Η αναγνωριση του παρελθοντος μαθημα για το μελλον

Την πατρίδα μ’ έχασα

Έκλαψα και πόνεσα

Λύουμαι κι αροθυμώ…

Με το συγκεκριμένο τραγούδι νοσταλγίας για τη χαμένη πατρίδα από τη Μαρία Αραβανή ξεκίνησε το Διεθνές Συνέδριο «Τρεις γενοκτονίες, μια στρατηγική» που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών και ο Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, σε συνεργασία με τη Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος και όλα τα ποντιακά σωματεία του Νομού Ροδόπης.

Στην ημερίδα εξετάστηκαν οι Γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας από τους νεότουρκους και συζητήθηκε η αξιοποίηση της εμπειρίας του αγώνα κυρίως των Αρμενίων καθώς και η οικοδόμηση της συνεργασίας και ο συντονισμός του αγώνα των τριών λαών που υπέστησαν τη Γενοκτονία (Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων). Τις εργασίες της ημερίδας άνοιξε με την ομιλία της η Τhea Halo, ένα πρόσωπο-σύμβολο στον αγώνα του ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του, ενώ παρών μεταξύ άλλων ήταν και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης που χαιρέτισε της εργασίες της ημερίδας.

Ρεπορτάζ: Άννα Πατρωνίδου

Χαιρετισμοί

Την ημερίδα πρώτη χαιρέτισε η Χρύσα Μαυρίδου, Μέλος Δ.Σ. της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, η οποία αναφέρθηκε στη σημαντικότητα της εκδήλωσης καθώς και στο συμβολισμό που έχει η πραγματοποίηση της ημερίδας στη Ροδόπη, εφόσον ως περιοχή αποτέλεσε τόπο υποδοχής προσφύγων, «που συνέβαλαν με την εργατικότητά τους στην ανάπτυξη του τόπου, αναγεννόμενοι κυριολεκτικά από τις στάχτες τους, χωρίς ποτέ να επιτρέψουν στον εαυτό τους να ξεχάσει». Η κ. Μαυρίδου αναφέρθηκε στα βήματα που έγιναν για την καταγραφή των ιστορικών γεγονότων αλλά και στα βήματα που θα πρέπει να γίνουν στο μέλλον για τη διεθνοποίηση της γενοκτονίας, «που αποτελεί και το στόχο της ημερίδας, να εξετάσουμε δηλαδή σε ένα κοινό πλαίσιο τις γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, την εμπειρία κυρίως των Αρμενίων από τις δεκάδες μέχρι σήμερα αναγνωρίσεις της γενοκτονίας τους και επενδύοντας στη συνεργασία και στο συντονισμό των τριών λαών που υπέστησαν την γενοκτονία». Τέλος, η κ. Μαυρίδου ευχαρίστησε όλους αυτούς που στήριξαν την διοργάνωση της ημερίδας.

Ο πρόεδρος της Ποντιακής Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ. Χαράλαμπος Κοτίδης αναφέρθηκε στην έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς ελληνικής πολιτείας, η οποία μετά αναγνώριση της Ποντιακής γενοκτονίας επί προεδρίας του κ. Κακλαμάνη δεν έκανε κανένα βήμα για τη διεθνοποίηση του ζητήματος και στη συνέχεια στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πριν ένα μήνα περίπου με την αρμενική νεολαία για κοινή δράση και κοινούς στόχους στο μέλλον. «Πιστεύω ότι οι νέοι θα δώσουν στο μέλλον δυναμικό παρών και δεν θα αφήσουμε το όλο ζήτημα στη λήθη», τόνισε ο πρόεδρος της Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας

Από την πλευρά του o Θόδωρος Παυλίδης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων καθηγητών χαρακτήρισε την ημερίδα «πρωτοπόρα προσπάθεια που ανοίγει έναν νέο κύκλο στην ιστορία του ποντιακού ζητήματος. Πολλοί από εμάς μιλάνε για το ρόλο του κράτους στην αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας. Δεν θέλουμε το κράτος να στηρίξει τον αγώνα μας. Την αναγνώριση της γενοκτονίας θα την πετύχουμε μόνοι μας», τόνισε ο κ. Παυλίδης για να σημειώσει «δεν θέλουμε την υπονόμευση αυτού του ωραίου και έντιμου αγώνα», ενώ έκανε αναφορά στη «ζώσα μνήμη» που δυναμώνει τον αγώνα, ο οποίος αφορά όλους τους ανθρώπους που έχουν υποστεί το έγκλημα της γενοκτονίας και επιμένουν να ζουν ως άνθρωποι.

