«Στην τοπικη αυτοδιοικηση πρωτευει η ισορροπια μεταξυ εργων σημαντικων και εργων της καθημερινοτητας»

Νέοι και πολιτική, το μεγάλο πρόβλημα της παιδείας, συμβούλια νέων στους δήμους, ανεργία και απασχόληση ήταν τα θέματα, τα οποία τέθηκαν από τη νέα ηλικιακά δημοσιογραφική ομάδα του “Παρατηρητή”, ήτοι τη Δέσποινα Ταταράκη και το Θάνο Βαφειάδη στον δήμαρχο Αιγείρου κ. Ευάγγελο Λίτσο. Με σαφήνεια και αμεσότητα ο δήμαρχος Αιγείρου απάντησε στις ερωτήσεις καταθέτοντας την άποψή του, αλλά και τους προβληματισμούς του στα μεγάλα αυτά θέματα.

Βέβαια λίγες ημέρες μετά τις εκλογές ο κ. Λίτσος απαντά και σε ερωτήσεις που αφορούν στο μήνυμα των εκλογών της 15ης Οκτώβρη αλλά και στις προοπτικές ανάπτυξης του δήμου…

ΠτΘ: κ. Λίτσο, επανεκλεγήκατε στο Δήμο Αιγείρου που ανήκει στους προοδευτικούς δήμους της περιοχής. Εσείς μετείχατε στις εκλογές με το χρίσμα του ΠαΣοΚ. Στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τελικά εκείνο που πρωτεύει είναι το κομματικό κριτήριο ή η φερεγγυότητα και η προσωπικότητα του δημάρχου;

Ε.Λ.: Στις μικρές τοπικές κοινωνίες, τα πολιτικά κριτήρια, κυρίως θα έλεγα τα κομματικά, μάλλον μπαίνουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Στις μικρές κοινωνίες παίζει σημαντικό ρόλο και η προσωπικότητα του δημάρχου, αλλά και των συνεργατών του, των προτεινόμενων δημοτικών και τοπικών συμβούλων και φυσικά ακριβώς λόγω αυτού του στενού κύκλου που υπάρχει, γίνεται και μια εκτίμηση της προσωπικής δράσης του καθενός. Θα έλεγα ότι ο δημόσιος και ο ιδιωτικός βίος λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψιν από τις τοπικές κοινωνίες.

ΠτΘ: Ήταν μια δύσκολη εκλογή κ. Λίτσο. Τα αποτελέσματα στην αρχή έδειχναν τον αντίπαλό σας να προηγείται, κάποια στιγμή βέβαια, φάνηκε καθαρά ότι θα είσαστε ο νικητής των εκλογών. Ποιο ήταν το μήνυμα που πήρατε απ’ τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία;

Ε.Λ.: Όντως στην αρχή, λόγω της ροής των αποτελεσμάτων, έβγαιναν κάποια αρνητικά μηνύματα για το συνδυασμό μας. Ωστόσο από την αρχή όταν είδα ποια εκλογικά τμήματα ήταν αυτά που τελείωσαν πρώτα και είχαν αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα, όταν είδα τη διαφορά που είχαμε, κατάλαβα ότι ο συνδυασμός κερδίζει γιατί περίμενα πολύ μεγαλύτερες διαφορές. Είχα υπολογίσει αλλιώς τα πράγματα έτσι ώστε να είμαι προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα έρθει και έλεγα ότι θα πάμε καλύτερα στα επόμενα. Όσον αφορά στην ερώτηση για το τι κρίνεται στις εκλογές, θα έλεγα ότι ενώ κινούμαστε από τη μια πλευρά για μεγάλα και σημαντικά πράγματα, τα οποία θα επηρεάσουν τη ζωή των πολιτών σ’ ένα βάθος χρόνου, πολλές φορές όμως αδυνατούν οι δημότες να αντιληφθούν τα οφέλη άμεσα και γι’ αυτό κρίνουν ίσως με περισσότερο καθημερινά κριτήρια την επιλογή τους σ’ ένα δημοτικό συνδυασμό. Αυτό που εισπράττω αυτή την στιγμή, και έτσι όπως ερμηνεύω τα αποτελέσματα, θα πρέπει ταυτόχρονα με τα σημαντικά και τα μεγάλα να υπάρξει και μια ισορροπία με τα απλά και τα καθημερινά.

