Ο Γιωργος Πεταλωτης για το ασφαλιστικο

Στο στούντιο του Ράδιο Παρατηρητής βρέθηκε ο εκπρόσωπος τύπου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και τ. υφυπουργός Δικαιοσύνης κ. Γιώργος Πεταλωτής μιλώντας για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, η οποία κυριαρχείται από τις κινητοποιήσεις και το προωθούμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Ο κ Πεταλωτής άσκησε δριμεία κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης για το ζήτημα, τονίζοντας πως απαιτείται ένας ευρύς διάλογος σε πολιτικό επίπεδο, έναν διάλογος όμως που όπως φαίνεται κανένα από τα κόμματα του κοινοβουλίου δεν έχει την πολιτική ωριμότητα να κάνει. Παράλληλα ο ίδιος θύμισε πως η παρούσα κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση ήταν αυτή που παρότρυνε τον κόσμο να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς το κράτος για να τονίσει πως «το μεγάλο πρόβλημά μας είναι ότι υπάρχει έλλειμμα αξιοπιστίας».
 
Γιώργος Πεταλωτής όμως εφ όλης της ύλης… 

«Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα δεν αντέχει να πληρώνει άλλα 40 χρόνια συντάξεις σε ανθρώπους που δούλεψαν μόλις 15 χρόνια»

ΠτΘ: H κοινωνία, το τρέχον διάστημα, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο, είναι σε κατάσταση αναβρασμού. Ξεκινώντας από το Παν-περιφερειακό συλλαλητήριο, για τα δεδομένα της Κομοτηνής υπήρχε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, χωρίς ωστόσο να έχουμε συμμετοχές, από το σύνολο της Περιφέρειας Μακεδονίας-Θράκης. Εσείς ήσασταν εδώ, πείτε μας την άποψή σας.
Γ.Π.: Η πραγματικότητα είναι ότι, τουλάχιστον στα ελεύθερα επαγγέλματα, αυτό το ασφαλιστικό, έτσι όπως έρχεται, θα βάλει ένα μεγάλο «Χ» σε ένα πολύ μεγάλο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών. Φτάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές σε ένα δυσθεώρητο ύψος και αν προσθέσει κανείς και τις φορολογικές υποχρεώσεις, τότε πλέον νομίζω ότι ειδικά για τους αδύναμους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτούς δηλαδή που δεν είχαν φροντίσει ή δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν ένα γερό κομπόδεμα στο παρελθόν για να καλύπτουν σημερινές υποχρεώσεις, είναι απαγορευτική πλέον η άσκηση του επαγγέλματος. Συνεπώς, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των αγροτών, των ελευθέρων επαγγελματιών, κλπ, κάνουν καλά που κάνουν τις κινητοποιήσεις τους, εμείς όμως αν θέλουμε να μιλάμε πολιτικά θα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα σε μια σειρά.
 
Το ασφαλιστικό ως ζήτημα έχει πολύ μεγάλο βάθος. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι υπήρχαν πολύ μεγάλες παθογένειες στο ασφαλιστικό σύστημα, με συντάξεις οι οποίες ήταν εξαιρετικά μεγάλες, με ευγενή ταμεία τα οποία χορηγούσαν συντάξεις δυσθεώρητου ύψους για τα ελληνικά δεδομένα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, οι οποίες δεν μπόρεσαν ποτέ να δικαιολογηθούν. Δυστυχώς φτάσαμε σε ένα σημείο αυτές οι παθογένειες να κυριαρχήσουν σε οποιαδήποτε ορθολογιστική αντιμετώπιση του ζητήματος. Ακόμη και μέσα στην κρίση, ακόμη και το 2015, είχαμε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις οι οποίες δεν είχαν αιτιολογία. Δεν μπορεί να δίνονται πρόωρες συνταξιοδοτήσεις σε ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, το 2015, που είναι 45 ετών. Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα δεν αντέχει να πληρώνει άλλα 40 χρόνια συντάξεις σε ανθρώπους που δούλεψαν μόλις 15 χρόνια και δεν αντέχει γιατί υπάρχει μια πραγματικότητα. Η πραγματικότητα αυτή ονομάζεται ασφαλιστικά ταμεία τα οποία ποτέ δεν έδιναν συντάξεις με τα σοβαρά και ορθολογιστικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε στο σημείο σήμερα να καταρρέουν τα ασφαλιστικά ταμεία, φτάσαμε στο σημείο να καταρρέουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, να μην μπορούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και παράλληλα να πρέπει να δίνονται συντάξεις που ακόμα σε μεγάλο βαθμό είναι μεγάλες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πιο σοβαρή προσπάθεια της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, έγινε το 2001 από κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με υπουργό τον Τάσο Γιαννίτση. Ενός ανθρώπου σοβαρού, ενός ανθρώπου που δεν είναι πολιτικάντης και ο οποίος είπε τα πράγματα με το όνομά τους, προσφέροντας στην ελληνική κοινωνία, ένα σύστημα ασφαλιστικό που αν τότε περνούσε και δεν κατέρρεε από «αγωνιστικές» κινητοποιήσεις στους δρόμος και στις επαρχιακές οδούς, θα προσέφερε τη λύση του ασφαλιστικού μας συστήματος. 

«Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι ότι υπάρχει έλλειμμα αξιοπιστίας»

ΠτΘ: Το σύστημα του κ. Γιαννίτση έχει κάποια κοινά σημεία με το ασφαλιστικό σύστημα που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως προς τον εξορθολογισμό του συστήματος με ένα κατά βάση κοινό ασφαλιστικό πλαίσιο για όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Γ.Π.: Σήμερα βγαίνουν και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να διαμαρτυρηθούν κατά αυτού του ασφαλιστικού συστήματος, όταν πριν από λίγους μήνες, έχουν ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο σαφέστατα, αναφέρεται ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι ανάλογες και με τη δυνατότητα του καθενός να προσφέρει, ανάλογα με τον πλούτο που διαθέτει ο καθένας. Αυτή είναι μια αρχή που είναι σοβαρή, είναι προοδευτική, είναι μια αρχή η οποία έχει σχέση με το σύνταγμα, το οποίο τονίζει ότι ο καθένας προσφέρει στο κράτος ανάλογα με τις δυνατότητές του.
 
Αυτό που θα έπρεπε να ισχύει και πρέπει να ισχύει ως αρχή, είναι ότι οι έχοντες περισσότερα, θα πρέπει να προσφέρουν περισσότερα στο ασφαλιστικό σύστημα. Το ζήτημα όμως είναι ότι έρχεται μια κυβέρνηση να περάσει ένα ασφαλιστικό σύστημα με μια τέτοια αρχή και με τέτοιες προϋποθέσεις, όταν, με επικεφαλής τον κ. Κατρούγκαλο πριν από ένα χρόνο περίπου, ήταν αυτή που σήκωνε τις παντιέρες, ήταν αυτή που δημιουργούσε το κίνημα «Δεν πληρώνω» και ήταν αυτή η οποία περιόδευε και έλεγε στον κόσμο να μην πληρώσουν, ούτε τα χρέη τους στην εφορία, ούτε τα χρέη τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Ο κ. Κατρούγκαλος έκανε πολιτική καριέρα βασιζόμενος σ’ αυτά. Ακόμη και στην Κομοτηνή που διδάσκει σε ένα τμήμα, γινόταν εκδηλώσεις με κύριο ομιλητή τον ίδιο, μαζευόταν κόσμος, στον οποίο έλεγε, δε θα πληρώσετε.
 
