Οταν εκπληρωνονται τα ονειρα ζωης

Με αφορμή το διήμερο πολιτισμού που διοργάνωσε το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ο ΠτΘ μίλησε με το διευθυντή του σχολείου Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου, την επιστημονική υπεύθυνη του προγράμματος, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία, Ζωή Γαβριηλίδου και τη φιλόλογο Ράνια Λάμπρου. Στα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με δύο μαθήτριες που εξέφρασαν τη μεγάλη τους ικανοποίηση από τη συμμετοχή τους στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.

Διδασκαλία μέσα από ομάδες, εργασίες, εναλλακτικά μαθήματα που αφορούν στο περιβάλλον και τις τέχνες κρατούν ζωηρό το ενδιαφέρον των μαθητών, που επιθυμούν στην πλειοψηφία τους να συνεχίσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αν δημιουργηθεί μια αντίστοιχη του λυκείου δομή για ενήλικες.

Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Κομοτηνής λειτουργεί από τον Οκτώβρη με επιτυχία και φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του 11ου Δημοτικού Σχολείου στην Εκτενεπόλ. Η ζήτηση των εκπαιδευόμενων είναι μεγάλη. Ο κ. Παπαδημητρίου μιλάει για τα πρώτα βήματα, εκτιμώντας ότι την ερχόμενη σχολική χρονιά θα προχωρήσουν ακόμη καλύτερα: «Στην αρχή ήμασταν όλοι νέοι ως προς την εκπαίδευση των ενηλίκων, έπρεπε να φροντίσουμε το κτιριακό. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας λειτουργούν με τρία τμήματα και 15 μαθητές ως ανώτατο όριο. Είχαμε λάβει 75 αιτήσεις και κατόπιν συνέντευξης επιλέξαμε τους 50. Στο τέλος της χρονιάς συνεχίζουν την εκπαίδευση 44 άτομα. Στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας έχουμε δύο τάξεις, η διάρκεια φοίτησης είναι δύο εννιάμηνα. Η επιτυχής φοίτηση συνοδεύεται από τίτλο σπουδών που είναι ισότιμος με απολυτήριο γυμνασίου».

Ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν φοιτήσει στη Γ΄ Γυμνασίου το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ξεκινάει από την Α΄.

Η κ. Γαβριηλίδου εξηγεί αυτόν τον προσανατολισμό των μαθητών παραπέμποντας στα πρωτοποριακά μαθήματα όπως είναι η περιβαλλοντική εκπαίδευση, η πληροφορική.

Το προφίλ των μαθητών

Τα μαθήματα ολοκληρώνονται στις 30 Ιουνίου χωρίς εξετάσεις. «Η αξιολόγηση των εκπαιδευομένων γίνεται κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς, μέσα από εργασίες και τη συμμετοχή τους στην τάξη. Υπάρχει ένας φάκελος για τον κάθε διδασκόμενο προκειμένου να γίνει η αξιολόγησή του, η οποία είναι ποιοτική, περιγραφική. Στο τέλος, το απολυτήριο έχει το βαθμό τους» εξηγεί ο κ. Παπαδημητρίου. Οι ηλικίες των μαθητών ξεκινούν από 18 ετών και φτάνουν τα 63. «Έχουμε μια ιδιαίτερη δυναμική στις τάξεις γιατί έχουμε την εμπειρία των παλαιότερων από διαφορετικές πτυχές της ζωής, την απειρία των νεότερων που έχουν ενθουσιασμό, επομένως δημιουργείται ένας εκρηκτικός συνδυασμός με έντονα τα χαρακτηριστικά της δημιουργικότητας» σημειώνει η κ. Γαβριηλίδου παρουσιάζοντας κάποιες από τις κατασκευές των εκπαιδευομένων.

Η πλειοψηφία των διδασκόντων εργάζονται. Ο κ. Παπαδημητρίου αποδίδει το ενδιαφέρον των μαθητών στην ικανοποίηση που νιώθουν συνεχίζοντας την υποχρεωτική εκπαίδευση και μιλάει για την εργασιακή τους απασχόληση. «Η πλειοψηφία των εκπαιδευομένων είναι άντρες και μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας (κατά 60%). Έχουμε εργάτες στη Βιομηχανική Περιοχή, μηχανικούς σε συνεργεία αυτοκινήτων, αγρότες, κυρίως καπνοπαραγωγούς, αλλά κι επαγγελματίες».

