Λεβεντ Ισμαηλ Γιουσουφ: Ενας ποιητης απο τον Πασσο Ροδοπης παρουσιαζει το εργο του

***

Κάνοντας ένα σύντομο πρόλογο κάθε φορά που θα γυρίζετε αυτές τις σκονισμένες σελίδες του βιβλίου μου, θα βρίσκετε σε ορισμένα ποιήματα ή κείμενά μου, είτε μικρές σημειώσεις είτε μικρά κομμάτια της ζωής μου και των όσων έχω ζήσει

Παραδείγματος χάριν στις σελίδες θα βρείτε τα νιάτα μου που πέρασαν και χάθηκαν
ή τα δάκρυά μου που στέγνωσαν προ πολλού πριν καν τρέξουν εκείνες τις οδυνηρές εμπειρίες που έχω βιώσει ή το πόσο πνιγόμουν ή και το πόσο κουράστηκα σε κάποιες στιγμές ή το πόση νοσταλγία ένιωθα ή για παράδειγμα εκείνη τη νιότη μου που χάθηκε και δεν μπόρεσα να τη ζήσω

Όταν γυρίζω και κοιτάζω πίσω μου θαρρείς και βλέπω πάντα ένα νεαρό παλικάρι
αν πλησιάσω απομακρύνεσαι αν απομακρυνθώ πλησιάζεις
Στην πραγματικότητα δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πω πολλά

Κάθε φορά που θα γυρίζετε αυτές τις σκονισμένες σελίδες του βιβλίου μου ή κάθε φορά που θα ζωντανεύετε στα όνειρά σας τα ποιήματα ή τα κείμενά μου θα ξεδιαλυθούν από μόνα τους ούτως ή άλλως αυτά που θέλω αλλά δεν μπορώ να πω
γι' αυτό τον λόγο μάλλον  δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πω πολλά
και έκλεψα έστω και λίγο τον χρόνο σας με αυτόν τον μακρύ πρόλογο

Ζητώντας σας συγγνώμη επειδή έκλεψα τον πολύτιμο χρόνο σας
αφήνω εσάς τους πολύτιμους αναγνώστες μου μόνους με το βιβλίο μου που φέρει τον τίτλο Damla & Yağmur.
Με την αγάπη και τον σεβασμό μου
Ελεύθερος Ερασιτέχνης
Ποιητής -συγγραφέας
 

Λεβέντ ΙΣΜΑΗΛΓΙΟΥΣΟΥΦ                               

 

ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ
 
Με τα χέρια της που μυρίζουν αθωότητα
σκουπίζει τα δάκρυά μου σταγόνα σταγόνα
Να λοιπόν που είμαι δίπλα σου προσευχή μου που σε ζήτησα, κοίτα λοιπόν
προσευχή μου που εισακούστηκε
Μην στεναχωριέσαι,
μην χάνεις τις ελπίδες σου και μην δίνεις χαρά/ας μην δώσουμε χαρά στον δαίμονα
Δεν το έλεγες συνέχεια στις προσευχές σου;
κοίτα πλέον προσευχή μου, είμαι δίπλα σου
Άντε λοιπόν ας κάνουμε τότε το πρώτο/πρώτο μας βήμα
Με τις προσευχές σου, με τις προσευχές μας
ας ευγνωμονήσουμε, ας ευχαριστήσουμε, ας δοξολογήσουμε τον ''ιδιοκτήτη'' του ουρανού και της γης
Αυτόν που έσμιξε
εμένα με 'σένα
κι εσένα με 'μένα…!
 