Δεν μπορείς σαν κόμμα να λες πριν ενάμιση χρόνο γενικώς μην πληρώνετε και σήμερα να έρχεσαι και να βάζεις το μαχαίρι σε ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά δεν μπορούν να πληρώσουν. Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι ότι υπάρχει έλλειμμα αξιοπιστίας. Ξεκίνησε ο Γιαννίτσης το 2001. Υπήρχαν αντιδράσεις όχι μόνο από συνδικαλιστές, όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά και από το ίδιο το κόμμα, με αποτέλεσμα ο κ. Σημίτης να πάρει πίσω αυτή τη μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση η οποία σήμερα θα μας είχε σώσει προ πολλού. Κατά διαστήματα, όποιες προσπάθειες γινόταν από το πολιτικό σύστημα, γινόταν πολύ δειλά, με κύριο κριτήριο το πολιτικό κόστος που θα υφίσταντο οι κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση Καραμανλή, για παράδειγμα, από το 2004 μέχρι το 2009 κορόιδευε την κοινωνία ότι κάνει ασφαλιστική μεταρρύθμιση με την κ. Φάνη Πάλη Πετραλιά, η οποία δήθεν ενοποιούσε ταμεία, η οποία δήθεν έκανε ασφαλιστική μεταρρύθμιση και δεν έκανε τίποτα, σε μια περίοδο που κατέρρεε καταιγιστικά το ασφαλιστικό σύστημα. Έπρεπε να φτάσουμε το 2009, να μπούμε στην κρίση, για να έρθει ο Κουτρουμάνης και ο Βενιζέλος με την κυβέρνηση Παπανδρέου να κάνουν κάποια ασφαλιστικά «μπαλώματα», έτσι ώστε το ασφαλιστικό σύστημα να μην καταρρεύσει τα επόμενα χρόνια. Και πάλι όμως αυτά ήταν «μπαλώματα».
 
Εάν δεν καθίσει το πολιτικό σύστημα σε βάθος, παράλληλα με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που γίνονται από τους ελεύθερους επαγγελματίες, από τους αγρότες ή από οποιουσδήποτε άλλους κλάδους, να συζητήσει, να σκεφτεί και να πάρει οικουμενικά, πολιτικές αποφάσεις, σχετικά με το ποιο θα πρέπει να είναι το ασφαλιστικό σύστημα, σε λίγους μήνες δε θα υπάρχουν συντάξεις για να αποδοθούν. Αυτό έχει να κάνει και με τους ήδη συνταξιούχους, έχει να κάνει και με τους εργαζόμενους οι οποίοι θα πληρώνουν εισφορές που θα πηγαίνουν στο βρόντο και φυσικά έχει να κάνει με τις επόμενες γενιές τις οποίες όσο συντηρούμε αυτό το σάπιο ασφαλιστικό σύστημα που έχουμε, καταρρέει η ελπίδα τους να πάρουν σύνταξη. Ακόμη κι αυτοί οι οποίοι μπορούν σήμερα να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, τις μεγάλες, όπως προβλέπεται, από αυτό το ασφαλιστικό σύστημα που προσπαθεί να φέρει η κυβέρνηση, θα τις πληρώσουν έχοντας στο μυαλό τους ότι χωρίς μια σοβαρή και με εμπιστοσύνη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, δε θα πάρουν σύνταξη. Άρα δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από την κοινωνία να είναι μαζί σου. 

«Ο διάλογος θα πρέπει να γίνει μέσα στο πολιτικό σύστημα»

ΠτΘ: Νομίζω ότι είναι δεδομένο από κάθε πλευρά ότι αλλαγές στο φορολογικό και στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο χρειάζονται. Με ποιο τρόπο θα γίνουν όμως αυτές;
Γ.Π.: Ο κ. Αποστόλου μπορεί να είπε από την Κομοτηνή ότι «πρέπει κάποια στιγμή να πιούμε το πικρό ποτήρι», όταν όμως το λέγαμε, όταν έπρεπε να το πιούμε το πικρό ποτήρι και το πίναμε, ο κ. Αποστόλου ήταν στους δρόμους και στην πλατεία Συντάγματος με τους Αγανακτισμένους και μας χαρακτήριζαν εμάς προδότες ή γερμανοτσολιάδες, γιατί λέγαμε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να συμμαζέψουμε το κράτος, ένα κράτος που κατέρρεε.
 