Στην αξία της ημερίδας αναφέρθηκε ο κ. Δημήτρης Τομπουλίδης, Πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντιακού Ελληνισμού που θέτει όλους μπροστά στις ευθύνες τους εφόσον υπήρξαν για πολλές δεκαετίες οργανωτικά προβλήματα «που δεν επέτρεψαν μέχρι σήμερα να προχωρήσουμε στα αναγκαία βήματα για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας, αλλά και στη διατήρηση, διάθεση και ανάδειξη των πολιτιστικών μνημείων μας, αυτούς τους αδιάψευστους μάρτυρες τις τρισχιλιόχρονης παρουσίας μας εκεί». Ο κ. Τομπουλίδης αναφέρθηκε επίσης στα βήματα που έγιναν μετά τη λειτουργία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, αλλά και την ίδρυση Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων. Ανέφερε ως σημαντικές εξελίξεις την ψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο της Έκθεσης Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων που περιλαμβάνει την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου των Αρμενίων και των Ασσυρίων ως προϋπόθεση για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, καθώς και στην αναγνώριση της γενοκτονίας από τον πλέον αρμόδιο φορέα, τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για την αναγνώριση των γενοκτονιών, στην οποία πρωτοστάτησε η κ. Χάλο. «Μπορούμε τώρα να πούμε ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές», τόνισε, ενώ δεν παρέλειψε επίσης να σημειώσει τα βήματα που έχουν γίνει από πλευράς οργανώσεων στο εξωτερικό, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα αναγνωρίσεις από κοινοβούλια και περιφερειακά συμβούλια, αλλά και δηλώσεις αναγνωρίσεων από πολιτικούς φορείς.

Τη χαρά του για τη συμμετοχή στην ημερίδα εξέφρασε ο εκπρόσωπος της αρμενικής Κοινότητας Ελλάδος, η οποία, όπως είπε, οφείλεται στην παρουσία του κ. Κακλαμάνη, τον οποίο χαρακτήρισε Έλληνα και Αρμένιο, γιατί «οφείλουμε πολλά εμείς όχι μόνο γιατί επί προεδρίας του αναγνωρίστηκε η γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά γιατί από το 1975 δεν έλειψε ποτέ από την επέτειο της γενοκτονίας των Αρμενίων». Ο δεύτερος λόγος της χαράς του αφορούσε στην πολυπληθή παρουσία κοινού και ιδιαίτερα της νεολαίας, απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχουν οι αγώνες. Τόνισε, επίσης, τη συνεργασία με την ποντιακή νεολαία ευχόμενος να συνεχισθεί, «να μη περιοριστεί σε διακηρύξεις και αποφάσεις, αλλά να προχωρήσουν στην υλοποίησή τους και να δώσουν πρακτικές λύσεις για την αναγνώριση των συμφερόντων των λαών τους». Ο εκπρόσωπος της Αρμενικής Κοινότητας στην Ελλάδα αναφέρθηκε στην υποχρέωση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των τριών λαών και την ανάληψη των ευθυνών που απορρέουν από την τέλεση της γενοκτονίας. «Για μας το θέμα είναι πολιτικό. Η Τουρκία δεν μπορεί με μια συγνώμη να κλείσει την υπόθεση. Εμείς θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας όσο κι αν σήμερα υπάρχουν σειρήνες που μιλάνε για διαφορετικά πράγματα. Αν ένας λαός δεν αναγνωρίζει τα σφάλματά του παρελθόντος ή τα εγκλήματα του παρελθόντος είναι επιρρεπής να τα επαναλάβει στο μέλλον», τόνισε ο εκπρόσωπος της Αρμένικης Κοινότητας Ελλάδας.

Η Σούλα Χρυσοστόμου, εκπρόσωπος Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος στον χαιρετισμό της μίλησε για θύματα προγραμματισμένης και συστηματικής γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας «των οποίων η εξόντωση υπήρξε μακροχρόνια, μεθοδεύτηκε το 1912 και γιγαντώθηκε το 1915 έως και το 1923», ενώ ζήτησε στους αγώνες των γενοκτονιών να τονίζεται η διαχρονική, η από αιώνων ύπαρξη του Ελληνισμού στα πατρογονικά του θέματα, μια ιστορική πραγματικότητα που υποβαθμίζεται χάρη της ελληνοτουρκικής φιλίας.

Χαιρετισμούς εκ μέρους του δημάρχου απηύθυναν ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Ερελιάδης εκ μέρους του Υπουργού Παιδείας ο κ. Χαλβατζής εκ μέρους του Βουλευτή Ροδόπης ο κ. Αμπατζιάνης, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Πολιτίδης, ο εκπρόσωπος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη κ. κ. Δαμασκηνού, ενώ την εκδήλωση χαιρέτισε η ολυμπιονίκης κ. Πατουλίδου.

