Καθαρη εντολη σε Ν.Δ. και εντολη ανατροπων για το ΠΑΣΟΚ

Εντολή διακυβέρνησης προς τη Ν.Δ., αντιπολίτευσης αλλά και ριζικής ανανέωσης προς το ΠΑΣΟΚ, έστειλε με το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Μαρτίου ο ελληνικός λαός.

Μετά από 7 χρόνια παραμονής στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κώστας Καραμανλής κρίθηκε από τους πολίτες ως ο καταλληλότερος να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, ενώ ο Γ. Παπανδρέου στον ελάχιστο προεκλογικό και πολιτικό χρόνο τους ενός μήνα, απεδείχθη ότι δεν ήταν δυνατόν να ενημερώσει επαρκώς το εκλογικό σώμα για το εγχείρημα της μεγάλης αλλαγής που επαγγέλλεται ο ίδιος για το κόμμα του αλλά και την ελληνική κοινωνία.

Η Ν.Δ. κερδίζοντας για πρώτη φορά μετά το 1977 μια τόσο ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει μπροστά της προοπτική τετραετίας για να υλοποιήσει το κυβερνητικό της πρόγραμμα και να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να μετατρέψει την ολοφάνερη ψήφο αποδοκιμασίας στο ΠΑΣΟΚ, σε ψήφο εμπιστοσύνης υπέρ της.

Ο νέος πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, έχει λυμένα τα χέρια του να προχωρήσει χωρίς δεσμεύσεις και δουλείες έναντι των ακροδεξιών και εθνικιστικών βαριδίων που «κοσμούν» την παράταξή του, στην δημιουργία ενός κυβερνητικού σχήματος που δεν θα ασκήσει απλή διαχείριση της υφιστάμενης κατάστασης, αλλά θα επιχειρήσει τομές που θα διατηρήσουν και θα επαυξήσουν, ει δυνατόν, τα αναμφίβολα επιτεύγματα της οχταετούς διακυβέρνησης Σημίτη.

Κανείς δεν τρέφει την παραμικρή αμφιβολία ότι η Ν.Δ. είναι και παραμένει ένα συντηρητικό κεντροδεξιό κόμμα, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν αποτελεί μια καλύτερη εκδοχή του φθαρμένου από την πολυετή διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Η ενσυνείδητη στήριξη αυτού του κόμματος όμως, από ένα σοβαρό τμήμα του εκλογικού σώματος που κινείται στο χώρο της κεντροαριστεράς ή ακόμα και της Αριστεράς, αυξάνει σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη του κ. Καραμανλή και των συνεργατών του ώστε πρώτον να ξεχάσουν ως πολιτική αντίληψη άσκησης πολιτικής τον ρεβανσισμό που διέκρινε ανέκαθεν τις ποικιλώνυμες παρατάξεις της Δεξιάς και δεύτερον να μην επιχειρήσουν την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους όπως αυτή επιχειρήθηκε να γίνει από την κυβέρνηση της περιόδου 1990-93, γεγονός που είχε προκαλέσει τεράστιες κοινωνικές εντάσεις και επέφερε και την πρόωρη πτώση της.

Η ευρωπαϊκή προοπτική για την χώρα που ευκρινώς υποστηρίζει ο κ. Καραμανλής, η σταθερή του προσήλωση στην ελληνοτουρκική προσέγγιση και οι αριστερόστροφες διακηρύξεις του για σεβασμό στον πολίτη και τις κοινωνικές κατακτήσεις, αποτελούν θετικές ενδείξεις. Σημασία έχει βέβαια η υλοποίηση των υπεσχημένων, και πώς αυτή η σύγχρονη και προοδευτική εικόνα για το κόμμα του και την πολιτική του σε ρηματικό επίπεδο, θα μετουσιωθεί σε πράξη τώρα που έρχεται η στιγμή της εφαρμοσμένης πολιτικής.

Για το ΠΑΣΟΚ η εποχή που ξεκινά από σήμερα θα είναι δύσκολη, επίπονη, κοπιώδης, αλλά σε κάθε περίπτωση γόνιμη και δημιουργική. Ο Γ. Α. Παπανδρέου, έχασε την πρώτη πολιτική μάχη, από τις 8 Φεβρουαρίου, όμως, διαθέτει σαφή και κατηγορηματική εντολή από 1.000.000 πολίτες να τ΄ αλλάξει όλα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρεωθεί τα λάθη, τις υστερήσεις, τις αμαρτίες, τις ανακολουθίες και την κοινωνική δυσφορία για ένα κόμμα που κυβερνά ανελλιπώς τη χώρα από τις 11 Οκτωβρίου 1993.

