Γιωργος Δημητριαδης, τραγουδοποιος «Τον τελευταιο καιρο ακουμε μονο κραυγες»
Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, ο ιδιαίτερος καλλιτέχνης και άνθρωπος Γιώργος Δημητριάδης σχολίασε διάφορες πτυχές της μουσικής του σήμερα, αλλά και της ζωής γενικότερα. Ο ίδιος, ξεκινώντας από πολύ νωρίς σε μπάντες στη Θεσσαλονίκη, χαρακτηρίζεται κυρίως για τη μακροχρόνια πορεία του στα μουσικά δρώμενα, η οποία τον οδήγησε τον περασμένο Οκτώβριο στην κυκλοφορία του 14ου άλμπουμ με τίτλο «Τίποτα κακό δεν θυμάμαι».
Η ραγδαία αύξηση της τεχνολογίας και των μέσων προβολής, τα ποικίλα μουσικά talent shows που παρελαύνουν καθημερινά στις οθόνες μας, αλλά και η κατάσταση του ραδιοφώνου σήμερα είναι μερικά από τα ζητήματα που θίγει ο Γιώργος Δημητριάδης, εντοπίζοντας διαφορές και ομοιότητες των δικών του νεανικών χρόνων με τις συνθήκες των καλλιτεχνών σήμερα. Πάντως, τα σχέδια του ιδίου προσανατολίζονται τόσο στη δισκογραφία, όσο και στις live εμφανίσεις, πράγμα το οποίο ο κ. Δημητριάδης βρίσκει εξαιρετικό.
Ο λόγος όμως στον ίδιο…
ΠτΘ: Πείτε μας για την τελευταία σας δουλειά. Βγάλατε ένα δίσκο τώρα τον Νοέμβρη.
Γ.Δ.: Είναι το 14ο άλμπουμ, αλλά δημιουργικό άλμπουμ είναι το 11ο. Τίτλος του είναι «Τίποτα κακό δεν θυμάμαι». Ξεκινήσαμε να τον δημιουργούμε στα τέλη του '15, συνεχίσαμε μέσα στο '16, ετοιμάστηκε τον Μάιο και εκδόθηκε από το «Όγδοο Music group» τον περασμένο Οκτώβριο. Μέσα έχει δέκα κομμάτια, στα οποία συνεργάζομαι με διάφορους στιχουργούς. Είναι μια δουλειά που την παραγωγή την έχει κάνει ο Κώστα Παρίσης και τη μουσική ηχογράφησαν οι «Μικροί Ήρωες» που είναι εξαιρετικοί μουσικοί και συνεργάτες για αρκετά χρόνια τώρα. Ο ήχος είναι αρκετά ανανεωμένος. Κοίταξα να κάνω μια παραγωγή πιο γήινη και πιο ζωντανή, με την έννοια ότι παίξαμε σχεδόν όλοι μαζί στις ηχογραφήσεις και έτσι βγήκε μια δουλειά, κάτι το οποίο επιθυμώ να συνεχίσω στη νέα δουλειά που ετοιμάζω, με αρκετά διαφοροποιημένο ήχο. Δεν θέλω να πω ακόμα τίποτα, αλλά θέλω ο ήχος, σε αντίθεση με τους σημερινούς καιρούς, να είναι ακόμα πιο ηλεκτρικός – ροκ από αυτόν που βγήκε τώρα.
ΠτΘ: Ξεκινήσατε το 1991 με τους «Απροσάρμοστους» του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Γ.Δ.: Το ξεκίνημά μου ήταν πολύ πιο παλιά στη Θεσσαλονίκη, σαν τραγουδιστής σε μπάντες, όταν ήμουν φοιτητής στο Αριστοτέλειο, μετά με εξωπανεπιστημιακές μπάντες και κάποια στιγμή τα βήματά μου με έφεραν στην Αθήνα. Μετά συνέχισα με διάφορες συνεργασίες και έναν πρώτο δίσκο που είχε κυκλοφορήσει το '87, με όχι δικές μου συνθέσεις, αλλά του Σπύρου Χατζηνικολάου.
