«Το καστρο της κυρα – Ρηνης και ο βασιλιας Ανηλιαγος»

Όλοι μας στα παιδικά μας χρόνια αγαπήσαμε τα παραμύθια και ίσως κάποιοι ακόμη και σήμερα τα αγαπάνε, γιατί μας θυμίζουν εκείνες τις όμορφες στιγμές την ώρα που είμαστε ξαπλωμένοι μια γνώριμη φωνή γεμάτη αγάπη να λέει… Μια φορά και έναν καιρό… Ένα εισιτήριο στον κόσμο γης μαγείας. Άγριοι δράκοι, ζώα που μιλάνε και συμπεριφέρονται σαν τους ανθρώπους, ψηλά κάστρα, όμορφες νεράιδες, ξωτικά, γενναίοι ιππότες και φυλακισμένες πριγκίπισσες, μαγικά δάση… Όλα κάτι είχαν να μας διδάξουν.

Όπως τότε, μια φορά και έναν καιρό, έτσι και σήμερα ο Δημήτρης Σβυντρίδης θα επιχειρήσει να μας μεταφέρει στον κόσμο του παραμυθιού το Σάββατο, 2 Αυγούστου, στις 21:30 στο Θέατρο Μαρώνειας Λατομείο Χελιδονόπετρας, όπου θα παρουσιασθεί συναυλία με το μουσικό παραμύθι «Το κάστρο της κυρα – Ρήνης και ο βασιλιάς Ανήλιαγος» της συγγραφέως Βησσαρίας Ζορμπά –Ραμμοπούλου, σε σύνθεση Δημήτρη Σβυντρίδη και διευθυντή ορχήστρας το Γιάννη Ζγούρα με την Ορχήστρα Μουσικής Δωματίου Θεσσαλονίκης.

Για το έργο, για την παράσταση, αλλά και για το ρόλο του παραμυθιού ο Δημήτρης Σβυντρίδης μιλά σήμερα στον ΠτΘ. Ας τον ακούσουμε…

ΠτΘ: κ. Σβυντρίδη, κατ’ αρχήν πώς προέκυψε το συγκεκριμένο έργο και η συνεργασία σας τόσο με την κ. Βησσαρία Ζορμπά – Ραμμοπούλου όσο και με τον κ. Γιάννη Ζγούρο, διευθυντή της ορχήστρας;

Δ.Σ.: Την προηγούμενη διδακτική χρονιά υπηρετούσα στο Μουσικό Σχολείο Αγρινίου. Σε μια συνάντηση που είχαμε πρότεινα στη Βησσαρία Ζορμπά – Ραμμοπούλου, η οποία είναι συγγραφέας και γράφει στίχους, να μου δώσει κάποιους ώστε να κάνουμε για τη χορωδία του σχολείου ένα μόνιμο τραγούδι, το οποίο να αναφέρεται στην πόλη του Αγρινίου και να έχει σχέση με τη μουσική. Σε επόμενη συνάντηση όντως μου έφερε στίχους. Το μάτι μου έπεσε στο κείμενο «Το κάστρο της κυρα – Ρήνης και ο βασιλιάς Ανήλιαγος». Αποφάσισα να το κάνω μουσικό παραμύθι, αν και, βέβαια, η συγκρότηση του έργου ήταν δύσκολη.

Γνωρίστηκα με το διευθυντή του Ωδείου Πατρών, που προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει δίνοντάς μας την ορχήστρα του. Έτσι το κόστος ήταν πολύ μικρό. Άρχισα να γράφω και πριν τα Χριστούγεννα το έστειλα, αν και όχι ολοκληρωμένο, στο διευθυντή του Ωδείου Πατρών, ο οποίος το είδε και μου υπέδειξε ότι ήταν δύσκολο το ανέβασμά του και μου συνέστησε να το κάνω απλούστερο. Έτσι, άρχισα να σκέφτομαι πώς θα μπορούσε να γίνει. Αποτάθηκα στον Γιάννη Ζγούρα, πατριώτη μας που ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος μου είπε ότι μπορούμε να σχηματίσουμε μία ορχήστρα και να ανεβάσουμε αυτό το έργο. Βέβαια, το οικονομικό κόστος ήταν μεγάλο, γιατί η ορχήστρα είναι 25μελής, ορχήστρα εγχόρδων, πνευστών και ξύλινων, υπάρχει ο αφηγητής, και συγκεκριμένα η Μαρία Παπαδοπούλου, και τραγουδιστής, εδώ η Βάσω Κατσουπάκη, μέτζο σοπράνο, που ζει στη Θεσσαλονίκη.

