Οταν η βολτα με παιδικο καροτσακι μετατρεπεται σε «οδυσσεια»…
Τους τελευταίους 19 μήνες ζει την απόλυτη ευτυχία πλάι στα δύο αγγελούδια της, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, που είχε την τύχη να τα φέρει ταυτόχρονα στη ζωή. Κοντά βέβαια στις διπλές χαρές και στις διπλές συγκινήσεις, που βιώνει στην καθημερινότητά της, αντιστοίχως επιφορτίζεται με διπλές ευθύνες και διπλές υποχρεώσεις, ενώ υπομένει τις διπλές δυσκολίες που συνεπάγεται η διεύρυνση με δύο νέα μέλη της οικογένειάς της. Δυστυχώς όμως κάποιες από αυτές τις δυσκολίες δεν περιορίζονται στις συνήθεις, τις εύλογες και αναμενόμενες, αυτές που συμβαδίζουν με τη φύση της φροντίδας των νεοαποκτηθέντων τέκνων και για τις οποίες λίγο ή πολύ οι υποψήφιοι γονείς είναι συνήθως προετοιμασμένοι. Αντίθετα απορρέουν από ασυνείδητες συμπεριφορές συνανθρώπων μας, που συμπεριφέρονται εγωιστικά και δίχως στοιχειώδη σεβασμό για τους άλλους.
Ο λόγος γίνεται για την άναρχη χρήση των δρόμων και των πεζοδρομίων από οδηγούς, ποδηλάτες και πεζούς και καταλληλότερη για να μας εξηγήσει τις συνέπειες που επιφέρει αυτό το φαινόμενο σε μια ιδιαίτερη κατηγορία συμπολιτών μας, εκείνη των μαμάδων με νεογέννητα παιδιά, δεν είναι άλλη από την κ. Ντίνα Θεοχάρη. Πρόκειται για τη μητέρα των χαριτωμένων διδύμων, ηλικίας 19 μηνών όπως αναφέρθηκε, η οποία εδώ και αρκετούς μήνες, από τότε που άρχισε να βγάζει βόλτα τα μικρά αγγελούδια της με το διπλό καροτσάκι, έχει συναντήσει άπειρες προβληματικές καταστάσεις στους δρόμους της, ικανές να χαρακτηριστούν συνολικά ως «οδύσσεια».
Συναντήσαμε την κ. Θεοχάρη χθες το πρωί στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου βρέθηκε για να συμμετάσχει στη δράση με τις εικονικές κλήσεις, κοντά στα μέλη του «Περπατώ», των OnBikes και του Θράκα Ιππέα. Η μαρτυρία της για το πώς βιώνει μία νέα μητέρα την καθημερινή κίνησή της με παιδικό καροτσάκι στο κέντρο της πόλης είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, για να αντιληφθούμε και να εμπεδώσουμε ότι δεν έχουν όλοι οι συμπολίτες μας τις ίδιες δυνατότητες και ανάγκες, ούτε αντιμετωπίζουν τους ίδιους κινδύνους όταν διασχίζουν δρόμους και πεζοδρόμια.
Ντίνα Θεοχάρη «Κανείς δε δίνει σημασία στους πεζούς και στους αναπήρους. Από πάρα πολλά σημεία δεν μπορούμε να περάσουμε»
«Βγαίνουμε καθημερινά βόλτα, πρωί και απόγευμα», εξηγεί η κ. Θεοχάρη. «Ιδίως τα σαββατοκύριακα και όταν βρέχει, το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο», παρατηρεί. «Δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, για να πηγαίνουμε», συνεχίζει, «αναγκαζόμαστε πολλές φορές να κατέβουμε στον δρόμο με κίνδυνο για την ασφάλεια των παιδιών και τη δική μας, ενώ σταματάνε τα αυτοκίνητα για να μπορέσουμε να περάσουμε. Κι αυτό γιατί πάνω στα πεζοδρόμια, ακόμα και στην πλατεία, υπάρχουν αυτοκίνητα, ποδηλάτες που τρέχουν και μηχανάκια. Κανείς δε δίνει σημασία στους πεζούς και στους αναπήρους. Από πάρα πολλά σημεία δεν μπορούμε να περάσουμε. Τα πεζοδρόμια είναι τόσο στενά ή έχουν τραπεζοκαθίσματα, οπότε πάλι δεν μπορούμε να περάσουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Βενιζέλου με τα τραπεζοκαθίσματα, όπου πολλές μαμάδες δεν πηγαίνουν σε εκείνον τον πεζόδρομο. Φαντάζομαι ότι το ίδιο κάνουν και αρκετοί ανάπηροι με τα αμαξίδιά τους. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει πλέον δυστυχώς και στην πλατεία, όπου περνάνε μηχανάκια με ιλιγγιώδη ταχύτητα, πατίνια και άνθρωποι που ξεφορτώνουν τα εμπορεύματά τους οποιαδήποτε ώρα και που δυστυχώς δεν προσέχουν. Μέχρι και πούλμαν έχουμε συναντήσει».
«Οι περισσότεροι παραβάτες μας βγάζουν και γλώσσα ή μας ζητάνε το λόγο ή, το πιο χαρακτηριστικό, λένε “5 λεπτά έχω παρκάρει…”»
Το πλέον εξοργιστικό από όσα μας διηγείται η κ. Θεοχάρη εντοπίζεται στη συμπεριφορά που επιδεικνύει μια μερίδα παραβατών, μετά από τις οχλήσεις των μαμάδων που αδυνατούν να περάσουν από κάποιο σημείο. «Όταν ευγενικά τους λέμε ότι δεν μπορούμε να περάσουμε ή πάρτε λίγο το αυτοκίνητό σας», εξηγεί, «οι περισσότεροι μας βγάζουν και γλώσσα ή μας ζητάνε το λόγο ή, το πιο χαρακτηριστικό, λένε “5 λεπτά έχω παρκάρει…”. Πράγμα που σημαίνει ότι είτε ο ανάπηρος με το αμαξίδιο είτε εμείς με τα παιδιά, θα πρέπει να περιμένουμε 5 λεπτά και μετά να περάσουμε. Το άλλο που μας εκνευρίζει είναι ότι αφήνουν το αυτοκίνητο με αλάρμ. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχω “πεταχτεί” κάπου, πίνω καφέ, έχω βγει για μια μικρή βόλτα ή οτιδήποτε άλλο, και θα γυρίσω…».
«Αλλαγή με τον ποδηλατόδρομο δυστυχώς δεν είδαμε»
Τέλος, στην ερώτηση για το αν ο ποδηλατόδρομος διευκόλυνε την κίνηση των μαμάδων με καροτσάκια στους κεντρικούς δρόμους, η κ. Θεοχάρη αποκρίνεται αρνητικά. «Αλλαγή με τον ποδηλατόδρομο δυστυχώς δεν είδαμε», σημειώνει. «Δηλαδή στη Ν.Ζωίδη, όπου έχει φοβερό ποδηλατόδρομο», εξηγεί, «έχουμε συναντήσει ποδηλάτες στο απέναντι πεζοδρόμιο, που συνηθίζουμε να κινούμαστε εμείς με τα καρότσια. Επίσης τον ποδηλατόδρομο μερικές φορές και οι ίδιοι οι ποδηλάτες δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν, γιατί είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έρχονται στο πεζοδρόμιο, που είμαστε εμείς, και- χωρίς να φταίνε οι άνθρωποι- να δημιουργείται μεγαλύτερο πρόβλημα».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