«Όταν σε μαθαίνουν εύκολα, ξεχνιέσαι και εύκολα»
ΠτΘ: Πιστεύετε ότι το ξεκίνημα ενός καλλιτέχνη σήμερα μοιάζει με το ξεκίνημα που ήταν τότε;
Γ.Δ.: Υπάρχουν ομοιότητες, υπάρχουν και διαφορές. Οι ομοιότητες αφορούν σ' αυτούς τους νέους καλλιτέχνες – δημιουργούς, ας σταθούμε στους δημιουργούς, δηλαδή τα γκρουπ, τους τραγουδοποιούς, τους συνθέτες και τους στιχουργούς. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Όσον αφορά σε αυτούς υπάρχουν ομοιότητες με την έννοια ότι θα κάνουν κάποια ντέμο, θα φτιάξουν κάποιο κύκλο τραγουδιών, αν είναι τυχεροί μπορεί να βρουν εύκολα άκρη με κάποιον εκδότη, και με μια στοιχειώδη αυτοοργάνωση να κυκλοφορήσουν μόνοι το δημιούργημά τους, κάτι που παλιά δεν ήταν εύκολο να γίνει και δεν είχαμε τη δυνατότητα. Τώρα ένας δημιουργός έχει αυτή τη δυνατότητα κι ύστερα μετράει και πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η πρόσβαση. Η προσβασιμότητα πλέον, ενώ υπάρχει το youtube, υπάρχουν όλα αυτά τα multimedia, επειδή ακριβώς είναι πάρα πολλά αυτά που προτείνονται, και φυσικά μέσα στην ποσότητα δεν υπάρχει απαραίτητα και η ποιότητα, κάπου χάνονται πράγματα. Όσον αφορά τις διαφορές, σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, όπως είναι τα talent shows, για τα οποία εγώ θα κρατούσα μικρό καλάθι ή ανύπαρκτο. Και παλιά υπήρχαν εκπομπές τύπου διαγωνισμού, αλλά όλο αυτό το πράγμα είναι λίγο «κανιβαλικό», καθώς είναι της λογικής «φέτος αυτός, του χρόνου θα ουρλιάζουμε για κάποιο άλλο ή για κάποιους άλλους». Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που αξίζουν πραγματικά, αλλά όταν σε μαθαίνουν εύκολα, ξεχνιέσαι και εύκολα.
ΠτΘ: Ωστόσο ζούμε στην εποχή της επιφάνειας, δεν δίνουμε τόσο βάση στη φωνή και το ταλέντο.
Γ.Δ.: Βάση δίνουμε και στη φωνή του τραγουδάει και στη φωνή που μιλάει, αλλά το θέμα είναι τι τραγουδάει και τι λέει όταν μιλάει. Ακούμε κάποια πράγματα, αλλά επιλέγουμε ποια από αυτά θέλουμε να ακούμε και ποια μας αρέσουν και μας κάνουν «κλικ». Δυστυχώς βέβαια τον τελευταίο καιρό ακούμε μόνο κραυγές.
ΠτΘ.: Αναφερθήκατε προηγουμένως στους «Μικρούς Ήρωες». Ποιοι είναι για σας οι μικροί ήρωες του σήμερα;
Γ.Δ.: Αυτοί που δεν χάνουν το κουράγιο τους. Ο άνθρωπος είναι ένα κλαδάκι που με τις δυσκολίες λυγίζει και καμία φορά σπάει. Κι αυτοί οι ίδιοι μετά από λίγο λυγίζουν και σπάνε. Αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που προσπαθούν μέσα σε αντίξοες συνθήκες να κάνουν κάτι καλό για τον εαυτό τους και για τους άλλους είναι οι μικροί μου ήρωες. Οι άνθρωποι που δεν τους αρέσει πολύ ο όχλος, επιδιώκουν να προχωρήσουν με την προσφορά τους, τη δουλειά τους και με την υπευθυνότητά τους. Αυτοί που δεν άγονται και φέρονται.
