O ευρωπαιος διαμεσολαβητης

IΣΤΟΡΙΚΟ

Πρόκειται για το θεσμοθετημένο κοινοτικό όργανο που θεσπίστηκε, σε ευρωπαικό επίπεδο, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’70. Τότε, το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, λίγο πριν από την εκλογή του με άμεση καθολική ψηφοφορία, κάλεσε την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο θέσπισης ενός κοινοτικού Διαμεσολαβητή, προκειμένου να επιλύσει την πολυπλοκότητα της γραφειοκρατικής δομής του. Ο Διαμεσολαβητής θα μπορούσε επιπροσθέτως να επιτύχει την προσωποποίηση, δηλαδή τον εκπολιτισμό της ευρωπαικής γραφειοκρατίας στα μάτια του πολίτη. Η θεσμοθέτηση του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή έγινε τελικά στην Διακυβερνητική διάσκεψη του 1991, οι εργασίες της οποίας κατέληξαν στην συνθήκη του Μάαστριχτ. Τότε έγινε δεκτός ο συμβιβασμός που προτάθηκε από το Λουξεμβούργο σχετικά με την θέσπιση ενός Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, που θα ήταν αρμόδιος για περιπτώσεις κακοδιοίκησης από πλευράς των κοινοτικών θεσμικών οργάνων και οργανισμών. Πρώτος κάτοχος του αξιώματος ήταν ο Φινλανδός , κ.Jacob Soderman, ο οποίος διορίστηκε το 1995. Ακολούθησε ο Έλληνας, κ. Νικηφόρος Διαμαντούρος, που από την 1η Απριλίου 2003 είναι ο Διαμεσολαβητής της Ευρωπαϊκής `Ενωσης. (επανεξελέγη στις 11 Ιανουαρίου 2005 από το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο και ασκεί τα καθήκοντά του κατά την διάρκεια της έκτης κοινοβουλευτικής περιόδου). Από το 1998 έως το 2003 ήταν ο πρώτος Συνήγορος του Πολίτη στην Ελλάδα. Είναι επίσης καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1993 (σήμερα σε αναστολή καθηκόντων). Από το 1995 έως το 1998 διετέλεσε Διευθυντής και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ).

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΡΓΟ

Ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής εξετάζει καταγγελίες περιπτώσεων κακοδιοίκησης από τα θεσμικά όργανα και τους Οργανισμούς της Ευρωπαικής Ένωσης. Ο πολίτης κράτους – μέλους μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποβάλλει καταγγελία στον Ε.Δ. Την ίδια δυνατότητα έχουν οι επιχειρήσεις, οι ενώσεις πολιτών ή άλλα σωματεία που έχουν την έδρα τους στην ΕΕ. Αυτό γίνεται όταν το θεσμικό όργανο δεν ενεργεί σύμφωνα με τον νόμο, δεν σέβεται την αρχή της χρηστής διοίκησης ή παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα (διοικητικές παρατυπίες, διακρίσεις, αδικία, κατάχρηση εξουσίας, άρνηση παροχής πληροφοριών κλπ). Την επιστολή καταγγελίας προς τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή μπορεί να την απευθύνει ο καθένας σε οποιαδήποτε από τις επίσημες γλώσσες της ΕΕ, αναφέροντας το ονοματεπώνυμό του, το θεσμικό όργανο ή την υπηρεσία της ΕΕ που καταγγέλλει καθώς φυσικά και τους λόγους καταγγελίας. Να σημειωθεί ότι ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής δεν διερευνά καταγγελίες κατά εθνικών, περιφερειακών ή τοπικών αρχών ακόμη και στη περίπτωση που οι καταγγελίες αφορούν την κοινοτική νομοθεσία. Διερευνά όμως καταγγελίες κατά της Επιτροπής, του Συμβουλίου της ΕΕ, του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του Δικαστηρίου των Ευρωπαικών Κοινοτήτων (εξαιρουμένου του δικαστικού του ρόλου), της Επιτροπής των Περιφερειών, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας ή οποιουδήποτε άλλου κοινοτικού οργανισμού. Η καταγγελία πρέπει να υποβληθεί εντός διετίας αφότου ο πολίτης λάβει γνώση των γεγονότων στα οποία βασίζεται. Όταν ο Διαμεσολαβητής ενημερώνει το αντίστοιχο θεσμικό όργανο περί της υποβληθείσας καταγγελίας, το όργανο μπορεί να προβεί στη λήψη μέτρων για την επίλυσή του. Ο συγκεκριμένος τρόπος επίλυσης του προβλήματος ονομάζεται διευθέτηση από το θεσμικό όργανο. Σε περίπτωση κακοδιοίκησης και αν η υπόθεση δεν διευθετηθεί στην διάρκεια της έρευνας, ο Διαμεσολαβητής προσπαθεί να καταλήξει σε φιλικό διακανονισμό που θα ικανοποιεί το αίτημα του πολίτη. Σε περίπτωση που δεν αποδώσει τα αναμενόμενα η εν λόγω προσπάθεια, ο Διαμεσολαβητής υποβάλει σχέδιο σύστασης στο όργανο, καλώντας το να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την επανόρθωση της κακοδιοίκησης. Αν, τέλος, το όργανο δεν αποδεχτεί την σύστασή του, ο Διαμεσολαβητής υποβάλλει ειδική έκθεση στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Το σύνολο των καταγγελιών στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή μόνο από τις αρχές του 2000 – αρχές 2004 έφτασαν τις 8.549 υποθέσεις. Ποσοστό περίπου 30% ήταν εντός των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή. 909 περιπτώσεις οδήγησαν σε διεξαγωγή έρευνας . Οι περισσότερες από αυτές τις υποθέσεις αφορούσαν έλλειψη ή άρνηση πληροφόρησης, αδικαιολόγητη διοικητική καθυστέρηση ή καθυστέρηση καταβολής χρημάτων, συμβατικές διαφορές, δικαιώματα πολιτών κλπ. Αντικείμενο ερευνών αποτέλεσαν κατά κύριο λόγο, η Επιτροπή των Ευρωπαικών Κοινοτήτων (699 υποθέσεις), το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο (82 υποθέσεις), το Συμβούλιο της ΕΕ (33 υποθέσεις), η Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων (8 υποθέσεις), η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (9 υποθέσεις), η Ευρωπαική Αστυνομική Υπηρεσία-Europol (7 υποθέσεις) και το Ελεγκτικό Συνέδριο (9 υποθέσεις). Έρευνες επίσης διεξήχθησαν και σε σχέση με άλλα 18 θεσμικά όργανα και οργανισμούς.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.