Το θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης είναι το κυρίαρχο. Και ίσως και γι’ αυτό οι επαγγελματικές ομάδες δεν βασίζονται στο να πάνε να συζητήσουν με τους κυβερνητικούς παράγοντες. Από την άλλη είναι σαφές ότι πρέπει να γίνει διάλογος. Ένας διάλογος που θα πρέπει να είναι μεγάλος, θα πρέπει να είναι πλατύς, θα πρέπει να είναι ανοιχτός, και θα πρέπει να είναι σοβαρός. Παίρνοντας μία – μία τις επαγγελματικές ομάδες σε ένα τραπέζι διαλόγου, δε βγαίνει τίποτα. Είναι σημαντικό να συναντιόνται οι επαγγελματικές ομάδες με τους αντίστοιχους και τους αρμόδιους υπουργούς, αυτό όμως δεν είναι διάλογος. Ο διάλογος θα πρέπει να γίνει μέσα στο πολιτικό σύστημα. Οι επαγγελματικές ομάδες και οι συνδικαλιστές, ακόμα και την καλύτερη λύση αν τους προσφέρεις ως κυβέρνηση, από τη στιγμή που φαίνεται ότι δυσχεραίνει τη ζωή τους, μπορεί να είναι αρνητικοί. Και όταν αναφέρομαι στο πολιτικό σύστημα, βάζω μέσα και τους εκπροσώπους των επαγγελματικών οργανώσεων, βάζω μέσα ακόμη και τα ΜΜΕ και κυρίως βέβαια την πολιτική έτσι όπως εκφράζεται και εκπροσωπείται από τις πολιτικές δυνάμεις.
 
Αυτή η συζήτηση είναι ο πλέον ώριμος χρόνος να γίνει, και η κυβέρνηση όσο δε σοβαρεύεται, όσο δεν βάζει μπροστά ανθρώπους που μπορούν να εμπνεύσουν μια τέτοια σοβαρή συζήτηση, χάνει χρόνο, και μάλιστα όταν χρόνος πλέον δεν υπάρχει. Όσο αρνητικά κι αν φαίνονται τα πράγματα, μπορούν και είναι εύκολο να γίνουν θετικά και συναινετικά, αρκεί να εξηγηθεί στην ελληνική κοινωνία, ότι υπάρχει ένα σχέδιο, ότι το θέμα δεν είναι αν θα πληρώσεις λίγες εισφορές φέτος και περισσότερες του χρόνου ή να «κλείσει το μάτι» ο υπουργός σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει ασφαλιστική και φορολογική μεταρρύθμιση για να σταθεί το ασφαλιστικό σύστημα, να σταθεί το κράτος, για να μπορέσει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση να φέρει ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης και να μπορέσουμε, κυρίως, να δώσουμε και σημεία εμπιστοσύνης στους ξένους, τους οποίους θέλουμε να έρθουν να επενδύσουν. Δεν διανοείται κανείς ξένος σήμερα να επενδύσει στη χώρα μας, ίσα – ίσα φεύγουν και οι λίγες όποιες λίγες ξένες εταιρείες έχουν μείνει στην Ελλάδα και γινόμαστε έρμαιο του κάθε ευρωπαίου πολιτικού που θέλει να μας βγάλει από τη Σένγκεν, που θέλει να δημιουργήσει νησιά εξορίας, ξανά, μετά από πάρα πολλά χρόνια στη χώρα μας, και να βρισκόμαστε σε ένα διεθνή διασυρμό, σαν χώρα και σαν κοινωνία. 

«Ακόμη και με αλλαγή της κυβέρνησης, η ΝΔ θα είναι άλλο ένα κόμμα το οποίο δεν θα καταφέρει να πάει τη χώρα μπροστά»

ΠτΘ: Βλέπουμε ότι σε επικοινωνιακό επίπεδο, από τη μία το ένα μέτωπο της κυβέρνησης και από την άλλη την πλειοψηφία των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου, όχι απλά να μην καταθέτουν δικές τους προτάσεις, αλλά να αναλίσκονται σε έναν επικοινωνιακό πόλεμο δηλώσεων, για τα κακώς κείμενα τις κακές κινήσεις της κυβέρνησης και ο διάλογος σταματάει εκεί. Το πολιτικό σύστημα έχει ωριμάσει και έχουν αντιληφθεί όντως ότι αυτή η ανάγκη υφίσταται πλέον;
Γ.Π.: Δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η ωριμότητα σε επίπεδο κομμάτων μέσα στο κοινοβούλιο. Υπάρχει μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που ακόμη δεν έχουμε δει το σχέδιο νόμου, από την άλλη έχουμε μια πλήρη άρνηση των άλλων κομμάτων να καταθέσουν προτάσεις και γενικώς μια πλήρη άρνηση, κάτι που δείχνει ότι βρισκόμαστε ξανά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Γι’ αυτό χρειάζεται το πολιτικό σύστημα να ωριμάσει, και να αντιληφθεί ότι όλο αυτό το πράγμα δε βγάζει πουθενά.
 