«Η αποτυχία είναι ένα πράγμα που είναι εξοστρακισμένο, υποτίθεται, από αυτό το χώρο»
ΠτΘ.: Απ' όλα αυτά τα χρόνια της πορείας σας, τι έχετε κρατήσει εσείς, μας προϊδεάζει βέβαια ο τελευταίος δίσκο σας «Τίποτα κακό δεν θυμάμαι», και τι θα συμβουλεύατε τους νέους δημιουργούς;
Γ.Δ.: Κανονικά ο τίτλος έπρεπε να λέγεται «Τίποτα κακό δεν θέλω να θυμάμαι», αλλά επειδή ήταν σιδηρόδρομος, το «δε θέλω» βγήκε. Αστειεύομαι. Κατ' αρχάς θα κρατήσω τα καλά, τους 14 δίσκους κυκλοφορίας που έχω κάνει. Θα κρατήσω τις πολύ ωραίες συνεργασίες. Πράγματα απλά. Όσο για τους νέους δημιουργούς δεν έχω να πω τίποτα πολύπλοκο και σύνθετο. Να είναι ο εαυτός τους. Σιγά-σιγά μέσα από την ενασχόλησή τους με τη μουσική, πέρα του ότι είναι μια ψυχοθεραπεία, φυσικά, είναι κι ένας δρόμος αυτογνωσίας. Μέσα από αυτά μαθαίνεις πράγματα για σένα. Μέσα από τον τρόπο που δουλεύεις, τα τραγούδια που κάνεις, την ανταπόκριση που έχουν, τις φρούδες ελπίδες ή ψευδαισθήσεις που έχεις, πολλές φορές, αυτά δεν έχουν σκοπό να ροκανίσουν την όποια καλλιτεχνική σου φιλοδοξία, αλλά αντιθέτως, να σε βάλλουν στο σωστό δρόμο. Το βασικό είναι «δουλειά». Γράφε κι άλλο. Θεωρείς ότι τα πρώτα που έγραψες είναι αριστουργήματα; Όχι, μετά θα έρθουν αυτά. Γράφε, γράφε πολλά, άκουγέ τα, και να έχεις το δικός σου κριτήριο και να καταλαβαίνεις τι από αυτά που έχεις κάνει και έχεις γράψει δεν αξίζει τον κόπο και τι αξίζει. Η αποτυχία είναι ένα πράγμα που είναι εξοστρακισμένο, υποτίθεται, από αυτό το χώρο, αλλά υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα και όπως είπαμε για τα talent shows, η γρήγορη επιτυχία δεν εξασφαλίζει και συνέχεια. Φέτος σε είδαμε, του χρόνου σε ξεχάσαμε. Δεν χτίζεται τίποτα έτσι. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, αλλά το κλασικό επιβεβαιώνει έναν κανόνα.
ΠτΘ.: Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω θα αλλάζατε κάτι;
Γ.Δ.: Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Σαφώς και έχω μετανιώσει για πράγματα, θα μπορούσα να έχω κάνει κάποια πράγματα πιο σωστά, αλλά εκείνη την εποχή έτσι ήμουν, έτσι σκεφτόμουν, καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Αυτά είναι ο σταυρός του καθενός. Το θέμα είναι να συμφιλιωθείς με αυτό το σταυρό, να καταλάβεις τι έχεις κάνει, να μάθεις κάποια πράγματα και να προχωρήσεις λίγο σοφότερος.
