Καληνυχτα Κεμαλ…

Τι κι αν το διακύβευμα της συγκέντρωσης ήταν το  πανθομολογούμενα υπέρτατο αγαθό για τον άνθρωπο, που δεν είναι άλλο από το αγαθό της υγείας; Δυστυχώς οι κάτοικοι της Κομοτηνής και ευρύτερα της Ροδόπης επέλεξαν να αγνοήσουν τις δραματικές εκκλήσεις για την υποστήριξη των διεκδικήσεων του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου, με αποτέλεσμα η εικόνα που παρουσίασε η χθεσινή συγκέντρωση που στην είσοδο του νοσηλευτικού ιδρύματος να αποβεί αποκαρδιωτική. Στο κάλεσμα της διοίκησης και των εργαζομένων του Νοσοκομείου ανταποκρίθηκαν-έστω και καθυστερημένα σε κάποιες περιπτώσεις- αρκετοί εκπρόσωποι της τοπικής πολιτικής ηγεσίας, όπως και εκπρόσωποι των παραγωγικών και κοινωνικών φορέων της περιοχής.
 
Αξίζει να διευκρινιστεί στο σημείο αυτό ότι η συμμετοχή στη συγκέντρωση για κάποιους από τους φορείς συνίστατο αποκλειστικά στην παρουσία ενός, δύο ή το πολύ τριών μελών του διοικητικού τους συμβουλίου-τι κι αν εκπροσωπούν μεγάλες πολιτικές, κοινωνικές, επαγγελματικές και λοιπές ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι είτε εξέλαβαν την κινητοποίηση για τη διάσωση του Νοσοκομείου σα μία κοινωνική εκδήλωση, όπου οι παρουσίες είθισται να δηλώνονται δια αντιπροσώπων, είτε δεν κατάφεραν να κινητοποιήσουν όσο θα έπρεπε τον κόσμο που καθένας τους εκπροσωπεί.

Έτσι, ο απλός κόσμος, οι κάτοικοι αυτής της περιοχής που είναι εν δυνάμει ασθενείς και νοσηλευόμενοι στο νομαρχιακό νοσηλευτικό ίδρυμα του νομού μας, είχαν ισχνή παρουσία στη χθεσινή συγκέντρωση. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι υπήρξε ανεπαρκής ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για τις διαστάσεις των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα το Νοσοκομείο Κομοτηνής, όσο και για τον άμεσο κίνδυνο να υποβαθμιστούν περαιτέρω οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υπόστασή του στο μέλλον. Δυστυχώς, όμως, λίγο η γνωστή νοοτροπία του «καναπέ», λίγο η «κόπωση», η απογοήτευση και η εσωστρέφεια, που κυριαρχούν στην κοινωνία μετά από τόσα χρόνια λιτότητας, και λίγο η αδυναμία εμπέδωσης ενός θεωρητικού για πολλούς κινδύνου, ο οποίος αναφέρεται στο απροσδιόριστο μέλλον, κράτησαν τους πολίτες του νομού μας μακριά από μια αγωνιστική κίνηση, που θα μπορούσε να αναδείξει πέρα από τα όρια της Ροδόπης και της Θράκης την επιτακτική ανάγκη θωράκισης του νοσηλευτικού ιδρύματος. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, κατάφερε η τοπική κοινωνία της Κοζάνης την προηγούμενη εβδομάδα, με μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το «Μαμάτσειο» Νοσοκομείο, που εξαιτίας του μεγάλου όγκου της έκανε ως είδηση το γύρο του διαδικτύου. Στην περίπτωση της Κοζάνης βέβαια «νέκρωσε» η τοπική αγορά, αφού τα περισσότερα καταστήματα έμειναν κλειστά τη μέρα της διαμαρτυρίας, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα ώστε να δοθεί μαζικό «παρών» στη συγκέντρωση.

 
Εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούμε και για το κατά πόσον ήταν ορθή η επιλογή των φορέων της Ροδόπης, οι οποίοι συσκέφτηκαν στα τέλη του προηγούμενου μήνα για τη μορφή των κινητοποιήσεων για τη διάσωση του Νοσοκομείου Κομοτηνής. Η αλήθεια είναι ότι με την τοπική αγορά, τις δημόσιες υπηρεσίες και τα σχολεία της πόλης όλα ανοιχτά, κινητοποίηση με αξιώσεις σε επίπεδο μαζικότητας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Σεβαστό μεν το σκεπτικό ότι οι πιο δυναμικές μορφές κινητοποιήσεων βαίνουν τελικά εις βάρος των πολιτών του τόπου μας, από την άλλη όμως με συγκεντρώσεις σαν τη χθεσινή- μάλλον «εσωτερικής κατανάλωσης» και όχι ικανή να «ιδρώσει τα αυτιά» των ιθυνόντων- δεν μπορούμε να προσδοκούμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Αποδεικνύεται, δυστυχώς, η αλήθεια της γνωστής παροιμίας, που θέλει να μη γίνεται «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος»!