ΠτΘ: Η καθημερινότητα δηλαδή είναι αυτή που αγγίζει περισσότερο τους πολίτες…

Ε.Λ.: Μερικές φορές οι επιλογές είναι μοιραίες. Ο δήμος Αιγείρου έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες και δεν μπορεί κανείς ν’ αφήσει τον τομέα αυτό και να ασχολείται μόνο με την ύδρευση και την καθαριότητα και να μην ασχολείται με τον τρόπο οικονομικής και αναπτυξιακής κατεύθυνσης και να επενδύει σ’ αυτόν. Για τους δημότες ο καθορισμός του αιγιαλού και της παραλίας δεν λέει τίποτα, όμως στο βάθος μίας πενταετίας θα δημιουργήσει πάνω από 600 θέσεις εργασίας, με τις επιχειρήσεις που θα δημιουργηθούν, λόγω του ότι θα διευκρινιστεί πλήρως το καθεστώς των παραλιών και θα μπορούν πλέον οι επιχειρηματίες απρόσκοπτα χωρίς να αντιμετωπίζουν προβλήματα, χωρίς να ρισκάρουν τις επενδύσεις τους, να επενδύουν στην περιοχή. Ή το γενικό πολεοδομικό σχέδιο που καθορίζει τις χρήσεις γης, για το οποίο πιστεύω ότι το 80% των δημοτών δεν γνωρίζει καν τι σημαίνει , ένας επιχειρηματίας όμως που έχει αντιμετωπίσει τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και χάνει μήνες και χρόνια πολλές φορές προκειμένου να βγάλει μια άδεια για μια επένδυση, αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι σε μια περιοχή που υπάρχει αυτό ο χρόνος μειώνεται τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο.

ΠτΘ: Ξεκίνησε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου;

Ε.Λ.: Έχει προκηρυχθεί, έχουν κατατεθεί οι προσφορές από τα μελετητικά γραφεία που ενδιαφέρονται να το αναλάβουν και αυτήν τη στιγμή περιμένουμε από την αρμόδια επιτροπή της νομαρχίας να κάνει την αξιολόγηση των φακέλων για να δούμε ποιος θα είναι ο ανάδοχος αυτής της μεγάλης αναπτυξιακής προσπάθειας, που λέγεται γενικό πολεοδομικό σχέδιο. Και υπάρχει και ένα χρονοδιάγραμμα, ότι πρέπει μέσα σε ένα χρόνο να παραδοθεί προς διαβούλευση στην κοινωνία.

ΠτΘ: κ. Λίτσο η εξουσία λένε ότι συνοδεύεται από αλαζονεία. Θα ήθελα να τοποθετηθείτε επ’ αυτού…

Ε.Λ.: Η ενασχόληση με την πολιτική μοιραία κρύβει μία φιλοδοξία. Αν κάποιος δεν έχει μέσα του μία δόση φιλοδοξίας δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί μ’ αυτήν. Εάν η φιλοδοξία ενός ατόμου επιβραβευτεί από τον κόσμο μία ή δύο ή και τρεις φορές και αρχίσει να μετατρέπεται σε αλαζονεία, μάλλον τότε ξεφεύγει από το κανάλι της πολιτικής και αργά ή γρήγορα το ίδιο το σύστημα, ο κόσμος θα τον προσγειώσει. Στην αυτοδιοίκηση τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τα πράγματα, γιατί οι πολίτες πλέον ειδικά μετά τον Καποδίστρια, τον δήμαρχο τον βλέπουν κυρίως ως ένα υψηλόβαθμο υπάλληλό τους. Έχουν διαρκώς απαιτήσεις και του περνούν συνεχώς το μήνυμα ότι αυτοί είναι πάνω από εκείνον και ότι αυτός πρέπει να τρέχει γι’ αυτούς. Μερικές φορές αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους δημάρχους. Εν πάση περιπτώσει οι αυτοδιοικητικοί δεν έχουμε τόσο μεγάλα φαινόμενα αλαζονείας. Και όποιοι επέδειξαν αλαζονεία τιμωρήθηκαν, γιατί υπάρχει η άμεση επαφή με τον κόσμο. Είμαστε η εγγύτερη μορφή εξουσίας στον κόσμο και πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό το ποιόν του καθενός.