Με την αναφορά στο βιβλίο της Άννα Φρανκ και συγκεκριμένα στη φράση «Πού είναι οι άνθρωποι;» ξεκίνησε το χαιρετισμό του ο κ. Κακλαμάνης. «Οι άνθρωποι ήταν απόντες, η ίδια και η οικογένειά της και εκατομμύρια συνανθρώπων μας, όπως εκείνη, εξοντώθηκαν. Το ημερολόγιό της έγινε σύμβολο αντίστασης απέναντι στην φασιστική βαρβαρότητα.

Η γενοκτονία και η εθνοκάθαρση αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όμως η στάση της διεθνούς κοινότητας είναι επιλεκτική και καθορίζεται από τις σκοπιμότητες των ισχυρών, είναι υποκριτική αγνοεί ή αποκρύπτει ιστορικά γεγονότα μνήμες και ζώσες καθημερινές πρακτικές». Ο κ. Κακλαμάνης αναφέρθηκε στις προσπάθειες των ποντίων για να μην ξεχασθεί η ιστορία, τις οποίες όμως χαρακτήρισε μεμονωμένες τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι περισσότερο συλλογικές και οργανωμένες.

Την ανάγκη να δοθεί η απάντηση στο ερώτημα «γιατί τώρα» τόνισε ο κ. Κακλαμάνης, για να τονίσει ότι η ανάγκη αυτή κατά την άποψή του στηρίζεται στη στάση που κρατά η Τουρκία, στάση μη συμμόρφωσης στις αρχές και τις αξίες του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού, αρνούμενη την αναγνώριση των γενοκτονιών που διέπραξε το Τουρκικό κράτος, παραμένοντας προσηλωμένη «στις αρχές του κεμαλισμού, δηλαδή την φυλετική καθαρότητα το ρατσισμό το σωβινισμό την επιθετικότητα προς τους γείτονες». Ανέφερε παραδείγματα αυτής της επιθετικότητας, μεταξύ των οποίων τα πρόσφατα γεγονότα με την ανάρτηση στο διαδίκτυο διεκδικήσεων εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, καθώς και την άρνηση της αναγνώρισης της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου.

Ένα δεύτερο ερώτημα κατά τον κ. Κακλαμάνη που πρέπει να απαντηθεί αφορά στο γιατί το συνέδριο αυτό γίνεται στην Κομοτηνή και μήπως η ενέργεια αυτή συμβάλλει στην αναζωπύρωση παθών. «Εδώ στην Κομοτηνή έπρεπε να γίνει αυτή η ημερίδα, γιατί εδώ στη Θράκη η Τουρκία καλλιεργεί συστηματικά την αποσταθεροποίηση και την ένταση όπως και σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής». Αναφέρθηκε στην εδώ συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων χαρακτηρίζοντάς την υπόδειγμα πολυπολιτισμικής κοινωνίας, το οποίο «η Τουρκία προσπαθεί να υπονομεύσει εγείροντας παράνομες προκλητικές και γελοίες απαιτήσεις, πλαστογραφώντας το Διεθνές Δίκαιο και ειδικά τη συνθήκη της Λοζάννης», μη παραλείποντας να κατηγορήσει ως «αρωγό» αυτής της προσπάθειας το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή.

Για λάθη και αστοχίες του παρελθόντος, αλλά και του σήμερα μίλησε ο κ. Κακλαμάνης, όπως η συνάντηση της κ. Μπακογιάννη με τον δήθεν ομόλογό της του παράνομου κρατιδίου του Κοσσόβου, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα επιθυμεί σχέσεις καλής γειτονίας με τα κράτη τα όμορα καθώς και το γεγονός της εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ με ορισμένες δεσμεύσεις «η υλοποίηση των οποίων όμως συνιστά ουσιαστικά γενική ανατροπή των δομών και των μηχανισμών πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το ιδεολόγημα του κεμαλικού καθαρού κράτους. Όσο η Τουρκία θα αρνείται έμπρακτα αυτές τις δεσμεύσεις, η πόρτα από τον προθάλαμο στο εσωτερικό της ΕΕ πρέπει και θα παραμείνει κλειστή. Απαιτούμε την αναγνώριση της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και του Πόντου αλλά και των άλλων εθνοτήτων που εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν για την Τουρκία ανύπαρκτες οντότητες, όπως η περίπτωση των Κούρδων. Η απαίτηση αυτή είναι πράξη δημοκρατικής αλληλεγγύης, αυτοσεβασμού και ταυτόχρονα πράξη βαθιά ανθρωπιστική».

