H Προστασια της υγειας και του περιβαλλοντος υποθεση ολων

«Η εξόρυξη του χρυσού απειλή για τη βιώσιμη ανάπτυξη» και «Καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης» ήταν τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην πέμπτη εκδήλωση της σειράς «Μορφωτικές Συναντήσεις 2005-2006» που διοργάνωσε προχθές ο Μορφωτικός Όμιλος Κομοτηνής. Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν οι Δάνος Σεργκελίδης, κτηνίατρος, υγιεινολόγος, διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Γεώργιος Σερμπέζης, διδάσκαλος, υπεύθυνος για την Περιβαλλοντική Αγωγή στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης.

Για την εξόρυξη του χρυσού και την επίδραση που έχει αυτή στην βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής μίλησε ο Δάνος Σεργκελίδης, κτηνίατρος, υγιεινολόγος, διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος αναφέρθηκε και στους αγώνες που έχουν γίνει κατά της εξόρυξης του χρυσού στην περιοχή. «Δεν μπορούμε να μιλάμε για μέλλον σε μια περιοχή όπου αναπτύσσονται τέτοιου είδους δραστηριότητες, οι οποίες απαξιώνουν το περιβάλλον, δημιουργούν προβλήματα στην υγεία των κατοίκων και στο τέλος όταν τελειώσει το κοίτασμα αφήνουν μια γκρίζα γη, ένα γκρίζο περιβάλλον, μια γκρίζα υγεία για να τη διαχειριστεί ο τόπος. Όλες οι περιοχές οι οποίες βίωσαν τέτοιου είδους ανάπτυξη, μετά τη λήξη 2-3 δεκαετιών βρίσκονται σε φοβερή απόγνωση», είπε αναφερόμενος στην βορειοανατολική Χαλκιδική, τη Βοιωτία, τις περιοχές της Φωκίδας και σε άλλες περιοχές όπου έχουν αναπτυχθεί τέτοιου είδους δραστηριότητες, καθώς επίσης και σε περιοχές που έχουν υποστεί την εξόρυξη του χρυσού ανά τον κόσμο, η οποία «είναι βαριά χημική βιομηχανία και φυσικά υδροφόρα, η οποία καταστρέφει τα πάντα».

Όσο για το ενδεχόμενο εξόρυξης του χρυσού στις περιοχές των Σαπών και του Περάματος, διαβεβαίωσε ότι «εμείς αγωνιζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, τη στιγμή που δεν υπάρχουν αποφάσεις που να τις αποκλείουν στο μέλλον και δεν έχει αλλάξει και η νομοθεσία που ενθαρρύνει τέτοιου είδους δραστηριότητες, κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να ισχυριστεί ότι δεν θα προχωρήσουν», ενώ συνεχίζοντας τόνισε ότι τόσο στην περιοχή μας όσο και στη Βουλγαρία «βρισκόμαστε σε καλό δρόμο γιατί και στη Βουλγαρία το βουλγαρικό κράτος αρνείται αυτή τη στιγμή να υπογράψει τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να αδειοδοτήσει το έργο στο Κρούμοβγκραντ». Όμως, δεν αρκεί μόνο η θέληση του κόσμου που είναι αρνητικός σε τέτοιου είδους δραστηριότητες αλλά χρειάζεται και αλλαγή της νομοθεσίας. «Να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν της μελέτης και οι απόψεις των κατοίκων. Ενώ από κει και μετά με μια νομοθετική ρύθμιση να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος για την περιοχή μας».

Σε συνεχή εγρήγορση βρίσκονται οι φορείς της περιοχής μαζί με τη βουλγαρική πλευρά. «Περιμένουμε την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας μετά την εκδίκαση της προσφυγής που έγινε από τους δήμους Σαπών, Μαρώνειας και διάφορους πολίτες για την πρόεγκριση χωροθέτησης του μεταλλείου των Σαπών. Το υπουργείο δεν δείχνει καμιά κινητικότητα στα φανερά, αλλά παρ’ όλα αυτά έχουμε την εντύπωση ότι συνεχώς κάτι γίνεται με στόχο την αντιστροφή του κλίματος στην περιοχή, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα μέτωπο μεταξύ των πολιτών για να δοθεί η ευκαιρία να προχωρήσουν σε τέτοιες δραστηριότητες. Στο βαθμό όμως που εμείς κρατάμε το μέτωπο αυτό αρραγές, γιατί πραγματικά αγωνιζόμαστε για το μέλλον μας, δεν πιστεύουμε ότι θα γίνει καμιά ενέργεια».

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση όλων μας

Περιβαλλοντικά προβλήματα και καλλιέργεια οικολογικής συνείδηση ήταν τα θέματα που ανέπτυξε στην ομιλία του ο Γεώργιος Σερμπέζης, διδάσκαλος, υπεύθυνος για την Περιβαλλοντική Αγωγή στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης. Μιλώντας για περιβαλλοντική συνείδηση του κόσμου πριν και σήμερα, είπε ότι δεν έχουν γίνει σχετικές έρευνες, ενώ αναφερόμενος στη συνάντηση των υπεύθυνων όλων των νομών της Περιφέρειας με το υπουργείο Παιδείας που έγινε πρόσφατα στο Σουφλί έκανε πρόταση να γίνει μια τέτοια έρευνα προκειμένου να συγκεντρωθούν τα σχετικά στοιχεία.

