Λ.Ζωτου – Θ.Καραγεωργιου «Αν το να γραφεις ενα βιβλιο ειναι κατι το πολυ ομορφο, το να το γραφουν δυο μαζι, ειναι απιστευτο»

Το νέο μυθιστόρημα του συγγραφικού διδύμου των Λία Ζώτου και Θοδωρή Καραγεωργίου παρουσιάζουν σήμερα στις 20:00 στο Βαρόσι Art Cafe τα βιβλιοχαρτοπωλεία «Βαφειάδης» και οι εκδόσεις Ψυχογιός. Πρόκειται για το τρίτο μυθιστόρημά τους για ενηλίκους, με το οποίο όπως δήλωσαν στην συνέντευξή τους στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» οι δύο συγγραφείς ολοκληρώνεται ένας συγγραφικός τους κύκλος, που ξεκίνησε με το πρώτο τους μυθιστόρημα με τίτλο «Σαν τα φύλλα του Καπνού» και συνεχίστηκε με «Το δάκρυ του έρωτα».
 
Τρία μυθιστορήματα αφιερωμένα στην δύναμη της αγάπης, χαρακτηριστικά των οποίων ήταν ο συνδυασμός παρελθόντος και σύγχρονης εποχής, καθώς το φόντο των ιστοριών που πραγματεύονταν ήταν αφιερωμένα στην παραγωγή καπνού, κρασιού και μεταξιού ακολούθως.
 
Ζευγάρι στην συγγραφή, ζευγάρι και στη ζωή οι δύο συγγραφείς μίλησαν για την «συνύπαρξή» τους αυτή, τις δυσκολίες αλλά και τα θετικά της, καθώς και για τα επόμενα συγγραφικά τους βήματα, στο νέο κύκλο γραφής που ξεκινούν, με την συνήθη επιτυχημένη συνταγή τους, την εναλλαγή σύγχρονης εποχής κια παρελθόντος, ως προς το περιεχόμενο, με διαφορετικό όμως όπως αποκάλυψαν φόντο.
 
Λία Ζώτου, Θοδωρής Καραγεωργίου όμως…
 
ΠτΘ: Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο, και πώς επιλέξατε αυτή τη φορά την περιοχή του Σουφλίου.
Λ.Ζ.: Αγαπάμε τη βόρεια Ελλάδα, είναι γεγονός αυτό. Και στα τρία βιβλία μας παντρέψαμε τη σύγχρονη εποχή με την παλιά. Ξεκινήσαμε με το «Σαν τα φύλλα του καπνού», συνεχίσαμε με το «Δάκρυ του έρωτα» και ερχόμαστε να κλείσουμε αυτόν τον πολύ ενδιαφέροντα κύκλο με τη «Μεταξένια Αγάπη». Η «Μεταξένια Αγάπη» ξεκινάει από το Μιλάνο, όπου η νεαρή σχεδιάστρια μόδας Αντζέλικα Ρινάλντι, καταφεύγει στο άγνωστο για κείνη μέχρι τότε, Σουφλί, με σκοπό να απαντήσει σε κάποιους δικούς της προβληματισμούς και να βρει λύσεις σε κάποια αδιέξοδα που την κατακλύζουν.
Θ.Κ.: Εκεί όμως την περιμένει μια έκπληξη, που θα την οδηγήσει πολλά χρόνια πίσω, και θα γνωρίσει την ιστορία του ευαίσθητου Άγγελου, που είναι δεμένος με τον τόπο του, το Σουφλί, λατρεύει την καλλιέργεια του μεταξιού, και θα γνωρίσει επίσης και την ατίθαση Αργυρώ, η οποία έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον, με δύο γεροντοκόρες θείες. Η Αργυρώ όμως δεν θα μείνει σε αυτό που η μοίρα της έχει γραμμένο, θα ακολουθήσει αυτό που πιστεύει και θα βρεθεί στο μακρινό Μιλάνο. Μέσα από τους πρωταγωνιστές μας κι εμείς θα γνωρίσουμε την καλλιέργεια του μεταξιού, αλλά και την τέχνη της υψηλής ραπτικής.
 
ΠτΘ: Η γραφή σας και στα τρία βιβλία, τόσο στη «Μεταξένια Αγάπη», όσο και στο «Δάκρυ του Έρωτα», και στο «Σαν τα φύλλα του Καπνού», έχει το χαρακτηριστικό ότι συνδυάζει τη σύγχρονη εποχή με το παρελθόν. Συνδυάζετε και περιοχές της βόρειας Ελλάδας, με τόπους του εξωτερικού. Πώς καταφέρνετε να συνδέετε αυτούς τους τόπους μεταξύ τους και γιατί;
Λ.Ζ.: Αυτά τα τρία βιβλία είναι ένας κύκλος. Κύκλος που τα δένει, αλλά ταυτόχρονα είναι και διαφορετικές ιστορίες. Όσον αφορά το πάντρεμα που γίνεται με το εξωτερικό, οι χώρες που διαλέξαμε είχαν να κάνουν με το φόντο που επιλέξαμε. Για παράδειγμα η Γαλλία είναι φημισμένη για την αμπελουργία της, και συνδέεται μέσα στην ιστορία ο τόπος από τον οποίο έρχεται ο πρωταγωνιστής μας του σήμερα. Το ίδιο συμβαίνει και με το Μιλάνο, το ίδιο συμβαίνει και στο «Σαν τα φύλλα του καπνού».