Μια από τις φωτεινές εξαιρέσεις της χθεσινής συγκέντρωσης- η οποία, με την ευκαιρία, αναλώθηκε στην αναπαραγωγή διαπιστώσεων για την δραματική υποστελέχωση του Νοσοκομείου της πόλης μας- ήταν η παρουσία νέων παιδιών, μαθητών του 1ου ΕΠΑΛ Κομοτηνής, οι οποίοι έκαναν «κοπάνα» για να δώσουν το «παρών» στο προαύλιο του σχολείου. «Με το που ακούσαμε ότι θα κλείσει το Νοσοκομείο πήραμε απόφαση να μαζευτούμε όσα πιο πολλά παιδιά μπορούμε για να βοηθήσουμε, γιατί χρειαζόμαστε το Νοσοκομείο, αφού μπορεί να πάθουμε κάτι», μας εξήγησε ο Βέλκο Ιβανόφ, μέλος του 15μελούς συμβουλίου του ΕΠΑΛ. «Ο διευθυντής βέβαια δε συμφώνησε και μας υπαγόρευσε να πάμε στα τμήματα μας», προσέθεσε ο μαθητής, «αλλά πήραμε το ρίσκο να μας αποβάλλει και μαζέψαμε όσα παιδιά μπορέσαμε. Όμως τα πιο πολλά παιδιά ήρθαν εδώ και έφυγαν, για να μην πάρουν κι άλλες απουσίες». «Πάντα θα βοηθάμε όσο μπορούμε», κατέληξε, επαναλαμβάνοντας την αντίθεσή του στην οποιαδήποτε προοπτική υποβάθμισης του Νοσοκομείου της πόλης μας.

 
Στο ίδιο μήκος κύματος και η συμμαθήτριά του, Μαρία Ηλιάδου, που είναι η γραμματέας του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου. «Μάθαμε ότι θα κλείσει το Νοσοκομείο και ήρθαμε εδώ για να βοηθήσουμε», σημείωσε, σπεύδοντας να υπογραμμίσει ότι αύριο-μεθαύριο μπορεί να είναι άρρωστοι και να χρειάζονται νοσηλείας, τόσο οι συμμαθητές της, όσο και οι γονείς και οι καθηγητές τους.  «Πιστεύω ότι έπρεπε να είναι όλα τα σχολεία εδώ σήμερα», επισήμανε με έμφαση, εξηγώντας ότι «κι εμείς την τελευταία στιγμή το μάθαμε, ήρθαμε μάλιστα και χωρίς πανό, αλλά ό,τι μπορούσαμε κάναμε». «Και όσοι πάρουν απουσίες, πήραν», σχολίασε χαρακτηριστικά, τελειώνοντας το μήνυμά της,  προκρίνοντας ότι «το κάνουμε για καλό σκοπό».
 

Παρούσα στη συγκέντρωση ήταν και η καθηγήτρια του 1ου ΕΠΑΛ, κ. Μαρία Σταθοπούλου, η οποία ένωσε τη φωνή της με τους μαθητές και με τους λοιπούς συμμετέχοντες στη διαμαρτυρία, στέλνοντας το μήνυμα η ίδια πως «η υγεία είναι το μεγαλύτερο αγαθό» και υπογραμμίζοντας ότι «θέλουμε ένα νοσοκομείο που να μην είναι υποστελεχωμένο, δε θέλουμε να κάνουμε μία ώρα δρόμο για να πηγαίνουμε στην Αλεξανδρούπολη». «Εν πάση περιπτώσει ως πρωτεύουσα της Θράκης απαιτούμε να έχουμε ένα νοσοκομείο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας», προσέθεσε, κάνοντας έκκληση να μην «σβήσει» το Σισμανόγλειο. 

Σ.Σ.: Για περισσότερες φωτογραφίες κάντε κλικ στην κεντρική εικόνα…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.