Υπήρχε μια αντίληψη ότι η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα μπορεί να φέρει έναν άλλον αέρα και στην αντιπολίτευση και στη ΝΔ, η οποία επί πάρα πολλούς μήνες, προσπαθώντας να βγάλει αρχηγό, δεν έκανε καν αντιπολίτευση. Μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί το κατά πόσο ο κ. Μητσοτάκης έχει μια μεταρρυθμιστική λογική. Εγώ δεν πιστεύω πως ένα κόμμα όπως είναι η ΝΔ με πολύ δεξιά στοιχεία μέσα και με πρόσωπα τα οποία κάθε άλλο παρά είναι εχέγγυα μιας αλλαγής νοοτροπίας μέσα στο κόμμα μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και φοβάμαι ότι ακόμη και με αλλαγή της κυβέρνησης, η ΝΔ θα είναι άλλο ένα κόμμα το οποίο δεν θα καταφέρει να πάει τη χώρα μπροστά και θα έχουμε μια περιδίνηση και ένα σπιράλ ανεβοκατεβάσματος, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο ελληνικός λαός να πληρώνει όλο αυτό το γαϊτανάκι.
 
Από την άλλη όμως, υπάρχουν δυνάμεις και μέσα σε σχεδόν όλα τα κόμματα, αλλά και εκτός κομμάτων κυρίως, και το λέω αυτό γιατί η άποψή μου είναι ότι οι σοβαρές, οι δυναμικές, οι πολύ ριζοσπαστικές κινήσεις, βρίσκονται σε δυνάμεις εκτός κοινοβουλίου. Πρόκειται για προσωπικότητες οι οποίες δε συμμετέχουν σήμερα στο πολιτικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
 
Μιας και μιλάμε όμως και για την τοπική κοινωνία, θα ήθελα, ανεξάρτητα από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που κάνει ο κάθε κλάδος, να δω να συμμετέχουν και να διοργανωθεί μια σοβαρή πολιτική συζήτηση η οποία θα γίνεται σε τοπικό επίπεδο. Δεν σας κρύβω, επειδή έχω προσωπικές σχέσεις με τον Τάσο Γιαννίτση, ότι του έχω ζητήσει να έρθει στην Κομοτηνή, να διοργανώσουμε μια συζήτηση πάνω σ’ αυτή τη βάση, να συζητήσουμε πολιτικά και σε βάθος, χωρίς την παράμετρο των πολιτικών και κομματικών αντιπαραθέσεων. Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα σχέδιο στο μυαλό μου για το πώς μπορεί να οργανωθεί μια τέτοια συζήτηση που δε θα έχει ούτε στενά κομματικά χαρακτηριστικά, ούτε στενά συνδικαλιστικά χαρακτηριστικά, και νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο, να δώσουμε δηλαδή στην κοινωνία να αντιληφθεί, αφού αντιληφθούμε κι εμείς πρώτα, ότι αν μπορεί να γίνει κάτι για να σώσουμε αυτή την έρμη χώρα και την κοινωνία της, αυτό θα γίνει όχι από μια κυβέρνηση από κάποιους πεφωτισμένους πολιτικούς, αλλά από κινήματα που θα δημιουργηθούν μέσα από βαθιά πολιτικές συζητήσεις. 

