Η αγνωστη ιστορια του ναου της Αγιας Βαρβαρας
Στοιχεία και φωτογραφίες του παλιού και του νέου ναού που βρίσκονται στην περιοχή των Στρατώνων και πληροφορίες γύρω από το βίο της Αγίας Βαρβάρας, περιλαμβάνονται σε σχετική έκδοση που κυκλοφόρησε
Την ιστορία του ναού της Αγίας Βαρβάρας της περιοχής των στρατώνων της Κομοτηνής και το βίο της Μεγαλομάρτυρος πραγματεύεται το βιβλίο που συνέγραψαν ο εκπαιδευτικός κ. Θανάσης Σαμαράς και ο ιεροκήρυκας κ. Γρηγόρης Παπακωνσταντινόπουλος, για λογαριασμό του ναού.
Πρόκειται για μια πολυσέλιδη έκδοση, στην οποία υπάρχουν καταγεγραμμένες σε «απλή» γλώσσα, πληροφορίες αναφορικά τόσο με τον παλιό όσο και το νέο ναό της Αγίας Βαρβάρας καθώς επίσης στοιχεία που σχετίζονται με την ζωή, τη δράση και το τραγικό τέλος της. Σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου παρατίθενται έγχρωμες φωτογραφίες που απεικονίζουν τις εγκαταστάσεις των εκκλησιών όπως επίσης στιγμές από τα εγκαίνια του νέου ναού.
Μέσα στις ιστορικές αναφορές που εμπεριέχει η έκδοση, παρουσιάζονται στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της περιοχής των στρατώνων, πριν το 1956 οπότε ξεκίνησε η ανέγερση της μικρής εκκλησίας η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα.
Η συγγραφή του βιβλίου άρχισε, όπως διευκρίνισε ο κ. Σαμαράς, με την παρότρυνση και την έγκριση των ιερέων του ναού, πατέρα Γιάννη Μακίδη και πατέρα Γεώργιο Μενόπουλου καθώς και την ευλογία και έγκριση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ.κ Δαμασκηνού, « ο οποίος με πολλή προθυμία και αγάπη, πάντα ενθαρρύνει τέτοιες προσπάθειες».
Είναι βέβαιο ότι και το συγκεκριμένο πόνημα, φωτίζει, στιγμές και εικόνες της Κομοτηνής, μιας άλλης εποχής, συμβάλλοντας στην ανάδειξη της ιστορίας της περιοχής. Παράλληλα με την γνώση της ιστορίας μιας συνοικίας της πόλης που προσφέρει, το βιβλίο επιχειρεί να μεταφέρει στον αναγνώστη την αλήθεια της χριστιανικής πίστης.
«Ο κόσμος αγνοεί κάποια θέματα που αφορούν την θρησκεία»
Ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου « Ιστορικό του Ιερού Ναού της Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής-Βίος και παρακλητικός κανών της Αγίας» ο εκπαιδευτικός κ. Θανάσης Σαμαράς, μίλησε στον «ΠτΘ» για το περιεχόμενο και την σημασία της έκδοσης, την ιστορία του ναού της Αγίας Βαρβάρας, για την συμβολή των θρησκευτικών γιορτών στη λαογραφία ενός τόπου.
Παρατηρητής της Θράκης: Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Θανάσης Σαμαράς:Έχουμε δει παρόμοια βιβλία για ναούς, άλλων πόλεων όπως είναι η Αθήνα, και αυτό μας έδωσε την αφορμή να κάνουμε κάτι για αυτό το Ναό. Με το Γρηγόρη Παπακωνσταντινόπουλο, το συζητήσαμε πολλές φορές, μελετήσαμε αυτή την ιδέα. Στην αρχή με δισταγμό, δεν ξέραμε αν θα το δεχθούν οι ιερείς, ήταν και τα έξοδα. Τελικά το αναφέραμε στους ιερείς και κυρίως στον παπα Γιάννη Μακίδη ο οποίος με ενθουσιασμό το δέχθηκε και μας παρότρυνε να αρχίσουμε αυτή τη δουλειά.
