Μια νεα διακριση για τον Δημητρη Σβυντριδη

Μία ακόμη βράβευση για τον Δημήτρη Σβυντρίδη ήρθε να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες. Σε διαγωνισμό σύνθεσης πανελλήνιου επιπέδου που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη ο Δημήτρης Σβυντρίδης βραβεύτηκε για το έργο του «Θρακιώτικη Σουίτα».

Ο Δημήτρης Σβυντρίδης δέχθηκε τα πρώτα του ερεθίσματα στη μουσική μέσω μιας ομάδας που είχαν δημιουργήσει στην Ξυλαγανή παίζοντας μελόντικα, στη συνέχεια συμμετείχε στη μουσική μπάντα της Ξυλαγανής, ήρθε σε επαφή με την κιθάρα και πολύ αργότερα με την σύνθεση. Μάλιστα για να ασχοληθεί με τη σύνθεση πρώτα δοκίμασε κάνοντας μαθήματα με το μαέστρο Θόδωρο Αντωνίου. Ό ίδιος λέει ότι «ήταν δύσκολο αυτό και εκεί κατάλαβα ότι ο άνθρωπος κρύβει τόσα πολλά μέσα του, που μπορεί να μην τα ανακαλύψει. Τότε ανακάλυψα ότι μπορώ να γράψω μουσική. Το αν αυτή θα ήταν καλή ή όχι αυτό θα φαινόταν από το χρόνο».

Συμμετοχή στο διαγωνισμό

Στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός που αφορούσε πιανιστικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα έργα, έργα δηλαδή ελλήνων συνθετών για το μέσο και κατώτερο επίπεδο, που ουσιαστικά αυτό σημαίνει εξεύρεση νέων θεμάτων και ήχων για την κάλυψη των τάξεων ή στην στήριξη των τάξεων του πιάνου στο μέσο και κατωτέρο επίπεδο.

Ο Δημήτρης Σβυντρίδης έστειλε τρία έργα «Μουσική για νέους» που αφορούσε έργο που έγραψε παλιότερα και το οποίο περιείχε δώδεκα κομμάτια ιμπρεσιονιστικού χαρακτήρα, μία «θρακιώτικη σουίτα» που περιείχε καθαρά θρακιώτικους χορούς και πέντε ακουαρέλες για σόλο πιάνο. Ο τελικός διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στις 15 Νοεμβρίου. «Δεν είχα ειδοποιηθεί και δεν πίστευα ότι θα έφθανα στο βραβείο. Θεωρούσα ότι μέσα στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα γίνονται μέσω γνωστών. Εγώ έστειλα τα έργα μου και ό,τι ήθελε προκύψει. Τελικά έμαθα, ενώ βρισκόμουν στην Αθήνα, από ένα φίλο μου ότι το έργο μου «θρακιώτικη σουίτα» βραβεύτηκε».

Τα έργα που εστάλησαν στο διαγωνισμό ήταν πολλά, από αυτά εκλέχτηκαν τα ένδεκα τα οποία παίχτηκαν ζωντανά σε ακροατήριο στις 15 Νοεμβρίου από τους πιανίστες κ. Δημόπουλο και κ. Τασσόπουλο και από τα ένδεκα επιλέχτηκαν τα τρία μεταξύ των οποίων και του κ. Σβυντρίδη η «Θρακιώτικη σουίτα».

Στόχος η έκδοση αυτών σε βιβλίο το οποίο θα συνοδεύεται με CD. Ήδη ζητήθηκε από τον κ. Σβυντρίδη να στείλει παρτιτούρες για να τις δουλέψουν, ώστε να γίνει και μία επεξεργασία δακτύλων που δεν την έχει κάνει ο ίδιος και αμέσως μετά να ηχογραφηθούν σε στούντιο.

«Αυτό που μου δίνει θάρρος και δύναμη είναι η παρουσίαση της Θρακιώτικης σουίτας που περιλαμβάνει έξι θρακιώτικους χορούς. Το καλό είναι ότι οι δημοτικοί ήχοι της περιοχής μας θα ακουσθούν και αλλού και μάλιστα με εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να ακούσουμε κάποια στιγμή ένα θρακιώτικο χορό να τον παίζουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδος».

