«Καλως να ορισετε στην Κυπρο!»

Βρέθηκαν προσκεκλημένοι του Δήμου Βιστονίδας και φιλοξενήθηκαν για ένα δεκαήμερο στην κατασκήνωση της Ιεράς Μητρόπολης Ξάνθης που λειτουργεί στην ορεινή Δρυμιά του Δήμου Σταυρούπολης. Σαρανταπέντε έφηβοι, αγόρια και κορίτσια των οποίων η καταγωγή «κρατάει» από την κατεχόμενη Λύση της Κύπρου αλλά διαμένουν με τις προσφυγικές οικογένειές τους στην ευρύτερη περιοχή της Λάρνακας συμμετείχαν στο φετινό πρόγραμμα ανταλλαγής επισκέψεων μεταξύ των δύο, αδελφοποιημένων από το 2000, Δήμων Βιστονίδας Ξάνθης και Λύσης Κύπρου, συνοδεία του Δημοτικού Συμβούλου και δημοσιογράφου Άκη Κυριάκου, ο οποίος εκπροσώπησε το Δήμαρχο Λύσης στην αποστολή. Στη διάρκεια της δεκαήμερης παραμονής τους στην Ξάνθη, τα παιδιά ξεναγήθηκαν στην πόλη που την βρήκαν «πάρα πολύ όμορφην, ειδικά όταν είναι φωτισμένη το βράδυν» και περιηγήθηκαν σ’ όλο το μήκος και πλάτος, το Νομό απ’ όπου συνέλεξαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Υπό τις ευνοϊκές αυτές συνθήκες, επιτεύχθηκε κατά τον καλύτερο τρόπο και η μεταξύ τους γνωριμία, που αποτελεί έναν από τους στόχους των προγραμμάτων φιλοξενίας παιδιών «καθώς οι οικογένειές τους είναι διασπαρμένες πλέον, μετά την προσφυγιά σε όλες τις πόλεις της Κύπρου», εξηγεί ο Δήμαρχος Βιστονίδας Βασίλης Τσολακίδης. Εμείς συναντήσαμε την αποστολή στην κατασκήνωση της Δρυμιάς όπου διοργανώθηκε αποχαιρετιστήριο δείπνο το βράδυ τής Τετάρτης. Οικοδεσπότες και φιλοξενούμενοι, σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, αντάλλαξαν θερμές κουβέντες και δώρα, υποσχόμενοι συνέχεια και διεύρυνση στις επαφές μεταξύ των ανθρώπων τού ελληνικού και του κυπριακού Δήμου. Αλλά αν κάτι θα θυμόμαστε με περισσή συμπάθεια, είναι τα παιδιά που μας μίλησαν για την εμπειρία τους στην Ξάνθη και γέλασαν μαζί μας με την αδυναμία μας να κατανοήσουμε τους …κυπραίικους ιδιωματισμούς που χρησιμοποιούσαν στις εκφράσεις τους:

Αυτό που δεν γνώρισαν και θα ήθελαν να είχαν γνωρίσει, είναι συνομίληκοί τους στα μέρη που επισκέφθηκαν. Να κάνουν γνωριμίες, να πιάσουν φιλίες… Παραταύτα, μας λέει η …γεμάτη πειραχτήρια ομήγυρης που έχει μαζευτεί ήδη γύρω από το μαγνητοφωνάκι, «σ’ όλους τους νέους της Ξάνθης λέμε να καλωσορίσουν στην Κύπρο και θα τους υποδεχθούμε θερμά!»