Πιστεύαμε ότι μέσω του βιβλίου θα βοηθούσαμε πνευματικά τους ανθρώπους της ενορίας και οικονομικά την εκκλησία. Αυτός ήταν ο βασικός σκοπός μας.
Εμείς δεν έχουμε καμία απαίτηση αμοιβής δια παντός.
ΠτΘ: Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας κι όχι με κάποιο άλλο από τους Ναούς της περιοχής μας;
Θ.Σ: Ανήκω σε άλλη ενορία της Κομοτηνής, ωστόσο στην Αγία Βαρβάρα εκκλησιάζομαι κι έχω φίλους που ζουν στην περιοχή. Θέλησα να προσφέρω κάτι κι εγώ στην εκκλησία, βλέποντας το έργο κυρίως των ιερέων. Είπα λοιπόν να βοηθήσω με αυτό τον τρόπο.
ΠτΘ: Τι πληροφορίες και στοιχεία αναφέρονται στο βιβλίο;
Θ.Σ: Είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο το ιστορικό του Ναού. Ήταν βασικός μας στόχος να παρουσιάσουμε την ιστορία του. Επίσης ο βίος και ο παρακλητικός κανών της Αγίας Βαρβάρας. Υπάρχουν ακόμη σε αυτό χαιρετισμοί της Αγίας, οι οποίοι δεν βρίσκονται στην σχετική βιβλιογραφία, που συμβουλευτήκαμε για την συγγραφή του βιβλίου.
Πηγές για το ιστορικό δεν υπήρχαν, ξεκινήσαμε από το μηδέν. Ψάξαμε τα πρακτικά του Ιερού Ναού, τα οποία εν τέλει δεν μας βοήθησαν και πολύ. Μας βοήθησαν πολύ ο πατέρας Δημήτριος Μολλάς που υπηρέτησε κατά το παρελθόν στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας κι άλλοι ιερείς.
Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, βάλαμε έγχρωμες φωτογραφίες του παλιού και του νέου Ναού όπως επίσης εικόνες από τα εγκαίνια του νέου Ναού από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ Δαμασκηνό.
ΠτΘ: Από τις έρευνες σας με τον κ. Παπακωνσταντινόπουλο, διαπιστώσατε κάποια ιδιαιτερότητα της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας σε σχέση με άλλους Ναούς του νομού μας;
Θ.Σ: Όχι. Πρόκειται για ένα καινούριο Ναό. Ο Δεσπότης μας ανέφερε πως πήρε το όνομα της Αγίας από την περιοχή η οποία χαρακτηρίστηκε ως Ενορία Αγίας Βαρβάρας Στρατώνων μια και το κοντινό στρατόπεδο ήταν του Πυροβολικού κι ως γνωστό η Αγία, τιμάται από το Πυροβολικό.
Προσπαθήσαμε να μάθουμε αν υπήρξε κάποιο θαύμα, γιατί σε ναούς συμβαίνουν κάποια θαύματα. Κανένας δεν ξέρει όμως, ειδικά για τον μικρό παλιό ναό.
Είναι ένας ωραίος ναός αλλά χρειάζεται πολλά πράγματα.
ΠτΘ: Η εκκλησία και η θρησκεία, υπάρχει στη κουλτούρα των κατοίκων; Κατά πόσο πιστεύετε ότι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν την κουλτούρα του πληθυσμού της περιοχής;
Θ.Σ: Το θέμα είναι βαθύ. Ο κόσμος γεμίζει τις εκκλησίες, αρκεί μόνο αυτό όμως, αναρωτιέμαι. Έχω πολλές ενστάσεις για την συμπεριφορά των ανθρώπων. Πηγαίνουν στην εκκλησία, ανάβουν το κερί τους. Τι συμβαίνει όμως μέσα τους; Πόσο ας πούμε ο βίος της Αγίας Βαρβάρας ή το παράδειγμα άλλων Αγίων, ή ο ίδιος ο Χριστός, πόσο τους επηρεάζει;
Παρακολουθώ τη μάνα να πηγαίνει ακατάλληλα ενδεδυμένη να κοινωνήσει το παιδί της. Δέχεσαι να κοινωνήσει το παιδί σου, που σημαίνει ότι θεωρείς την «Κοινωνία» σπουδαίο πράγμα. Πώς πηγαίνεις όμως μέσα στο ναό;
Υπάρχουν κι άλλα βέβαια. Προσευχόμαστε μέσα στο ναό έξω από αυτόν όμως τι γίνεται;
Νομίζω ότι κοροϊδεύουμε τελικά. Όλα τα κάνουμε υποκριτικά και για το θεαθήναι. Δεν ξέρω λοιπόν πόσο μας επηρεάζει η εκκλησία.
