«Πρεπει να γινουν υπερβασεις για να μπορεσουμε να προχωρησουμε»

Η συμμετοχή του Γιώργου Χατζηκωνσταντίνου στο ψηφοδέλτιο της «Νέας Πορείας» για όσους τον γνωρίζουν καλά δεν απετέλεσε έκπληξη. Γιατί ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου σε όλη του τη ζωή, ακολουθώντας την τελευταία συμβουλή του πατέρα του, τιμώντας τον επιζητεί να προσφέρει στο κοινό καλό.

Σήμερα μιλά στον ΠτΘ για τους λόγους που τον οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση και καταθέτει τη δική του πρόταση για μια πολιτική που πέρα από τη διαχείριση να μπορεί να συλλάβει το όραμα και να το διοχετεύσει στον κόσμο. Τέλος, τονίζει την ανάγκη να γίνουν υπερβάσεις από πλευράς πολιτών ώστε όπως λέει «να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και σε αναπτυξιακό επίπεδο και σε επίπεδο πολιτισμού, τιμώντας την παράδοση, αλλά και βλέποντας στο μέλλον για το οποίο πρέπει να σκεφτόμεθα πολιτικά».

ΠτΘ: κ. Χατζηκωνσταντίνου, ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν να πάρετε την απόφαση να είστε υποψήφιος στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Γ.Χ.: Η ερώτησή σας μου δίνει την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα που είναι σημαντικά, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα και τη δική μου προσωπικότητα. Οι λόγοι που αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόσκληση, -η οποία με τιμά ιδιαιτέρως,- του δημάρχου του Τάσου Βαβατσικλή και της «Νέας Πορείας» σ’ αυτές τις Δημοτικές εκλογές είναι τρεις. Θα ξεκινήσω από τον πρώτο λόγο και θα πω ότι δεν υπήρξα γόνος κάποιας μεγάλης οικογένειας πολιτικών ανδρών ή κάποιας οικογένειας πρεσβευτών, ή κάποιας οικογένειας μεγάλων επιχειρηματιών και ανθρώπων του πλούτου. Ο πατέρας μου πρόσφυγας από το Τσανάκαλε της Μικράς Ασίας ήταν ζαχαροπλάστης. Έντιμος άνθρωπος και μορφωμένος. Μέσα από τον αγώνα της οικογένειάς μου έχω τη δική μου προσωπική πορεία σ’ αυτή τη ζωή, η οποία χαρακτηρίζεται με πολλές επιτυχίες, με αποτυχίες επίσης, με σωστές αποφάσεις και λάθη. Όταν κάνω το ισοζύγιο της ζωής μου, τώρα πλέον που είμαι 60 χρονών, κρίνω ότι οι επιτυχίες είναι περισσότερες από τις αποτυχίες. Τη στιγμή αυτή στην Κομοτηνή μου προσφέρεται η δυνατότητα για μια επί πλέον επιτυχία και αυτή αφορά στη συμμετοχή μου στα κοινά. Αυτό το θεωρώ επιτυχία. Μια όμως επιτυχία που μπορεί να καταλήξει σε αποτυχία στο μέτρο που οι κομοτηναίοι αποφασίσουν ότι δεν πρέπει να με ψηφίσουν. Ακόμη όμως και τότε τα πράγματα θα είναι σε ισοζύγιο, διότι η επιτυχία της συμμετοχής, που τη θεωρώ σοβαρή και η οποία βαθύτατα με ικανοποιεί ,πιθανότατα να συνοδευτεί από μια εκλογική αποτυχία, δική μου, προσωπική. Τα πράγματα είναι ισοζυγισμένα. Αν καταφέρω όμως και εκλεγώ, τότε θα αναδειχθεί και ο δεύτερος λόγος για τον οποίο βάζω υποψηφιότητα και ανταποκρίνομαι στην τιμητική πρόσκληση του δημάρχου. Ο δεύτερος λόγος αφορά στην αίσθηση που έχω ότι μπορώ να προσφέρω στην πόλη αυτή, την οποία αγάπησα και αγαπώ, η οποία για πολλά χρόνια με αγκάλιασε, και με ανέδειξε θα μπορούσα να πω, και νομίζω ότι έχω ακόμη αρκετά πράγματα να προσφέρω από μια δημοσία θέση σαν κι αυτή που σήμερα διεκδικώ. Η προσφορά αυτή πιθανότατα να μην είναι πάρα πολύ μεγάλη, γιατί τα πράγματα είναι και δύσκολα στον πραγματικό κόσμο. Θα είναι όμως κάποια προσφορά και νομίζω ότι με ικανοποιεί ιδιαίτερα το γεγονός, δίπλα στη συμμετοχή η δυνατότητα που μου δίδεται για να προσφέρω. Άλλωστε πρέπει να σας πω, ότι δεν αναμένω απ’ αυτή την ιστορία ούτε να πλουτίσω, ούτε να αποκτήσω μεγάλη δόξα, γιατί θεωρώ ότι μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο προσοδοφόρο που περιμένεις να λύσεις προβλήματα που πιθανώς ο καθένας από εμάς έχει. Άρα είναι η προσφορά εκείνη που με ελκύει και μέσα από την προσφορά αυτή αναδύεται και ο τρίτος λόγος της δικής μου συμμετοχής σ’ αυτό το ψηφοδέλτιο και η ανταπόκρισή μου σ’ αυτή την ευκαιρία. Είναι αυτό που μου έλεγε ο πατέρας μου πριν πεθάνει. «Γιώργο, εμείς είμαστε οικογένεια εμπόρων. Τη ζωή μας την έχουμε κάνει, αλλά εσύ θα κάνεις δημοσία καριέρα και θα πρέπει να παλέψεις για το κοινό καλό». Αυτή τη συμβουλή του πατέρα μου, την έχω ακολουθήσει στη ζωή μου και σκοπεύω να την ακολουθήσω μέχρι τέλος, ασχέτως συνεπειών. Θεωρώ τον εαυτό μου δημόσιο άνδρα κι όχι ιδιωτικό και γι’ αυτό το λόγο στις εκλογές αυτές θα συμμετάσχω. Ακούγονται διάφορα πράγματα, όπως υπήρξες αντιπρύτανης, θα έπρεπε πιο υψηλά πράγματα να διεκδικήσεις, αλλά ο καθένας μπορεί να έχει το σκεπτικό του γι’ αυτή την ιστορία. Εγώ σε αυτούς τους τρεις λόγους που σας ανέφερα εμμένω. Πιστεύω ότι πρέπει να συμμετέχουμε στα κοινά, να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε και να ακολουθούμε τις συμβουλές των πιο έμπειρων γονέων μας.

Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο έμπειροι από μένα, άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλύτερα την Κομοτηνή, άνθρωποι που έχουν αναλώσει τη ζωή τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εγώ πρώτη φορά ασχολούμαι με τα αυτοδιοικητικά, οι εμπειρίες μου είναι λίγες, νομίζω όμως ότι μέσα σε μια κίνηση, όπως αυτή της «Νέας Πορείας», με τις κουβέντες που έχω κάνει με τους ανθρώπους που την πλαισιώνουν, τις προοπτικές, τις ιδέες που έχουν, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον πραγματικό κόσμο, ότι μπορώ να συνεννοηθώ κάλλιστα και να προσφέρω εκείνο το οποίο θα ήταν ίσως καλύτερο, στο μέτρο βέβαια που προσωπικά εκλεγώ.

ΠτΘ: Επειδή ιδιαίτερα στις τοπικές εκλογές αυξάνονται τα τοπικιστικά αντανακλαστικά μας κάποιοι εκφράζουν την άποψη ότι είστε ξένος με την πόλη…

Γ.Χ.: Πρέπει να σας πω ότι στη ζωή μου κινήθηκα μεταξύ Δαρδανελίων και Θεσσαλονίκης. Σήμερα έχω την αίσθηση ότι είμαι στο μέσον. Έχω αρκετά χρόνια στην Κομοτηνή και εργάζομαι και για την πόλη. Νομίζω ότι έχω κάνει αρκετά πράγματα και για τον πολιτισμό της, -στο μέτρο που αναγνωρίζονται ή όχι, δεν το ξέρω, – αλλά το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια που μένω στην Κομοτηνή με την οικογένειά μου έχω αισθανθεί αυτή τη ζεστασιά μιας πατρίδας που μπορεί να μην είναι η πρώτη, γιατί είμαι Θεσσαλονικιός, αλλά περισσότερο παρέμεινα στην Κομοτηνή, τουλάχιστον 13-14 χρόνια απ’ ό,τι στη γενέτειρά μου και σκοπεύω να παραμείνω ακόμα εάν η ζωή το επιτρέψει.