Το πρόγραμμα έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες των μαθητών με τρόπο ώστε να μην απαιτείται να καλύψουν κάποια ύλη στο σπίτι, δεδομένων και των λοιπών τους υποχρεώσεων. Η κ. Γαβριηλίδου επισημαίνει ότι οι φετινοί σπουδαστές θα συνεχίσουν και την επόμενη χρονιά τη φοίτησή τους, όπως φαίνεται. «Πολλοί μας ρωτούν αν θα δημιουργηθεί λύκειο δεύτερης ευκαιρίας. Η παρουσία μουσουλμάνων στην τάξη δημιουργεί συνθήκες συνύπαρξης, πολυπολιτισμικότητας κι έχουμε ένα πολύ καλό παράδειγμα. Την ερχόμενη χρονιά ενδέχεται να έχουμε και άλλη κοινότητα».

Ο κ. Παπαδημητρίου παρατηρεί ότι είχαν μόνο δύο παλιννοστούντες, ενώ δεν είχαν καθόλου τσιγγάνους. Δεν έχουν δημιουργηθεί σχολεία δεύτερης ευκαιρίας για άτομα που δεν τέλειωσαν το δημοτικό, αλλά η πρωτοβάθμια εκπαίδευση διοργανώνει εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όσοι θέλουν επομένως να φοιτήσουν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας θα πρέπει προηγούμενα να περάσουν με επιτυχία τη διαδικασία των εξετάσεων.

Ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών

Ο διευθυντής του σχολείου παρουσιάζει το πρόγραμμα σπουδών του σχολείου και τις πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας. «Γίνονται τα κλασσικά μαθήματα, όπως η γλώσσα, τα μαθηματικά, η φυσική, αλλά ο τρόπος διδασκαλίας γίνεται με ομάδες. Διδάσκονται υποχρεωτικά ξένη γλώσσα – αγγλικά 3 ώρες την εβδομάδα – γίνεται τρίωρη κοινωνική εκπαίδευση, με στόχο την κοινωνική επανένταξη των εκπαιδευομένων, διδάσκονται τρεις ώρες την εβδομάδα πληροφορική, αισθητική αγωγή, περιβαλλοντική εκπαίδευση. Στο σχολείο υπάρχει σύμβουλος σταδιοδρομίας και σύμβουλος ψυχολόγος και για τους διδάσκοντες και για τους διδασκόμενους. Μπορούν να επιλέξουν 4 ώρες εργαστηρίων ή ελεύθερης ώρας για να ασχοληθούν με τη φωτογραφία, το θεατρικό δρώμενο, την κατασκευή μάσκας.

Στην πληροφορική γίνεται κατασκευή ιστοσελίδας και θα γίνει ένα cd με όλο το πρόγραμμα. Έχει δημιουργηθεί επίσης η ομάδα της τοπικής κουζίνας, στην οποία συμμετέχουν και άντρες».

Η κ. Γαβριηλίδου αξιολογεί θετικά την ευελιξία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας ως προς το πρόγραμμα σπουδών, το οποίο εφαρμόζεται ανάλογα με το επίπεδο και τις ανάγκες της κάθε τάξης και ως προς τις μεθόδους, όπως είναι τα σχέδια δράσεις, τα οποία προτείνονται από τους εκπαιδευόμενους, που γίνονται συνδιαμορφωτές του προγράμματος σπουδών.