Υπάρχει βέβαια και η άγνοια του κόσμου για κάποια θέματα. Για αυτό βγήκε αυτό το βιβλίο, μήπως βοηθήσει σε αυτό τον τομέα.
Όταν έγραφα, είχα πολλούς πειρασμούς, η σκέψη μου έφευγε, χανόταν. Πίεζα το εαυτό μου, να ξαναγράψω. Με συνεπήρε όμως το μεγαλείο ψυχής της Αγίας η οποία όταν την αποκεφάλιζε ο πατέρας της αυτή του είπε τρυφερά «πατέρα μου». Είναι παραδείγματα που αν τα «βιώνουμε» καλά, μπορούμε να αλλάξουμε.
Για να γίνουμε καλοί χριστιανοί, θέλει πολύ αγώνα.
ΠτΘ: Η μνήμη των Αγίων γιορτάζεται ιδιαίτερα στους οικισμούς της υπαίθρου, με πανηγύρια τα οποία οργανώνονται, από συλλόγους κυρίως. Στην πόλη όλο και πιο σπάνια συναντάμε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αυτές οι τελετές και συνολικά το σύνολο των δρωμένων που έχουν ως αφετηρία την εκκλησία, το μοναστήρι, τις θρησκευτικές γιορτές, συνδιαμορφώνουν την λαογραφική ταυτότητα ενός τόπου;
Θ.Σ : Βεβαίως, πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό.
ΠτΘ: Πως προχωρά η διάθεση του βιβλίου; Οι Κομοτηναίοι γνωρίζουν για την συγκεκριμένη έκδοση; Έχετε ακούσει τα πρώτα σχόλια;
Θ.Σ: Ακούω από κάποιους ότι είναι καλό. Είναι σημαντικό το ότι είναι γραμμένο σε απλή, κατανοητή γλώσσα που διευκολύνει τον αναγνώστη. Είναι χωρισμένο σε πολλά κεφάλαια για να διαβάζεται ευκολότερα.
Δεν ξέρω πόσα βιβλία έχουν πουληθεί αλλά νομίζω ότι δεν έχει γίνει γνωστή η προσπάθεια αυτή του ναού γιατί δεν έγινε και καλή παρουσίαση.
Το παρουσιάσαμε την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας δεν ειπώθηκε βέβαια ότι το βιβλίο πουλιέται και πόσο κοστίζει. Οι περισσότεροι έφυγαν χωρίς να το πάρουν. Εκ των υστέρων άρχισαν να το αναζητούν.
Σκοπεύουμε όμως να κάνουμε κάτι για να αναδείξουμε την προσπάθεια αυτή για να βοηθηθεί ο ναός. Είναι πράγματι κάτι σημαντικό. Το χάρηκε πολύ ο Δεσπότης όπως και ο παπα-Γιάννης. Πρέπει να το πάρει πάντως ο κόσμος.
Ν.Δ.
Πώς ήταν η περιοχή πριν χτιστεί ο ναός
Πριν χτιστεί ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, η περιοχή δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Υπήρχαν σκορπισμένα μικρά προσφυγικά κτισμένα σπιτάκια και το Στρατόπεδο Ηλιοπούλου στην ίδια θέση που είναι σήμερα. Μπροστά από το ναό υπήρχε δρόμος και τα μικρά σπιτάκια στην άκρη του, στη σειρά, ομορφοβαμμένα, με τις αυλές τους γεμάτες με πολύχρωμα λουλούδια μέσα στα καλοσκαμμένα παρτέρια με τις κάτασπρες τενεκεδένιες γλάστρες στις γωνιές να μοσχομυρίζουν βασιλικό.
