“This is Greece SOS”, η πολιτικο-κοινωνικη σατιρα της Γεωργιας Συμεωνιδου που «τσακισε κοκαλα» και στη σκηνη

Τρεις απογειωτικές βραδιές απόλαυσαν οι φίλοι του θεάτρου στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή το βράδυ. Συγκεκριμένα απόλαυσαν τα συναρπαστικά κοινωνικο-πολιτικά σατιρικά κείμενα της εκπαιδευτικού και μέλους του Συλλόγου, και συνεργάτιδας και της εφημερίδας μας, Γεωργίας Συμεωνίδου, στην καλύτερή της στιγμή.

 

Το “This is Greece SOS” είναι το δεύτερο σατιρικό θεατρικό έργο που γράφει η Γεωργία Συμεωνίδου και έχει τον ίδιο τίτλο “This is Greece” με την προσθήκη της λέξης SOS, με το πρώτο θεατρικό σατιρικό της έργο που ανέβηκε στην Κομοτηνή το 2011.

 

Το θεατρικό που παρακολουθήσαμε στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ ήταν σπονδυλωτό και αφορούσε σε ιστορίες «καθημερινής τρέλας», που εισπράττουμε ως πολίτες από το 2009 και εντεύθεν. Το “This is Greece SOS” περιλαμβάνει ιστορίες που αφορούν στη ζωή μας από το 2013 και μετά, και είναι ιστορίες που της έχουμε ζήσει όλοι, πικρές ιστορίες, που αναδεικνύουν σ’ όλο του το μέγεθος τον παραλογισμό που βιώνει η χώρα μας επί χρεοκοπίας από τους επιτηρητές της, τους ευρωπαίους δανειστές.

Αναδεικνύει ήτοι την πλήρη αποδιοργάνωση και αποσάθρωση στη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου και την παντελή συνταύτιση της ύπαρξης του έλληνα πολίτη με τη δυνατότητά του να πληρώνει τις υποχρεώσεις του στο ελληνικό δημόσιο, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων και με κατάληξη αρκετές φορές το θάνατό του.

 

Στο σύντομο σημείωμά της στο τρίπτυχο του προγράμματος η συγγραφέας εξάλλου αναφέρει ότι εστιάζει στους «αιφνιδιασμένους, αφελείς και καλοπροαίρετους πολίτες, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το παράλογο και να βρουν μέσα από τη λιγοστή λογική που τους έχει απομείνει κάποιες δικλείδες ασφάλειας, τους δικούς τους τρόπους επιβίωσης. Το παλεύουν μέχρι τελικής πτώσης, αλλά τα θηρία είναι ανίκητα. Έτσι μπερδεμένοι, σωστές καρικατούρες, πάσχουν και συμπάσχουν στη ζωή και στο σανίδι, αφήνοντας μισοτελειωμένο το γέλιο και το δάκρυ μας».

 

Αυτούς τους μεγαλειώδεις αφελείς βάζει στη σκηνή λοιπόν η συγγραφέας σε σπαρταριστές σκηνές, όπως η πρώτη με τον υπέροχο σκιαγραφημένο από τον Άρη Κιλλιγκαρίδη, φούρναρη, που ζει, λόγω επίσκεψης του ΣΔΟΕ, «ξαφνικό θάνατο», όνομα και πράγμα μέσα από ένα σερί κωμικών παρανοήσεων.

 

Το ίδιο γελαστικό και το δεύτερο κείμενο με την «μάντισσα» Εύα Σκότη, που δείχνει πώς φαγώθηκε το εφάπαξ χήρας γυναικός με άνδρα-γυναικοκατακτητή, κι ακόμη περισσότερο σπαρταριστή η ιστορία με την εφοριακό και την ύπαρξη τρίτου παιδιού που λειτουργεί ως τεκμήριο, υπέροχα σκιαγραφημένο χαρακτήρα από τον Γιώργο Αθανασιάδη. Εξίσου παραγωγικό στα θεατρικά του συμπαρομαρτούντα ήταν και το σκετς με τον πτυχιούχο Φόρη, που απέδωσε με πειθώ ο Ντέμης Καρελιάδης, τη βοηθεία της «δικής μας» Χριστίνας Γρηγοριάδου και του Γιώργου Αθανασιάδη, στο ρόλο των γονέων.

 

Τέλος, πολύ άρεσε και η ομάδα των νεαρών αστυνομικών που κόντρα στις περικοπές των μισθών αποφασίζει να κάνει τη δική της επανάσταση αλληλεγγύης, με αφορμή λογοπαίγνια που γεννά η γλώσσα, όπως στην περίπτωση π.χ. του Ξένιου Δία.

