«Τα Δημοτικα Περιφερειακα Θεατρα θελουν αγαπη και δεν τα αγαπανε ολοι, οπως τους αρμοζει»

Η Κωνσταντίνα Ματζίρη, είναι, τους τελευταίους οκτώ μήνες, οδηγός σκηνής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Σκηνοθέτης η ίδια, γεννημένη στην Κομοτηνή, έκανε τα πρώτα της σκηνοθετικά βήματα στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) Κομοτηνής, χωρίς ποτέ να το βγάλει από την καρδιά της. «Ο Πέρης Μηχαϊλίδης είναι δάσκαλος. Κάνει θέατρο για το κοινό και είναι πολύ όμορφο αυτό. Υπάρχουν σκηνοθέτες που λένε δεν με νοιάζει το κοινό. Ο Πέρης Μηχαϊλίδης λέει κάνω θέατρο για τον κόσμο» δηλώνει για τον σκηνοθέτη που συνεργάζεται τώρα και προσθέτει ότι «τα ΔΗΠΕΘΕ πασχίζουν όντως και έχουν ανάγκη από ευφυείς ανθρώπους για να μπορέσουν να τα αναδείξουν έτσι όπως τους αρμόζει και τίποτε περισσότερο».

Τι κάνει ένας οδηγός σκηνής;

Τους τελευταίους οκτώ μήνες στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος είμαι υπεύθυνη για την διεξαγωγή της παράστασης. Το αυτί και το μάτι της παράστασης. Είναι περίπλοκη, πολύ ευχάριστη και αρκετά δημιουργική δουλειά. Είχα συνεργαστεί και πριν ένα χρόνο με το Κρατικό Θέατρο.

Μιλάτε για το Κρατικό και λάμπετε από χαρά…

Ναι, γιατί είναι πάρα πολύ όμορφη εμπειρία. Ξέρετε, περνώντας απ’ έξω από το Κ.Θ.Β.Ε. θεωρούμε ότι είναι ένα όνειρο άπιαστο η εργασία σ΄ αυτό το χώρο. Με τη συνεχή δουλειά καταφέρνει κανείς αυτό το όνειρο να το κάνει πραγματικότητα. Δεν είναι απλή υπόθεση απαιτεί εμπειρία και γνώσεις.

Η πρώτη σας δουλειά στο θέατρο πάντως ήταν στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής…

Πρώτη δουλειά, ως βοηθός σκηνοθέτη, ήταν όντως στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής στο «Γαϊτανάκι» της Ζώρζ Σαρή. Ακολούθησαν κι άλλες συνεργασίες με ερασιτεχνικές και επαγγελματικές ομάδες.

Υπάρχει αγωνία και άγχος στο χώρο σας;

Το ΚΘΒΕ δεν μπορεί να εμπιστευτεί κάποιες υπεύθυνες θέσεις σε μη υπεύθυνους ανθρώπους. Και για να είσαι καλός χρειάζεσαι εμπειρίες και προσόντα. Με τον καιρό δοκιμάζεσαι και στην πράξη. Είμαι ευχαριστημένη και δεν μας μένει να δοκιμαζόμαστε ξανά και ξανά.

Η συνεργασία με έναν σημαντικό σκηνοθέτη, όπως ο Πέρης Μηχαϊλίδης φαντάζομαι πως μόνο να δώσει έχει…

Ο Πέρης Μηχαϊλίδης είναι δάσκαλος. Κάνει θέατρο για το κοινό και είναι πολύ όμορφο αυτό. Υπάρχουν σκηνοθέτες που λένε δεν με νοιάζει το κοινό. Ο Πέρης Μηχαϊλίδης λέει κάνω θέατρο για τον κόσμο. Κάνει αστικό θέατρο και το κάνει πολύ καλά. Δίπλα του δεν έχεις παρά να σιωπάς, να ακούς και να μαθαίνεις.

