Παρουσιαστηκε το βιβλιο «LOGICOMIX»
Οι εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ και τα βιβλιοπωλεία ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ παρουσίασαν την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008 στις 7.30 το βράδυ το βιβλίο LOGICOMIX του Απόστολου Δοξιάδη και του Χρίστου Χ. Παπαδημητρίου σε σχέδια του Αλέκου Παπαδάτου και χρώμα της Annie Di Donna στο χώρο του βιβλιοπωλείου, Ορφέως 21, Κομοτηνή. Ο Απόστολος Δοξιάδης γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1953. Σπούδασε μαθηματικά και σκηνοθέτησε για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ταινίες του είναι η «Υπόγεια Διαδρομή» και «Τεριρέμ». Τελικά όμως έγινε συγγραφέας. Το μυθιστόρημά του «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ» από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχει μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και θεωρείται γενικά το πρώτο του είδους της «μαθηματικής λογοτεχνίας». Άλλα του βιβλία «Βίος Παράλληλος» (Άγρα), «Μακαβέττα» (Εστία), «Τα τρία ανθρωπάκια» (Καστανιώτη), «Από την παράνοια στους αλγόριθμους» (Ικαρος).
Μιλώντας για το βιβλίο του ο συγγραφέας το χαρακτήρισε «λίγο ασυνήθιστο, με την έννοια ότι είναι μυθιστόρημα σε μορφή κόμιξ», ενώ αναφερόμενος στην ιστορία του«LOGICOMIX», είπε πως είναι «ιστορία αναζήτησης, μυστηρίου. Μόνο που το εν λόγω μυστήριο είναι μυστήριο της επιστήμης και πιο συγκεκριμένα μυστήριο των μαθηματικών και αναζήτησης για τα θεμέλιά τους». Όπως ανέφερε το βιβλίο περιγράφει μια διανοητική περιπέτεια, η οποία κράτησε περίπου 50 χρόνια, από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «στην καρδιά της οποίας βρίσκεται η αναζήτηση για την απόλυτη σιγουριά, για μια τεχνική και έναν τρόπο να βρεθεί μια γνώση που να είναι πλήρης και απόλυτα συνεπής και λογική. Παραδόξως θα έλεγα τελείωσε θλιβερά αυτή η ιστορία, και λέω παραδόξως, γιατί στην καρδιά όλων μας, όσων γνωρίζουμε τα μαθηματικά από το σχολείο, η πεποίθηση είναι ότι αυτά περιέχουν τέτοιες δυνατότητες. Ένας από τους τραγικούς ανθρώπινους απόηχους αυτής της ιστορίας, είναι ότι κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της κατέληξαν σε ψυχιατρικά άσυλα. Στο LOGICOMIX μελετιέται αυτή η ιστορία από την ανθρώπινή της πλευρά, αναφέρονται βέβαια τα προβλήματα που προσπάθησαν να λύσουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά κυρίως εστιάζουμε στην ψυχολογία τους, στις σχέσεις τους, στην σχέση με την εποχή τους και στο γιατί μια τέτοια ιστορία που μπορεί να μοιάζει τόσο θλιμμένη φιλοσοφική, αφορά και εμάς που δεν είμαστε μαθηματικοί, εμάς που μας νοιάζει ο κόσμος και η ζωή μας».
Ο κ. Δοξιάδης αναφέρθηκε στην προσωπική του πορεία, στις σπουδές του στα μαθηματικά αλλά και στην επιστροφή του στις παλιότερες αγάπες, όπως η λογοτεχνία, στα βιβλία που εξέδωσε τα οποία δεν έχουν σχέση με τα μαθηματικά αλλά και στα τρία τελευταία που έχουν άμεση σχέση με αυτά. «Έγραψα αρκετά βιβλία, άσχετα με τα μαθηματικά, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω γράψει τρία βιβλία που έχουν θέμα τους τα μαθηματικά, που βέβαια δεν είναι θεωρητικά. Το πρώτο είναι ένα μυθιστόρημα, το δεύτερο είναι ένα θεατρικό έργο και τώρα το τρίτο είναι το «LOGICOMIX». Αυτά καλύπτουν μια περίοδο λίγο παραπάνω από δέκα χρόνια. Και τα τρία έχουν στο επίκεντρό τους τη μορφή του Πουτ Γκέρντερ. Ένα graphic novel σε μορφή κόμιξ είναι από την ίδια του τη φύση. Μία σύνθεση πολλών γλωσσών και κυρίως δύο, του λόγου και της εικόνας. Γράφεται με ένα ιδιάζοντα τρόπο, δηλαδή ο συγγραφέας δεν γράφει ακριβώς ένα κείμενο. Περιέχει και τεχνικές οδηγίες και στη συνέχεια συνεργάζεται και επαφίεται πολύ στο ταλέντο των συνεργατών του». Στο σημείο αυτό ο κ. Δοξιάδης αναφέρθηκε στους δύο «ταλαντούχους συνεργάτες, οι οποίοι καλούνται να δώσουν σάρκα και οστά, σχήμα και μορφή, στο όνειρο που εγώ έχω εκφράσει μόνο σε λέξεις. Βέβαια ένας από τους λόγους που διήρκεσε πέντε χρόνια η κατασκευή του βιβλίου, είναι η δυσκολία που έχει αφενός μεν μια τέτοια συνεργασία και αφετέρου η αναλυτική οπτική κατασκευή ενός τέτοιου βιβλίου».
Από την πλευρά του ο Αλέκος Παπαδάτος, σκιτσογράφος του βιβλίου χαρακτήρισε το «LOGICOMIX» «μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία και δύσκολη. Δύσκολη από πολλές απόψεις γιατί ήταν, από το χαρακτήρα του μια δύσκολη και μακριά δουλειά. Είχε το στοιχείο το ότι βασιζόταν σε ιστορικά πρόσωπα και αυτό έκανε να έχει το σχέδιο μια παραπάνω ευθύνη. Παρόλο αυτά και εγώ και η σύζυγος μου, που ασχολήθηκε με το χρώμα του βιβλίου, είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία με τον κ. Δοξιάδη, γιατί είχαμε πάρα πολύ καλό σενάριο και μια ιστορία, η οποία πραγματικά μιλάει για πολύ σημαντικά πράγματα, κάτι το οποίο οφείλω να ομολογήσω, ότι στο χώρο των κόμιξ, για ένα σκιτσογράφο είναι κάτι δυσεύρετο. Κατά τα άλλα ακολουθήσαμε ένα τρόπο παραγωγής ο οποίος είναι αρκετά στάνταρ». Ο κ. Παπαδάτος τόνισε στον τρόπο παραγωγής που ακολούθησαν ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στις διαφορές κινουμένων σχεδίων και κόμιξ. «Το κόμιξ έχει το χαρακτηριστικό ότι μπορεί να πει κάποιος μια ολόκληρη ιστορία, κάνοντας τα πάντα. Στα κινούμενα σχέδια πάντα είσαι κομμάτι ενός πάρα πολύ μεγάλου κινηματογραφικού συνεργείου. Τα κόμιξ είναι μια μορφή τέχνης μόνο στο βαθμό που αφηγείται πάρα πολύ καλά μια ιστορία. Δηλαδή δεν έχει καμία σχέση με τις πλαστικές τέχνες».
Επιμέλεια Α.Π.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