Η περιοχή πίσω από την Αγία Βαρβάρα, ήταν όλο χωράφια. Από την οδό Λυκαβηττού και πέρα, υπήρχαν μικρά πλινθόκτιστα σπιτάκια κυρίως Μουσουλμάνων κατοίκων.
Γενικά ήταν μια μικρή, φτωχή περιοχή, με ανθρώπους της βιοπάλης, της εργατιάς και του μόχθου. Ανθρώπους με έντονο θρησκευτικό ζήλο και δίψα, που όμως κάτι τους έλειπε. Κάτι πολύ σημαντικό και σπουδαίο. Τους έλειπε η εκκλησία. Είχαν μαράζι, γιατί δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς εκκλησία. Κι αυτόν τον καημό τους πάντα τον συζητούσαν, γιατί ήταν γεμάτοι από θρησκευτικά συναισθήματα που με αυτά μεγάλωσαν…
Από το έτος 1955 η περιοχή αυτή χαρακτηρίστηκε και αναγνωρίστηκε ως Ενορία Αγίας Βαρβάρας Στρατώνων, μια και το κοντινό στρατόπεδο ήταν του Πυροβολικού κι ως γνωστό η Αγία Βαρβάρα τιμάται από το Πυροβολικό.
Αφού λοιπόν δεν υπήρχε εκκλησία, οι πιστοί ενορίτες μέχρι τότε εκκλησιάζονταν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου καθώς και στους άλλους Ιερούς Ναούς, πράγμα πολύ κουραστικό γιατί οι αποστάσεις ήταν μεγάλες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, πολλές φορές πολλοί άνθρωποι να μην εκκλησιάζονται καθόλου. Πρόβλημα ήταν κυρίως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, τους γέροντες. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μέσα μεταφοράς την εποχή εκείνη ήταν πολύ λίγα, προνόμιο των πλουσίων κυρίως ανθρώπων που ήταν ελάχιστοι.
Ύστερα από όλα τα παραπάνω, άρχισαν τα παράπονα των ενοριτών, οι οποίοι ζητούσαν επίμονα δική τους εκκλησία. Έτρεξαν όλοι μαζί. Παρακάλεσαν και απαίτησαν να γίνει αυτό που τόσο επιθυμούσαν. Ζήτησαν μάλιστα και τη βοήθεια και συνδρομή του τότε Δημάρχου Δημητρίου Μπλέτσα, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να τους βοηθήσει.
Ο μικρός ναός της Αγίας Βαρβάρας
…Βρισκόμαστε στο έτος 1956. Είναι το έτος που αρχίζει η ανέγερση του Ιερού Ναού της Αγίας Βαρβάρας. Πρώτα χτίστηκε προσωρινά ο μικρός ναός, στο σημείο που είναι και σήμερα και που τότε ήταν ένας μικρός λόφος. Η ανέγερση του Ιερού Ναού έγινε επί Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής Τιμοθέου, όπως αναγράφει μια μικρή εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, που βρίσκεται έξω και πάνω από την είσοδο του Νάρθηκα του ναού.