 
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
Όταν τα μάτια σου γελάνε
όταν τα μάγουλά σου κατακοκκινίζουν από ντροπή
εσύ είσαι όμορφη γι' αυτό που είσαι
εσύ γι' αυτό που είσαι
εσύ είσαι όμορφη γι' αυτό που είσαι
 
 
ΑΓΝΩΣΤΟ
 
Όταν αισθάνεσαι δυστυχισμένος και απεγνωσμένος άκου τον ήχο των γλάρων
μια ελπίδα ίσως
Όταν νιώθεις μόνος
βρες την πιο ψηλή κορυφή και ανέβα στο πιο ψηλό σημείο
ίσως καθώς ο ήλιος δύει χαθούν με τον ήλιο τα πάντα και θαφτούν στην αιωνιότητα
Κι όταν αισθανθείς και πάλι μόνος
ανέβα στην πιο ψηλή κορφή που μπορείς να ανέβεις
ίσως μαζί με τον ήλιο γεννηθεί μία ολοκαίνουρια μέρα με όλη τη γύμνια της
έτσι να, μία ελπίδα
Μία ελπίδα
 
ΤΟ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ
 
Όταν αφαιρείσαι κοιτώντας  τα μάτια της
είναι σαν να βουτάς στα βαθιά
Όταν πιάνεις τα χέρια της
είναι σαν να ξεχνάς όλους τους πόνους
Το να ζεσταίνεσαι αγκαλιάζοντάς την
όπως και να κρυώνεις όταν απομακρύνεται
Αφαιρείσαι κοιτώντας τα μάτια της
και ξεχνάς όλους τους πόνους όταν κρατάς τα ασύγκριτα και μοναδικά χέρια της
 
 
ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
 
Θαρρείς πως ανάτειλε ένας ολοκαίνουριος ήλιος επάνω μου
με όλη την αθωότητά του
Μία ολοκαίνουρια μέρα
κι αυτή η καινούρια μέρα που γεννήθηκε με όλη τη γύμνια της
θαρρείς πως με συνεπήρε και με με πήγε σε μέρη που δεν ήξερα και δεν είχα δει
Και θαρρείς πως ανάτειλε ένας ολοκαίνουριος ήλιος επάνω μου
μία ολοκαίνουρια μέρα με όλη την αθωότητα και τη γύμνια της
 
 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ
 
Εσύ είσαι η ζεστασιά που νιώθω στα χέρια μου;
Εσύ είσαι αυτή η ξένη στα μάτια μου;
Εσύ είσαι αυτή που κάθε νύχτα ξαπλώνω μαζί σου;
Εσύ είσαι η ζεστασιά με την οποία ξυπνάω κάθε πρωί στο μάγουλό μου
δεν μπορώ να ξέρω
 
 
ΚΑΙ ΛΕΩ ΜΑΚΑΡΙ
 
Δεν κοιμάμαι πλέον για να μην μπεις στα όνειρά μου
κι όταν ανατέλλει ο ήλιος αποκοιμιέμαι για να μην ανατείλει μία ακόμα μέρα χωρίς εσένα
Και λέω μακάρι να μην υπήρχε καθόλου το ξύπνημα
γιατί τα πρωινά πλέον είναι πάντα χωρίς εσένα
 
 
ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
 
Ελπίδα μου, όταν δεν μου μένουν ελπίδες
Αύριό μου, όταν δεν υπάρχει αύριό μου
Τα πάντα μου, όταν χάνω τα πάντα μου
Μοναξιά, στην μοναξιά μου
αστέρι μου στον ουρανό
Ήλιε μου όταν ξημερώνει
γίνεσαι η σύζυγος μιας ζωής, ο σύντροφος της ζωής μου
και η μονάκριβή μου;
 
 
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΤΑΣΩ Σ' ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Το να κοιτάω τα μάτια σου είναι θαρρείς σαν να κοιτάω τον ήλιο
ακόμα κι αν δεν μπορώ να φτάσω σ' εκείνο τον ήλιο, ακόμα κι αν δεν μπορώ να τον ακουμπήσω
να κοιτάω τον ήλιο
είναι θαρρείς σαν να κοιτάω τον ήλιο το να χάνομαι στα μάτια σου
 
