ΠΑΣΟΚ: 34 χρονια μετα

Ο Παντελής Αμπατζιάνης, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Ροδόπης και στέλεχος για πολλά χρόνια μίλησε στις 3 Σεπτέμβρη του 2008 στο ράδιο Παρατηρητής για τη συμπλήρωση 34 χρόνων από την ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος και την σημερινή προοπτική του κόμματος, μέσα από τις αρχές και τα στελέχη του τα οποία δηλώνουν σε ετοιμότητα απέναντι στην όποια εκλογική αναμέτρηση.

Ο κ. Αμπατζιάνης μίλησε για την ουσιαστική επέτειο των 34 χρόνων κι όχι την τυπική. «Εκείνη η πολιτική πράξη ευτύχησε να δει μια γόνιμη προοπτική, να δει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση για πολλά χρόνια και μάλιστα με κυβερνητικές θητείες οι οποίες δημιούργησαν τομές και προώθησαν πολιτικές άλλαξαν την Ελλάδα. Πιστεύουμε ότι την άλλαξαν προς το καλύτερο σε σημείο να είμαστε σήμερα σε θέση να αναπολούμε την 3η Σεπτέμβρη όχι ως μια απλή επετειακή στιγμή, αλλά ως αφετηρία μεγάλων, ουσιαστικών αλλαγών που έφεραν τη χώρα κοντά στις προηγμένες κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης».

Η 3η Σεπτέμβρη γράφτηκε στη Μεταπολίτευση, περίοδο που αναδείχθηκε σε πολιτική προσωπικότητα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κερδίζοντας μεγάλη νίκη στις εκλογές του Νοέμβρη του 1974. Για το ρόλο που έπαιξαν εκείνες οι πολιτικές συνθήκες στη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ από τους 149 που είχε προσκαλέσει ο Ανδρέας Παπανδρέου ο κ. Αμπατζιάνης είπε. «Οι τότε επιλογές ήταν σε μεγάλο βαθμό οφειλόμενες όχι τόσο στις προθέσεις αυτών που ηγούνταν του ΠΑΚ ή οποιουδήποτε άλλου κινήματος είχε ανδρωθεί στη δικτατορία ή και πιο μπροστά, αλλά στην πεποίθηση του λαού ότι χρειαζόταν κάτι καινούριο, κάτι που θα συμβάδιζε με τις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο, δίνοντας ταυτόχρονα απαντήσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της ευρύτερης περιοχής της ΝΑ Μεσογείου. Ήταν η περίοδος της εισβολής στην Κύπρο.

Ο κόσμος αναζητούσε μια διέξοδο προς το καλύτερο, όχι όμως βασισμένη στις παλιές αντιλήψεις αλλά σε οτιδήποτε θα μπορούσε να τον συνεπάρει και να τον πείσει. Αυτό έκανε τότε η ηγεσία του ΠΑΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου και η ηγεσία των υπολοίπων κινημάτων που συστρατεύτηκαν μ’ αυτήν την προοπτική.

Τόσα χρόνια στην εξορία και το εξωτερικό αυτοί οι άνθρωποι διαπλάστηκαν με βάση την προοπτική ότι διεθνώς γίνονται αλλαγές, θα πρέπει άρα να γίνουν και στη χώρα μας, η χούντα θα πέσει και τις αλλαγές θα τις έφερναν εκείνοι, διαθέτοντας την ιδεολογία, την οργάνωση κι έχοντας το λαό με το πλευρό τους».

Ωρίμανση, κορύφωση, πτώση

Μεγάλη συζήτηση είχε ανοίξει πριν 34 χρόνια για το όνομα και το αν θα δινόταν προτεραιότητα στο «δημοκρατικό» ή το «σοσιαλιστικό». Η πρώτη επιλογή και η πρώτη δήλωση του λογότυπου στον Άρειο Πάγο ήταν Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Δυο μέρες μετά ο Α. Παπανδρέου ζήτησε να μετονομαστεί σε Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. «Αυτό το κίνημα συγκολλήθηκε με τις ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές συντεταγμένες που έδωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ωρίμασε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έπεισε τον κόσμο και πήρε την κυβέρνηση με το σύνθημα της αλλαγής, έφερε τις τομές που έπρεπε, έκανε λάθη τα οποία έγκαιρα σε κάποιο βαθμό διαγνώστηκαν. Υπήρξε ένα διάλλειμα διακυβέρνησης άλλου είδους, αλλά στο τέλος όλες οι διορθωτικές κινήσεις απέδωσαν και παρά τη δύσκολη κατάσταση της υγείας του Α. Παπανδρέου επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κι έκανε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας με τον Κώστα Σημίτη».