ΠτΘ: Είχατε τελικά οικονομική στήριξη;

Δ.Σ.: Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε αυτή την ιδέα και πρότεινα να ενταχθεί στις εκδηλώσεις του Δήμου Μαρώνειας «Διονύσου Λόγος». Υπήρξε μία στήριξη από το Δήμο Μαρώνειας, ενώ το υπόλοιπο ποσό προσπαθήσαμε να το καλύψουμε με ένα εισιτήριο και κάποιες χορηγίες που θα βρίσκαμε στην πορεία. Τα πράγματα ήταν και πάλι δύσκολα. Η τελευταία μου προσπάθεια ήταν να μιλήσω στον Υπουργό Παιδείας τον κ. Στυλιανίδη, ο οποίος στήριξε τελικά την προσπάθεια. Έτσι το μεγαλύτερο κόστος της συναυλίας ανέλαβε η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και υπάρχουν και υποστηρικτές. Βρισκόμαστε στο τέλος της ολοκλήρωσης του έργου και θα παρουσιασθεί το Σάββατο στη Μαρώνεια.

ΠτΘ: Τι πραγματεύεται το παραμύθι;

Δ.Σ.: Το παραμύθι πραγματεύεται την αγάπη. Συγκεκριμένα δύο βασιλόπουλα αγαπούν μία βασιλοπούλα. Ο ένας είναι ο βασιλιάς Ανήλιαγος, ο οποίος δεν μπορεί να δει το φως της ημέρας και ο άλλος είναι ο Γυφτάκης, ένας αυταρχικός βασιλιάς γλεντοκόπος. Και οι δύο αγαπούν την κυρα-Ρήνη, τη βασιλοπούλα. Πάνω στο στοιχείο της αγάπης εξελίσσεται η ιστορία με την απόφαση της Κυρα – Ρήνης να τους θέσει δύο όρους. Στον βασιλιά Ανήλιαγο να κάνει μία μεγάλη λίμνη – μη ξεχνάμε ότι το παραμύθι αναφέρεται στην Αιτωλοακαρνανία και εκείνη την εποχή, όπως λέει το παραμύθι, δεν υπήρχε νερό και έτσι δεν μπορούσαν να ποτίσουν τα χωράφια τους – και στον Γυφτάκη να χτίσει ένα μεγάλο κάστρο, ώστε να προστατεύεται ο χώρος από τους πειρατές. Στην τελική φάση, νικητής αναδεικνύεται ο βασιλιάς Ανήλιαγος και η κυρα – Ρήνη παίρνει αυτόν που στην πραγματικότητα αγαπούσε. Στο τέλος γίνεται ο γάμος.

ΠτΘ: Αυτός είναι μύθος της περιοχής;

Δ.Σ.: Είναι ένας μύθος που κυκλοφορεί στην Ακαρνανία, αλλά, όπως μου είπε και η συγγραφέας του παραμυθιού κ. Βησσαρία Ζορμπά – Ραμμοπούλου , παραλλάσσεται κατά περιοχή. Συναντάται σε όλες τις περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας, αλλά με αλλαγές.