ΠτΘ: κ. Χατζηκωνσταντίνου πριν από καιρό αναλάβατε να εκπονήσετε με άλλους καθηγητές το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης της περιοχής. Επρόκειτο να το παρουσιάσετε τέλη Αυγούστου και επειδή προεκλογικά ξέρετε γίνεται κριτική επ’ αυτών των θεμάτων, θα ήθελα να μου πείτε σε ποιο στάδιο βρίσκεστε; Τι γίνεται με το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης;

Γ.Χ.: Πρέπει να σας ότι το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης έχει τελειώσει και είναι ένα ογκώδες έργο, το οποίο μάλιστα είναι πολύ προσεγμένο. Είμαι πάρα πολύ περήφανος που το όνομά μου συνδέθηκε με το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης του Νομού Ροδόπης, ένα έργο το οποίο ανατέθηκε σε μένα σαν επιστημονικό υπεύθυνο και σε μια ομάδα καθηγητών συναδέλφων μου, αγαπητών φίλων, που δουλέψαμε πάνω από ένα χρόνο. Μας ανατέθηκε από τους βασικούς φορείς της πόλης, που είναι η Νομαρχία, η Υπερνομαρχία, η ΤΕΔΚ, η Αναπτυξιακή Εταιρεία και το Πανεπιστήμιο, και ανταποκριθήκαμε με μεγάλη συνέπεια, διότι το έργο ήδη ήταν τελειωμένο από το τέλος Αυγούστου, όπως ήταν η συμφωνία που είχαμε κάνει. Απλούστατα χρειάστηκε λίγο περισσότερος χρόνος, γιατί έπρεπε να δεθεί σε τόμους. Την επόμενη Τρίτη στις 26 Σεπτεμβρίου, στις 12:00 πρόκειται να το παραδώσουμε στους φορείς που μας το ανέθεσαν. Το συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο Ανάπτυξης είναι πρωτοποριακό έργο για ολόκληρη την Ελλάδα. Θα αποτελέσει υπόδειγμα στρατηγικού σχεδίου, κατά την άποψή μου, και για τους υπόλοιπους νομούς της χώρας. Δεν ανήκει σε κανένα χώρο πολιτικό. Είναι ένα πρόγραμμα που έχει επιστημονική βάση και ανήκει στο νομό Ροδόπης και στο λαό του νομού αυτού. Αυτό το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης έχει πολλές ιδιαιτερότητες, δεν αποτελεί μια αντιγραφή ενός παλαιού στρατηγικού σχεδίου, όπου κάποια στοιχεία στατιστικά έχουν απλώς ανανεωθεί και επικαιροποιηθεί. Είναι κάτι τελείως καινούργιο, έγινε με τη συμμετοχή του κόσμου της Ροδόπης, με πάρα πολλούς φορείς, πάνω από 60 φορείς του νομού συνεργάστηκαν μαζί μας, και είναι ένα έργο που ξεπερνά τις 600 σελίδες. Τελείωσε, παραδίδεται και στη συνέχεια θα προβούμε στην εκτύπωση 100 τόμων τους οποίους θα δώσουμε σε όλους τους φορείς του Νομού Ροδόπης, που συνεργάστηκαν μαζί μας στα πλαίσια μιας πραγματικά ενδιαφέρουσας συμμετοχής.

Βέβαια να τονίσω ότι αυτό το έργο που παρουσιάζουμε θα περάσει από την Επιτροπή Παρακολούθησης, η οποία θα κάνει τις δικές της παρατηρήσεις, ώστε κάποια πράγματα να συζητηθούν επί πλέον ή κάποια να χρειασθεί να διορθωθούν.