ΠτΘ: Άρα είναι και επικοινωνία η στάση ενός εκλεγμένου;

Ε.Λ.: Σαφέστατα και είναι. Πάντως θα πω ότι όσοι προερχόμαστε από την αυτοδιοίκηση, η οποία είναι εκκολαπτήριο πολιτικών, και έχουν καταλάβει άλλες θεσμικές θέσεις, φαίνεται πως έχουν μία καλύτερη επαφή με τον κόσμο. Είναι πιο προσγειωμένοι.

Νέοι και πολιτικοί

ΠτΘ: κ. Λίτσο, είστε νέος στην ηλικία πολιτικός. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε, και με ποιο τρόπο τις ξεπεράσατε; Πρέπει ο πολιτικός να έχει κάποιες ιδιαίτερες αξίες ή ικανότητες για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές;

Ε.Λ.: Ηλικιακά μπορεί να είμαι νέος αλλά έχω αρκετά χρόνια και ήδη από τους συναδέλφους μου δημάρχους θεωρούμαι από τους παλιότερους του νομού. Στην πολιτική τίποτα δεν χαρίζεται. Είναι ένας στίβος, όπου διαρκώς δοκιμάζεσαι και κρίνεσαι σ’ ένα ομαλώς δημοκρατικό καθεστώς, σε τακτά διαστήματα και σίγουρα δεν σου ανοίγεται καμία πόρτα. Κι αν κάποιος σου ανοίξει πόρτα θα ζητήσει αντάλλαγμα. Οπότε καλύτερα είναι να τις ανοίγεις μόνος σου. Στην πολιτική πέρασα δύσκολες στιγμές και νομίζω ότι όσοι από τι δική μου γενιά ασχολήθηκαν τότε πέρασαν το ίδιο. Σε πολλές περιπτώσεις χρειάσθηκαν να γίνουν ρήξεις και συγκρούσεις οι οποίες ίσως και να διαμόρφωσαν το πολιτικό μας αισθητήριο και ουσιαστικά μας ενδυνάμωσαν και καταλάβαμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε. Το μεγαλύτερο όπλο που έχει ένας νέος είναι τα νιάτα του, τα οποία αποτελούν εργαλείο ρήξης, μπαίνει δηλαδή σ’ ένα χώρο για να φέρει κάτι καινούργιο. Αν είναι να είναι ένας μικρομέγαλος, νέος δηλαδή στην ηλικία και με συντηρητική τοποθέτηση, δεν έχει να προσφέρει τίποτα και πολύ γρήγορα θα τον καταλάβουν και θα τον βάλουν στην άκρη. Βέβαια πολλές φορές χρειάζεται και τύχη. Υπήρξα τυχερός που γνώρισα μερικούς ανθρώπους σε κρίσιμες στιγμές της ζωής μου. Σαν φοιτητής γνώρισα το Γιώργο το Γεννηματά που μ’ επηρέασε στον τρόπο σκέψης και δράσης μου. Στην αυτοδιοίκηση γνώρισα τον Πέτρο τον Αλμπανίδη που ποτέ δεν μου έβαλε εμπόδια γιατί είχα κάποιες ικανότητες και μπορεί να μ’ έβρισκε μπροστά του. Υπάρχουν και τέτοιου είδους συμπεριφορές. Σε γενικές όμως γραμμές θεωρώ ότι είναι ζήτημα επιλογών και βέβαια στην πολιτική πρέπει να έχεις ένα σοβαρό θεωρητικό υπόβαθρο. Η πολιτική δεν είναι μόνο εμπειρία, δεν είναι μια συναναστροφή με τον κόσμο, δεν είναι μόνο να αφουγκράζεσαι τα μηνύματα της κοινωνίας αλλά να μπορείς και να τα ερμηνεύεις. Αυτό δεν είναι ταλέντο, αλλά γνώση. Χρειάζεται να δουλέψεις πάνω στην πολιτική, στο τι σημαίνει να διοικείς και να κατευθύνεις ένα κοινωνικό σύνολο και όχι να κατευθύνεσαι απ’ αυτό και να σύρεσαι και να άγεσαι. Πολλοί λένε ότι ο καλός πολιτικός αποφασίζει μέσα του ποια είναι η σωστή πορεία και βγαίνει στο δρόμο και προσπαθεί να πείσει το κοινωνικό σύνολο προς τα πού θα πρέπει να κατευθυνθεί. Χρειάζεται λοιπόν ένα καλό υπόβαθρο, θεωρητικό, προκειμένου να ξεκινήσει κανείς. Κι από εκεί και πέρα, αν δει ότι οι απόψεις του αυτές βρίσκουν ανταπόκριση μέσα στον κόσμο, μπορεί να συνεχίσει.

