Ο νταουλτζης του Ραμαζανιου…
«Είμαι μύδι της θάλασσας και γυρίζω δεκαπέντε βραδιές, δώστε μου το μπαξίσι, γιατί αλλιώς θα τρυπήσω το νταούλι» είναι ένας στίχος που λέγεται κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού. Έτσι, το μπαξίσι καταβάλλεται και ο 45χρονος Χουσεϊν Ναϊμ, που είναι νταουλτζής τα τελευταία εννέα χρόνια αποχωρεί ευχαριστημένος. «Πρόκειται για μέρος της κουλτούρας της μουσουλμανικής μειονότητας, μια παράδοση που συνεχίζεται από γενιά σε γενιά» δηλώνει ο ίδιος. Παίρνει το νταούλι στις τρεις τα ξημερώματα και γυρίζει σε όλο το χωριό. Ξυπνάει τον κόσμο για να φάει, όσο διαρκεί ακόμη η νύχτα, ώστε να μπορέσουν έτσι να κρατήσουν τη νηστεία τους κατά τη διάρκεια της ημέρας. «Δε μπορείς διαφορετικά να αντέξεις όλη την ημέρα νηστικός» δηλώνει ο κ. Χουσεϊν, που ξυπνά στις τρεις για να προλάβει να γυρίσει σε όλο το χωριό. Η νηστεία λήγει το βράδυ στις οκτώ, οπότε στρώνεται επίσημα και το τραπέζι. «Γυρίζω σε όλες τις γειτονιές, όλο το χωριό περιμένει να ακούσει το νταούλι. Μπορεί να υπάρχουν και τα ξυπνητήρια, αλλά το έθιμό μας είναι το νταούλι και το τηρούμε πιστά». Εκείνη την ώρα, ξημερώματα μιας καινούργιας κοπιαστικής μέρας, ο καθένας τρώει ό,τι έχει στο σπίτι του. «Από βραδύς, κάθε νοικοκυρά, έχει ετοιμάσει το φαγητό της, ό,τι μείνει το τρώνε το πρωί ή κάνουν τραχανά, γιαούρτι για να μπορέσουν να αντέξουν μέχρι να δύσει ο ήλιος» δηλώνει ο κ. Χουσεϊν, που είναι στην οικογένειά του ο πρώτος νταουλτζής, είχε μεγάλη αγάπη για τα νταούλια, οπότε είναι πολύ ευχαριστημένος που αυτές τις ημέρες μπορεί να χτυπά το νταούλι του και να γυρίζει στο χωριό.
Το ραμαζάνι έχει το δικό του ρυθμό και τον ακολουθείς
Το χτύπημα του νταουλιού, κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, έχει το δικό του ρυθμό, «νταμ ντουμ νταμ νταμ» και το σύνθημα της βραδιάς δίνεται για να ξυπνήσει ο κόσμος. «Δε μπορείς να χτυπήσεις το νταούλι σε ρυθμό καρσιλαμά. Το ραμαζάνι έχει το δικό του ρυθμό και τον ακολουθείς» εξηγεί ο έμπειρος νταουλτζής. Ο ίδιος τελειώνει στις πέντε. Ξυπνάει στις τρεις και επιστρέφει στο σπίτι του μετά από δύο ώρες για να φάει και εκείνος. «Κάνουμε και προσευχή για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τη νηστεία μας για την επόμενη μέρα. Λέμε: «Θεέ μου προσεύχομαι σε σένα, για να μπορέσω να κρατήσω τη νηστεία μέχρι αύριο, ο Θεός να με έχει καλά»». Κατά τη διάρκεια της νύχτας, που επιτρέπεται το φαγητό, μπορεί ο πιστός να φάει τα πάντα. «Ό,τι τρώει ο καθένας στην οικογένειά του. Λόγω της ζέστης δε μπορείς να φας βαριά φαγητά. Όλοι επιλέγουν κάτι ελαφρύ. Όλη την ημέρα είσαι νηστικός, οπότε το στομάχι σου, δεν μπορείς να το γεμίσεις με βαριά φαγητά, τρως ελαφριά για να μην αντιμετωπίσεις πρόβλημα υγείας».
Οι άνθρωποι ξυπνούν με χαρά…
Οι ώρες της νηστείας, συμφωνεί και εκείνος ότι είναι πολλές. Τουλάχιστον 14 ώρες θα πρέπει ο πιστός να μείνει νηστικός. «Οι άνθρωποι που δουλεύουν, κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να κρατήσουν το έθιμο». Μιλά με αγάπη για τους συγχωριανούς του, που προσπαθούν, αν και παραγωγοί και τεχνίτες, με δουλειές δηλαδή που απαιτούν σκληρή προσπάθεια, και αντέχουν νηστικοί δουλεύοντας σκληρά. «Τώρα η νεολαία δεν ακολουθεί πιστά όλες τις νηστείες. Όσο μπορείς, όμως, κάνεις μια προσπάθεια για την πίστη σου, για το Θεό. Κάνουμε υπομονή και Δόξα το Θεό, τον Αλάχ, μπορούμε να αντέξουμε τις απαιτήσεις του ραμαζανιού». Στην Φιλλύρα, «μοιράζεται» η δουλειά του νταουλτζή με τον γαμπρό του. «Το χωριό μας», όπως λένε, «είναι πολύ μεγάλο και δε γίνεται αυτή η δουλειά με ένα άτομο. Δε γίνεται διαφορετικά να προφτάσεις τις ώρες. Γυρνάμε δύο νταούλια, ο ένας παίρνει τον κάτω μαχαλά και ο άλλος τον πάνω». Δεν στέκονται έξω από τις πόρτες των σπιτιών, απλώς προχωρούν στα στενά σοκάκια χτυπώντας πάντα με τον ίδιο ρυθμό το νταούλι. «Οι άνθρωποι ξυπνούν με χαρά. Είναι όπως στο στρατό που ηχεί η σάλπιγγα» δηλώνει ο κ. Χουσεϊν, που έχει αγοράσει το νταούλι του από ένα παραδοσιακό νταουλτζή, που ζει στις Σάπες. «Το έχω εννέα χρόνια και είμαι ευχαριστημένος» δηλώνει για τη μόνιμη συντροφιά του. Ο κόπος του ανταμείβεται με το μπαξίσι που του δίνουν οι συγχωριανοί του, μια στην αρχή του ραμαζανιού και μια στο μπαϊράμι. «Χτυπάμε το νταούλι μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Όλοι μας περιμένουν. Ομολογώ ότι κουραζόμαστε λίγο, αλλά αξίζει τον κόπο. Παίρνουμε το δώρο και παράλληλα τηρούμε και το έθιμο των πιστών μουσουλμάνων» καταλήγει ο κ. Χουσεϊν και ετοιμάζεται για το επόμενο χτύπημα.
Μαρία Νικολάου
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