ΠτΘ: Είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνετε ως υποψήφιος. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, σήμερα η πολιτική είναι απλά μόνο διαχείριση;

Γ.Χ.: Πριν από λίγο καιρό είχα δημοσιεύσει στην εφημερίδα σας ένα κείμενο που είχε τίτλο «Ας σχεδιάσουμε το μέλλον». Προσωπικά πιστεύω ότι λόγω των εξελίξεων που έχουν συμβεί σε παγκόσμιο επίπεδο και σε ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα, υπάρχει σήμερα ένας ευτελισμός του πολιτικού λόγου, δηλαδή, μια υποβάθμιση. Αυτό εκτός των άλλων είναι και συνέπεια του γεγονότος ότι οι περισσότεροι πολιτικοί σ’ ολόκληρο σήμερα τον πολιτισμένο λεγόμενο κόσμο, ασχολούνται με τη διαχείριση της υφιστάμενης κατάστασης, παρά με μια πολιτική η οποία θ’ ανοίγει δρόμους για ένα μελλοντικό όραμα, για μια μακροχρόνια προοπτική που μπορεί να διαμορφώσει την απαραίτητη αισιοδοξία, αλλά και να διαμορφώσει επίσης και τις πολιτικές εκείνες σκέψεις και αναλαμπές που θα πρέπει να υπάρχουν στο μυαλό των πολιτών της καθημερινότητας. Αυτή αφενός η διαχειριστική προσπάθεια των πολιτικών, που δεν την έχουν επιλέξει οι ίδιοι, αλλά η κατάσταση τους έχει οδηγήσει προς τα εκεί, -δηλαδή, η νέα τάξη πραγμάτων, ο νέος τρόπος, ο έντονος οικονομικισμός που υπάρχει, η υποβάθμιση των αξιών, η ανάδειξη του χρήματος σε προτεραία αξία της κοινωνίας μας-, αφετέρου δε το κυνήγι των ερευνητικών προγραμμάτων και μη εφαρμογών, τα οποία έχουν απορροφήσει τον κόσμο και δεν του επιτρέπουν, δεν δίνουν την ευκαιρία στον πολίτη να σκεφτεί πολιτικά για έναν μελλοντικό σχεδιασμό. Αυτό το σχεδιασμό λοιπόν πιστεύω, ο οποίος αυτή τη στιγμή λείπει από το χώρο της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας είναι δυνατόν να το διεκδικήσουν οι τοπικές κοινωνίες με αυτοδιοικητικούς άνδρες και γυναίκες οι οποίες έχουν τα δικά τους οράματα και μπορούν να αντιληφθούν με φαντασία αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο κόσμος. Ένα όραμα για το μέλλον, μια μακροχρόνια προοπτική, ώστε να μην είμαστε απλώς σαν ένα πτώμα μέσα σ’ ένα ποτάμι που μας πάει από εδώ κι από εκεί, αλλά να είμαστε καραβοκύρηδες με τους τοπικούς άρχοντες για να πάμε το καράβι στο ρεύμα αυτό προς την κατεύθυνση που θέλουμε. Νομίζω ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση με φωτισμένους ηγέτες, με ανθρώπους σκεπτομένους, με ανθρώπους καλλιεργημένους, με ανθρώπους οι οποίοι έχουν όραμα προοπτική και φαντασία, είναι δυνατόν να δώσει και να συμπληρώσει αυτό το οποίο λείπει σήμερα από την πολιτική της κεντρικής εξουσίας.

ΠτΘ: κ. Χατζηκωνσταντίνου, είστε και καθηγητής του Δημοκριτείου, και επειδή πολύς λόγος γίνεται για τη σχέση τοπικής κοινωνίας και πανεπιστημίου, είσαστε ο άνθρωπος ο οποίος ως πρόεδρος του ΔΟΣΑ προσπαθήσατε προς αυτή την κατεύθυνση της σύνδεσης. Ποιο ρόλο μπορεί να παίξει η τοπική αυτοδιοίκηση σ’ αυτό θέμα;