Συνεχάρη τους διοργανωτές, ενώ έκανε ειδικότερα αναφορά στην παρουσία της κ. Thea Halo για τη μητέρα της οποίας είπε ότι «στέκεται δίπλα στην Άννα Φράνκ ως ισοδύναμο σύμβολο εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων όχι μόνο αυτών που διέπραξε το γειτονικό κράτος αλλά και άλλα κράτη και που και σήμερα συνεχίζεται η διάταξή του σε άλλες περιοχές του κόσμου. Φυσικά πολλές φορές όχι μόνο κάτω από τη σιωπή αλλά και την ενθάρρυνση ισχυρών και ιδιαίτερα της υπερδύναμης. Αποτελεί λοιπόν σύμβολο αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα, διαχρονικό σύμβολο του θριάμβου της ζωής και της ελευθερίας απέναντι στο ναζισμό και τη βία. Και επαναλαμβάνει η Σάνο Θυμία Χάλο μέσα από την ιστορία της ζωής της το ίδιο ερώτημα της Άννας Φράνκ. «Πού είναι οι άνθρωποι»; Νομίζω ότι εμείς μπορούμε να απαντήσουμε ότι εμείς είμαστε εδώ».

Ο κ. Κακλαμάνης κατέληξε με μία παραίνεση προς του Πόντιους. «Οι Αρμένιοι πέτυχαν πολλά γιατί έλεγαν λιγότερα και έπρατταν περισσότερα» και συγκεκριμένα αναφέρθηκε στο έργο Αμερικανοαρμένιου συγγραφέα που τον συγκίνησε το τελευταίο διάστημα «ένα μικρό κείμενο με στοιχεία δυνάμενα να προβάλλουν τον θέμα χωρίς τον κίνδυνο διάψευσης ή εκμετάλλευσης οποιασδήποτε υπερβολής. Εάν στη θέση εκείνης της έκδοσης υπήρχε το έργο της πληθώρας των Αρμένιων συγγραφέων να συναγωνίζονται πόσους τόμους ο καθένας θα εκδώσει θα είσαστε ακόμη εδώ μαζί μας να κάνουμε τη συζήτηση για να αναγνωριστεί η γενοκτονία», κατέληξε.

Ίδρυση και λειτουργία ιδρύματος που θα φέρει το όνομα της μητέρας της Thea Halo

Η Thea Halo ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας μίλησε με θέμα “Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των γενοκτονιών και προς τα πού πορευόμαστε από δω και πέρα”

Στην ομιλία της αναφέρθηκε στη μητέρα της η οποία στις 10 Μαΐου γιόρτασε τα 98α γενέθλιά της μεταφέροντας την επιθυμία της να της αποδοθεί η ελληνική υπηκοότητα, αλλά και στο βιβλίο της που αναφέρεται στην ιστορία της μητέρας της. Ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της μητέρας της στη ζωή της στο χωριό καθώς και στο ξεκίνημα της δίωξης. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην αναγνώριση των γενοκτονιών από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών Αναγνώρισης Γενοκτονιών και στις προσπάθειες που έχουν γίνει για τη διεθνοποίηση του προβλήματος από πλευράς της. Πρότεινε τη δημιουργία ιδρύματος που θα φέρει το όνομα της μητέρας της αναφέροντας ότι αυτό θα γίνει στον Άγιο Αντώνιο στα Βασιλικά της Θεσσαλονίκης σε χώρο που παραχώρησε ο δήμος ενώ ζήτησε για την στήριξη και λειτουργία του όλοι οι πόντιοι να διαθέσουν το ποσό του ενός ευρώ.

Ο κ. Μαλκίδης αναφέρθηκε στην τελευταία αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας από την Πολιτεία του Ροντ Άιλαντ των ΗΠΑ στις 24 Απριλίου του 2008 γεγονός που απέδωσε στο βιβλίο της Thea Halo αλλά και του αγώνα κάποιων ανθρώπων ποντιακής καταγωγής. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα ερώτημα που θέτουν πολλοί όσον αφορά στην τέλεση ή μη της ποντιακής γενοκτονίας για να απαντήσει μέσα από πλήθος νομικών κειμένων που την πιστοποιούν και την κατοχυρώνουν, όπως το γεγονός ότι για πρώτη φορά με τη Συνθήκη των Σεβρών η Τουρκία αποδέχεται και παραδέχεται την τέλεση της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών», το οποίο ο κ. Μαλκίδης χαρακτήρισε πολύ σημαντικό για τη στοιχειοθέτηση της γενοκτονίας, αλλά και στην ψήφιση και υπογραφή το 1948 της Σύμβασης Πρόληψης και Καταστολής Γενοκτονίας από τον ΟΗΕ.