«Αν το βιβλίο κάναμε να το γράψουμε γύρω στους δέκα μήνες, το μισό χρονικό διάστημα ήταν καθαρά η έρευνα»

ΠτΘ: Στο βιβλίο «Μεταξένια αγάπη» μιλάτε για την καλλιέργεια του μεταξιού στο Σουφλί, η οποία τώρα δεν υπάρχει. Πώς λοιπόν μπαίνετε στο περιβάλλον των πόλεων, των περιοχών αυτών; Ανατρέχετε σε πηγές, κάνετε έρευνα;
Θ.Κ.: Σήμερα η μεταξουργία στο Σουφλί δεν έχει καμία σχέση με τα παλαιότερα χρόνια. Υπάρχουν κάποιες μικρές επιχειρήσεις σήμερα, αλλά είναι απειροελάχιστες. Παρόλα αυτά υπάρχουν τα μουσεία, υπάρχουν οι ηλικιωμένοι με τους οποίους και μιλήσαμε και γενικότερα έχουμε κάνει μια εκτενή έρευνα, τόσο από βιβλία, όσο και προφορικά ρωτώντας τους ανθρώπους, και έχουμε αποκομίσει αρκετές γνώσεις, όπως συνέβη και με τα προηγούμενα βιβλία. Πατήσαμε γερά, νομίζω, μάθαμε την καλλιέργεια του μεταξιού και μας βγήκε μετά μέσα στην ιστορία ως φόντο. Αν το βιβλίο κάναμε να το γράψουμε γύρω στους δέκα μήνες, το μισό χρονικό διάστημα ήταν καθαρά η έρευνα. 

«Επειδή είμαστε δύο ξεκινάμε να γράφουμε μόλις βρούμε κοινό τόπο»

ΠτΘ: Είστε ζευγάρι στη ζωή, ζευγάρι και στη συγγραφή. Το τελευταίο δίδυμο που άφησε ιστορία στον χώρο του θεάτρου ήταν ο Δημήτρης Κεχαΐδης και η Ελένη Χαβιαρά. Εσείς πώς δουλεύετε; Γράφετε ταυτόχρονα, κατανέμετε την “ύλη” του μυθιστορήματος και πώς επιλύεται τυχόν διαφωνίες;
Λ.Ζ.: Μας ρωτάνε πολλές φορές από πού εμπνεόμαστε. Η ιστορία ενός βιβλίου μπορεί να γεννηθεί από το οτιδήποτε. Μπορεί να είναι μια φράση, ένα βλέμμα, μια είδηση. Η ιστορία λοιπόν αρχικά γεννιέται με αυτό τον τρόπο. Επειδή εμείς είμαστε και δύο, υπάρχει κάτι το διαφορετικό από ό,τι αν το έγραφε ένας άνθρωπος μόνος του. Υπάρχει η συζήτηση. Συζητάμε αρκετά πάνω στο θέμα και εκεί γεννιούνται κάποιες σκέψεις. Μόλις βρούμε ένα κοινό τόπο, αρχίζουμε να γράφουμε το βιβλίο. Η ιστορία γεννιέται σιγά σιγά, αντίστοιχα και οι ήρωες. Φυσικά και υπάρχουν διαφωνίες πολλές φορές, ωστόσο, όπως γίνεται στην ζωή, γιατί είμαστε ζευγάρι και στη ζωή και στη συγγραφή, έτσι και στα βιβλία συμπληρώνουμε πολλές φορές ο ένας τον άλλον.
Θ.Κ.: Βέβαια όταν υπάρχουν τέτοιες διαφωνίες, η Λία γυναίκα είναι, καταλαβαίνετε ποιανού άποψη υπερισχύει στο τέλος. 