Ο Γ. Α. Παπανδρέου θα αλλάξει ούτως ή άλλως το ΠΑΣΟΚ γιατί αυτό αποτελεί λαϊκή επιταγή και γιατί η αλλαγή του ΠΑΣΟΚ αποτελεί αναγκαίο όρο της πολιτικής του επιβίωσης. Τα βαρίδια που το πλήγωσαν, που το έφθειραν και αλλοίωσαν την εικόνα του έναντι της κοινωνίας θα αποτελέσουν σύντομα ανάμνηση. Ο καθορισμός της ιδεολογικής του φυσιογνωμίας θα ακυρώσει τις ψευδαισθήσεις φορέων λογικών παλινόρθωσης σε «ηρωικές» εποχές πολιτικού λαϊκισμού και θα ανοίξει τον δρόμο για τη δημιουργία μιας μεγάλης συνεκτικής προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης, που θα αντλεί την δυναμική της από την όσμωση με τα ρεύματα που διατρέχουν την κοινωνία και όχι από τους περίκλειστους τείχους απαρχαιωμένων κομματικών οργανώσεων που απώλεσαν προ πολλού και την ύστατη κοινωνική τους νομιμοποίηση. Μιας παράταξης με αναφορές στη σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στα κοινωνικά κινήματα, την ανοιχτή πλουραλιστική κοινωνία, με μέτωπο απέναντι στη συντήρηση και τον εθνικισμό από όποια πλευρά του πολιτικού φάσματος κι΄ αν εκπορεύονται. Με μέτωπο απέναντι στις κάθε είδους κομματικές νομενκλατούρες και πολιτικές κάστες νομής και διαχείρισης μιας κλειστής και αντιδραστικής εξουσίας που συναλλάσσεται σε επίπεδο ρουσφετιού για την αναπαραγωγή των κεκτημένων της. Με διάθεση ανοιχτού και ισότιμου διαλόγου με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, χωρίς την υποχρέωση της συμφωνίας και σε εκείνα τα σημεία που αποτελούν καθαρά αγεφύρωτες διαφωνίες για το προσδοκώμενο κοινωνικό μοντέλο. Πόσο εύκολα θα γίνουν όλα αυτά; Ασφαλώς καθόλου εύκολα. Χρειάζεται αγώνας, εσωτερικές συγκρούσεις, ρήξεις και ανατροπές. Αν δεν επιχειρηθούν όμως, όσο επώδυνες και αν αποδειχθούν, το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, εφόσον διαιωνίζει τα αδιέξοδά του.

Πολλά θα κριθούν από την αντιπολίτευση που θα ασκηθεί στη Βουλή απέναντι στην κυβέρνηση της Ν.Δ.. Το ΠΑΣΟΚ έμαθε να κάνει αντιπολίτευση και η κοινωνική του δυναμική ξεπήδησε μέσα από το όραμα που έδωσε εβρισκόμενο στην αντιπολίτευση την δεκαετία του ΄70 αλλά και την περίοδο 90-93. Θα ήταν λάθος όμως, υπερφίαλοι εραστές της γρήγορης επανάκαμψης στην εξουσία, να ωθήσουν τον Γ.Α. Παπανδρέου σε μια σαρωτική αντιπολίτευση που θα απαντά στη δίψα των στελεχών για ρεβάνς και όχι στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Η εντολή που έχει ο κ. Καραμανλής είναι καθαρή και αναλόγως καθαρή θα ήταν αν ο ΣΥΝ για 0,2% δεν έμπαινε στη Βουλή, δίνοντας στο ΠΑΣΟΚ τη δυνατότητα να έχει τις 121 έδρες. Είναι βέβαιον ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου δεν θα καταφύγει σε ανέξοδη πολιτική ρητορεία, όπως δυστυχώς έπραξε για πολλά χρόνια η Ν.Δ. αναμένοντας πάση θυσία την πολυπόθητη γι΄ αυτήν εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη σήμερα να απαλλαγεί από το άγχος της εξουσίας, για να βρει ξανά τον εαυτό του, να οικοδομήσει την νέα του εικόνα σε απόλυτη αντιστοίχηση με τις λαϊκές προσδοκίες. Η Ν.Δ. θα πρέπει να είναι έτοιμη για δυναμική αντιπαράθεση στη Βουλή και στα πεδία των κοινωνικών αγώνων, αλλά το νέο που θα έλθει και κάποια μέρα θα την διαδεχτεί στην εξουσία, δεν θα λειτουργήσει με πρακτικές που θα το ακυρώνουν.

Όσο για τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης, μέσα σε κλίμα ευρείας αποδοκιμασίας του ΠΑΣΟΚ, «κατόρθωσαν» αθροιστικά να υπολείπονται του ποσοστού του 2000-11,4% τότε, 10,9% σήμερα». Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι το ΚΚΕ αύξησε την δύναμή του κατά 0,3% και ο ΣΥΝ απέδειξε ότι μπορεί να υπάρχει μονίμως ανάμεσα στο 2,9 και 3,2% αποτελεί επιτυχία για έναν χώρο που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί τον υποδοχέα της λαϊκής δυσαρέσκειας και τον πόλο απέναντι στο δικομματισμό και τα αδιέξοδά του. Είναι δικαίωμά τους να είναι ικανοποιημένοι, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι ο ελληνικός λαός ακόμα και υπό συνθήκες ήττας του ΠΑΣΟΚ έδωσε στις δυνάμεις τη Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς ποσοστό 52%. Και αυτό το ευρύχωρο 52% της προηγούμενης Κυριακής, δεν αποτελεί παρά μόνο μια ελάχιστη βάση σε σχέση με την τεράστια δυναμική που διαθέτει ο προοδευτικός πολιτικός πόλος στην Ελλάδα.

Δ.Δ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.