Κατεκτησε την κορυφη του Ολυμπου ο ΕΟΣ Κομοτηνης
Εκδρομή- ανάβαση στον Όλυμπο πραγματοποίησαν το διήμερο 14 και 15 Σεπτεμβρίου μέλη του ΕΟΣ Κομοτηνής, με υπευθύνους της διαδρομής τον κ. Ζαρίτα και τον κ. Καστανούδη. Η αποστολή αποτελούνταν από 19 μέλη και ξεκίνησαν οδικώς από την Κομοτηνή, την Παρασκευή.
Ο «ΠτΘ» επικοινώνησε με τον κ. Ζαρίτα για να μάθει τα πάντα για τη διαδρομή και τις δυσκολίες που συνάντησε η ορειβατική ομάδα το διήμερο που παρέμεινε στο ψηλότερο βουνό της χώρας.
Ο κ. Ζαρίτας περιέγραψε τη διαδρομή που ακολούθησε αυτός και η ομάδα του το Σάββατο, από τα Πριόνια Λιτοχώρου μέχρι και το Καταφύγιο Ζολώτας ή αλλιώς «Σπήλαιο Αγαπητός» , τα οποία έχουν μια υψομετρική διαφορά 1.000 μέτρων. «Φτάσαμε στα Πριόνια, τα οποία είναι οδικά συνδεμένα με το Λιτόχωρο, εκεί παρκάραμε, αναλάβαμε τα σακίδια και ξεκινήσαμε την ανάβαση μέχρι και το Καταφύγιο Ζολώτας. Η ανάβασή διήρκησε 3 με 4 ώρες και φτάνοντας στο Καταφύγιο Ζολώτα σε υψόμετρο 2000 μέτρων, διανυκτερεύσαμε» εξήγησε ο ίδιος.
Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε στην ανάβαση προς την κορυφή του Ολύμπου. Εκεί όπως ανέφερε ο κ. Ζαρίτας οι ορειβάτες περνούν στην αλπική ζώνη καθώς το υψόμετρο φθάνει στα 2.500 μέτρα. Με κατεύθυνση πλέον προς τα επάνω οι ορειβάτες έφθασαν στην ψηλότερη κορυφή, τον Μύτηκα, ο οποίος έχει υψόμετρο 2.918 μέτρα.
Ερωτηθείς για τις εικόνες που αντίκρυσε και τις καιρικές συνθήκες, ανέφερε ότι «ο Όλυμπος είναι ένα βουνό με παρά πολύ ωραία φύση μέχρι τα 2.000 μέτρα» ενώ μας περιέγραψε τις τρεις κορυφές τον Μύτηκα την ψηλότερη κορυφή, το Στεφάνιο ή αλλιώς «θρόνος του Δια», και το Σκολιό τις οποίες χαρακτηρίζει «αξιολογότατες και με ιδιαιτερότητα γιατί είναι γυμνές και σαν τρία γρανιτένια δόντια που εξέχουν». Παράλληλα συνάντησαν το πανέμορφο οροπέδιο των Μουσών με το αλπικό τοπίο και με τις εξαιρετικές χαράδρες και γκρεμούς. Επιπρόσθετα σημείωσε για τις καιρικές συνθήκες τις οποίες συνάντησε η ομάδα λέγοντας πως «ο καιρός ήταν πολύ καλός, με ήλιο και με λίγη ομίχλη στην κορυφή και θερμοκρασίες υψηλές».
Τέλος ερωτηθείς για τις δυσκολίες που συνάντησαν ανέφερε ότι «υπάρχουν πάντα δυσκολίες, όμως τα περισσότερα μονοπάτια είναι χαραγμένα και όμορφα δομημένα ενώ και οι περισσότερες διαδρομές είναι περιπατητικές». Η μοναδική δύσκολη διαδρομή που συνάντησαν ήταν το τελευταίο κομμάτι προς τον Μύτηκα, μια απότομη έξαρση βραχώδης και γρανιτένια που σχηματίζεται στην κορυφή, όπου αναγκαστικά οι ορειβάτες φορούν κράνη, γιατί πέφτουν διάφορες πέτρες. Σημείωσε δε ότι «χρειάζεται αντοχή για να κάνεις μια τέτοια ανάβαση καθώς κουβαλάς αρκετά πράγματα».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
