσιο ρυθμό 17%. Μετά το Τσερνόμπιλ ωστόσο, αλλά και λόγω του φθηνού πετρελαίου ο ρυθμός ανάπτυξης των πυρηνικών σταθμών έπεσε στο 2%.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.