Της ποιησης

Ένα ποίημα για το περίπλοκο της ζωής και την ουσία της, γραμμένο από τη φοιτήτρια του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας κ. Μαρίας Πασχάλη, φιλοξενούμε σήμερα στην ποιητική στήλη της εφημερίδας μας. Ιδού λοιπόν:
 

«Ζωή»

 
Πόσο παράτολμα
στα χέρια μου κρατώ
κι αυτό το καλοκαίρι
και ακούω προσεκτικά 
κάθε ήχο τζιτζικιών
έναν προς έναν
Συγχώρεσε την παιδαριώδη πρόσληψη 
της φύσης και του κάμπου
Δεν γνωρίζω και πολλά.
Και πιο  σφιχτά κρατώ το
καλοκαίρι
σε τόσο δα τρεμάμενες παλάμες
μην πέσει ούτε
η μέλισσα η πιο μικρή
και σπάσει τα φτερά της.
Απ’ τις γλυκές αναλαμπές,
εκλαμπρότατος απόψε ο ουρανός
και ξαγρυπνά για δυο-τρία άστρα.
Μην πέσουν για κακόφημες ευχές
όπως ξεγλιστράει μπλουζάκι απ’
την κρεμάστρα.
Ακούω φωνές ν’ ασφυκτιούν
και δεν είναι κραυγές μιας
λεγεώνας
μήτε δείγμα ανάρμοστης εικόνας
είναι όσα άφησε στο χέρι μου,
να πέσουν,
ο προσφυής χειμώνας.
Κι ακούω πιο συνειδητά
τον λιτό
κι απόλυτό τους ήχο
Στη σύνθεση μπερδεύονται
μ’ απόχρωση των άλλων.
Έτσι ορίζω τη ζωή:
γέννημα ανέφικτα εφικτό 
από μείγμα αταίριαστων φωνών.
Μάλλον.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.