ΠτΘ: Πώς μουσικά ντύσατε το έργο;

Δ.Σ.: Στηρίζομαι πάνω στις σκηνές που μου δίνει το παραμύθι και στην εξέλιξη. Εκεί που υπάρχει η αγάπη ή η στενοχώρια τα εμπλουτίζω με μουσική και στη συνέχεια μεγάλο ρόλο παίζει ο αυθορμητισμός και τα συναισθήματα που μπορεί να σου βγάλει ένα μουσικό κείμενο. Προσωπικά, επειδή είμαι πολύ επηρεασμένος από την εμπρεσιονιστική μουσική του Ντεμπισύ και του Μπάντομ, με ενέπνευσαν τέτοια συναισθήματα. Δηλαδή τα περισσότερα μουσικά θέματα αγγίζουν την εμπρεσιονιστική περίοδο.

ΠτΘ: Σας επηρέασε καθόλου ότι ήταν ένα παραμύθι, το οποίο απευθύνεται σε μικρά παιδιά;

Δ.Σ.: Δεν με επηρέασε καθόλου το ποια ηλικία μπορεί να το ακούσει, γιατί θεωρώ ότι το παραμύθι μπορούν να το ακούσουν μικροί και μεγάλοι. Ο βασιλιάς και η βασιλοπούλα μπορεί να αγγίζει τις μικρές ηλικίες, αλλά αγγίζει και τους μεγάλους μεταφέροντάς τους σε διαφορετικούς κόσμους, μακριά από την καθημερινότητα. Βέβαια, υπάρχει μέσα και η υποστήριξη της ορχήστρας που μπορεί να την ονομάσαμε Μουσική Δωματίου, αλλά αγγίζει πλέον ένα μικρό σύνολο συμφωνικής ορχήστρας γιατί υπάρχουν τα έγχορδα, τα ξύλινα, το φλάουτο, το όμποε και υπάρχουν και χάλκινα και κρουστά. Έπειτα, μη ξεχνάμε ότι το στοιχείο της αγάπης είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα αυτή την εποχή όλοι στηριζόμαστε στην αγάπη και την ψάχνουμε.

ΠτΘ: Έχουμε την παιδεία να παρακολουθήσουμε ένα τέτοιο είδος μουσικής;

Δ.Σ: Πιστεύω πως ναι. Έχω παρακολουθήσει και άλλες παραστάσεις και στο Δήμο Μαρώνειας και στην Κομοτηνή. Βλέπω ότι ο κόσμος συμμετέχει, απλά δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη χρονική περίοδος ενδείκνυται για να πάει κάποιος στη Μαρώνεια και να παρακολουθήσει το έργο. Θα έλεγα, όμως, ότι τέτοιου είδους παραστάσεις δεν παρουσιάζονται συχνά, όχι μόνο στις επαρχίες, αλλά ούτε καν και στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Δεν ανεβαίνουν συχνά τέτοια έργα και δεν τα συμπεριλαμβάνουν και στα προγράμματά τους οι διοργανωτές. Ούτε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ούτε της Θεσσαλονίκης δεν έχω δει τα τελευταία χρόνια να συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους ένα μουσικό παραμύθι. Έχει γράψει ένα σπουδαίο έργο ο δικός μας συνθέτης ο μεγάλος Σκαλκώτας «Το παραμυθόδραμα», το οποίο είναι άγνωστο για τους περισσότερους.

ΠτΘ: Μήπως δεν πουλά και ως θέαμα;

Δ.Σ.: Δεν νομίζω ότι δεν πουλά. Το παραμύθι πάντα σε πάει αλλού, σου δίνει άλλες εκτάσεις, σε ξεκουράζει. Απλά θεωρώ ότι ο κόσμος δεν είναι πολύ συνηθισμένος σε τέτοιου είδους μορφές συναυλιών.

ΠτΘ: Σήμερα έχουμε ανάγκη από παραμύθια;

Δ.Σ.: Σίγουρα έτσι όπως είναι η ζωή μας το παραμύθι μας βοηθά να ξεφύγουμε από την πεζή πραγματικότητα.

ΠτΘ: κ. Σβυντρίδη, σας ευχαριστούμε πολύ.

Δ.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ και κλείνοντας θα ήθελα να καλέσω τον κόσμο να έρθει να παρακολουθήσει την παράσταση γιατί κουραστήκαμε πολύ για να ανεβάσουμε αυτό το έργο.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.