«Γράφουμε το βιβλίο και είναι σαν να είμαστε ταυτόχρονα και αναγνώστες»

ΠτΘ: Έχετε τον ίδιο ρυθμό στη συγγραφή; Ξαφνιάζει ο ένας τον άλλον στην πορεία, δηλαδή να προχωρούν οι ήρωες και να ζείτε την έκπληξη;
Λ.Ζ.: Φυσικά. Όταν γράφουμε το βιβλίο είναι σαν να είμαστε ταυτόχρονα και αναγνώστες, γιατί πότε γράφει ο ένας και πότε ο άλλος, οπότε η ιστορία συνεχίζεται με έναν τρόπο και κάποιες φορές υπάρχει η έκπληξη. Την ιστορία τη συνεχίζει πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Θα έχετε ακούσει πολλές φορές από συγγραφείς ότι οι ίδιοι οι ήρωες δίνουν τις λύσεις στα διάφορα αδιέξοδα που έχουν. Αυτό συμβαίνει και σε μας. Όπως εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε διαμορφώσει μια προσωπικότητα, και αν μας βάλουν μέσα σε μια κατάσταση, σε κάποια γεγονότα, θα αντιδράσουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, έτσι και οι ήρωες, διαμορφώνουν το δικό τους χαρακτήρα και πραγματικά δεν μπορούν να αποκλίνουν από μια συμπεριφορά. Όταν θα τους βάλει κανείς μέσα σε κάποια γεγονότα, θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Οπότε πολλές φορές, τις περισσότερες θα έλεγα, μας τις δίνουν οι ίδιοι οι ήρωες τις απαντήσεις. 

«Το γεγονός ότι είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι και ανήκουμε σε δύο διαφορετικά φύλα, μας δίνει τη δυνατότητα να κοιτάζουμε την ιστορία από διαφορετικές πλευρές»

ΠτΘ: Στα βιβλία σας πραγματεύεστε κυρίως την αγάπη και τον έρωτα. Βασικό συστατικό της επιτυχίας σας, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν σε αυτά οι απόψεις και των δύο φύλων, γιατί είναι διαφορετικός ο τρόπος και τα συναισθήματα ενός άντρα από μία γυναίκα, και εσείς τα συνδυάζετε όλα.
Θ.Κ.: Είναι πολύ σωστή αυτή η παρατήρηση. Το γεγονός ότι είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι και ανήκουμε σε δύο διαφορετικά φύλα, μας δίνει τη δυνατότητα να κοιτάζουμε την ιστορία από διαφορετικές πλευρές. Οπότε μπορούμε να την προσεγγίζουμε και με διαφορετικούς τρόπους, να μπαίνουμε στους χαρακτήρες και από τη γυναικεία αλλά και από την αντρική πλευρά. Έχουμε αυτό το «ατού», το οποίο μας βοηθάει. 

«Η συγγραφή για εμάς είναι μία εσωτερική ανάγκη, την οποία πρέπει να επικοινωνήσουμε»

ΠτΘ: Με τη «Μεταξένια Αγάπη» κλείνει ένας κύκλος συγγραφικός για εσάς. Ξέρουμε ότι στο παρελθόν έχετε ασχοληθεί και με τη συγγραφή εφηβικής λογοτεχνίας, με την «Εξαφάνιση». Ποια θα είναι η θεματολογία του νέου κύκλου που θα ξεκινήσει; Έχετε σκεφτεί το επόμενό σας βήμα;
Θ.Κ.: Η συγγραφή είναι μεγάλος έρωτας και φυσικά θέλουμε να προχωρήσουμε. Είναι μία εσωτερική ανάγκη μας, που πρέπει να επικοινωνήσουμε. Θα λέγαμε ότι κάτι υπάρχει στα σκαριά για το επόμενο βήμα, βρίσκεται βέβαια ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, στο στάδιο της συζήτησης. 

«Γνωρίζουμε πολλά πράγματα, όταν “βουτάμε” σε χρόνια περασμένα»

ΠτΘ: Θα είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε διαβάσει έως τώρα από εσάς;
Λ.Ζ.: Θα είναι διαφορετικό όσον αφορά το φόντο. Σίγουρα δε θα αλλάξει πολύ γιατί μας αρέσει πολύ αυτή η θεματολογία, αυτή η εναλλαγή σύγχρονης εποχής και παρελθόντος. Κι αυτό γιατί πραγματικά κάνουμε ένα ταξίδι και εμείς οι ίδιοι. Γνωρίζουμε πολλά πράγματα όταν «βουτάμε» σε χρόνια περασμένα, οπότε σίγουρα δε θα αλλάξει πολύ. Σίγουρα είναι μια εσωτερική ανάγκη να γράφουμε, αλλά πάνω απ’ όλα, αυτό που κάνουμε είναι ένα πράγμα που μας δένει πάρα πολύ, γιατί έχουμε τα ίδια άγχη και τις ίδιες χαρές και μας κάνει πολύ καλό σε εμάς τους ίδιους.
Θ.Κ.: Αν το να γράφεις ένα βιβλίο είναι κάτι το πολύ όμορφο, το να το γράφουν δύο μαζί, είναι καταπληκτικό, απίστευτο.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.