ΠτΘ: Θα ενθαρρύνατε τους νέους ν’ ασχοληθούν με την πολιτική, να πολιτικοποιούνται γενικά και να έχουν άποψη πάνω στα κοινά ζητήματα;

Ε.Λ.: Είναι παρεξηγημένο ίσως να λέμε ότι πρέπει οι νέοι να είναι ενταγμένοι και στα κόμματα. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να είναι ενταγμένοι και στα κόμματα. Τα κόμματα είναι πολιτικοί φορείς που είναι θεσμοθετημένοι, έχουν συγκεκριμένο θεσμικό ρόλο. Και όσο κι αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να κινείται έξω από αυτά, δεν μπορεί να επιφέρει μεγάλες αλλαγές σε ένα σύστημα εξουσίας, αν δεν το αλλάξει από μέσα. Θα πρέπει μέσα, εκεί που πονάει το σύστημα να μπει αυτός που έχει τις φρέσκιες ιδέες, τις καινούργιες ιδέες να παλέψει εκεί μέσα και να τις αλλάξει. Θεωρώ ότι όσο το σύστημά μας το πολιτικό είναι κομματοκεντρικό, θα πρέπει οι νέοι μέσα από εκεί να κάνουν τις υπερβάσεις και τις τομές τους.

Σοβαρό το πρόβλημα στη δημόσια παιδεία

ΠτΘ: Ως καθηγητής θα θέλαμε να τοποθετηθείτε στο πολύ σημαντικό θέμα που έχει προκύψει εδώ και μήνες, το θέμα των καταλήψεων αλλά και της απεργίας των εκπαιδευτικών…

Ε.Λ.: Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη δημόσια παιδεία και μάλιστα τεράστιο. Έχει υποβαθμιστεί πολύ και αυτό γίνεται αντιληπτό και από αυτούς που είναι εκτός αλλά και από αυτούς που είναι εντός. Παλιότερα λέγονταν ότι στα ιδιωτικά σχολεία πήγαιναν όσοι δεν μπορούσαν να βγάλουν το δημόσιο, ήταν τόσο δύσκολο. Σήμερα τα πράγματα είναι αντίστροφα και αυτό δείχνει ότι το δημόσιο σχολείο έχει υποβαθμιστεί. Το θέμα είναι να δούμε από πού ξεκινά αυτή η κρίση. Οι εκπαιδευτικοί θέτουν κάποια αιτήματα. Θεωρώ ότι τα οικονομικά τους αιτήματα έστω κι αν έχουν σταθερή βάση αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Λέγεται ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και έτσι είναι. Τα θεσμικά τους όμως αιτήματα πιστεύω ότι μπορούν να ικανοποιηθούν. Όσον αφορά στις καταλήψεις, επειδή ήμουν πολλές φορές οργανωτής και διοργανωτής καταλήψεων και αποχών όταν ήμουν στις μαθητικές κοινότητες, θα έλεγα ότι σήμερα οι μαθητές έχουν πολύ διαφορετικά κίνητρα για να τις κάνουν. Κακά τα ψέματα το 80% είναι για να μην κάνουμε μάθημα. Δυστυχώς.