Μαθαίνω και διασκεδάζω

Η φιλόλογος του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, Ράνια Λάμπρου εξηγεί τη σχέση και τα όποια προβλήματα των μαθητών με τη γλώσσα. «Υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα και κάποιος βαθμός δυσκολίας. Προσπάθησα να το ξεπεράσω διδάσκοντας μέσα από ντοκιμαντέρ, οπτικό υλικό και σταδιακή μύηση στη λογοτεχνία. Στην αρχή κάναμε ασκήσεις ύφους για να διακρίνουν τη γλωσσική ποικιλία, περισσότερο μέσα από τον καθημερινό λόγο, τι είναι σωστό και τι λάθος γιατί η διατύπωση αλλάζει με την περίσταση». Η κ. Λάμπρου τους βοήθησε να εκφραστούν μέσα από τα βιώματά τους και να διώξουν τους όποιους φόβους τους για το γραπτό λόγο. «Μέσα από τα εργαστήρια εκδήλωσαν τόσο τα συναισθήματά τους όσο και τις απόψεις τους. Εργάζονται στο πλαίσιο της ομάδας. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αλληλοδιδακτική, κάποιος να βοηθάει τους υπόλοιπους σε ό,τι υστερούν, χωρίς να καπελώνει την υπόλοιπη ομάδα». Αισιοδοξεί ότι σταδιακά θ’ αρχίσουν να διαβάζουν λογοτεχνία. Την πρώτη χρονιά διάβαζαν το οπισθόφυλλο, το βιογραφικό του συγγραφέα, παρατηρούσαν τις φωτογραφίες, ήρθαν σε μια πρώτη επαφή με το βιβλίο.

Το σχολείο βρίσκεται στη διαδικασία δημιουργίας μιας βιβλιοθήκης και ζήτησαν από τους μαθητές να φέρουν τυχόν βιβλία που έχουν στο σπίτι και επιθυμούν να τα προσφέρουν. «Στόχος είναι να τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους και ν’ αντιμετωπίσουν το βιβλίο σαν πηγή γνώσης και ψυχαγωγίας. Επεδίωξα να κάνουν πράγματα που τους ευχαριστούν, να μην καταπιέζονται και να μη θεωρούν ότι βρίσκονται σ’ ένα συμβατικό σχολείο» εξηγεί η κ. Λάμπρου.

Ο λόγος στους μαθητές

Η Μαρία Μαρίνου φοιτά στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, εκπληρώνοντας μια επιθυμία χρόνων. «Από τότε που τέλειωσα το δημοτικό ήθελα πολύ να συνεχίσω στο γυμνάσιο, αλλά μια σειρά λόγων με σταμάτησαν. Έπρεπε να εργαστώ. Είμαι 63 ετών, έχω τρία παιδιά. Μόλις πληροφορήθηκα ότι άνοιξε το σχολείο τηλεφώνησα, τους είπα την ηλικία μου και πέρασα από ένα τεστ. Δεν έπαψα να θέλω να μορφωθώ και τώρα μου δίνεται η ευκαιρία». Η κ. Μαρίνου έχει μια κόρη παντρεμένη και δύο γιους. «Χάρηκα πολύ που συμμετέχω. Είναι σημαντική η στήριξη που έχω από το σύζυγό μου, ο οποίος γνωρίζει ότι πραγματοποιείται ένα όνειρό μου. Οι καθηγητές με στηρίζουν πάρα πολύ και με ευγένεια έρχονται να μας διδάξουν». Η κ. Μαρίνου έχει την επιθυμία να συνεχίσει στο λύκειο, αν δημιουργηθεί μια αντίστοιχη δομή, αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και ορθολογισμό σχολιάζει «δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Αυτό που έχω τώρα μου φτάνει αν και οι συμμαθήτριές μου με προτρέπουν να τους ακολουθήσω όπου συνεχίσουν».

Η κ. Μαρίνου νιώθει τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές της σαν παιδιά της.

Η Χριστίνα Φελλά είναι από την Κομοτηνή κι εκπληρώνει μια μεγάλη της επιθυμία. Τη στήριξε ο σύζυγός της όπως και την κ. Μαρίνου και νιώθει σίγουρη για την επιλογή της. Έχει δύο παιδιά και υποστηρίζει ότι με την ανάλογη βοήθεια και θέληση όλα μπορούν να γίνουν. «Θέλω να συνεχίσω και στο λύκειο, αν δημιουργηθεί». Ο γιος της είναι 12 χρονών, οπότε έχουν να μοιραστούν τα μαθήματά τους. Η κ. Φελλά εργάζεται παράλληλα, επομένως η ενασχόλησή της με τα μαθήματα γίνεται εντός του σχολείου. Παρακολουθεί και το Τμήμα Φωτογραφίας, όπως επίσης την ομάδα βιβλίου και το θέατρο. Η Χριστίνα Φελλά δε σκέφτεται ν’ αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό και νιώθει μεγάλη ικανοποίηση από τη στήριξη που έχει από τις συμμαθήτριές της.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.