Γ.Χ.: Ένας από τους στόχους νομίζω θα πρέπει να είναι η τελική υλοποίηση αυτής της ευχής. Δηλαδή, η σύνδεση του πανεπιστημίου σαν κέντρου πνευματικού και ερευνητικού τόπου με τις τοπικές κοινωνίες όχι μόνο στην Κομοτηνή, αλλά και σε ολόκληρη τη Θράκη. Αυτό, όταν ακόμη ήμουν πρόεδρος του Τμήματος ΔΟΣΑ, το προσπάθησα, όχι μόνο γιατί το επιθυμούσα, αλλά και επειδή το συγκεκριμένο τμήμα, ως τμήμα οικονομικής επιστήμης, έδιδε την ευκαιρία να γίνει αυτή η ευχή πραγματικότητα. Η οικονομική ζωή είναι μια πολύ έντονη καθημερινότητα, -οικονομολόγους διδάσκαμε και μορφώναμε, οικονομολόγους καθηγητές είχαμε,- και δίνει την ευκαιρία για μια τέτοια επαφή, η οποία σε κάποιο βαθμό έγινε πραγματικότητα και μάλιστα πολλές φορές έγινε και πραγματικότητα καθημερινή και δια του τύπου και με εκδηλώσεις διάφορες που κάναμε. Βέβαια αυτό δεν αφορά μόνο στο ΔΟΣΑ. Υπάρχουν κι άλλα τμήμα τα στην Κομοτηνή τα οποία είναι πάρα πολύ σημαντικά, ίσως και σημαντικότερα από το ΔΟΣΑ, γιατί είναι και πολύ παλαιότερα, όπως είναι η Νομική Σχολή, το ΤΕΦΑΑ, μεγάλα τμήματα τα οποία είναι παρόντα στην περιοχή. Νομίζω ότι για το ΤΕΦΑΑ κανείς δε θα έχει αντίρρηση να πει ότι υπάρχει επαφή. Η Νομική Σχολή είναι μια ιδιάζουσα μορφή σχολής και επιστήμης, η οποία εκ των πραγμάτων δεν επιτρέπει την αμεσότητα που μπορεί να υπάρξει στην ελληνική κοινωνία. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να το βλέπει ο κόσμος της Κομοτηνής και της Θράκης γενικότερα, όχι μόνο ως ένα αναπτυξιακό πόλο, υπό την έννοια ότι φιλοξενεί τόσες χιλιάδες φοιτητές και αυτό το πράγμα δίνει τη δυνατότητα σε μια ενοικίαση δωματίων, να κινηθούν τα μαγαζιά. Πρέπει να το δούμε και σαν μια πηγή ανθρώπων μορφωμένων, ειδικοτήτων που χρειάζεται η περιοχή, στελεχών, γνώσεων που μπορεί από εκεί να αποκομίσει, και η οποία γνώση αυτή σήμερα, πολύ περισσότερο ίσως από εχθές, είναι απαραίτητη για την αναπτυξιακή προσπάθεια και τη διαδικασία του τόπου. Άρα η Θράκη και η Κομοτηνή έχουν αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα με άλλες περιοχές της Ελλάδας που δεν το έχουν. Έχουμε έναν πόλο γνώσης ειδικοτήτων, ανθρώπων, που πρέπει να αποφασίσουν και οι ίδιοι, αλλά πρέπει και η τοπική κοινωνία να τους αγκαλιάσει, ο δήμος, οι Νομαρχίες, οι δημόσιες υπηρεσίες, να έρθουν σε επαφή, ώστε αυτή η ενέργεια που υπάρχει μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο να εκτονωθεί προς την τοπική κοινωνία για να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις εκείνες μιας ανάπτυξης την οποία τη δικαιούται η περιοχή και που εγώ προσωπικά τα τελευταία χρόνια πρέπει να σας πω ότι την έχω ζήσει. Αν με ρωτήσετε για την Κομοτηνή, το 1994 όταν πρωτοεγκαταστάθηκα στην πόλη, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είναι σήμερα. Πιθανώς οι παλαιοί κομοτηναίοι που ζουν μια καθημερινότητα, ίσως πιο ρουτινιάρικη από τη δική μου, να μην αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό που συμβαίνει, αλλά εγώ μπορώ να σας πω ότι όταν ήρθα ήταν ένα μεγάλο χωριό, και σήμερα είναι μια πόλη με αξιώσεις, ένα μεγάλο αστικό κέντρο, με όλα τα προβλήματα που αυτό μας δημιουργεί, κυκλοφοριακά, κλπ. Πολλά λείπουν, αλλά είναι και μια πόλη μοντέρνα πλέον, η οποία προσφέρεται και είναι ελκυστική, πράγμα που δεν ήταν παλαιότερα, για κάποιους και να παραμείνουν εδώ και να εργαστούν και να ωφεληθούν αλλά και να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που η περιοχή προσφέρει. Η Κομοτηνή είναι διοικητικό κέντρο, βρίσκεται στο κέντρο μεταξύ Αλεξανδρούπολης – Θεσσαλονίκης και όλων των παραμεθορίων περιοχών και των άλλων χωρών που μας περιβάλλουν και τη στιγμή αυτή έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα, όπως τονίζεται και στο στρατηγικό σχέδιο Ανάπτυξης που καταθέσαμε, για να προχωρήσει μπροστά και να γίνει πιθανότατα το δεύτερο μεγάλο αστικό κέντρο ανάπτυξης βορείου Ελλάδας μετά τη Θεσσαλονίκη.

