Μέλη της ανθρώπινης ποικιλομορφίας τα άτομα με αυτισμό

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε την δράση του στην Κομοτηνή ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων, Παιδιών και Ενηλίκων με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή, Αυτισμό & Asperger (ΔΑΔΑΑ), μιας και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας της πόλης μας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους στην εκδήλωση γνωριμίας «Ανοίξτε την Καρδιά σας στον Αυτισμό» την Πέμπτη 9 Ιουνίου.

Το Αμφιθέατρο του Πολυλειτουργικού Κέντρου, όπου και πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, γέμισε ασφυκτικά με πολίτες που ήρθαν να γνωρίσουν το σύλλογο αλλά και να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους προς αυτόν και στη μεγάλη προσπάθεια που τώρα ξεκινά, η οποία ελπίζουν πως θα καταλήξει στη δημιουργία χώρων και δομών που μπορούν να υποστηρίξουν τα μέλη τους.

Στην εκδήλωση, πέρα της ευρύτατης συμμετοχής των πολιτών, παρευρέθηκαν δηλώνοντας την στήριξή τους στο σύλλογο ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμων, ο Αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης κ. Χρήστος Μέτιος, ο Δήμαρχος Κομοτηνής κ. Γιώργος Πετρίδης, η Εκτελεστική γραμματέας της Περιφέρειας ΑΜΘ κ. Ζωή Κοσμίδου, ο Αντιδήμαρχος Κομοτηνής κ. Νίκος Σωτηρακόπουλος, η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης κ. Μαίρη Κοσμίδου, η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής κ. Σοφία Μενεσελίδου, ο πρόεδρος του ΚΕΜΕΑ κ. Γιάννης Γκαράνης, η πολιτευτής της ΝΔ Βούλα Ελευθεριάδου και πολλοί άλλοι.

Φωτεινή Ζαφειροπούλου «Ο αυτισμός περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα, είναι μια αναπηρία που δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά»

Κύρια ομιλήτρια στην εκδήλωση ήταν η κ. Φωτεινή Ζαφειροπούλου, Αντιπρόεδρος στην ΠΟΣΓΚΑμεΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία) και εκπρόσωπος της ΕΣΑμεΑ και της ΕΕΠΑΑ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων) η οποία αναφέρθηκε στο ρόλο της οικογένειας στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αυτισμό.

Όπως τόνισε, ο αυτισμός περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα, είναι μια αναπηρία που δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει πάρει, σύμφωνα με την ίδια, διαστάσεις επιδημίας και απαντάται σε πάρα πολλά άτομα μες στον πληθυσμό.

«Υπάρχει αυτή η ιδιαιτερότητα, είναι κάτι σαν τη μυωπία, μπορεί κάποιος να έχει από μισό βαθμό μέχρι να μην βλέπει καθόλου, υπάρχουν άτομα υψηλής λειτουργικότητας, μέσης και χαμηλής» παρατήρησε χαρακτηριστικά η ίδια.

Βέβαια όπως σημείωσε στα άτομα με χαμηλή λειτουργικότητα είναι πολύ ευκολότερο να γίνει μια διάγνωση, γιατί η ανάπτυξη δεν προχωρά με τους τυπικούς όρους και οι γονείς αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ η επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά, και οι παιδοψυχίατροι είναι αρκετά ενημερωμένοι ώστε να γίνονται ασφαλείς διαγνώσεις πολύ νωρίς. Εκεί που υπάρχει δυσκολία, διέκρινε η κ. Ζαφειροπούλου, είναι στις περιπτώσεις των ατόμων που είναι στο φάσμα του αυτισμού αλλά έχουν υψηλή λειτουργικότητα, που υπάρχει μια ελαφριά ποιοτική απόκλιση από την τυπική ανάπτυξη, και εκεί, σημείωσε η κ. Ζαφειροπούλου, καθίσταται αρκετά δύσκολο, πρέπει να μεγαλώσει αρκετά το παιδί για να διαγνωστεί και να αξιολογηθεί το επίπεδο, κάτι που σημαίνει ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος και για την οικογένεια και για το παιδί.

«Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή για τα άτομα με αυτισμό, και βασιζόμαστε σε στατιστικές και επιδημιολογικές έρευνες σε Πανευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο», παρατήρησε στη συνέχεια η κ. Ζαφειροπούλου και εξήγησε ότι από αυτές προκύπτει πως τα άτομα με αυτισμό που έχουν γενικά υψηλότερη λειτουργικότητα είναι 1 στα 200, ενώ για τα βαρύτερα περιστατικά μιλάμε για 1 στις 1000 γεννήσεις.

Βέβαια η κ. Ζαφειροπούλου τόνισε πως ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων αυτισμό που εντοπίζονται μπορεί και να οφείλεται στο γεγονός ότι γίνονται ασφαλέστερες διαγνώσεις και οι γιατροί είναι πιο ενημερωμένοι. «Παλιότερα έβλεπαν ένα παιδί που υστερούσε πάρα πολύ, και σε κοινωνικές δεξιότητες και σε νοητικό επίπεδο, και έμπαινε η διάγνωση της νοητικής υστέρησης και αναπηρίας, βάζοντάς τα όλα σε μια κατηγορία, αυτό το πράγμα όμως τα τελευταία χρόνια έχει διαφοροποιηθεί».

Κλείνοντας η ομιλήτρια τόνισε πως το μήνυμα που πρέπει να κατανοήσει κάθε κοινωνία είναι ότι τα άτομα με αυτισμό, όπως και τα άτομα με κάθε μορφής αναπηρία, είναι μέλη της ανθρώπινης ποικιλομορφίας, είναι μέρος της κοινωνίας, σημειώνοντας πως κανένας μας δεν είναι ίδιος με τον άλλο αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε ίσα δικαιώματα και δεν είμαστε ίσοι, «είμαστε διαφορετικοί και θα πρέπει ο κόσμος να υιοθετήσει το διαφορετικό, να το ενσωματώσει στην κοινωνία και νομίζω ότι μετά δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα, ούτε για τα άτομα με αυτισμό, ούτε για τις οικογένειές τους ούτε για την υπόλοιπη κοινωνία»