Στην «ομηρια» του νομικου πλαισιου το ζητημα των αδεσποτων
Το πρόβλημα με τον υπερπληθυσμό των αδέσποτων, που κυκλοφορούν στην Κομοτηνή, αλλά και το κλίμα πόλωσης που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους της τοπικής κοινωνίας εδώ και αρκετούς μήνες, κλήθηκε να σχολιάσει ο δήμαρχος Κομοτηνής, κ. Γιώργος Πετρίδης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στο Ραδιόφωνο του Παρατηρητή και στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β».
«Και ο δήμος και οι φιλοζωικές οργανώσεις και οι πολίτες πρέπει να κινούνται στα πλαίσια ενός νομικού πλαισίου, που στην Ελλάδα είναι ατελέστατο και ατελέσφορο»
Ξεκινώντας την τοποθέτησή του, διέκρινε ότι η ιστορία με τα αδέσποτα αποτελεί «καθρέφτη» των παθογενειών του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Όπως συγκεκριμένα σχολίασε, «εάν κάποιος επιχειρούσε να περιγράψει με κάποια παραδείγματα τις παθογένειες του σύγχρονου ελληνικού κράτους- κι όχι μόνο σε ό,τι αφορά στον κρατικό μηχανισμό και στις κρατικές δομές, αλλά και στην κοινωνία την ίδια- ένα πολύ πετυχημένο παράδειγμα θα ήταν η ιστορία με τα αδέσποτα». «Ξεκινάει ακριβώς από τις δύο πολωμένες κοινωνικές τάσεις που υπάρχουν», εξήγησε, «όχι μόνο στην Κομοτηνή, αλλά και σε όλη την Ελλάδα- γιατί μιλάω με δημάρχους από όλη την Ελλάδα. Ξεκινάει λοιπόν από τις δύο πολωμένες τάσεις, που υπάρχουν στις τοπικές κοινωνίες, σε σχέση με τα αδέσποτα σκυλιά, αλλά και με τη γενουσιουργό αιτία αυτού του ζητήματος, που ως βασικότερη προσωπικά εντοπίζω το θεσμικό πλαίσιο. Ο κόσμος δεν γνωρίζει – και δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει – ότι και ο δήμος και οι φιλοζωικές οργανώσεις και οι πολίτες πρέπει να κινούνται στα πλαίσια ενός νομικού πλαισίου. Το νομικό πλαίσιο που υπάρχει στην Ελλάδα είναι ατελέστατο και ατελέσφορο, όπως αποδείχθηκε και από τα αποτελέσματα».
«Ενώ πρέπει να ορίσεις τον αριθμό των αδέσποτων που χωράει μία πόλη, δε σου δίνεται η δυνατότητα να έχεις κρατημένο το σκυλί»
Εστιάζοντας ειδικότερα στο πρόβλημα με τα αδέσποτα της Κομοτηνής, τόνισε πως ο δήμος Κομοτηνής οφείλει να λειτουργεί ένα δημοτικό καταφύγιο – κυνοκομείο, το οποίο πράγματι λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, να μαζεύει τα αδέσποτα σκυλιά, να τα εξετάζει, να τα στειρώνει, να τα εμβολιάζει και να τα επαναφέρει στο φυσικό τους περιβάλλον, εκεί όπου τα βρήκε. Βέβαια, ο ίδιος νόμος, όπως έσπευσε να επισημάνει ο κ. Πετρίδης, ορίζει πως ο δήμος οφείλει να προσδιορίσει τον μέγιστο αριθμό των αδέσποτων που μπορούν να κυκλοφορούν μέσα στην πόλη και τις περιοχές, στις οποίες θα επιτρέπεται αυτό. «Στην περίπτωση, για παράδειγμα, που ένα σκυλί απαγορεύεται να κυκλοφορεί στην πλατεία ή έξω από ένα σχολείο, πώς θα το περιορίσεις;», αναρωτήθηκε. Στηλιτεύοντας την αντιφατικότητα του νομικού πλαισίου, επισήμανε ότι «ενώ πρέπει να ορίσεις τον αριθμό των αδέσποτων που χωράει μία πόλη, δε σου δίνεται η δυνατότητα να έχεις κρατημένο το σκυλί». «Αν ορίσουμε ότι στην Κομοτηνή πρέπει να κυκλοφορούν 100 αδέσποτα, αλλά κυκλοφορούν 500», συνέχισε στο ίδιος ύφος, «τα υπόλοιπα 400 δεν μας λέει τι θα τα κάνουμε».