ΠτΘ: Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται πολύ καλή οργάνωση από πλευράς αυτοδιοίκησης…

Γ.Χ.: Απαιτεί και κάτι άλλο το οποίο θα τολμήσω να το πω. Πρέπει να γίνουν υπερβάσεις σε επίπεδο νοοτροπιών που έχουν σχέση με την παράδοση αυτού του τόπου. Κάπου τα πράγματα αλλάζουν και αλλάζουν καθημερινά. Δεν ξέρω αν αυτό είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, αλλά σε οποιαδήποτε περίπτωση υπάρχει μια μεταλλαγή, η οποία αυτή τη στιγμή συντελείται και βεβαίως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Βεβαίως πρέπει να πάμε μπροστά, πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για το μέλλον, θα παλέψουμε για τα καλά και για τα κακά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα δοθεί και πολιτικός αγώνας, όμως οι νοοτροπίες οι οποίες είναι πολλές φορές βαθύτατα συντηρητικές στερούνται φαντασίας, σχετίζονται με την ικανοποίηση απλώς των προσωπικών μας μικροσυμφερόντων της καθημερινότητας ακόμα και σε επίπεδο ψηφοφορίας στις εκλογές πρέπει να ξεπερασθούν. Είμαστε όλοι προσωπικότητες, αξιοπρεπείς άνθρωποι, που αγαπάμε το μέλλον και την περιοχή και πρέπει να απαλλαγούμε από μικροδιαπραγματεύσεις, οι οποίες δεν αξίζουν για την περιοχή, η οποία βρίσκεται μεταξύ Κωνσταντινούπολης – Θεσσαλονίκης- Ευρώπης και Μεσογείου και είναι και πολιτισμένη. Πρέπει να γίνουν υπερβάσεις για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και σε αναπτυξιακό επίπεδο και σε επίπεδο πολιτισμού τιμώντας την παράδοση, αλλά και βλέποντας στο μέλλον για το οποίο πρέπει να σκεφτόμεθα πολιτικά.

ΠτΘ: Ο Δήμος πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει αυτή την υπέρβαση;

Γ.Χ.: Ναι το πιστεύω. Ο Τάσος Βαβατσικλής είναι φίλος και συνήθως τη φιλία τη βάζω πάνω από τη συγγενική σχέση. Η ιστορία είναι σημαντική και ο Τάσος Βαβατσικλής με τίμησε με αυτή και τον τιμώ και εγώ. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πέρα από το γεγονός ότι διαπνέεται από δημοκρατικά ιδεώδη έχει μία ιδιαιτερότητα την οποία τιμώ. Έχει μία αυθεντικότητα η οποία δεν συνάδει με κολακείες και τον πλάγιο πανούργο λόγο και πολλές φορές ενοχλεί. Είναι όμως πολύ σημαντικό να έχουμε ένα τοπικό ηγέτη, ένα δήμαρχο, που έχει τον αυθεντικό αυτό λόγο με όλες τις πιθανές αντιρρήσεις που κάποιοι θα είχαν. Προσωπικά λέω ότι ο Τάσος Βαβατσικλής είναι ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους και αυτό τον τιμά. Βεβαίως μη ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι με τα ελαττώματά μας και τα προτερήματά μας, και εγώ πρώτα απ’ όλους, αλλά σημασία έχει να είμαστε ειλικρινείς και έντιμοι άνθρωποι.

ΠτΘ:κ. Χατζηκωνσταντίνου, σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία.

Γ.Χ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.