Τα «Χωματουργικα» του Δημητρη Πετρου παρουσιαστηκαν στην Κομοτηνη

Την δεύτερη ποιητική συλλογή του Δραμινού Δημήτρη Πέτρου, με τίτλο «Χωματουργικά» παρουσίασαν το απόγευμα της Δευτέρας, το βιβλιοπωλείο «Δημοκρίτειο» και οι εκδόσεις «Μικρή Άρκτος».
 
Πρόκειται για τη δεύτερη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Πέτρου, η οποία εξεδόθη τρία χρόνια με την «Α΄ Παθολογική» με την οποία συστήθηκε στο κοινό. Όπως αναφέρεται και στην περίληψη αυτής πρόκειται για «μία περιπλάνηση στην υγρή μακεδονική γη. Διαμέσου ποταμών και άλλων υδάτων, στις ακτογραμμές του Βόρειου Αιγαίου. Όχι με το ανάλαφρο βάδισμα μια περιήγησης αλλά με το διστακτικό βήμα της δυστοπίας».
 
Αυτό ακριβώς το ταξίδι, την περιπλάνηση σε δρόμους…επαρχιακούς, έζησαν και μετέφεραν στους παρευρισκόμενους ο κ. Ιγνάτης Χουβαρδάς, συγγραφέας και εκπαιδευτικός καθώς η επίσης συγγραφέας κ. Φωτεινή Ναούμ, που ανέλαβαν να μιλήσουν για τα «Χωματουργικά», υπό τον συντονισμό της αρχαιολόγου – μουσειολόγου κ. Νάγιας Δαλακούρα, η οποία αφού καλωσόρισε το κοινό και τον ποιητή, επέλεξε και ανέγνωσε το ποίημα  «Hotel Makedonia» που περιλαμβάνεται στη συλλογή. 

Ιγνάτης Χουβαρδάς «Στα ποιήματά του υπάρχει η αποδοχή μιας σκληρής πραγματικότητας αλλά και μία δυναμική, μία πρισματική θέαση των πραγμάτων» 

Τον λόγο έλαβε πρώτος ο κ. Ιγνάτης Χουβαρδάς ο οποίος περιγράφοντας τα «Χωματουργικά» εξήγησε πως  πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, η οποία επικεντρώνεται στον κόσμο της επαρχίας. «Ένα βιβλίο στο οποίο υπάρχει έντονο στο στοιχείο της περιπλάνησης στα περίχωρα του νομού Δράμας, απ’ όπου και κατάγεται ο ποιητής, αλλά και άλλες πόλεις της Βορείου Ελλάδος. Υπάρχει το αγροτικό στοιχείο, τα χωράφια, οι δρόμοι, πράγματα τα οποία καθημερινά βλέπουμε γύρω μας[…] αυτό στο οποίο τελικά βρίσκεται η ζωή, η αξία, η ομορφιά, είναι γύρω μας και συνήθως δεν θέλουμε να το παρατηρήσουμε, θεωρώντας ότι το ωραίο βρίσκεται κάπου αλλού» τόνισε.
 

«Ο Δημήτρης Πέτρου μας αποδίδει πολύ ανάγλυφα την επαρχιακή ζωή, έχοντας σε πρώτο πλάνο το στοιχείο της περιπλάνησης» συνέχισε  «αν ήταν ταινία θα ήταν ταινία δρόμου και περιπλάνησης όπου αποτυπώνεται ανάγλυφα το στοιχείο της φθοράς, της κίνησης, της παρακμής.  Στα “Χωματουργικά”, όπως και στην πρώτη του ποιητική συλλογή, υπάρχει έντονη μία ομίχλη θανάτου». Και εκεί ακριβώς έγκειται το παράδοξο με τον Δημήτρη Πέτρου. Ότι  αυτό το αρνητικό φάσμα που αποτυπώνεται στα ποιήματά του, παράλληλα γίνεται έγχρωμο. Υπάρχει η μελαγχολία, η φθορά, η παρακμή αλλά όλα αυτά αποτυπώνονται με πολύ διαφορετικό τρόπο, προκρίνοντας την φυγή προς μια ονειρική κατάσταση».
 