 
ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ
 
Κάποιες φορές ο άνθρωπος προσεύχεται
για να σταματήσουν τα δάκρυα
μήπως είσαι εσύ το γιατρικό για την πληγή μου;
Μήπως
μήπως είσαι εσύ αυτή που θα κρατήσει τα χέρια μου και που δεν θα τα αφήσει;
Μήπως εσύ είσαι αυτή η ζεστασιά που νιώθω στα δάκρυά μου και που σκουπίζει τα δάκρυά μου;
Κύριε ο χρόνος
είναι το φάρμακο για όλα, εσύ είσαι ο χρόνος;
Αυτή τη φορά νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που έχεις δίκιο χρόνε
νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που έχεις δίκιο Κάποιες φορές ο άνθρωπος προσεύχεται 
σαν να υπάρχει ένα κενό μέσα του
Και κάποιες φορές ο άνθρωπος προσεύχεται για ένα γιατρικό στην πληγή του
Κυρία μου
Μήπως
μήπως εσύ είσαι αυτή για την οποία προσευχόμουνα μέχρι το πρωί;
 
 
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
 
Τώρα που βρέχει σταγόνα σταγόνα
αχ και να ήσουν εσύ δίπλα μου
να ψιθυρίζαμε το τραγούδι μας πιασμένοι χέρι χέρι και βλέποντας την βροχή
Τώρα, αυτή τη στιγμή που τα σύννεφα κλαίνε για εμάς αχ κι εσύ
αχ κι εσύ να ήσουν δίπλα μου
 
 
ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
 
Θα αξίζει για όλα αυτά
και θα αξίζει για όλα αυτά που περίμενα κι ακόμα περιμένω, το ξέρω
μόνο πότε και πού, αυτό δεν ξέρω
Ίσως και να έχουν ήδη προ πολλού γίνει αποδεκτές οι προσευχές μου
δεν μπορώ να ξέρω λοιπόν, το είπα δα
Περιμένω και λέω πότε άραγε θα έρθει η ώρα του ερχομού σου
πότε άραγε θα έρθεις και θα μπεις στη ζωή μου σε μία στιγμή που δεν περίμενα καθόλου
Πότε;
 
 
ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΜΗΝ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ
 
Άφησε να κοιμηθώ μαζί σου όσο πιο πολύ γίνεται σε αυτό το όνειρο
Άφησέ με μην με ξυπνάς να μείνω εδώ
Μαζί σου όσο πιο πολύ γίνεται, από αυτό το ψεύτικο όνειρό μου
άφησέ με μην με ξυπνάς από αυτό το όνειρό μου
 
 
ΗΡΘΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
 
Έτρεξα πάλι σε σένα αυτή τη νύχτα να μοιραστώ την αγάπη μου με την αγάπη μου που δεν υπάρχει
Να γίνω ελπίδα για σένα με την ελπίδα μου που δεν υπάρχει
να πάρω ένα μάτσο από το χαμόγελό σου που είναι ψεύτικο
σε σένα
να γίνω δικός σου αγαπημένη μου
ήρθα πάλι αυτή τη νύχτα να γίνω δικός σου
 
 
ΜΙΑ ΜΕΡΑ
 
Εκείνη η μέρα που την περιμένω με λαχτάρα
Θα έρθει στ' αλήθεια μια μέρα;
Εκείνος ο ήλιος που τον περιμένω με απόγνωση θα με ζεστάνει
μια μέρα;
Αυτοί οι σπόροι που με γεμάτο απόγνωση σε κάθε ένα βήμα μου έσπειρα προ πολλού
θα βλαστήσουν
και θα προλάβουν το αύριο μου;
Οι φίλοι μου τους οποίους θεωρώ φίλους θα τρέξουν σε βοήθειά μου;
Θα πιάσουν τα χέρια μου;
Θα τα πιάσουν…
Μια μέρα;
 
 
ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
 
Είσαι όπως τα κρύα, εσύ που ζεσταίνεις
είσαι όπως οι ζέστες, εσύ που κρυώνεις
Είσαι όπως οι βροχές, εσύ που δεν περιβρέχεις όταν βρέχει
εσύ που όταν δεν βρέχει καταβρέχεις
Και είσαι όπως τα χρώματα, αγαπημένη
αυτή που είσαι όλα τα χρώματα αλλά στην πραγματικότητα κανένα
 