Ο κ. Μαλκίδης μίλησε για τη δυνατότητα που δίνεται σήμερα για την καταβολή αποζημιώσεων εκ μέρους της Τουρκίας υποσημειώνοντας ότι «δεν είναι θέμα χρημάτων αλλά ουσίας και επιχειρήματος προκειμένου να στηριχθούμε στα επόμενα στάδια της προσπάθειάς μας». Αναφέρθηκε επίσης στις προσπάθειες αρμένιου δικηγόρου στις ΗΠΑ που κατόρθωσε να πάρει αποζημιώσεις από δύο εταιρείες των ΗΠΑ για θύματα γενοκτονίας και χαρακτήρισε το γεγονός αυτό «νομικό προηγούμενο πολύ σημαντικό». Η προσπάθεια αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει γνωστό ότι μέσα στα ονόματα που είχαν οι ασφαλιστικές εταιρείες υπήρχαν και ονόματα ελλήνων. «Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την επιστολή του Χρυσοστόμου Σμύρνης ο οποίος ήταν ασφαλισμένος σε δύο ασφαλιστικές εταιρείες στη Νέα Υόρκη και Άγκυρα», ενώ απεκάλυψε για πρώτη φορά την εύρεση ασφαλιστηρίου συμβολαίου του Νίκου Τσουπάκη γιατρού ασφαλισμένου σε ασφαλιστική εταιρεία στη Γένοβα, το οποίο χαρακτήρισε «εφόδιο» και το οποίο αφιέρωσε στη μνήμη του ανθρώπου που το διαφύλαξε και το παρέδωσε. Ο κ. Μαλκίδης αναφέρθηκε επίσης στην κατάληψη εδαφών από Τούρκους με τη χρήση βίας για παράδειγμα έδωσε την εφημερίδα Τζουμ Χουριέτ, η οποία όπως είπε «είναι αποτέλεσμα πλιάτσικου εναντίον Αρμένικης και ελληνικής περιουσίας στην Τουρκία».

Στις προτάσεις που κατέθεσε ανέφερε ότι μέχρι σήμερα 36 πολιτείες αναγνώρισαν την ποντιακή γενοκτονία, όπως και το κείμενο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για την Απελευθέρωση και τα Δικαιώματα των λαών το 1998 και το 2002 στον ΟΗΕ καθώς και την παρέμβαση του ΟΑΣΕ για την ελευθερία των ποντιόφωνων της Τουρκίας. Ανέφερε τρία παραδείγματα που βοηθούν στην πρακτική επίλυση του προβλήματος. Το πρώτο αφορά το φιλμ του Παναγιώτη Στεφανίδη από την Αυστραλία τρίτης γενιάς ποντίου το οποίο επιλέχτηκε μεταξύ πολλών άλλων προκειμένου να παιχτεί στις Κάνες και αφορά στη γενοκτονία. Επίσης στο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο το οποίο με βάση του νόμου του Ιλινόις μπορεί να διδάσκεται στα σχολεία στην Ε΄ γυμνασίου και το οποίο θα διδαχθεί στη Ρωσία και την Αυστραλία.

«Πριν λίγες ημέρες βρέθηκε προσκεκλημένος από την Ομοσπονδία ΗΠΑ και Καναδά ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης οι ΗΠΑ του αρνήθηκαν την είσοδο και τον γύρισαν πίσω το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν και σε μένα στην Αυστραλία. Φαίνεται ότι το ποντιακό ενοχλεί πάρα πολύ. Φαίνεται ότι το ποντιακό ζήτημα πάει ψηλά και φαίνεται πως θα πάει πολύ ψηλότερα».

“Μέθοδοι ανάδειξης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ως διεθνούς ζητήματος” ήταν το θέμα της ομιλίας του Ευρυβιάδη Μάριου καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου, ο οποίος στην αρχή της ομιλίας του ξεκαθάρισε ότι δεν είναι μελετητής γενοκτονιών, αλλά μελετητής της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής της αμερικανής στρατηγικής στο ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής. Ο κ. Ευριβιάδης Μάριος αναφέρθηκε στις σύγχρονες πρακτικές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης που χρησιμοποιούνται που όπως είπε όσο λεπτεπίλεπτες κι αν είναι δεν έχουν απεριόριστες δυνατότητες να διαμορφώσουν και να κατασκευάσουν την κοινή γνώμη και να κερδίσουν το ζητούμενο που είναι το ηθικό πεδίο της μάχης, γιατί η προπαγάνδα περιορίζεται από τα γεγονότα και αν δεν συμμορφώνεται με αυτά αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται. «Ο άνθρωπος δεν μπορεί να χειραγωγείται είτε ως άνθρωπος είτε ως μάζα επ’ αόριστον», τόνισε. «Στο βαθμό που η προπαγάνδα διαστρεβλώνει τα γεγονότα με στόχο την εξυπηρέτηση κάποιου συγκεκριμένου σκοπού εμπεριέχει ένα αυτοκαταστροφικό στοιχείο, αυτό της αποκάλυψης της αλήθειας». Ανέφερε παραδείγματα με τα οποία οι Αρμένιοι κατόρθωσαν να ανατρέψουν μια συστηματική και οργανωμένη προπαγάνδα των Τούρκων μια συστηματική δουλειά «την οποία πρέπει να ακολουθήσουν και οι Πόντιοι και οι Ασσύριοι. Η αποκάλυψη και η τεκμηρίωση της αλήθειας αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της σημερινής τουρκικής προπαγάνδας αναφορικά με τις γενοκτονικές σφαγές των Χριστιανών».