Πιάνο και παραδοσιακή μουσική

Τι σχέση όμως μπορεί να υπάρχει μεταξύ του πιάνου και της παραδοσιακής μουσικής; «Και βέβαια μπορούν να συνδυασθούν αυτά τα δύο. Στο παρελθόν έχουν γίνει άπειρα έργα τα οποία έχουν μεταγραφεί σε πιάνο. Απλά πρέπει να καταφέρεις το παραδοσιακό χρώμα να το περάσεις στον ήχο του πιάνου. Κάθε όργανο έχει την ιδιαιτερότητά του και σαφώς δεν μπορείς να το παίξεις, όπως θα το έπαιζες με κλαρίνο ή γκάιντα. Πρέπει να γραφεί πιανιστικά. Κάθε τι που γράφεις πρέπει να έχει τη δυνατότητα να παιχτεί στο όργανο που το γράφεις. Κατ’ αρχήν πρέπει να έχεις γνώσεις πάνω στο όργανο και να γνωρίζεις τις τεχνικές του. Είμαι κιθαριστής, γράφω και συνθέτω μουσική, και βέβαια είναι δύσκολο από την άποψη να φθάσεις να γράφεις καλή μουσική για αυτό το όργανο και να στο επιβραβεύουν».

«Θρακιώτικη Σουίτα»



Είναι η πρώτη θρακιώτικη σουίτα που γράφεται για πιάνο «και για αυτό το θεωρώ και σημαντικό. Για πρώτη φορά οι θρακιώτικοι ήχοι προβάλλονται με ένα διαφορετικό χαρακτήρα πάνω στο πιάνο βραβεύονται και διοχετεύονται σε όλο το χορωδιακό χώρο της Ελλάδος».

Η Θρακιώτικη σουίτα γράφτηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Ελευθέρια Θράκης τον προηγούμενο Μάη. «Για μένα είναι ένα έργο αρκετά φρέσκο σε σχέση με τη μουσική που είχα γράψει παλιότερα. Είναι έργο που απευθύνεται σε μαθητές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να παιχθεί και να παρουσιασθεί σε ένα κοντσέρτο, γιατί έχει έξι χορούς και ένα πρελούδιο. Συνολικά αν παιχτεί όλο μαζί δεν είναι εύκολο, ούτε μπορεί να παιχτεί από μαθητή ενιαίο, απλά μπορούν να αποσπαστούν κάποιοι χοροί και να παιχτούν σε κάποιες εξετάσεις. Συνολικά αν παιχτεί σαν έργο είναι πάνω από το μέσο και κατώτερο επίπεδο»

Όταν εκδοθεί σε βιβλίο η πρώτη προσπάθεια θα είναι να μπει και να διδαχθεί στα ωδεία και από εκεί και πέρα μπορεί να διδαχθεί και στα σχολεία ως βιβλίο επιλογής. «Μη ξεχνάμε ότι και στα μουσικά σχολεία δεν υπάρχει καθορισμένη ύλη που να υποδεικνύει βιβλία, γίνονται ακόμη επιλογές».

Η σημασία της βράβευσης

Το βραβείο αυτό ήταν απρόσμενο για τον κ. Σβυντρίδη. Τον χαροποίησε και του έδωσε ενέργεια και επιβράβευση. «Δουλεύω και αφιερώνω πολύ χρόνο σε αυτό που κάνω και θεωρώ ότι κάποια πράγματα αρχίζουν και έχουν θετικό αποδέκτη στον κόσμο και ότι κάτι που είναι καλό δεν χάνεται».

Η διαμονή στην περιφέρεια για ανθρώπους όμως όπως ο κ. Σβυντρίδης δημιουργεί πολλές δυσκολίες. «Είναι δύσκολο το ότι μένω στην Κομοτηνή. Βέβαια τα μέσα της τεχνολογίας σήμερα σε βοηθούν, αλλά σίγουρα δεν έχεις τις ευκαιρίες που έχουν οι άλλοι σε μια μεγάλη πόλη, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε ένα κύκλωμα. Είναι η τέταρτη φορά που συμμετέχω σε διαγωνισμούς και αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση ότι αυτό που κάνω ότι έχει αξία και ότι δεν θα χαθεί. Μελλοντικά σκέφτομαι να φύγω. Η επαρχία δεν σου δίνει πολλά στο να παρακολουθείς και να ακούσεις και εγώ αυτό το έχω πολύ ανάγκη».

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.