Μαρία Β.Μπόντη

Επί του τυπικού…

Αποχαιρετιστήριο το δείπνο της Τετάρτης για τα παιδιά από τη Λύση και ως εκ τούτου υπήρχε η σχετική επισημότητα που διέπει τέτοιες εκδηλώσεις. Με προεξάρχοντα το Μητροπολίτη Ξάνθης & Περιθεωρίου, στο τραπέζι των «ενηλίκων» παρακάθισαν εκ δεξιών του ο Δήμαρχος Βιστονίδας Βασίλης Τσολακίδης με την οικογένειά του και εξ ευωνύμων του ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης, ο εκπρόσωπος του Δημάρχου Λύσης Άκης Κυριάκου, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βιστονίδας Γιώργος Παραστατίδης και ο Δημοτικός Σύμβουλος Θεόδωρος Τοφέας μετά των συζύγων τους. Το λόγο έλαβε πρώτος ο κΠαντελεήμων για να μιλήσει, απευθυνόμενος στα παιδιά απέναντί του, για το έργο και τη σημασία της κατασκήνωσης:

«…εγώ νιώθω απόψε και όλη αυτή την περίοδο ιδιαίτερα μεγάλη χαρά γιατί σ’ αυτόν εδώ το χώρο των κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως καθ’ όλην την διάρκεια του καλοκαιριού φέτος, φιλοξενήθηκαν γύρω στα 450 παιδιά και άλλα 50 λίγο πιο κάτω στον ξενώνα τού Προσκυνήματος των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Ειρήνης, ελληνόπουλα δευτέρας και τρίτης γενιάς από τη Γαλλία. Και ξέρετε ότι σε μια ορεινή περιοχή όπως είναι η περιοχή του Δήμου Σταυρούπολης, με λίγους ανθρώπους και μάλιστα με ανθρώπους κάποιας ηλικίας, η παρουσία 500 περίπου παιδιών αυτή την περίοδο, έδωσε χαρά σε όλους και έδωσε ζωντάνια στην περιοχή γιατί ξέρετε, όπου υπάρχουν παιδιά, όπου ακούγονται παιδικές φωνές, όπου βλέπει κανείς παιδικά παιχνίδια, εκεί βλέπει ότι υπάρχει η συνέχεια της ζωής. Γιατί τα παιδιά είναι η άνοιξη της ζωής και η ελπίδα του μέλλοντος. Γι’ αυτό πιστεύουμε όλοι και η Εκκλησία αλλά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση ότι η καλύτερη επένδυση που μπορεί κανείς να κάνει είναι προς τα παιδιά: να τα μαζέψει, να τα ξεκουράσει, να τα χαροποιήσει αλλά και να τα μάθει να ζουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ο καθένας στο σπίτι του μπορεί να είναι μοναχοπαίδι ή να έχει ένα, δυο, τρία αδέρφια… Εδώ όμως στην κατασκήνωση, ζει σε μια μεγάλη οικογένεια και μαθαίνει κανείς στον κοινωνικό τρόπο ζωής. Να ζει δίπλα στον άλλον, ν’ αγαπάει τον άλλον αλλά και να δέχεται τον άλλον όπως είναι, και με τις αρετές του και με τις αδυναμίες του. Στην τελευταία λοιπόν κατασκηνωτική περίοδο του καλοκαιριού, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε εδώ τα παιδιά από τη μαρτυρική Κύπρο, από την ηρωική Κύπρο, από τη λεβεντογέννα Κύπρο. Θέλω να πιστεύω ότι αυτές οι αποστολές και αυτές οι επικοινωνίες βοηθούν, γιατί τα παιδιά είναι οι καλύτερες γέφυρες που ενώνουν εμάς τους μεγάλους, γιατί με την αγνότητά σας, με την απλότητά σας, με το άδολο του χαρακτήρα σας μπορείτε να γίνεται οι γέφυρες και να παίξετε αυτό τον ενωτικό ρόλο».