Στο σχέδιο που φτιάχτηκε, ο μικρός ναός ήταν χωρίς το Νάρθηκα. Το δύσκολο και σπουδαίο αυτό έργο ανέλαβε ο στρατός του παρακείμενου Στρατοπέδου Ηλιοπούλου και συγκεκριμένα οι αξιωματικοί και οπλίτες του 217 Ε.Τ.Π. με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Πεζικού κ. Χριστογιαννόπουλο Βασίλειο, το ίδιο έτος (1956), όπως αναγράφει επίσης εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, μπαίνοντας στο Νάρθηκα και πάνω από την είσοδο του κυρίως ναού…
Από δω και πέρα αρχίζει ένας μεγάλος, επίπονος και σκληρός αγώνας. Ένας αγώνας στον οποίο συμμετέχουν όλοι. Από το Μητροπολίτη, τους ιερείς, τα εκκλησιαστικά συμβούλια, τις αρχές του τόπου, τα διάφορα Υπουργεία και τους πιστούς της ενορίας καθώς και άλλους ανθρώπους. Όλοι πρόθυμα και με πολλή αγάπη προσφέρουν ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει. Δίνονται χρήματα, γίνονται έρανοι, προσφέρεται εθελοντική εργασία, δίνονται δωρεές, χορηγούνται κρατικές επιχορηγήσεις. Ο στρατός συνεχίζει τις εργασίες του για το χτίσιμο του μικρού ναού, το έργο προχωράει με γοργό ρυθμό και τελειώνει μέσα στο ίδιο έτος. Τότε το εκκλησιαστικό συμβούλιο, με Πρόεδρο τον Ιερέα κ. Ευάγγελο Παρασχάκη και μέλη τους λαϊκούς κ.κ. Ευστάθιο Ιγνατάκη, Ευάγγελο Παπαθεοδώρου, Σταμάτιο Κιουτσούκη και Χρυστόστομο Παπαγιάννη, αποφάσισε ομόφωνα να παρουσιαστεί σύσσωμο στο διοικητή του 217 Ε.Τ.Π. για να του εκφράσει τις ευχαριστίες του εκκλησιαστικού συμβουλίου και των ενοριτών της Ενορίας για την ανέγερση του Ιερού Ναού. Στη συνέχεια αποφασίστηκε και η ανέγερση του Νάρθηκα. Τη δαπάνη του έργου ανέλαβε εξ ολοκλήρου το εκκλησιαστικό συμβούλιο.
Το έτος 1957 έγιναν συμπληρωματικά έργα. Κατασκευάσθηκε η αποθήκη και αγοράσθηκε ο κώδωνας (καμπάνα) του Ναού. Μέσα στο έτος 1958, αποφασίστηκε από το εκκλησιαστικό συμβούλιο, να γίνει και η περιτοίχιση του αύλειου χώρου του Ναού με αυλότοιχο, στη δυτική και βορεινή πλευρά και ανέθεσε στον Αρχιτέκτονα κ. Όθωνα Ανδρεάδη τη μελέτη του έργου.
Έτσι για να καλυφθούν προσωρινά οι πνευματικές ανάγκες των ενοριτών, λειτουργούσε ο μικρός αυτός ναός της Αγίας Βαρβάρας, ο οποίος στο πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε ανεπαρκής κατά γενική ομολογία και του Μητροπολίτου καθώς και όλων των πιστών της Ενορίας της Αγίας Βαρβάρας Στρατώνων, οι οποίοι γεμάτοι πίστη κι ελπίδα στο Θεό, λαχταρούν το εκκλησίασμα της Κυριακής και των γιορτών. Μα όμως το μικρό αυτό ναϊδριο δεν τους χωράει όλους. Θέλουν μια μεγαλύτερη εκκλησία…
Ο νέος ναός της Αγίας Βαρβάρας
Από πολύ νωρίς διαπιστώθηκε η ανάγκη ανέγερσης νέου και μεγαλύτερου Ιερού Ναού. Πολύ πιο μπροστά, από το έτος 1965, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Τιμόθεος, αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι ο προσωρινός παλιός μικρός ναός της Αγίας Βαρβάρας, δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει επαρκώς την Ενορία, λόγω του χώρου του και της αύξησης του πληθυσμού της περιοχής. Γιατί, στο διάστημα αυτό, η καταπράσινη και αραιοκατοικημένη συνοικία της Αγίας Βαρβάρας Στρατώνων, γέμιζε με φτωχικά σπιτάκια νέων κατοίκων, μεγαλώνοντας σημαντικά. Έτσι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα κυρίως στις μεγάλες γιορτές και τελετές, όπου από τον πολύ κόσμο, πολλοί πιστοί έμεναν έξω από το ναό γιατί δεν χωρούσαν. και μάλιστα όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν δύσκολες (χιόνι, κρύο, βροχή), υπέφεραν πραγματικά.
