Ηρακλης Τζαφετας, ηθοποιος «Για μενα οτιδηποτε καλλιτεχνικο πρεπει να εχει θεση»
Τον κ. Χ θα συστήσει στο θεατρόφιλο κοινό της Κομοτηνής ο κ. Ηρακλής Τζαφέτας το τριήμερο 17 με 19 Οκτωβρίου παρουσιάζοντας τη νέα θεατρική παράσταση της οποίας εμπνεύστηκε την ιδέα, αναλαμβάνοντας παράλληλα τη σκηνοθεσία αλλά και την ερμηνεία. Όπως εξήγησε ο ίδιος κατά τη διάρκεια της συνομιλίας του με τη Νατάσσα Βαφειάδου στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» του «Ράδιο Παρατηρηρής» πρόκειται ουσιαστικά για κομμάτι του έργου «Γελώντας άγρια» του Κρίστοφερ Ντουράνγκ το οποίο όμως περιλαμβάνει και πολλά αυτοσχεδιαστικά σημεία.
Με την ευκαιρία της παράστασης ο κ. Τζαφέτας δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη φιλοσοφία του για το θέατρο αλλά και τις δυσκολίες που συνάντησε για την υλοποίησή της.
Ο λόγος στον ίδιο όμως αναλυτικά…
ΠτΘ: Συνομιλούμε με αφορμή τη νέα σου θεατρική πρωτοβουλία, τον κ. Χ., ο οποίος εντός του Οκτωβρίου θα είναι στην Κομοτηνή για τρεις συνεχόμενες ημέρες για να μας παρουσιαστεί στη σκηνή της Λέσχης Κομοτηναίων.
Η.Τ.: Ο κ. Χ. θα έρθει 17, 18 και 19 Οκτώβρη στη Λέσχη Κομοτηναίων, στο υπόγειο αυτή τη φορά, στις 9:32 ακριβώς θα βρίσκεται εκεί ο κ. Χ . Ο κ. Χ παίρνει σάρκα και οστά μέσα από το κείμενο του Κρίστοφερ Ντουράνγκ «Γελώντας άγρια», το οποίο είναι ένα κείμενο που έχει δυο πρόσωπα, μια γυναίκα κι έναν άνδρα. Επειδή το κείμενο το δούλευα από το καλοκαίρι κράτησα μόνο το μονόλογο του άνδρα, που είναι γύρω στις 25-26 σελίδες. Ο Κρίστοφερ Ντουράνγκ μέσα από αυτό το κείμενο θεωρείται ένας από τους οργισμένους συγγραφείς, αμερικάνος, γεννημένος το 1949 στην Αμερική. Θεωρούνται οργισμένοι συγγραφείς διότι έχουν έναν πολύ ιδιαίτερο και άμεσο τρόπο με τον οποίο γράφουν και βγάζουν όλη αυτή την οργή και το θυμικό που έχουν όσον αφορά τον καθωσπρεπισμό, την καθολική εκκλησία, την οικογένεια και διάφορους θεσμούς στηλιτεύοντας την υποκρισία που υπάρχει, με έναν πολύ χιουμοριστικό τρόπο. Δηλαδή το κείμενο είναι κωμικό και ουσιαστικά δείχνει όλη την παράνοια που υπάρχει στους ανθρώπους, μέσα στην καθημερινότητά με τους ρυθμούς ζωής που έχουν επιβληθεί, κατά κάποιον τρόπο.
Έτσι είναι και ο κ. Χ. Είναι ένας άνθρωπος πολύ αρνητικός, τα βλέπει όλα αρνητικά, κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να ξεπεράσει όλη αυτή την «αρνητικούρα», έχει παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια αυτογνωσίας, τα οποία και σχολιάζει κι έτσι ξεκινάει όλος ο μονόλογος, και τελικά δεν τα καταφέρνει, διότι στην αρχή ξεκινάει να περιγράφει όλη αυτή την εμπειρία, πόσο καλό του έκαναν τα σεμινάρια αυτογνωσίας και κάθε λίγο πετάγονται αρνητικές σκέψεις που όλο πυκνώνουν περισσότερο, και καταλήγει ουσιαστικά στην αναπνοή, δηλαδή στην αρχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που είναι η εισπνοή και η εκπνοή.
Βέβαια το πώς θα συμπεριφερθεί ο κ. Χ δεν το γνωρίζω απόλυτα, διότι η παράσταση θα έχει πάρα πολύ αυτοσχεδιασμό μέσα. Θα υπάρχει, φυσικά, ο καμβάς, το κείμενο και από σκηνοθετικής άποψης ένα πλαίσιο το οποίο θα είναι αυστηρό σε πολλά σημεία, αλλά θα υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι που θα είναι αυτοσχεδιαστικό.
ΠτΘ: Το κείμενο του Ντουράνγκ έχει δύο πρόσωπα, έναν άνδρα και μια γυναίκα. Εσύ γιατί επέλεξες να δουλέψεις μόνο πάνω στο ένα πρόσωπο;
Η.Τ.: Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ δυνατό κομμάτι, ο μονόλογος που έχει ο Ντουράνγκ για τον άνδρα, πολύ πιο περιεκτικός, απ’ ό,τι της γυναίκας. Επέλεξα μόνο τον μονόλογο του άνδρα γιατί ήθελα να παρουσιάσω το πρότυπο του ανθρώπου -το οποίο υπάρχει πάρα πολύ πλέον στο δυτικό κόσμο- ο οποίος είναι μέσα στην αρνητική σκέψη, μέσα στα ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να έχει καταφέρει να προσδιορίσει ακόμα τον εαυτό του. Παρόλο που είμαστε σε μια εποχή που μπορούμε να τα έχουμε όλα και να κάνουμε ό,τι θέλουμε, τελικά δεν μας μένει τίποτα.
«Ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί με ενδιαφέρει προσωπικά»
ΠτΘ: Πώς γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης;
Η.Τ.: Ουσιαστικά η παράσταση θα είναι ένα σεμινάριο αυτογνωσίας για όλο το κοινό μέσω των σεμιναρίων αυτογνωσίας που παρακολούθησε ο κ. Χ και στη συνέχεια περιγράφει στο κοινό. Η ιδέα ήρθε πριν από το καλοκαίρι. Δούλεψα την ιδέα το καλοκαίρι και την πρότεινα στην κ. Άντζελα Δράκου για τη Λέσχη Κομοτηναίων, την οποία ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία για δεύτερη φορά στο χώρο αυτό.
Ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί με ενδιαφέρει προσωπικά. Δεν μπορώ να κάνω μια παράσταση που δεν έχει να πει τίποτα. Δεν με ενδιαφέρει αυτή η συνθήκη σαν καλλιτέχνη. Για μένα οτιδήποτε καλλιτεχνικό πρέπει να έχει θέση. Κι εφόσον το υλικό μας στο θέατρο, αλλά και στη μουσική είναι το περιβάλλον μας, παίρνω υλικό από ‘κει για να βγάλω τη δουλειά μου.
ΠτΘ: Τι δυσκολίες συνάντησες για την υλοποίηση της παράστασης;
Η.Τ.: Κατ’ αρχήν είναι πολύ δύσκολο το γεγονός ότι πρέπει να είμαι στη σκηνή και να σκηνοθετήσω και τον εαυτό μου. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο, διότι δεν έχω το μάτι απ’ έξω να μου δίνει τις κατευθύνσεις. Η διαδικασία των προβών είναι πάρα πολύ δύσκολη και κατά πόσο μπορώ να ανταπεξέλθω σε κινησιολογικά, αυτοσχεδιαστικά και τραγουδιστικά κομμάτια που θα υπάρχουν είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Γενικά είναι δύσκολο σαν project. Νομίζω όμως ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που με στηρίζουν, στα τεχνικά, στους ήχους, στα φώτα, στην οργάνωση παραγωγής, κλπ.
«Όταν ασχολείσαι με την υποκριτική και θέλεις να γίνεις ηθοποιός, δεν είσαι απλά το κερασάκι στην τούρτα»
ΠτΘ: Πες μας για τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις συνεργαστεί σε ό,τι αφορά τα σκηνικά, τα βίντεο κλπ…
Η.Τ.: Ευχαριστώ τον κομοτηναίο Κώστα Σκαπέτη που είναι κινηματογραφιστής από τη Σχολή Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ με το trailer της παράστασης. Την κ. Άντζελα Δράκου, που με έχει στηρίξει πάρα πολύ αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ με την παραχώρηση του χώρου, και οτιδήποτε χρειάζομαι τεχνικά. Στον ήχο και στα φώτα, όπως και στην οργάνωση παραγωγής, είναι παιδιά από το εργαστήρι, επιλογή η οποία έγκειται σε μια δική μου φιλοσοφία, ότι όταν ασχολείσαι με την υποκριτική και θέλεις να γίνεις ηθοποιός, δεν είσαι απλά το κερασάκι στην τούρτα ή η ντίβα που θα βγει να φωτιστεί, αλλά ο ηθοποιός είναι τεχνίτης και πρέπει να μάθει πώς λειτουργούν τα φώτα, πρέπει να μάθει πώς λειτουργούν οι κονσόλες ήχου, πρέπει να μάθει τι θα πει σκηνικό, πώς στήνεται το σκηνικό, πώς κουβαλιέται το σκηνικό, πώς ιδρώνεις για να φτιάξεις αυτό που θα σε βγάλει στον «αφρό». Αν δεν σεβαστείς τη σκηνή, δε θα σε σεβαστεί κι αυτή. Οπότε χρησιμοποίησα κάποια παιδιά από το εργαστήρι έτσι ώστε να μπαίνουν σιγά σιγά και σε μια άλλη διαδικασία πέραν της υποκριτικής, να δουν πώς φτιάχνεται μια παράσταση από την αρχή. Επίσης να ευχαριστήσω τα παιδιά που εργάζονται στη Λέσχη, τα οποία όποτε πάω για πρόβα, όπως και η κ. Άντζελα Δράκου και ο κ. Χρήστος Δράκος, είναι πάντα στη διάθεσή μου για οτιδήποτε χρειαστώ.
ΠτΘ: Έχεις επιλέξεις έναν συγκεκριμένο δρόμο σε ό,τι αφορά την ενασχόλησή σου με το θέατρο. Σε δυσκολεύει αυτό;
Η.Τ.: Έτσι έμαθα, έτσι εκπαιδεύτηκα στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας που φοιτούσα τέσσερα χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Δεν με ενδιέφερε ποτέ το πυροτέχνημα, με ενδιέφερε η καταιγίδα. Θεωρώ ότι όταν κάποιος κάνει κάτι για να φωτίσει, είναι προτιμότερο να φωτίσει με κάτι το οποίο ίσως τρομάξει, αλλά θα υπάρχει και θα προκαλέσει κάποια αναστάτωση. Το πυροτέχνημα και η φανφάρα εμένα δεν με ενδιαφέρει. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να γίνω ούτε διάσημος ούτε να πλασαριστώ ως κάποιο προϊόν κάποιου. Με ενδιαφέρει αυτό που κάνω να μπορώ να το υποστηρίξω.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