Αναφέρθηκε στη συστηματική στρατηγική της Τουρκίας ως προς την εξαφάνιση των στοιχείων της γενοκτονίας, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι σήμερα η Τουρκία είναι μια μεγάλη δύναμη με ισχυρούς συμμάχους, τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η μέχρι σήμερα επιτυχία του τουρκικού καθεστώτος να διαψεύδουν τα γεγονότα και να αρνούνται τις σφαγές είναι συνάρτηση της ισχύος της Τουρκίας αλλά και των συμμαχιών τους. Χωρίς την στήριξη των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ η Τουρκία προ πολλού θα είχε χάσει τον πόλεμο που διεξάγει. Η όποια λοιπόν στρατηγική και ανάδειξη της γενοκτονίας των Αρμενίων και Ασσυρίων ως διεθνούς προβλήματος θα πρέπει να στοχεύει και τις δύο αυτές κυβερνήσεις. Για αυτό Πόντιοι και Ασσύριοι έχουν πολλά να μάθουν απ οτην εμπειρία των Αρμένιων, που καταγράφει σημαντικές επιτυχίες σε ΗΠΑ και Ισραήλ.

Ο κ. Ευρυβιάδης Μάριος κατέθεσε τις απόψεις του που πρέπει να ακολουθηθούν και συγκεκριμένα ο πρώτος πυλώνας αφορά στην αξιοπιστία, αυτό δηλαδή που κατατίθεται να είναι αδιάτρητο, δεύτερον ο πυλώνας του επαγγελματισμού, καθώς επίσης οργάνωση και τεχνολογία, άτομα με δεξιότητες στο μάρκετινγκ και στην διαφήμιση, ένα χάρτη της χριστιανικής Μικράς Ασίας στις αρχές του 20ου αιώνα που να τεκμηριώνει και να καταγράφει την χριστιανικότητα αυτού του χώρου, που θα παίζει στο διαδίκτυο, τη δημιουργία ενός ιδρύματος πού θα πρέπει να βοηθηθεί οικονομικά και να έχει αυτονομία αλλά και τη δημιουργία ενός λόμπι για να επηρεασθούν κέντρα αποφάσεων και το οποίο μπορεί να λειτουργήσει σε πολλά επίπεδα.

Με θέμα “Ο Αφανισμός των Ασσυρίων στην Τουρκία” μίλησε ο Ataman Sabri, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ασσυρίων Ευρώπης.

«Είμαι ένας Ασσύριος που ζει στην Σουηδία. Είμαι ένας Ασσύριος που αναζητά δύναμη από ένα κομμάτι πέτρας που πήρα λαθραία από την χαμένη μου πατρίδα και το κρατώ ως πολύτιμο στοιχείο στο χέρι μου. Είμαι ένας Ασσύριος που θα σας μιλήσω για τους Ασσύριους που μαζί με τους Έλληνες και Αρμενίους υπόκειντο σε γενοκτονία από το Οθωμανικό Κράτος».

Οι Ασσύριοι ζούσαν κατά χιλιάδες στις περιοχές της Νοτιανατολικής Τουρκίας ο αριθμός των οποίων μειώθηκε δραματικά τα τελευταία πενήντα χρόνια, γιατί πολλοί για θρησκευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς λόγους κατέφυγαν στην Ευρώπη. Σήμερα 350000 ζουν σε χώρες της Ευρώπης ενώ ο συνολικός πληθυσμός των Ασσυρίων είναι περίπου τρία εκατομμύρια, ενώ λιγότεροι από 10000 ζουν στην Τουρκία εκ των οποιων οι περισσότεροι στην Κωνσταντινούπολη. Ο κ. Ataman Sabri, τόνισε ότι οι Ασσύριοι δεν αναγνωρίζονται ακόμη και σήμερα μειονότητα, γιατί η Τουρκία αρνείται να τους αναγνωρίσει. Το 1915 το μισό του πληθυσμού των Ασσυρίων εξολοθρεύτηκαν στην γενοκτονία, οι περισσότεροι των οποίων σκοτώθηκαν με σπαθιά ή όπως λέγονται από τους Ασσύριους ΣΕΙΦΟ. «Είναι μια λέξη που σημαίνει για τους Ασσύριους αίμα, πόνο, θάνατο σημαίνει πόνο βαθιά στην καρδιά, σημαίνει μια πατρίδα που δεν είναι πια σπίτι».