 
ΟΤΑΝ ΑΦΑΙΡΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΣ ΜΑΚΡΙΑ
 
Όταν αφαιρείσαι και πας μακριά
μην σκέφτεσαι
Όταν μια μέρα τα χέρια μας χωριστούν
μην στεναχωρηθείς
Όταν αρχίσουν τα δάκρυα στα μάτια
σταγόνα σταγόνα
άφησέ τα να τρέξουν να εξηγήσουν αυτό που πρέπει να εξηγήσουν
να γίνουν ο μεταφραστής όσων δεν μπορείς να περιγράψεις
Κι όταν αφαιρείσαι και πας μακριά
μην σκέφτεσαι
Όταν τα μάτια απομακρυνθούν από τα μάτια
άστο
άστο κι ονειρέψου μονάχα
Ονειρέψου μονάχα
 
 
ΟΛΟΙ ΚΛΑΙΝΕ
 
Δεν μπορώ να συνέλθω αυτή τη νύχτα
γίνεται να ΄ρθω σ΄ εσένα;
Κανείς δεν κρατά τα χέρια μου
γίνεται να τα κρατήσεις εσύ;
Όλοι κλαίνε
τουλάχιστον εσύ
εσύ γίνεται να γελάσεις;
Δεν μπορώ να συνέλθω αυτή τη νύχτα
σ' εσένα
γίνεται να ΄ρθω σ΄ εσένα;
 
 
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗΛΕΣ;
 
Με στεγνά δάκρυα προτού ακόμα τρέξουν
αντίο για πάντα και σ' εσένα;
Εκείνες οι μέρες που είπαμε ότι περνάν ωραία
στην πραγματικότητα δεν έχουν βιωθεί ποτέ;
Τί γίνεται με τις αναμνήσεις;
με τις μνήμες;
Αυτές λοιπόν;
Ακόμα κι αυτές είναι ψεύτικες όπως κι εμείς
ακόμα κι αυτές είναι απατηλές;
 
 
ΚΙ ΕΓΩ ΚΡΥΩΝΩ ΞΑΝΑ
 
Μια καινούρια μέρα ανατέλλει ξανά με όλη την γύμνια της
κι εγώ κρυώνω ξανά
Κοίτα το σκοτάδι πέφτει ξανά
είναι σκοτάδι ξανά
Κι εγώ
κι εγώ κρυώνω ξανά
 
 
ΚΑΘΩΣ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
 
Καθώς χωρίζονται τα χέρια
Καθώς χύνονται από τα μάτια τα δάκρυα σταγόνα σταγόνα
Και τέλος
οι τελευταίες ικεσίες
Καθώς χωρίζονται τα χέρια
Καθώς χύνονται από τα μάτια τα δάκρυα σταγόνα σταγόνα
Και τέλος
οι τελευταίες ικεσίες
 
 
ΠΟΤΕ; ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ;
 
Πότε θα έρθει η ώρα του ερχομού σου;
όταν το άψυχο σώμα μου σμίξει με το μαύρο χώμα;
Πότε θα πιάσεις τα χέρια μου;
Όταν αυτά παγώσουν εξαιτίας της απουσίας σου;
Και πότε αφαιρέθηκες τελευταία φορά κοιτώντας τα μάτια μου;
Πότε; Όταν τα δάκρυα στεγνώσουν στα μάτια μου;
 
 
ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΞΑΝΑ
 
Της βροχής οι πρώτες σταγόνες ξανά
και υπάρχει ξανά η δική σου μυρωδιά σε κάθε σταγόνα της βροχής
Της βροχής οι πρώτες σταγόνες ξανά
κι είσαι ξανά ακριβώς απέναντί μου συγκεχυμένα, θολά
Της βροχής οι πρώτες, οι πρώτες σταγόνες ξανά
κι εγώ βρέχομαι ξανά
 
 
ΑΦΗΣΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ
 
Άφησες τα χέρια μου
κι ο ήλιος πλέον δεν ανατέλλει
Άφησες τα χέρια μου
οι βροχές πλέον κρατάνε μούτρα
Άφησες τα χέρια μου
πλέον είναι χωρίς εσένα
χωρίς εσένα πάντα τα πρωινά
 
 
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΕΠΙΑΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΠΑΛΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ
 