Περιγράφοντας τη λειτουργία του δημοτικού κυνοκομείου, εξήγησε ότι καθημερινά στειρώνονται αδέσποτα σκυλιά, ενώ σε καθημερινή επίσης βάση εντοπίζονται και περισυλλέγονται επιθετικά σκυλιά, τα οποία φυσικά δεν απελευθερώνονται αλλά παραμένουν στο κυνοκομείο. «Απ’ ό,τι φαίνεται πάντως, αυτού του είδους η αντιμετώπιση δεν έχει τελεσφορήσει», αναγνώρισε, σχολιάζοντας όμως ότι «δεν μπορώ να διανοηθώ σε τι κατάσταση θα ήταν η πόλη μας, αν δεν λειτουργούσαμε αυτές τις δομές».
Οι ευθύνες και ο ρόλος των πολιτών
Ακολούθως, ο κ. Πετρίδης αναφέρθηκε στις ευθύνες και τον ρόλο που πρέπει να έχουν οι ίδιοι οι πολίτες στο πρόβλημα με τα υπεράριθμα αδέσποτα. «Πρέπει να δούμε την ευθύνη μας», υπογράμμισε, «όταν υιοθετούμε ένα σκυλί, όταν το σκυλί μας γεννάει τα κουταβάκια του γιατί δεν το έχουμε στειρώσει και τα παρατάμε, όταν το σκυλί μας δεν είναι τσιπαρισμένο και έρχεται η ώρα να γυρίσουμε στο σπίτι μας – αν είμαστε μέτοικοι στην Κομοτηνή – και το εγκαταλείπουμε, γιατί δεν μπορούμε να το πάρουμε στο σπίτι μας για μια σειρά από λόγους». «Από την άλλη μεριά», συνέχισε, «,όταν ένα αδέσποτο είναι ακίνδυνο, αλλά εξαιτίας της φοβίας που έχει μια μητέρα- και είναι απόλυτα εύλογη και δικαιολογημένη – δημιουργείται μια τριπλάσια φοβία στο παιδί, το οποίο μεγαλώνοντας μεγαλώνει με μια τέτοια νοοτροπία, αντιλαμβάνεστε πόσο σύνθετο γίνεται το ζήτημα».
«Η Φιλοζωική βοηθάει τον δήμο- υπερβάλλοντας καμιά φορά, αλλά βοηθάει»
Αναφερόμενος στη Φιλοζωική Κομοτηνής, ο κ. Πετρίδης σημείωσε ότι «παρόλο που υπερβάλλουν κάποιες στιγμές-γιατί η αγάπη δημιουργεί και κάποια συναισθήματα υπερβολικά- πολλές φορές είναι συμπαραστάτης μας και όχι εχθροί της πόλης στην προσπάθεια που κάνουμε για τα αδέσποτα». «Η Φιλοζωική βοηθάει τον δήμο- υπερβάλλοντας καμιά φορά, αλλά βοηθάει», συμπλήρωσε. «Σήμερα, εάν δεν υπήρχε η Φιλοζωική κι αν ο δήμος δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που λειτουργεί το κυνοκομείο», συνέχισε, «θα υπήρχαν άλλα 600 αδέσποτα να κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης, πρόσθετα σε αυτά που υπάρχουν».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