Το θέατρο ήταν παιδικό όνειρο για σας;

Δεν θυμάμαι από πότε ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι απαντούσα στους καθηγητές μου όταν με ρωτούσαν τι δουλειά θα κάνω ότι θα γίνω σκηνοθέτης θεάτρου. Στην αρχή μπορεί να ξεκίνησε το θέμα των σπουδών ως καπρίτσιο, από τη στιγμή που συνεχίζω να το κάνω και βιοποριστικά σημαίνει ότι κάπου πάμε.

Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;

Ναι, να κάνεις τη δουλειά σου με μεράκι και αγάπη. Είναι πολλοί άνθρωποι που όταν πηγαίνουν στη δουλειά τους δεν νιώθουν καλά από αυτό. Εγώ πάλι παίρνω και από τη δουλειά. Νιώθω πολύ καλά που ασχολούμαι με το θέατρο. Το σκέφτομαι ακόμη και όταν είμαι σπίτι ή κάπου αλλού.

7 χρόνια συνεργάζεστε με ηθοποιούς, τι είδους άνθρωποι είναι, περίεργα πλάσματα;

Πολύ δημιουργικά όντα. Πλάσματα χωρίς παρωπίδες. Θεωρούνται διαφορετικοί αλλά δεν είναι, είναι άνθρωποι με διαφορετική ίσως συνείδηση.

Και η Κομοτηνή, δεν έχει χώρο στα σχέδια σας;

Η Κομοτηνή είναι ο τόπος που γεννήθηκα, μεγάλωσα και μπορεί κάποια στιγμή να επιστρέψω. Αυτή τη στιγμή η Θεσσαλονίκη μου παρέχει περισσότερα από ό,τι ένας άλλος μικρός τόπος.

Συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής μήπως;

Το αγαπώ το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής. Ξέρετε, τείνουν τα ΔΗΠΕΘΕ να εκλείψουν. Κακώς. Πρέπει να υπάρχει συνεισφορά πολλών κι όχι απλώς μερικών για να μην γίνει. Τα ΔΗΠΕΘΕ θέλουν αγάπη και δεν τα αγαπάνε όλοι, όπως τους αρμόζει. Θέλουν όλοι πάρα πολλά χρήματα για να κάνουν μεγάλες παραγωγές και δεν είναι απαραίτητο αυτό. Νομίζω ότι ο κόσμος μπορεί να μείνει ικανοποιημένος και με κάτι που δεν χρειάζονται τόσα λεφτά, αλλά όχι με κάτι κατώτερο ποιοτικά. Τα ΔΗΠΕΘΕ πασχίζουν όντως και έχουν ανάγκη από πολύ ευφυείς ανθρώπους για να μπορέσουν να τα αναδείξουν έτσι όπως τους αρμόζει και τίποτε περισσότερο.

Ποιο έργο θα θέλατε να ανεβάσετε στη σκηνή;

Την Μπερνάντα Άλμπα θα ήθελα να ξανακάνω. Πάντα λες “μου ξέφυγε κάτι” όταν ανεβάζεις αυτό το έργο στη σκηνή. Έργο τόσο διαχρονικό που μπορείς να δώσεις πάρα πολλά.

Ποιου θεατρικού έργου σκηνή θυμίζει η Κομοτηνή;

Η Κομοτηνή κάποτε μπορεί να μου θύμιζε κάποιο έργο από Καμπανέλη, Λόρκα ίσως και από Σαίξπηρ. Όσο περνάει ο καιρός εκσυγχρονίζεται, γίνεται λιγότερο γραφική και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό ίσως να είναι ότι δεν κρατάμε κάποια στοιχεία τα οποία θα έπρεπε να είχαμε κρατήσει, μας φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Μου θυμίζει κάποιο αγγλικό σύγχρονο κείμενο. Εκσυγχρονίζεται συνέχεια και είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο. Θα διάλεγα κάποιο κείμενο τα οποίο όσο θα εξελισσόταν θα αποκαλύπτονταν η σύγχρονη Κομοτηνή.

Μαρία Νικολάου

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.