«Οι κυβερνήσεις είναι πολύ εύκολο να πέσουν με διάφορους τρόπους• το θέμα είναι για τη χώρα μας τι έρχεται»

ΠτΘ: Θεωρείτε ότι εντός του έτους θα πάμε σε νέα εκλογική αναμέτρηση;
Γ.Π.: Νομίζω ότι τα πράγματα δεν μπορούν να σταθούν έτσι όπως είναι σήμερα. Η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα θα πρέπει να αλλάξει ρότα. Δεν ξέρω αν προλαβαίνει ή αν μπορεί, γιατί υπάρχουν και τα ενδοκομματικά ζητήματα ή το κατά πόσο πιστεύει ο καθένας ότι πρέπει να αλλάξει το κόμμα του, τα πρόσωπα, τις ηγεσίες του, κλπ. Αν όμως πάμε με αυτή τη φορά που πηγαίνουμε, αυτό δε βγάζει πουθενά και το πολύ εύκολο είναι να πεις ότι πέφτει η κυβέρνηση. Το βλέπω και από σοβαρούς ανθρώπους, που λένε ότι με αυτές τις κινητοποιήσεις οι οποίες γίνονται για το ασφαλιστικό, είναι μια ευκαιρία να πέσει η κυβέρνηση.
 
Οι κυβερνήσεις είναι πολύ εύκολο να πέσουν με διάφορους τρόπους είτε μέσα από τα ίδια τα κόμματα, όπως έγινε και με το δικό μας κόμμα τότε, είτε μέσα από υποτίθεται αγωνιστικές κινητοποιήσεις είτε μέσα από πραγματικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Το θέμα είναι για τη χώρα μας το τι έρχεται. Δηλαδή, έχουμε πειστεί ότι υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση σοβαρή, η οποία θα μας οδηγήσει έξω από την κρίση; Βλέπουμε την Κύπρο και τις άλλες χώρες που μπήκαν στο μνημόνιο, μία – μία να βγαίνουν και να βρίσκουν το ρυθμό τους, απαλλαγμένες από τις παθογένειες του παρελθόντος που τις οδήγησαν και στο μνημόνιο. Ποιος άραγε από μας που δεν μας αρέσει η κυβέρνηση αυτή, μπορεί να πει ότι εγώ βλέπω μια κυβέρνηση μελλοντική, η οποία και θα μας βγάλει από το μνημόνιο, και θα μας βγάλει από την κρίση και θα πάψουμε να έχουμε τις παθογένειες του παρελθόντος; Εάν μιλήσουμε ειλικρινά, και εκτός επικοινωνιακής τακτικής, πιστεύω ότι δεν είναι κανείς. Άρα το θέμα είναι να δημιουργήσουμε εκείνους τους πολιτικούς συσχετισμούς και ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα, που θα μας οδηγήσουν έξω από αυτά. Άρα όποιος διεκδικεί την ηγεσία αυτής της χώρας, θα πρέπει να έχει ένα σοβαρό σχέδιο, μελετημένο εξαιρετικά, δρομολογημένο σε κάθε του βήμα, και μπορεί να γίνει αυτό με το να προβάλει πρόσωπα που θα μπορούν να τον στηρίξουν και με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. 

«Το θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχει όλη αυτή η κλιμάκωση βίας κατά πολιτικών προσώπων»

ΠτΘ: Ο κόσμος είναι εξοργισμένος και χάνει και τον έλεγχο πάρα πολλές φορές. Έχουμε περιστατικά και εικόνες που κάθε άλλο παρά μας τιμούν και σαν κοινωνία και σαν χώρα. Τι πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση;
Γ.Π.: Νομίζω ότι πρέπει να καταδικάσουμε κάθε ενέργεια βίας και πρέπει να την καταδικάσουμε τώρα όταν αυτοί που αρνούνταν να την καταδικάσουν ή αυτοί που πολλές φορές την υπέθαλπαν ή έκαναν τα στραβά μάτια, πλέον την υφίστανται. Το θεωρώ απαράδεκτο ο κ. Αποστόλου να είναι εγκλωβισμένος 15 ώρες μέσα στην αίθουσα της νομαρχίας, όταν θα μπορούσαν ζητήματα, σ’ αυτές τις 15 ώρες να συζητηθούν, ακόμα και με έντονο τρόπο, αλλά να υπάρχει συζήτηση. Το θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχει όλη αυτή η κλιμάκωση βίας κατά πολιτικών προσώπων. Η βία μόνο βία φέρνει και έχει γίνει αντιληπτό ότι όσο συνεχίζεται αυτό, κάθε άλλο υπέρ της δημοκρατίας είναι.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.