Έχει γούστο;; Και ο Μητροπολίτης συνέχισε με μια προσωπική του εμπειρία…

«Όταν ήμουν στη δική σας ηλικία και λίγο μεγαλύτερος στο εξατάξιο Γυμνάσιο – τελείωσα σε ένα επαρχιακό Σχολείο στη Χαλκιδική, το οποίο ήταν παράρτημα του 5ου Αρρένων Θεσσαλονίκης – ερχόταν λοιπόν ο Γυμνασιάρχης μια φορά τη βδομάδα, και όπως ήμασταν στοιχημένοι – γιατί τότε ήθελαν να βλέπουν ένα κεφάλι, μια γραμμή, να μην εξέχει τίποτα από τη σειρά – έλεγε σε μας: «εσείς αύριο θα είστε οι Δήμαρχοι, οι Υπουργοί, οι δικηγόροι, θα είστε οι Βουλευτές, οι Δεσποτάδες» και όπως ήμασταν στοιχημένοι χτυπούσαμε ο ένας τον αγκώνα του άλλου και λέγαμε «τι λέει αυτός τώρα!» Μας φαινόταν τόσο απόμακρα! Τον Ιούνιο του 1961 αποφοιτήσαμε. Μετά από 40 χρόνια, τον Ιούνιο του 2001, μαζευτήκαμε στο σχολείο μας και εκείνος που μας φιλοξένησε, ένας από τους συμμαθητές μας, ήταν ο Δήμαρχος της περιοχής. Γιατροί, δικηγόροι, βουλευτές, καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, και μεταξύ αυτών και ένα Δεσπότης! Και πήγαμε στο σχολείο μας, στην αίθουσα που περάσαμε έξι ολόκληρα χρόνια. Θυμόταν ο καθένας το θρανίο του και τη θέση του. Ξέρετε τι άρχισαν όλοι να κάνουν όταν καθίσαμε στις θέσεις μας στα θρανία; Να κλωτσούν, να τσιμπούν, να πειράζουν… Ό,τι κάναν την εποχή που ήμασταν παιδιά. Σεις λοιπόν, τα σημερινά παιδιά, αύριο θα είστε οι υπεύθυνοι πολίτες. Στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό… Αυτές οι παιδικές σας αναμνήσεις θα σας συνδέουν για πάντα και θα είναι πολύ όμορφες. Σεις μπορείτε να γίνεται οι γέφυρες για τον καλύτερο κόσμο…»

Αφού τους ευχήθηκε «κάθε πρόοδο στα μαθήματά κάθε ευλογία στη ζωή σας» τους χάρισε από ένα τευχίδιο με περιεχόμενο τον ερχομό τού Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα , μεταφρασμένο σε δέκα γλώσσες.

Ο Δήμαρχος Βιστονίδας Βασίλης Τσολακίδης, πήρε στη «σκυτάλη» του λόγου από το Μητροπολίτη για να πει μεταξύ άλλων: «…εσείς θα πάρετε τον κόσμο στα χέρια σας και νομίζω ότι μπορείτε να τον κάνετε λίγο καλύτερο απ’ ό,τι τον κάναμε εμείς. Πιστεύω ότι μέσα από αυτές τις επικοινωνίες μπορούμε να δεθούμε και να βρεθούμε κοντά σαν ελληνισμός. Οι Έλληνες είμαστε ένα γένος ανάδελφο αλλά αυτό δεν μας κάνει περιούσιους. Είμαστε ένας λαός όπως όλοι οι άλλοι και αγωνιζόμαστε αυτόν τον τόπο και αυτόν τον κόσμο να τον κάνουμε καλύτερο. Εμείς θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες που κάνουμε για διεύρυνση της επικοινωνίας και των επαφών μας, θα είμαστε πάντα κοντά στο Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο της Λύσης και θα τους συμπαρασταθούμε στον αγώνα που κάνουν για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος…»