ΠτΘ: Συνήθως όμως αυτό είναι το άλλοθι των πολιτικών…

Ε.Λ.: Δεν είναι το άλλοθι. Αν ρωτήσουμε κάποιον γιατί κάνεις κατάληψη αδυνατεί να σου απαντήσει. Μιλάω για τα σχολεία. Ένα 20% γνωρίζει και θέτει κάποια αιτήματα. Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν άποψη για τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν τη γνώση. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να σχηματοποιήσουμε τα θέματα. Οι μαθητικές κοινότητες ιδρύθηκαν το 1982 και ήμουν από τους πρώτους που ασχολήθηκα με αυτές. Άρα έχω δει από κοντά και από τα γεννοφάσκια του την εξέλιξη του μαθητικού συνδικαλισμού. Ήδη τότε, το ’82-’85, ζητούσαμε να δημιουργηθούν δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, κι αυτά ακόμα δεν έχουν θεσμοθετηθεί, προκειμένου να γίνεται μια καλύτερη επεξεργασία των αιτημάτων, να γίνονται περισσότερο συστηματικοί οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις να κατευθύνονται από ένα μαθητικό κέντρο. Μαθητικό κέντρο σε επίπεδο νομού δεν υπάρχει, ούτε και σε επίπεδο περιφέρειας, για να μπορούν άτυπα μερικές φορές να συναντιούνται οι πρόεδροι των δεκαπενταμελών συμβουλίων για να θέσουν κάποια θέματα.

Η εκπαίδευση είναι κάτι ζωντανό. Προσπαθώντας να βάλεις κανόνες έχασες το παιχνίδι. Υπάρχουν διάφορα μοντέλα που αφήνουν μεγάλες ελευθερίες διαμόρφωσης του προγράμματος σε τοπικό επίπεδο. Άλλες είναι οι ανάγκες της Θράκης, άλλες της Κρήτης.

Ένα μεγάλο ερώτημα αφορά στο αν η παιδεία έχει σχέση με το επάγγελμα. Πάμε να διαμορφώσουμε ανθρώπους πολίτες ή πάμε να διαμορφώσουμε επαγγελματίες; Πρέπει να ξεδιαλύνουμε τα πράγματα. Εγώ θεωρώ ότι αν κανείς γνωρίζει πολύ καλά γλώσσα, μαθηματικά, γεωγραφία και ιστορία, έχει όλο το υπόβαθρο για να μάθει οτιδήποτε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να έχουμε τέτοια μεγάλη εξειδίκευση και τόσα πολλά μαθήματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Φορτώνουμε το πρόγραμμα, αρχίζουμε να πελαγοδρομούμε, πάμε από δω, πάμε από κει, ψάχνουμε και κάνουμε λάθη. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Εκεί υπάρχει μια ασυδοσία.

Αξιοποίηση της διαπολιτισμικότητας

ΠτΘ: Στη νέα σας θητεία που ξεκινάει την 1η Ιανουαρίου, θα θέλαμε να μας πείτε το πρόγραμμά σας όσον αφορά την αξιοποίηση της πολυπολιτισμικότητας που υπάρχει στην περιοχή της Αιγείρου; Πώς σκοπεύετε να την αξιοποιήσετε και να προβάλλετε τον τόπο σ’ αυτή την κατεύθυνση;