Έπεσε λοιπόν πάλι η νύχτα
η απουσία σου έπιασε πάλι τα χέρια μου χωρίς να με ρωτήσει
Έρχονται και περνούν λοιπόν οι μέρες χωρίς εσένα
ούτε καν με ρωτούν
Έπεσε
έπεσε λοιπόν πάλι η απουσία σου
έπεσε πάλι
 
 
ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ
 
Την απουσία σου μου αναγγέλλει κάθε πρωί ακούραστα ο ήλιος που ανατέλλει
την απουσία σου λες και μου αναγγέλλουν τα απογεύματα καθώς πέφτουν πάνω μου
Και την απουσία σου λες και μου αναγγέλλουν κάθε νύχτα τα ήσυχα και χωρίς εσένα σκοτάδια
 
 
ΧΩΡΙΣΜΟΣ
 
Είναι σαν ήλιος που δεν θα ανατέλλει όταν έρθει το πρωί τελικά ο χωρισμός
Που δεν θα ανατέλλει
ένας ήλιος που δεν θα ανατέλλει
 
 
ΕΝΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΑΚΟΜΑ
 
Διαποτισμένο έντονα με την μυρωδιά σου επάνω μου
ένα πουκάμισο ακόμα στην κρεμάστρα ξανά αυτή την νύχτα
Οι νύχτες είναι πρωινά, τα δε πρωινά είναι ήδη νύχτες
Κι ένα πουκάμισο ακόμα στην κρεμάστρα ξανά αυτή την νύχτα
Ένα πουκάμισο ακόμα
 
 
ΚΙ ΑΝ ΞΕΧΑΣΕΙ
 
Κι αν ξεχάσει ένα πρωί ο ήλιος να ανατείλει
Αν ξεχάσει ένα απόγευμα η βροχή να βρέξει
Κι αν ξεχάσουν να ανθίσουν εκείνα τα ευωδιαστά τριαντάφυλλα
εκείνη την μέρα λοιπόν πρέπει να φοβόμαστε αγαπημένη;
 
 
ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
 
Δεν μπόρεσα να γευτώ ούτε τον έρωτα ούτε την αγάπη
δεν μπόρεσα να απολαύσω την ευτυχία
Αυτό που λες ζωή έρχεται και φεύγει κάπου μακριά από μένα
η γαλήνη και η ευτυχία έρχονται και φεύγουν λοιπόν
έρχονται και φεύγουν κάπου μακριά από μένα
 
 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
 
Η ευτυχία μου έμεινε στο ποτήρι μου
οι ελπίδες μου έμειναν στο χθες
δεν μπόρεσα να το κάνω λοιπόν, δεν μπόρεσα να το κάνω
Παγιδεύτηκα στον χρόνο
οι μέρες μου που πέρασαν, οι ωραίες μέρες μου που πέρασαν
Δεν μπόρεσα λοιπόν να κρατήσω δεν μπόρεσα να κρατήσω, τον χρόνο που κυλά σαν την άμμο τρέχει δεν μπόρεσα να τον κρατήσω
 
 
ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΦΕΥΓΕΙΣ
 
Εσύ που μου έμαθες να περπατάω και να γελάω
τώρα εσύ φεύγεις
Εσύ που μου έμαθες την ζωή
που μου έμαθες να χαμογελάω στη ζωή ακόμα κι αν βρίσκομαι στην άκρη του γκρεμού μόνο και μόνο για ''σπάσιμο'' στη ζωή
τώρα φεύγεις
τώρα εσύ φεύγεις
 
 
ΚΙ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ
Όταν έρθει η στιγμή απλά κραύγασε εκείνη την στιγμή αυτό που έχεις μέσα σου
Κι όταν έρθει η στιγμή σώπασε κι άφησε την σιωπή σου να μιλήσει εκείνη την στιγμή
μονάχα την σιωπή σου
 
 
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ
 
Σαν το στάλαγμα των δακρύων που έχω στα μάτια μου
σταλάζουν πάλι οι σταγόνες από τον ουρανό
Είναι σαν να είναι ο μεταφραστής των πόνων που έχω στην καρδιά μου
 