Ο κ. Αμπατζιάνης αναγνώρισε ότι υπήρξαν λάθη και παραλείψεις στη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ αλλά θέλησε να τονίσει ότι τελικά οι δυο οκταετίες προσέφεραν στον τόπο. «Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός με προοπτική, διαθέτει πρόσωπα για ν’ αντικαταστήσουν αυτά που δε θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Το στελεχιακό του δυναμικό είναι σε μεγάλο βαθμό ανανεωμένο, έχει ενθουσιασμό και θα δώσει την όποια εκλογική μάχη κληθεί στην επόμενη τριετία, όπως και θα δώσει τη μάχη απέναντι στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη από τη στιγμή που θα πάρουμε την κυβέρνηση» μετέφερε φανερά αισιόδοξος ο κ. Αμπατζιάνης.

Προσαρμογή και αλλαγή πλεύσης

Ο κ. Αμπατζιάνης περιέγραψε έναν ζωντανό πολιτικό σχηματισμό, δίνοντας έμφαση στο ότι διαθέτει θέσεις και πρόγραμμα. «Το σημαντικότερο είναι ότι σε κάθε δύσκολη συγκυρία, ακόμη και τις πολιτικές με τα λάθη και τις παραλείψεις, το ΠΑΣΟΚ δεν άφηνε να το διαφθείρουν σε σημείο που να μη μπορεί ν’ ανακάμψει. Έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται στην εκάστοτε συγκυρία που απαιτεί αλλαγή πλεύσης ή προσήλωση στο πλάνο που έχει αποφασιστεί για να προκύψει η λύση αυτού του προβλήματος.

Το ΠΑΣΟΚ έχει πρόγραμμα, γι’ αυτό και οι θέσεις και οι πολιτικές του αποτυπώνονται σε κείμενα και στο πρόγραμμά του το οποίο εμπλουτίζεται διαρκώς από τα στελέχη, τα μέλη και τους φίλους.

Τίποτε δεν μένει που να μην αξιολογείται από το κίνημα ή χωρίς να γίνεται ενημέρωση σε κεντρικό επίπεδο των στελεχών που έχουν την ευθύνη του προγράμματος, ώστε να το διαμορφώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία είναι αυτή που συνδιαμορφώνει το πρόγραμμα».

Βέβαια, οι ήττες του ΠΑΣΟΚ δεν καταγράφησαν από τυχαία γεγονότα ή εξωγενείς παράγοντες αλλά κάποια στιγμή χάθηκε το στοίχημά του της επαφής με τον κόσμο και της αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων που είναι και τα πιο δύσκολα.

Ο Παντελής Αμπατζιάνης αναγνώρισε ότι υπήρξε περίοδος προσαρμογής της χώρας και της δημοσιονομικής λογιστικής διάστασης της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ κι αυτό κόστισε. «Υπήρξε μια περίοδος όπου υποχώρησε το κοινωνικό κράτος, όχι όμως γιατί υπήρξε κακή διαχείριση ή γιατί κάποιοι «έφαγαν» χρήματα ή λόγω ανικανότητας. Δεν υφίσταται τίποτε από αυτά. Υπήρχε ένας μεγάλος στόχος, αυτός της ισορροπίας σε μια Ε.Ε. κι ένα ΝΑΤΟ που τότε δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την εθνική μας ανεξαρτησία. Έθετε ως στόχο την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, κάτι που επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό. Έθετε ως στόχο την Ολυμπιάδα το 2004. Όταν γινόταν η υποχώρηση του κοινωνικού κράτους ο Κ. Σημίτης έθετε ως στόχο την ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Αυτό μαζί με τη διεξαγωγή της Ολυμπιάδας, δηλαδή η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας επέβαλαν αυτή τη δημοσιονομική προσαρμογή. Επόμενο ήταν οι «υπερβολές» που υπήρχαν όταν μας έλεγχαν οι ευρωπαίοι εταίροι στην προσπάθεια να πιάσουμε τους στόχους για να μπούμε στην ΟΝΕ.

Αφότου μπήκαμε στην ΟΝΕ έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο ν’ αναπτύξουμε την κοινωνική πολιτική, το κοινωνικό κράτος και την πρόνοια απέναντι στους πολίτες. Εκεί δεν πείσαμε τον κόσμο το 2004» περιέγραψε ο κ. Αμπατζιάνης.

Είναι η περίπτωση που οι αριθμοί ευημερούν και οι πολίτες παλεύουν ν’ ανταπεξέλθουν στα καθημερινά προβλήματα, εκεί που δίνονται οι μεγάλες μάχες.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.