Ε.Λ.: Η έννοια της πολυπολιτισμικότητας έχει παρεξηγηθεί πάρα πολύ. Στις κοινωνίες που ζούμε το ζητούμενο είναι πλέον η διαπολιτισμικότητα. Πώς δηλαδή οι επιμέρους ιδιαίτερες ταυτότητες των πληθυσμιακών ομάδων θα συντεθούν μεταξύ τους ώστε να δώσουν την ιδιαίτερη ταυτότητα της περιοχής. Αυτό είναι ένα μείζον ζήτημα για μας και αφορά στην αξιοποίηση πολλών εθνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων που έχουν να κάνουν με τις ιδιαίτερες πληθυσμιακές ομάδες. Πολλές φορές υπάρχει το οξύμωρο, να διατηρηθεί η ιδιαίτερη ταυτότητα της κάθε πληθυσμιακής ομάδας, αλλά ταυτόχρονα, η κάθε ομάδα να μη δρα ανεξάρτητα πολιτισμικά, αλλά να μπορεί να συνδεθεί με τις υπόλοιπες. Εδώ στη Θράκη, έχουμε ένα καλό ιστορικό υπόβαθρο και μπορούμε πολύ αποτελεσματικά, μέσα από βιωματικές εμπειρίες να δούμε ποιος θα είναι ο στόχος. Γεννήθηκα σε μικτό οικισμό και βλέπω πως χωρίς να αλλοιώνεται η ιδιαιτερότητα των δυο πληθυσμιακών ομάδων χριστιανών και μουσουλμάνων, πόσο κοντά αισθανόμασταν. Ειδικά αυτές τις μέρες που γιορτάζεται το Μπαϊράμι μπορώ να πω ότι το αντιλαμβανόμαστε βιωματικά, χωρίς να έχουμε καμιά μεγάλη θεωρητική παιδεία πάνω στις θρησκείες, ή και οι Μουσουλμάνοι τη Σαρακοστή μας. Πρέπει λοιπόν να αξιοποιηθούν τα προγράμματα που προανέφερα, έτσι ώστε χωρίς να αφομοιωθεί η μια ομάδα από την άλλη, να συντεθούν δημιουργικά. Αυτό είναι και ο πλούτος της Θράκης και εκεί πάνω πρέπει να στηριχθούμε. Πολιτισμός υπάρχει όπου διαπλέκονται, συντίθενται κοινωνίες, ιδεολογίες, ομάδες. Εκεί υπάρχει η ανάπτυξη. Εμείς έχουμε αυτό το πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Παράδειγμα, στο δήμο μας έχει εγκριθεί ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα και εφαρμόζεται εδώ και αρκετά χρόνια και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται τουλάχιστον γι’ άλλα τέσσερα που έχει να κάνει με τους υποβαθμισμένους μειονοτικούς οικισμούς. Ως προς το θέμα της προσχολικής αγωγής στη μειονότητα το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτο, δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε στη Συνθήκη της Λοζάνης, ούτε στις διακρατικές συμφωνίες που έγιναν στη συνέχεια μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας και ρύθμιζαν τα εκπαιδευτικά ζητήματα της μειονότητας. Με βάση αυτό το πρόγραμμα λειτουργούμε ένα Παιδικό Σταθμό, ένα Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιού σε μειονοτικό οικισμό, διαμορφώνοντας ουσιαστικά πρόγραμμα δικό μας, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς του προγράμματος, το τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του Δημοκριτείου και με βάση τα συμπεράσματα από τα προγράμματα της Άννας Φραγκουδάκη, το οποίο κινείται και στο να διατηρήσει την ιδιαιτερότητα αυτών των παιδιών, αλλά και ταυτόχρονα να τα προετοιμάσει για το κοινωνικό οικονομικό περιβάλλον που θα ενταχθούν, θα ζήσουν και να αναπτυχθούν, ώστε να μην αισθάνονται ξένα στην κυρίαρχη πολιτισμική ταυτότητα. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που έχουμε να κάνουμε νομίζω ως Θράκη και θα είναι και το τεράστιο πλεονέκτημα που θα έχουμε έναντι όλων των άλλων περιοχών. Η Θράκη μετατράπηκε πια σε ένα κέντρο που όλοι κοιτούν σ’ εμάς. Η γεωγραφία σήμερα βοηθάει, όπως και οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες μας βοηθάνε. Ήρθε η ώρα όμως να δημιουργήσουμε και τους ανθρώπους που θα διαχειριστούν αυτή την περιοχή ακριβώς για να υπηρετήσουν αυτό το σκοπό, η Θράκη να γίνει το κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής, αυτό που λέμε της Ευρασίας.