Ο κ. Ataman Sabri, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ασσυρίων Ευρώπης αναφέρθηκε επίσης στα γεγονότα της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμό με γενικό σχέδιο την ομογενοποίηση της Τουρκίας, με στόχο αφενός τον αφανισμό χριστιανών ή την αφομοίωσή τους. «Η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίσει τη γενοκτονία που διέπραξε το 1915 στους Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες και εναντίον των άλλων μειονοτήτων και να ζητήσει συγνώμη για αυτές». Αναφέρθηκε στην αδιαλλαξία της σημερινής Τουρκίας ζητώντας κατ’ αρχήν να αλλάξει το σλόγκαν «η Τουρκία είναι για τους Τούρκους» και να αντικατασταθεί με το «η Τουρκία ανήκει στους πολίτες της ασχέτως φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, ζητώντας να ξεκινήσει η κατάργηση του παντουρκισμού και του πανισλαμισμού από τα σχολεία.

«Είμαστε ένας μικρός αριθμός ατόμων και αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο εύρος ερωτήσεων και θεμάτων και πρέπει να δουλέψουμε σκληρότερα γα την επίλυση των προβλημάτων μας. Δεν έχουμε μία χώρα ή μία κυβέρνηση να δουλέψει από πίσω μας. Έχουμε μια μεγάλη ανάγκη για ενότητα των ανθρώπων μας και έχουμε μεγάλη ανάγκη να δουλέψουμε με ανθρώπους, όπως οι Αρμένιοι και οι Έλληνες. Θα πρέπει να καταστήσω σαφές στους Αρμένιους φίλους μας ότι όσους επιζήσαντες συνάντησα και συζήτησα μου κατέστησαν σαφές ότι καμία διάκριση δεν έγινε ανάμεσα σε ένα Αρμένιο ή Ασσύριο την ώρα που το φονικό λάμβανε χώρα. Είναι πολύ σημαντικό οι Αρμένιοι να μη ξεχνούν ότι υπέφεραν και οι Ασσύριοι. Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική της άρνησης είναι να σκοτωθείς δύο φορές. Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι πρέπει να αγωνισθούμε για αυτό το θέμα και κάπου στην Ελλάδα να υψωθεί ένα μνημείο στη μνήμη των θυμάτων Ασσυρίων, Αρμενίων και Ελλήνων.

Έχουμε χάσει τα σπίτια μας και υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Η αναγνώριση δεν θα πάρει μακριά τον πόνο που έχει ριζώσει στην ψυχές μας, αλλά θα μας βοηθήσει να νοιώσουμε ότι είμαστε ένα μέρος της ανθρωπότητας»,τόνισε ο κ. Ataman Sabri, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ασσυρίων Ευρώπης:

Ο κ. Αμπαριάν Σταύρος, Εκπρόσωπος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος μίλησε με θέμα “Γενοκτονία των Αρμενίων: 49 αναγνωρίσεις – πορεία προς το μέλλον”. Ξεκινώντας ο κ. Αμπαριάν έδωσε το νομικό πλαίσιο της Παγκόσμιας Αρμενικής Επιτροπής που έχει σκοπό την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, «γιατί η αναγνώριση μιας γενοκτονίας μπορεί πρώτα απ’ όλα να είναι θέμα ηθικής τάξης όμως η υποκίνηση της αναγνώρισης είναι πολιτική διαδικασία. Είναι ειρωνικό τόνισε, η αρμενική γενοκτονία να περιμένει ακόμη και σήμερα τη διεθνή αναγνώρισή της, εφόσον προκάλεσε δύο ιστορικές αντιδράσεις η πρώτη το Μάη του 1915 όταν οι σύμμαχοι συνέλαβαν τον όρο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η δεύτερη κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1930-1940 όταν ο Ροκφέλερ μελετούσε και έγραφε σχετικά με τη γενοκτονία και η επιχειρηματολογία στην οποία θεμελίωσε τον όρο αυτό βασίστηκε σε όλα σε όσα συνέβησαν στους Αρμενίους το 1915.

Αναφέρθηκε στην αναγνώριση της γενοκτονίας από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών όπου στην τρίτη παράγραφο του ψηφίσματος αναφέρει ότι «η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ως τελικό της στάδιο» και αναρωτήθηκε που είναι η διεθνής κοινότητα και ο ρόλος που καλείται να παίξει.