 
ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΨΕΜΑ
 
Είσαι τόσο μακριά όσο κοντά είσαι
κι είσαι τόσο κοντά όσο μακριά είσαι
Είσαι τόσο απατηλή όσο οι αλήθειες
κι είσαι τόσο αληθινή όσο οι απάτες
Είσαι αυτή που υπάρχει στην αλήθεια
αλλά δεν υπάρχει
Είσαι αυτή που δεν υπάρχει αλλά αυτή που υπάρχει
 
 
ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΕ ΛΟΙΠΟΝ ΞΑΝΑ
 
Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ξανά με την μυρωδιά σου που διαποτίστηκε πάνω μου
Ξημερώθηκα λοιπόν ξανά με την ζεστασιά των χεριών σου που έμεινε ακόμα στα χέρια μου
Αφαιρέθηκα λοιπόν και πήγα μακριά με το φευγιό των ψεύτικων ματιών σου μπροστά στα μάτια μου
 
 
ΣΕ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΠΑΝΤΑ
 
Είμαι τετ α τετ με τον ήλιο που δεν έχει νόημα χωρίς εσένα
Κρυώνω ξανά
Είμαι ολομόναχος σε εκείνα τα μέρη που πηγαίναμε πάντα και που δεν έχουν νόημα χωρίς εσένα
και κρυώνω ξανά
 
 
ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΨΕΜΑ
 
Είσαι η μόνη αλήθεια είσαι το μόνο ψέμα
Είσαι αυτή που είσαι όλα τα χρώματα αλλά στην πραγματικότητα κανένα
είσαι τόσο αληθινή όσο ένα μεγάλο ψέμα
και είσαι τόσο ψέμα όσο μία αλήθεια
Είσαι απρόσιτη όσο τα απρόσιτα
κι είσαι τόσο κοντά όσο προσιτή
Κι εσύ στην πραγματικότητα είσαι ένα μεγάλο ψέμα, το ξέρεις;
ένα τεράστιο ψέμα
 
 
ADIM ADIM

Βήμα βήμα προς την απουσία σου κάθε μου βήμα
λες και απομακρύνομαι βήμα βήμα από τα χέρια σου σε κάθε μου βήμα
Είναι λες και χάνομαι
λες και εξαφανίζομαι σε κάθε μου βήμα
Λες κι εξαφανίζομαι και φεύγω αγαπημένη
 
 
ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΟΥ
 
Με τρεις δεκάρες που έχω στην τσέπη μου να ξοδέψω τα νιάτα μου
ήρθα σε εσένα ξανά αυτή την νύχτα
Με τρεις δεκάρες που έχω στην τσέπη μου 
να τυφλωθώ κάτω από τους καπνούς
Να ξεχάσω το παρελθόν μου και να γράψω το μέλλον μου με ψέματα
σε εσένα
σε εσένα ήρθα ξανά αυτή την νύχτα
Με τρεις δεκάρες που έχω στην τσέπη μου τα νιάτα μου
τα νιάτα μου να ξοδέψω σε εσένα
σε εσένα ήρθα
σε εσένα ήρθα ξανά αυτή την νύχτα
 
 
ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΣΦΙΧΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ
 
Σήμερα το καταμεσήμερο εντάθηκε πάλι η βροχή τρελά
Και πάλι υπήρχε η δική σου μυρωδιά σε εκείνη την μυρωδιά του χώματος που φέρνει η βροχή ανακατεύοντας
Και το ηλιοβασίλεμα
Σε θυμήθηκε και πάλι μου θύμισε εσένα
Κάθε ηλιοβασίλεμα αγκαλιαζόμασταν σφιχτά μεταξύ μας
λες και εκείνη την στιγμή μαζί με τον ήλιο που βασίλευε επρόκειτο να χανόμασταν κι εμείς
Και πώς αγκαλιαζόμασταν σφιχτά μεταξύ μας
Γι΄ αυτόν λοιπόν τον λόγο
Δεν μπόρεσα να αγαπήσω ποτέ τις βροχές αγαπημένη
Επειδή φέρνουν την μυρωδιά σου σ΄ εμένα
Γι΄ αυτόν λοιπόν τον λόγο 
Πάντα περίμενα το ξημέρωμα της καινούριας μέρας
Σε περίμενα πάντα σε εκείνο το μέρος που έδυε ο ήλιος αλλά εσύ πάλι δεν ήρθες
Δεν ήρθες πάλι αγαπημένη
 