Νέοι και δήμος Αιγείρου

ΠτΘ: Σύμφωνα με το νέο κώδικα δήμων και κοινοτήτων όπου είναι αναγκαστική πλέον η δημιουργία και λειτουργία δημοτικών συμβουλίων νεολαίας. Εσείς θα τα λειτουργήσετε στο δήμο;

Ε.Λ.: Έχουν θεσμοθετηθεί πλέον και είναι κατά κάποιον τρόπο «υποχρεωτικά» και θα πρέπει να κινηθούν οι δημοτικές αρχές στη σύστασή τους. Προϋποθέτει όμως ότι θα υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους για να δημιουργηθεί το μητρώο από άτομα ηλικίας 15-28 ετών, στη συνέχεια να γίνουν οι αρχαιρεσίες και να γίνουν τα δημοτικά συμβούλια νεολαίας. Είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Νομίζω ότι έχει να κάνει κυρίως, με το ενδιαφέρον των ίδιων των νέων. Εάν δε βγουν μπροστάρηδες οι ίδιοι, ό,τι θεσμούς άνωθεν να δημιουργείς, αυτοί θα μαραζώσουν. Η πνοή, η ζωντάνια, η δράση αυτών των συμβουλίων, έχει να κάνει καθαρά με το έμψυχο δυναμικό που θα τα στελεχώσουν, που θα μπουν μέσα και μετά να πάμε στο ουσιαστικό κομμάτι που είναι η παρέμβαση στα δημοτικά πράγματα. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας είναι υποχρεωτικό να καλείται στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει δικαίωμα λόγου, παρέμβασης, ακυρώνονται αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αν δεν κληθεί ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας σε θέματα που αφορούν τη Νεολαία και από κει και πέρα υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους περιφερειακούς κυρίως δήμους. Το θέμα όμως είναι αν υπάρχει κόσμος για να στελεχώσει αυτό το θεσμό στην περιφέρεια.

Πάντως στο δήμο Αιγείρου δεν υπάρχει νεολαία, κι αυτή που υπάρχει έρχεται σταδιακά.

ΠτΘ: Εδώ τίθεται κι ένα άλλο πρόβλημα κ. Λίτσο, το πώς θα συγκρατήσουμε τη νεολαία;

Ε.Λ.: Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή η ποιότητα ζωής απαιτεί μια απομάκρυνση από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Το αστικό κέντρο και ο νέος είναι περίπου σαν την πεταλούδα με τη φωτιά. Ούτε πολύ κοντά, αλλά ούτε και πολύ μακριά. Ο δήμος Αιγείρου αισθάνεται ότι έχει ένα πλεονέκτημα σ’ αυτό. Μπορεί δηλαδή να δώσει στο νέο πολλές ευκαιρίες και να είναι τόσο κοντά στο αστικό κέντρο, ώστε να απολαμβάνει όλα τα θετικά του, ταυτόχρονα όμως του δίνει και μια άλλη ποιότητα ζωής. Εγώ βλέπω ότι νέοι άνθρωποι που έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και πάνε να δημιουργήσουν τη ζωή τους και είναι στην πρώτη φάση της δημιουργίας οικογένειας, εμφανίζονται σταδιακά και αργά-αργά, σταθερά όμως επιζητώντας να μείνουν στην Αίγειρο, χωρίς να κατάγονται από εκεί, γιατί έχει πλεονεκτήματα, όπως παιδικό σταθμό, εξατάξιο σχολείο και είναι μόλις 10 λεπτά από την Κομοτηνή.

ΠτΘ: Είναι όμως και θέμα απασχόλησης. Ο δήμος μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση;

Ε.Λ.: Αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις απασχόλησης εκτός αστικών κέντρων, τότε θα μπορούμε να προσελκύσουμε και κόσμο νέο. Στο θέμα της απασχόλησης υπάρχει το ανάλογο σχήμα με αυτό της παιδείας. Υπάρχουν κομμάτια που μπορεί να παρέμβη ο δήμος αλλά το πρόβλημα της ανεργίας έχει ευρύτερες διαστάσεις για να μπορεί να αντιμετωπιστεί στα στενά πλαίσια του δήμου. Ωστόσο με κάποιες μικρές παρεμβάσεις δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Δημιουργείς ένα θετικό περιβάλλον προκειμένου να προσελκύσεις επενδύσεις. Αλλά σίγουρα χρειάζεται μία ολοκληρωμένη κεντρική πολιτική.

ΠτΘ: κ. Λίτσο σας ευχαριστούμε πολύ.

Ε.Λ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Δ.Τ, Θ.Β.- Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.