Ο κ. Άκης Κυριάκου έκλεισε με ευχαριστίες και πολιτικά μηνύματα για την επανένωση του Νησιού εν μέσω χειροκροτημάτων: «…εκ μέρους τού Δήμου Λύσης, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τόσο την Ιερά Μητρόπολη όσο και το Δήμο Βιστονίδας για τη φιλοξενία, τη ζεστασιά και την αγάπη που έδειξαν αυτές τις μέρες σε μια κατασκήνωση που είχε κάτι το ξεχωριστό, διότι τα παιδιά δεν κατάγονται από κοινότητα ελεύθερη αλλά από κατεχόμενη, που έχει ως αποτέλεσμα να είναι διασκορπισμένα σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα. Έτσι η κατασκήνωση έδωσε την ευκαιρία και στα ίδια τα παιδιά να γνωριστούν και μεταξύ τους – διότι δεν είχαν αυτό το πλεονέκτημα – και ταυτόχρονα να γνωρίσουν και ν’ αγαπήσουν την Ελλάδα γιατί σχεδόν όλα τα παιδιά για πρώτη φορά ταξιδεύουν. Και επιστρέφουν πίσω ως πρεσβευτές, αν θέλετε, της μεγάλης πατρίδας αλλά και αναβαπτισμένοι εθνικά από τη χθεσινή παρουσία και τη λιτή τελετή που έγινε στο Αυξέντιο μπροστά στον ανδριάντα του Γρηγόρη Αυξεντίου και των άλλων επτά Λυσιωτών ηρώων τής ΕΟΚΑ. Δεν είναι τυχαίο που η, κατεχόμενη σήμερα, κοινότητα Λύσης ονομάζεται «ηρωοτόπος». Είναι η πρώτη κοινότητα στην Κύπρο που έδωσε τους πιο πολλούς νεκρούς στον αγώνα του ’55. Μια κοινότητα που αφήνει σ’ αυτά τα παιδιά βαριά υποχρέωση και παρακαταθήκες. Και δε μας ικανοποιεί το γεγονός ότι άνοιξαν τα «σύνορα» και κάποιοι νομίζουν ότι λύθηκε το πρόβλημά μας με τουριστικές επισκέψεις. Με το να δείχνουμε διαβατήρια και ταυτότητες για να πάμε να δούμε τα σπίτια μας… Εμείς θα περιμένουμε να πάμε για μόνιμη εγκατάσταση, έτοιμοι ν’ αναστυλώσουμε και πάλι τους ανδριάντες των παιδιών στη Λύση, και αν αυτή η επιθυμία των Λυσιωτών που χαρακτηρίζονται για τη φιλοπατρία τους, θεωρείται «εθνικισμός», επιτρέψτε μου να δηλώσω «εθνικιστής»… Θα σας περιμένουμε Σεβασμιότατε με όλη την αγάπη και τον σεβασμό, να λειτουργήσετε την Παναγία της Λύσης, ελεύθερη πια, και θα περιμένουμε και σας Δήμαρχε Βιστονίδας να είστε εκεί».

Στα δώρα που αντηλλάγησαν, οι εικόνες των Αγίων Παντελεήμονος και Βασιλείου για το Μητροπολίτη Ξάνθης και το Δήμαρχο Βιστονίδας αντίστοιχα από πλευράς Δήμου Λύσης και λευκώματα για τη Βιστονίδας και την Ξάνθη για όλα τα μέλη της αποστολής από πλευράς Δήμου Βιστονίδας. Τον ευχαριστήριο επίλογο της γιορτής «έγραψαν» τα παιδιά υπό το συνοδό τους Άκη Κυριάκου, με το τραγούδι «Ζήδρος»…