 

Γενικά, όσοι είχαν την τύχη να δουν μία από τις τρεις παραστάσεις, αποζημιώθηκαν πλήρως τόσο από τη συναρπαστική πολιτικο-κοινωνική σάτιρα, που επιτέλους τόλμησε να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους όσο και από το κέφι όλων των συντελεστών της. Της σκηνοθέτιδος Άννυς Μαχαιροπούλου και κυρίως όλων των ερασιτεχνών ηθοποιών, του Γιώργου Αθανασιάδη, της Άννας Αμπατζιάνη, της Χριστίνας Γρηγοριάδου, του Ντέμη Καρελιάδη, του Άρη Κιλλιγκαρίδη, της Βέτας Κυρέζογλου, της Εύας Σκότη, της Σούλα Τοπτσή και της Κούλα Χατζινάκη. Επίσης αξιοσημείωτη ήταν η πανταχού παρούσα συντονίστρια της παραγωγής, πρόεδρος της ΔΚΕΠΠΑΚ και πρόεδρος του Συλλόγου «Γυναίκα και Δημιουργία» κ. Νατάσσα Λιβεριάδου.

 

Να σημειώσουμε ότι το βράδυ του Σαββάτου, την παράσταση χαιρέτισε η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Σοφία Μενεσελίδου, και παρόντες ήταν ο πρόεδρος του ΚΕΜΕΑ Νίκος Σωτηρακόπουλος και η σύζυγός του, η πρόεδρος της Καραθεοδωρή ΑΕ Αφροδίτη Καρελιάδου και ο δικηγόρος αδελφός της Λεωνίδας Καρελιάδης για να χειροκροτήσουν τον αδελφό τους ερασιτέχνη ηθοποιό και κιθαρίστα Ντέμη, η μαρωνίτισσα κ. Εύη Κωνσταντίνου, ο Παντελής και ο Χρήστος Αμπατζιάνης που ήρθαν να παρακολουθήσουν τη μητέρα τους, ερασιτέχνη ηθοποιό Άννα Αμπατζιάνη, και πολλοί πολλοί Κομοτηναίοι, που γέμισαν ασφυκτικά τη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής.

 

Οι συντελεστές της παράστασης

 

Κείμενο – στίχοι: Γεωργία Συμεωνίδου

Σκηνοθεσία: Άννα Μαχαιροπούλου

Μουσική: Γιώργος Ευφραιμίδης

Φωτισμός: Δημήτρης Τζατζανάς

Υπεύθυνη συντονισμού: Νατάσα Λιβεριάδου

 

Η συγγραφέας Γεωργία Συμεωνίδου για την αφορμή συγγραφής του έργου της

 

Όταν η πατρίδα μου μπήκε σε αυτόν τον εφιάλτη των μνημονίων και των μηχανισμών «διάσωσης», σε αυτή όλη την παράνοια, βίωσα τα πιο ακραία συναισθήματα. Η οργή, ο φόβος, και η θλίψη μαζί με την αγωνία, την απογοήτευση και την ταπείνωση κυριαρχούσαν και διαδέχονταν το ένα το άλλο. Ένιωσα βαθιά προσβεβλημένη από τη συμπεριφορά των δικών μας πολιτικών και των ξένων που χωρίς καμία αιδώ και στο όνομα της «σωτηρίας», μας κατέστησαν από τη μια στιγμή στην άλλη από ελεύθερους πολίτες, αναλώσιμα, ευτελή αντικείμενα.

 

Για να σώσω στοιχειωδώς την αξιοπρέπειά μου, έστω στα δικά μου μάτια, άρχισα να γράφω, να σατιρίζω, να γελοιοποιώ, να προσπαθώ να βγάλω λίγο γέλιο από το δράμα που ζούμε. Έτσι έγινε το πρώτο “This is Greece”, που ανέβηκε στην Κομοτηνή το 2011. Έτσι γράφτηκε το 2013 και το “This is Greece S.O.S.” και ίσως έτσι θα γίνουν και άλλα ακόμη, γιατί αυτή η περιπέτεια δε φαίνεται να τελειώνει. Ακόμη και αν κάποτε φτάσουμε σε ένα τέλος, θα χρειαστούμε χρόνια για να επουλώσουμε τις πληγές που θα μείνουν στις ψυχές μας και στην πατρίδα μας.

 

Οι ήρωές μου, είναι οι αιφνιδιασμένοι, αφελείς, καλοπροαίρετοι ακόμη πολίτες. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν το παράλογο και να βρουν μέσα από τη λιγοστή λογική που τους έχει απομείνει κάποιες δικλείδες ασφάλειας, τους δικούς τους τρόπους επιβίωσης. Το παλεύουν μέχρι τελικής πτώσης, αλλά τα θηρία είναι ανίκητα. Έτσι μπερδεμένοι, σωστές καρικατούρες, πάσχουν και συμπάσχουν στη ζωή και στο σανίδι, αφήνοντας μισοτελειωμένο το γέλιο και το δάκρυ μας.

 

Όσο για μένα; Ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά από τη συγγραφή αυτών των κειμένων, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι η πραγματικότητα έχει δυστυχώς ξεπεράσει την πιο ευφάνταστη σάτιρα.

 

Και είμαστε ακόμη στην αρχή.

 

Περισσότερες φωτογραφίες στη σελίδα μας στο facebook

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.