 
ΠΡΟΤΟΥ ΚΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ
 
'Ωστε μέχρι εδώ ήταν το έργο μας λοιπόν
Ώστε παίξαμε λοιπόν την αυλαία
ώστε ήταν λοιπόν η τελευταία σκηνή μας αποδείχθηκε κατόπιν ότι τελείωσε το έργο μας
προτού καν εμείς μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε
'Ωστε μέχρι εδώ ήταν το έργο μας λοιπόν
ώστε ήταν το τελευταίο σενάριό μας λοιπόν
το τελευταίο έργο
Προτού καν εμείς μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε αποδείχθηκε κατόπιν ότι τελείωσε
τελείωσε το έργο μας
 
 
ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ
 
Εσύ κι εγώ
αργήσαμε εσύ κι εγώ
Εμείς στην πραγματικότητα μεγαλώσαμε με πόνο

Δεν μπορέσαμε να δούμε αυτά που συνέβησαν και που τελείωσαν
λες και κάποιος μας έκλεισε τα μάτια

Εσύ κι εγώ
αργήσαμε εσύ κι εγώ
Αποδείχτηκε ότι αργήσαμε πολύ για όλα
 
 
ΕΣΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΑΛΙ
 
Ο καιρός είναι βροχερός πάλι
κι εσύ λείπεις πάλι
Κοίτα δύει πάλι ο ήλιος χωρίς εσένα
κι εσύ λείπεις πάλι
Εσύ
εσύ λείπεις πάλι
 
 
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΞΑΝΑ
 
Στους δρόμους που περπατήσαμε μαζί περπάτησα μόνος πάλι αυτή την νύχτα
στις βροχές που βραχήκαμε μαζί βράχηκα μόνος πάλι
τα δάκρυά μου δεν φάνηκαν μην ανησυχείς
αναμείχθηκαν με την βροχή κι έφυγαν ήσυχα
Και πάλι βύθισα χωρίς εσένα το ηλιοβασίλεμα
χωρίς εσένα ξανά
 
 
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΛΕΟΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
 
Ούτε στην ασθένειά μου ούτε στην υγεία μου
δεν είσαι λοιπόν πλέον δίπλα μου
Ούτε στις καλές μέρες ούτε στις κακές μέρες
δεν είσαι λοιπόν
δεν είσαι πλέον δίπλα μου
 
 
ΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
 
Σήμερα λοιπόν είναι η μέρα που έφυγαν τα χέρια σου
ημέρα χωρισμού σήμερα
Είναι η μέρα που τα δάκρυα κυλούσαν χωρίς σταματημό αδιάκοπα σήμερα
ημέρα χωρισμού σήμερα
Ένα βήμα ακόμα για να πλησιάσω την απουσία σου σήμερα
ημέρα χωρισμού
Hμέρα χωρισμού σήμερα
 
 
ΕΙΜΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΛΕΟΝ
 
Είμαι μακριά λοιπόν πλέον από εκείνες τις αγκαλιές σου
Είμαι μακριά λοιπόν πλέον από εκείνα τα «σ' αγαπώ» που μου έλεγες
Μείναμε λοιπόν πίσω εγώ με την σιωπή μου
Εγώ με την σιωπή μου 
εγώ με την σιωπή μου μείναμε κοίτα

 

Σε αυτή την εποχή μας που η νέα γενιά μας έχει αποδυναμωθεί από τους πολιτιστικούς της δεσμούς, που απομακρύνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο από τις βασικές της αξίες και που έχει βυθιστεί πλήρως στον ηλεκτρονικό κόσμο∙ επικροτώ ολόψυχα τον Λεβέντ Ισμαήλ Γιουσούφ που εμφανίστηκε απέναντί μας με τα λογοτεχνικά του έργα και εύχομαι να βάλει την υπογραφή του σε πολλές επιτυχίες.
 

                                                                                Βιλδάν ΣΕΡΔΑΡ