Γι’ αυτό και ο Μητροπολίτης, πήρε την απόφαση, σε συνεννόηση με το Δήμαρχο Δημήτριο Μπλέτσα, να αναθέσουν σ’ έναν Πολιτικό Μηχανικό του Δήμου Κομοτηνής, τη μελέτη ενός νέου, μεγαλύτερου και κομψότερου, βυζαντινού ρυθμού, Ιερού Ναού.
Στη συνέχεια, το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ναού, συνεδρίασε και πήρε την απόφαση να ανεγερθεί οριστικά ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, στην ίδια θέση, όπου πριν από πολλά χρόνια, ο Δήμος Κομοτηνής, έκανε τη θεμελίωση του ναού και έκτοτε έμεινε στα θεμέλια κι αυτό γιατί δεν μπορούσε να εξευρεθεί καταλληλότερο οικόπεδο στο κέντρο της Ενορίας και γιατί ακόμη ο χώρος του προσωρινού μικρού ναού ήταν ανεπαρκής για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των ενοριτών καθώς και για τους λόγους, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω και που τους επισήμανε και ο Μητροπολίτης Τιμόθεος. Συγκεκριμένα το έτος 1970, ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο, πήραν την απόφαση να χτιστεί ο ναός και μπήκαν μάλιστα και τα πρώτα θεμέλια. Τα προβλήματα φαίνεται όμως ότι συνεχίζονται. Για κάποιους λόγους, το έργο σταμάτησε εκεί για μερικά χρόνια.
Τελικά η οριστική θεμελίωση έγινε στις 21-11-1974, επί του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Δαμασκηνού Ρουμελιώτου, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα για να χτιστεί ο ναός, προσφέροντας μάλιστα πολλές φορές και οικονομική βοήθεια, από το δικό του, προσωπικό ταμείο…
Τελικά ο ναός τελείωσε το 1978. Μέχρι το 1980, ο ναός ήταν χωρίς στέγη και κεραμίδια. Η λειτουργία και οι άλλες εκκλησιαστικές τελετές, γίνονταν στον παλιό μικρό ναό. Από το 1980 και μετά, τελείωσε η στέγη και η λειτουργία άρχισε να γίνεται στο νέο ναό….
Το έργο συνεχίζει την πορεία του και δεν μπορεί κανείς πια να το σταματήσει! Έτσι έρχεται η πιο όμορφη, η πιο γλυκιά, η πιο λαμπρή και η πιο ευλογημένη μέρα, για όλους τους πιστούς της Ενορίας Αγίας Βαρβάρας Στρατώνων. Είναι η 16η Οκτωβρίου του 1988, όπου έγιναν με λαμπρό και πανηγυρικό τρόπο τα εγκαίνια του Ιερού Ναού, αρχιερατεύοντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Δαμασκηνού Ρουμελιώτου και Ιερατικού Προϊσταμένου Πρωτοπρεσβύτερου Δημητρίου Μολλά, όπως αναγράφει αναρτημένη πινακίδα, μπαίνοντας από την κύρια είσοδο, δεξιά πάνω στον τοίχο και την οποία στο τέλος θα την αναφέρουμε όπως είναι γραμμένη. Ο Μητροπολίτης μας κ.κ. Δαμασκηνός, συνοδευόμενος από μια πλειάδα ιερέων και από πλήθος κόσμου που κατέκλυσε το ναό και τη γύρω περιοχή, μέσα σε μία συγκινητική και συνάμα μεγαλοπρεπή Βυζαντινή ατμόσφαιρα, πραγματοποιεί τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Αγίας Βαρβάρας και στη συνέχεια γίνεται λαμπρή Αρχιερατική λειτουργία…Μια εικόνα που δε θα ξεχάσει κανείς ποτέ…
* Αποσπάσματα από το βιβλίο
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