«Ο Δημήτρης Πέτρου εφορμά από την παραδοχή  μιας γενικής και αναπόφευκτης θνησιμότητας. Μιας αναπόδραστης και νομοτελειακής πορείας προς την φθορά. Δεν είναι ακριβώς εδώ η Καρυωτακική μελαγχολία, γιατί εδώ το σκάψιμο του βλέμματος και της ψυχής δεν οδηγεί στην αποφλοίωση των πραγμάτων, δεν οδηγεί   στην άρνηση. Είναι πιο πολύ η παραδοχή της δύσκολης συμφιλίωσης με την καθημερινότητα. Μια συμφιλίωση η οποία επέρχεται μέσα από έναν πρισματικό βίωμα του περιβάλλοντος. Το βλέμμα αφήνεται σε μία παρατήρηση όπου η πρώτη ύλη μεταπλάθεται με τη βοήθεια ενός συλλογισμού, που ξεφεύγει από την Καντιανή λογική. Βλέμμα και σκέψεις συμφύρονται σε ένα παιχνίδι αναζήτησης   μιας αλήθειας μέσα από την ανάμιξη ετερόκλητων υλικών. Όλα είναι έτσι αλλά όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. Και αν αφεθούμε και δούμε τα πράγματα διαφορετικά, όπως η Αλίκη στην χώρα τον θαυμάτων, τότε ανακαλύπτουμε κάτι πιο μύχιο κάτι πιο ισχυρό και εκκωφαντικό στην σιωπή του, πιο απρόβλεπτο και σκοτεινά γοητευτικό που την ίδια θλίψη, το ίδιο αρνητικό στίγμα της ζωής, το βιώνουμε διαφορετικά, πιο αληθινά, σχεδόν έχουμε τη δύναμη να το κοιτάξουμε κατάματα, να διαπραγματευτούμε μαζί του, να επέμβουμε και να υποβάλλουμε μια δική  μας δυναμική. Στα ποιήματά του λοιπόν υπάρχει η αποδοχή μιας σκληρής αλήθειας, μιας σκληρής πραγματικότητας, υπάρχει και μία δυναμική, μία πρισματική θέαση των πραγμάτων. Διαβάζεις τα ποιήματά του και γεμίζεις εικόνες. Διαβάζεις τα ποιήματά του και γεμίζεις σκέψεις. Σκέψεις και εικόνες που αναμειγνύονται μεταξύ τους, έτσι ώστε η λογική όπως την εννοούμε δεν υπάρχει» κατέληξε.    

Φωτεινή Ναούμ «Ο Δημήτρης Πέτρου ματαιώνει και συγχρόνως εξυμνεί, εναντιώνεται στο χρόνο που τρέχει, στο παρόν που τόσο τον θέλγει και ταυτόχρονα τον κατακερματίζει» 

Ακολούθως τον λόγο έλαβε η κ. Φωτεινή Ναούμ η οποία χαρακτήρισε την ποίηση του Δημήτρη Πέτρου, αρχικά ως οικεία. «Η ποίηση του μύριζε χώμα, χωριό, χωράφια στην επαρχία. Γράφει για το Νομό Δράμας μα εγώ μεταφέρθηκα στον Έβρο που μεγάλωσα και τόσο αγαπώ» τόνισε και συνέχισε « η ποίηση του Πέτρου  είναι η Ελλάδα και ταυτόχρονα η Αμερική. Είναι κάτι μικρό και περιορισμένο και ταυτόχρονα μεγαλειώδες. Είναι αυτή η θλίψη που τη ζεις τα καλοκαίρια όταν σουρουπώνει στους αγρούς και ξέρεις πως θα γυρίσεις την πόλη και αυτή η μυρωδιά, αυτή η απώλεια του ωραίου θα σε ακολουθεί.  Η μοναξιά που δεν μοιράζεται και όμως βιώνεται, η επιθυμία για δράση που δεν εκτονώνεται γι αυτό διαμορφώνεται και γίνεται κάτι άλλο, πιο ήσυχο, πιο μονότονο, χωρίς ωστόσο να χάνει τη δυναμική του. Είναι οι στιγμές που τις αισθάνεσαι και δυσκολεύεσαι να εκφράσεις με λόγο».
 

Η κ. Ναούμ έκανε λόγο για μία ποιητική συλλογή γεμάτη αντιθέσεις. «Ο Δημήτρης Πέτρου ματαιώνει και συγχρόνως εξυμνεί, εναντιώνεται στο χρόνο που τρέχει, στο παρόν που τόσο τον θέλγει και ταυτόχρονα τον κατακερματίζει. Ξέρει πως ούτε αυτός θα μείνει για πάντα εδώ. Μέσα από τις ρωγμές των στίχων του, συναντούμε τον αισθαντικό, νοσταλγικό του τόπο. Από την προσωπική του κατάδυση, ακούμε να λέει ο ποιητής, αδικείς τον εαυτό σου, θα σε πάρω ένα ταξίδι να φύγουμε. Και κάπου πριν, η πόλη αναπαύεται πάνω σε φιλμ μακαριότητας κι εγώ αποφεύγω πια να επισκέπτομαι τα τρένα» σημείωσε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.