Δεν είναι ικανοποιητικά τα ποσοστά συμμετοχής των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα περιβαλλοντικά προγράμματα που αναπτύσσονται κάθε χρόνο στις σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Ροδόπης, που γίνονται στο πλαίσιο της Περιβαλλοντικής αγωγής, σύμφωνα με τον κ. Σερμπέζη. «Περίπου χίλιοι μαθητές και εξήντα εκπαιδευτικοί, κατά μέσο όρο, συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα, όταν φοιτούν κάθε χρόνο 7000 περίπου μαθητές και διδάσκουν 800 πάνω κάτω εκπαιδευτικοί. Τα ποσοστά συμμετοχής δεν είναι ικανοποιητικά: περίπου το 14% των μαθητών και το 7,5% των υπηρετούντων εκπαιδευτικών κάθε έτος, που είναι κοντά στο μέσο όρο ολόκληρης της Ελλάδας». Οι λόγοι είναι πολλοί, όπως τόνισε ο κ. Σερμπέζης, μεταξύ των οποίων, η προαιρετική συμμετοχή και έλλειψη κινήτρων, η μη εμφάνιση άμεσων αποτελεσμάτων, ελλιπής επιμόρφωση εκπαιδευτικών, οικονομικές δυσκολίες, έλλειψη ικανού χρόνου για έρευνα, δυσκολίες στη σύνδεση σχολείου – τοπικής κοινωνίας και αυτοδιοίκησης κ.α. «Η έλλειψη συντονισμού των δράσεων λειτούργησε ανασταλτικά π.χ. στην προσπάθεια ευαισθητοποίησης των νέων για την ανακύκλωση. Πολύ σωστά πράττοντας ο Δήμος Κομοτηνής τοποθέτησε κάδους για το χαρτί και το αλουμίνιο, όμως χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όσων καλούνταν σε συνεργασία (μαθητών-εκπαιδευτικών-θεσμών-γονέων) τα αποτελέσματα μάλλον δεν ήταν τα αναμενόμενα. Αντίθετα, αν προηγούνταν σωστή ενημέρωση των εκπαιδευτικών-ευαισθητοποίηση των μαθητών για το θέμα – αναζήτηση λύσεων και εξαγωγή συμπερασμάτων από τους μαθητές τους ίδιους – και μέσω αυτών διάχυση της ευαισθητοποίησης στην τοπική κοινωνία – και συνεχή προβολή και ενίσχυση της δράσης μέσω των τοπικών μέσων πληροφόρησης, πιστεύω πως θα είχαμε πιο ουσιαστικά αποτελέσματα. Αν μάλιστα ο κύκλος έκλεινε και με την τακτική αποκομιδή και υλική επιβράβευση των μαθητών, τότε ίσως να μιλούσαμε για επίτευξη ενός σημαντικού στόχου».

Καταλήγοντας, διευκρίνισε ότι άλλο είναι η ως τώρα καλούμενη «περιβαλλοντική εκπαίδευση» και ήδη «εκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη» και άλλο «ακτιβιστική οικολογία». «Με την Εκπαίδευση για την Αειφορία επιχειρείται να καλλιεργηθεί στους πολίτες κοινωνική ευαισθησία, συλλογική συνείδηση, περιβαλλοντική ευθύνη και να αναπτυχθεί τελικά ένα παγκόσμιο πλανητικό ήθος. Δεν ζητείται η αντίθεση σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη, αλλά η εξέταση οποιουδήποτε, μικρού ή μεγαλύτερου, περιβαλλοντικού ζητήματος, από κάθε πλευρά: κοινωνική, οικονομική, ηθική και περιβαλλοντική».

Για το σκοπό αυτό απαιτείται η διαμόρφωση αξιών και στάσεων μέσα από συλλογικές συμμετοχικές προσπάθειες ώστε «μέσα από βιωματικές προσεγγίσεις να αναπτυχθούν η αίσθηση ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον και η κατανόηση της επιτακτικότητας της δραστηριοποίησης για την επίλυση των προβλημάτων του, και να αποκτηθούν οι απαραίτητες ικανότητες για την ανάληψη δράσεων και ενεργού συμμετοχής για την επίλυση».

Τέλος, τόνισε δε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση όλων μας και «θα πρέπει να δρούμε πρωτίστως ατομικά, εκδηλώνοντας φιλικότερη συμπεριφορά απέναντι σε αυτό που ουσιαστικά είναι η εγγύηση για την επιβίωσή μας αλλά και συλλογικά για τη διαφύλαξη και βελτίωση του περιβάλλοντος διότι όπως έχει πει ο Γκάντι: «είναι προτιμότερο να ανάψεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι».

Μαρία Παπαδοπούλου

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.