Για την ιστορία…

Ο Δήμος Βιστονίδας αδελφοποιήθηκε με το Δήμο Λύσης Κύπρου το Σεπτέμβριο του 2000. Κοινό σημείο αναφοράς, ο Κύπριος ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου και το προς τιμήν του μετονομασθέν σε «Αυξέντιο», προσφυγικό χωριό του Δήμου Βιστονίδας, πρώην «Νέο Κατράμιο». Με ενέργειες του τοπικού συμβούλου Θεόδωρου Τοφέα και του δασκάλου Γεώργιου Γούναρη, ξεκινάει από τον Ιούλιο του 1998 αλληλογραφία με το Δήμαρχο Λύσης Ανδρέα Τοφιά, για την ανέγερση μνημείου Γρηγόρη Αυξεντίου στην πλατεία του χωριού. Εικοσιπέντε ημέρες μετά την πρώτη επιστολή, το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λύσης συμβάλλει με χορηγία 1.000 λιρών για την κατασκευή της προτομής. Ένα χρόνο περίπου μετά, αντιπροσωπεία του Δήμου Βιστονίδας επισκέπτεται την Κύπρο και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους γίνονται παρουσία κυπριακής αποστολής, τα αποκαλυπτήρια του μνημείου από τον τότε Υφυπουργό Εσωτερικών Γ.Φλωρίδη. Το επόμενο έτος υπογράφονται τα πρωτόκολλα αδελφοποίησης των δύο Δήμων στη Λάρνακα και στο Αυξέντιο αντίστοιχα. Για τον «αδελφό» πλέον κυπριακό Δήμο, η ιστορία αναφέρει ότι ιδρύθηκε γύρω στο 1700 με πρώτους κατοίκους τέσσερις οικογένειες που προέρχονταν από τον παλιό συνοικισμό Παναγιάς και βρίσκεται μεταξύ Λευκωσίας και Αμμοχώστου. Συμμετείχε ενεργά κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955 – 1959 και οκτώ ήρωες έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Από το 1974 βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και έχει ως προσωρινή του έδρα την πόλη της Λάρνακας. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε το 1928 στη Λύση της Κύπρου και υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη Βόρειο Ελλάδα. Ορίστηκε υπαρχηγός της ΕΟΚΑ το 1955. Επικηρύχθηκε από τους Άγγλους και στις 3 Μαρτίου του 1957 έδωσε τη μάχη τής ζωής του σε σπηλιά έξω από τη Μονή του Μαχαιρά όπου τον εντόπισαν και τον έκαψαν ζωντανό.

Ο Άκης Κυριάκου στον ΠτΘ

Όταν ο εκπρόσωπος του Δήμου Λύσης τόνισε κατά την παραλαβή του δώρου του από το Δήμαρχο Βιστονίδας ότι «θα αξιοποιηθεί δημοσιογραφικά», εννοούσε, μας είπε αργότερα, ότι μέσα από τα ΜΜΕ που εργάζεται στην Κύπρο ως δημοσιογράφος θα προβάλλει την περιοχή της Ξάνθης, «διότι υπάρχει ιδιαίτερη αγάπη των Κυπρίων προς τη Βόρειο Ελλάδα και ειδικά στη Θράκη και το Δήμο Βιστονίδας με το δεσμό στη μνήμη του Λυσιώτη ήρωά μας Γρηγόρη Αυξεντίου. Αυτό, λοιπόν, θα το αξιοποιήσουμε, υπό την έννοια ότι θέλουμε να μάθει όλος ο κυπριακός ελληνισμός ότι υπάρχει στο Αυξέντιο αυτή η τιμή προς την Κύπρο και προς τη Λύση όπως και αυτή η φιλοξενία στη Θράκη. Και μέσα από την αναφορά στο ρεπορτάζ γι’ αυτές τις περιοχές θα δώσουμε το μήνυμα να έρθουν εδώ οι συμπατριώτες μας να επισκεφθούν τις περιοχές…»

Τον ρωτήσαμε αν θεωρεί ότι οι «αδελφοποιήσεις» πράγματι μπορούν να φθάσουν στους ανθρώπους αυτών των περιοχών, να γίνουν μέσον αλληλογνωριμίας τους, και μας είπε:

«Θα έλεγα ότι σταματάει πλέον να υπάρχει η σκέψη που υπήρχε παλιότερα, δηλαδή ότι οι αδελφοποιήσεις γίνονται για να ανταλλάζουν επισκέψεις Δημοτικοί Σύμβουλοι, αλλά είναι τα ευρύτερα οργανωμένα σύνολα των δύο Δήμων που γίνονται πλέον σημείον αναφοράς. Η αδελφοποίηση αναπτύσσεται. Έτσι θα συνδεθούν πλατύτερα οι κόσμοι των δύο Δήμων. Στις 5 Σεπτεμβρίου αναμένουμε αποστολές – και όχι μόνο «επισήμων» – στη Λάρνακα από τους αδελφοποιημένους με τη Λύση Δήμους Αγίων Αναργύρων Αττικής, Δοϊράνης, Βιστονίδας και Μύρινας Λέσβου όπου θα παρευρίσκονται στην εκδήλωση μνήμης που διοργανώνουν κάθε χρόνο οι Λυσιώτες.

ΠτΘ: Ο Δήμος της Βιστονίδας έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας όχι μόνο με τους ανθρώπους της κατεχόμενης Λύσης στους οποίους δηλώνει τη συμπαράστασή του αλλά και με τους ανθρώπους της ευρωπαϊκής Τουρκίας… Αυτού του τύπου οι δράσεις πιστεύετε ότι είναι ικανές να επηρεάσουν εξελίξεις έστω και μακροπρόθεσμα, να αγγίξουν την καρδιά του προβλήματος, που εν προκειμένω χτυπά στην Κύπρο;

«Ίσως μπορούμε να ταρακουνήσουμε και την ίδια την Τουρκία… Μέσα από τους ανθρώπους της… Από τη στιγμή που θέλει να μπει στην Ευρώπη, πρέπει να καταλάβει ότι το να γίνει «ευρωπαϊκή» στη συμπεριφορά της είναι προϋπόθεση. Αυτή τη στιγμή δεν αγγίζει ούτε καν τα κριτήρια. Θα το παλέψουμε, να εξευρωπαϊστεί, δηλαδή να παύσει να αποτελεί κατοχική δύναμη, και πιστεύω ότι θα έχουμε στήριγμά μας την Ελλάδα. Θα πρέπει να πω ότι έχω παρακολουθήσει δημοσιογραφικά τον τύπο εδώ σε σχέση με το Σχέδιο Ανάν. Μας έχουν παρεξηγήσει πολύ. Μην ξεχνούμε ότι το 76% του κυπριακού ελληνισμού είπε «όχι» στο Σχέδιο Ανάν και όχι σε κάποιο σχέδιο λύσης τού προβλήματος. Δεν είπε «δεν θέλω λύση τού Κυπριακού». Είπε «δεν θέλω τη διάλυση που επιβάλλει αυτό το Σχέδιο». Το «όχι» ήταν όχι στην ετσιθελική απόφαση των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλουν ένα σχέδιο όπως όπως για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους…»

«Στην Κύπρο, είναι δεκατρείς οι κατεχόμενοι Δήμοι που λειτουργούν «προσωρινά» από το 1974 κι εντεύθεν, με έδρα τους τις πόλεις όπου έχει συγκεντρωθεί η πλειοψηφία των προσφύγων κατοίκων τους (ο Δήμος Αμμοχώστου λειτουργεί στη Λεμεσό, ο Δήμος Κερύνειας στη Λευκωσία, ο Δήμος Λύσης στη Λάρνακα, κοκ)», διευκρινίζει ο κ. Κυριακού όταν ερωτάται σχετικώς… «Βέβαια δεν έχουν έργο τους να κάμουν δρόμους και πλατείες αλλά ένα πιο δύσκολο: να κρατήσουν ενωμένους τους δημότες τους που είναι διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στην υπόλοιπη Κύπρο, να τους φέρουν πιο κοντά με διάφορες εκδηλώσεις, να τους κρατήσουν αναμμένη τη δάδα του πόθου για επιστροφή στα σπίτια τους…» εξηγεί για να καταλήξει υποσχόμενος να είναι οι κάτοικοι του Αυξεντίου από τους πρώτους που θα προσκληθούν στη Λύση όταν αυτή ελευθερωθεί…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.