Η ιστορια της μικρης Συριας και του πατερα της στα παγωμενα νερα του Εβρου που εγινε τραγουδι
Ήταν παραμονές Πρωτοχρονιάς του 2015 όταν μία ομάδα μεταναστών περνούν τα νερά του παγωμένου Έβρου για να βρεθούν στην Ελλάδα. Μαζί τους ένας 32χρονος πατέρας από τη Συρία με το 4χρονο κοριτσάκι του. Το θερμόμετρο έφτανε ακόμη και τους -8 βαθμούς κελσίου στην περιοχή.
«Το πιο πιθανό είναι να πέρασαν με βάρκα, μαζί με άλλους μετανάστες, τον φουσκωμένο Έβρο. Στη συνέχεια, ο πατέρας φαίνεται ότι πήρε αγκαλιά το παιδί ώστε να διασχίσει το πλημμυρισμένο τμήμα του ποταμού, μέχρι το αντλιοστάσιο» περιέγραφε τότε στο VICE ο κ. Γιώργος Λυμπεράκης, ο άνθρωπος που βρήκε το 4χρονο κοριτσάκι στην αγκαλιά του παγωμένου πατέρα του και συνεχίζει «τα ρούχα του κοριτσιού ήταν στεγνά. Του άνδρα ήταν λασπωμένα και στράγγιζαν. Μέσα στο κτίσμα βρέθηκε μια δεύτερη βρεγμένη παιδική αλλαξιά, σε σακούλα. Η Αστυνομία εκτιμά ότι το κορίτσι έμεινε για τουλάχιστον δέκα ώρες δίπλα στον νεκρό πατέρα του. Έβαλα τη μικρή στο αυτοκίνητο, τη σκέπασα με τον πανωφόρι μου, άνοιξα τέρμα το καλοριφέρ και ειδοποίησα τους συνοριοφύλακες».
Ο 32χρονος Σύριος είχε πάνω του δύο διαβατήρια, με βάση τα οποία οι αρχές ταυτοποίησαν τον πατέρα και το κορίτσι. Η 4χρονη διακομίστηκε προληπτικά στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου και στη συνέχεια στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και αφού διαπιστώθηκε ότι είναι καλά στην υγεία της, οδηγήθηκε σε σπίτι του «Χαμόγελου του Παιδιού» στη Θεσσαλονίκη.
Μετά από προσπάθειες του «Χαμόγελου του Παιδιού», η μητέρα της ανήλικης έφτασε 6 μήνες μετά στην Ελλάδα και έσφιξε το παιδάκι της στην αγκαλιά της.
Αύτη είναι εν ολίγοις η περιπέτεια της 4χρονης Τάλα και της οικογένειάς της για ένα αύριο μακριά από τη φρίκη του πολέμου. Αυτή είναι μια ιστορία από τις πολλές των προσφύγων που από καιρού εις καιρόν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, συγκινούν και ύστερα περνούν στη λήθη.
Αντίδοτο βέβαια σε αυτή τη λήθη του αχού της καθημερινότητας αποτελούσε ανέκαθεν η καλλιτεχνική δημιουργία. Οι κεραίες του καλλιτέχνη που έχουν την ικανότητα να ξεχωρίζουν και να απαθανατίζουν τα μείζονα της ζωής.
Μια τέτοια περίπτωση είναι κι αυτή του Θανάση Παπακωνσταντίνου -το έχει άλλωστε αποδείξει πολλές φορές κατά το παρελθόν- ο οποίος στον πρόσφατο δίσκο του, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με τίτλο «Με στόμα που γελά», εμπνέεται από την Τάλα και γράφει το ομώνυμο τραγούδι.
«Η ιστορία που έγινε χάδι και ευχή»
Μάλιστα σε σχετικό του σημείωμα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε για το τραγούδι: «Ιανουάριο του 2015, στον παγωμένο Έβρο ένα 4χρονο κοριτσάκι βρέθηκε κουρνιασμένο δίπλα στο νεκρό πατέρα του που ήταν μελανιασμένος από τη μέση και κάτω : είχε περάσει το παγωμένο ποτάμι αφήνοντας το σώμα του να λειτουργήσει κυριολεκτικά ως σανίδα σωτηρίας για το παιδί του. Η μικρή Σύρια Τάλα οδηγήθηκε στο “Χαμόγελο του Παιδιού” και αργότερα έσμιξε με τη μητέρα της… Αυτή είναι η ιστορία που έγινε χάδι και ευχή: “με τα χρόνια ίσως η μικρή να μην το θυμάται πια όλο αυτό που έζησε”. Τουλάχιστον αυτό ελπίζω…».
Την ερμηνεία του τραγουδιού όπως και τα υπόλοιπα του δίσκου -πλην ενός- ανέλαβε ο Σωκράτης Μάλαμας, ενώ στο κομμάτι παίζουν ούτι ο Κυριάκος Ταπάκης και λαούτο ο Δημήτρης Μυστακίδης.
Οι στίχοι του τραγουδιού
Τάλα, σταγόνα της βροχής,
Τάλα, ανήσυχο κολίμπρι,
Μάρμαρο απ’ τα τυφλά βουνά και
Νούφαρο πάνω στην οδύνη!
Τάλα, δεν είσαι κανενός,
Τάλα, είσαι του κόσμου όλου˙
Στάχτη στα μάτια του θεού και
μες στο λαρύγγι του διαβόλου.
Ξένος βοριάς , διπλός βοριάς, και
με παγωμένα χέρια ανοίγει
καινούργιες όχθες για τον Έβρο,
να ’χει ο πατέρας της να πίνει.
Τάλα, δεν είσαι κανενός,
Τάλα, είσαι του κόσμου όλου˙
στάχτη στα μάτια του θεού και
μες στο λαρύγγι του διαβόλου.
Θα ’ρθει καιρός που θα γελάς και
από το γέλιο σου νιφάδες
θα πέφτουν απαλά στη μνήμη,
δίχως ν’ αφήνουν χαραμάδες.
Τάλα, δεν είσαι κανενός,
Τάλα, είσαι του κόσμου όλου˙
στάχτη στα μάτια του θεού και
μες στο λαρύγγι του διαβόλου.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