Τόνισε ότι η γενοκτονία και των τριών λαών είναι ιστορικά αποδεδειγμένη και σε αυτή την ημερίδα θα εξεταστεί η μεθοδολογία ώστε η κυβέρνηση της Τουρκίας να την αναγνωρίσει, να ζητήσει συγνώμη και να λάβει τα μέτρα της αποκατάστασης. Όπως είπε αν η Τουρκία είχε υποχρεωθεί να αναλάβει τις υποχρεώσεις της στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα ίσως η ανθρωπότητα να μη ζούσε το ολοκαύτωμα των Εβραίων, τη γενοκτονία στη Καμπότζη, τη γενοκτονία στη Ρουάντα.

«Σε μας έχει πέσει διπλό βάρος να συνεχίσουμε να θυμόμαστε και αν απαιτούμε», τόνισε ενώ, ενώ αναφέρθηκε στο ρόλο που έπαιξαν οι μεγάλες δυνάμεις μετά τη γενοκτονία, σημειώνοντας ότι «ηθική δεν υπάρχει όταν οικονομικά και στρατιωτικά και γεωπολιτικά συμφέροντα καθορίζουν την πολιτική των κρατών».

Κατόπιν αναφέρθηκε στον αγώνα των Αρμενίων για την αναγνώριση της γενοκτονίας στεκόμενος ιδιαίτερα στο 1965 όταν άρχισε η υποκίνηση του θέματος της γενοκτονίας σε διάφορες χώρες, με αποτέλεσμα να γίνει αντιληπτό ότι το θέμα γίνεται καθαρά πολιτικό. Αυτό επετεύχθη με την ίδρυση πολιτικών επιτροπών με σκοπό την αναγνώριση, αλλά και με υποτροφίες σε κοινωνιολόγους για να κρατήσουν το θέμα στην επικαιρότητα. Η Τουρκία αντέδρασε με την οργάνωση εκστρατειών για να μη χρησιμοποιείται ο όρος γενοκτονία και ζήτησε να χορηγείται στην τούρκικη πλευρά ισονομία χρόνου σε περίπτωση συζητήσεων Το 1970 τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ,γεγονός που προκαλεί έντονη νευρικότητα στην Τουρκία. Πολλοί ακαδημαϊκοί και φορείς αναφέρονται στη γενοκτονία και αρχίζει η καταγραφή προσωπικών μαρτυριών, ενώ καθιερώνεται η 24η Απριλίου επίσημη μέρα της Αρμενικής Γενοκτονίας σε μια προσπάθεια οι πολιτικοί των διαφόρων χωρών να πάρουν θέση. Στο σημείο αυτό σημαντικό παράγοντα έπαιξε η νεολαία των Αρμενίων τους οποίους προσπάθησαν να κάνουν συνεχιστές του αγώνος. Η πρώτη μεγάλη νίκη έρχεται με το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 1987 που καλούσε την Τουρκία να αναγνωρίσει τα λάθη της. Σταθμό όμως απετέλεσε η ανεξαρτησία του κράτους της Αρμενίας που ενίσχυσε τον αγώνα.

«Αν θέλουμε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε πολιτική δύναμη», τόνισε ο Αμπαριάν Σταύρος.

Η Αρμενική Επιτροπή είναι ένας διεθνής οργανισμός με έντονη παρουσία στις Βρυξέλες και η Νέα Υόρκη. Κυριότερη όμως δύναμη είναι ο εθελοντισμός. Γιατί η υπόθεση είναι πλέον του απλού λαού από όπου ξεκινά η πίεση. Από το 1915 όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ υπόσχονται την αναγνώριση της Αρμενικής γενοκτονίας, η γενοκτονία όμως έχει αναγνωριστεί από 42 πολιτείες και από αρκετούς γερουσιαστές που μέσω του διαδικτύου δηλώνουν τη γνώμη τους. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έχει εκδώσει περισσότερο από δέκα ψηφίσματα και αναφορές κατά της Τουρκίας.

Ο εκπρόσωπος Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος ζήτησε να στηρίξουν τις δημοκρατικές φωνές στην Τουρκία όπως του κ. Ακσάν αλλά και εκδόσεις συγγραμμάτων. «Εάν υπολογίσουμε ότι η αρμενική γενοκτονία χρειάστηκε πενήντα χρόνια για να έρθει στην επικαιρότητα και άλλα σαράντα για να εμπεδωθεί στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας το μέλλον προβλέπεται καθαρά αγωνιστικό. Να εκμεταλλευτούμε το σήμερα», τόνισε αναφέροντας ότι η μεγαλύτερη δύναμη είναι η διασπορά και η ομογένεια, το διαδίκτυο ο συντονισμός των προσπαθειών σε παγκόσμιο επίπεδο και πάνω από όλα η εκπαίδευση, ενώ ζήτησε οι γενοκτονίες πρέπει να διδάσκονται από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.