«Στη λεγόμενη «επαρχία» πάρα πολλοί σταθμοί ευτυχώς δεν ακολουθούν ακριβώς ή καθόλου αυτή την πεπατημένη του playlist»
ΠτΘ.: Τι είναι για σας το ραδιόφωνο;
Γ.Δ.: Το ραδιόφωνο, είτε δημόσιο, κρατικό, είτε ιδιωτικό, είναι ένα δημόσιο μέσο ενημέρωσης. Ένα μέσο δημόσιας ενημέρωσης. Ενημέρωσης γενικά και μουσικής ενημερώσεως. Όταν πληροί αυτές τις προϋποθέσεις είναι ραδιόφωνο. Όταν δεν τις πληροί είτε είναι φερέφωνο είτε ένα juke box που απλά παίζει τα ίδια τραγούδια κάθε μέρα. Πιστεύω ότι αυτοί που διάλεξαν αυτές τις λίστες, που τις διάλεξαν για κάποιους δικούς τους λόγους, σκοτώνουν την ίδια τη μουσική. Δεν ενημερώνει αυτό το πράγμα. Αυτό είναι ένα μουσικό χαλί που μπορεί ο καθένας να τη βάλει την ώρα που πουλάει παπούτσια, κλπ. Πλέον ψάχνουμε να βρούμε τους μουσικούς παραγωγούς με το τηλεσκόπιο, είναι μακρινοί πλανήτες. Είναι ένα πράγμα που πλέον δεν υπάρχει. Επειδή έχω χρηματίσει μουσικός ραδιοφωνικός παραγωγός, σε συνθήκες πολύ ιδανικές, διάλεγα τι θα έπαιζα κάθε φορά, ανάλογα με τη δική μου αισθητική, αλλά πρότεινα κάποια πράγματα.
Στη λεγόμενη «επαρχία» βλέπω και ξέρω ότι πάρα πολλοί σταθμοί ευτυχώς δεν ακολουθούν ακριβώς ή καθόλου αυτή την πεπατημένη του playlist, δηλαδή παίζουν διάφορα πράγματα, πιο ελεύθερα. Μιλάω για την Αθήνα. Εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά και το λέω αυτό μετά λόγου γνώσεως. Ξέρω τι γίνεται. Δεν παρουσιάζονται καινούριες δουλειές εύκολα. Υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι καλλιτέχνες, γκρουπς, αλλά δυστυχώς δεν ακούγονται. Το ραδιόφωνο παραμένει ένας πολύ βασικός αγωγός, με ιδιαίτερο βάρος.
ΠτΘ.: Έχουμε ακούσει ότι είστε λάτρης των κόμικς. Αν ήσασταν ένα κόμικ, ποιο θα ήσασταν και γιατί;
Γ.Δ.: Θα ξεκινήσουμε από Walt Disney. Εκεί θα ήμουν μάλλον ο Ντόναλντ Ντακ. Από τον Λούκι Λουκ θα ήμουν ο Billy the Kid. Στον Ιζνογκούντ θα ήμουν ο Ιζνογκούντ. Τα τέλη της δεκαετία του '70 είχε βγει το πρώτο σοβαρό κόμικ με συλλογές από πολύ καλούς σκιτσογράφους, γάλλους, βέλγους, «Η Κολούμπρα», και έκανε θραύση. Μετά βγήκε η «Βαβέλ», το «Μαμούθ», είχαν βγει διάφορα και τα διάβαζα. Μου άρεσαν πάρα πολύ, κι ακόμη μου αρέσουν. Θα ήθελα να είχα κρατήσει αυτές τις συλλογές, γιατί είχα πάρει πάρα πολλά τέτοια, αλλά σε μια πολύ άσχημη περίοδο, μέσα '80, που μόλις είχα κατέβει στην Αθήνα, κι είχα μεταφέρει πάρα πολλά από αυτά στο σπίτι που έμενα, αναγκάστηκα και τα πούλησα, διότι είχε πέσει πείνα. Μετά όταν τα πράγματα έστρωσαν ήταν πολύ δύσκολο να τα ξαναβρώ όλα αυτά.
«Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε καινούργιο υλικό»
ΠτΘ.: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Γ.Δ.: Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε καινούργιο υλικό. Πάντα το κάνω αυτό, έτσι κι αλλιώς. Ίσως είναι κι αυτό το συνεχές κρύο που με καθηλώνει μέσα, δεν με ξεμυαλίζει. Είναι μια εποχή περισυλλογής και δημιουργίας. Σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, θα μπω στο στούντιο να γράψω ένα καινούργιο single, το οποίο δεν ξέρω ακόμα πότε θα είναι καλό να κυκλοφορήσει, προφανώς όταν κλείσει αυτή η περίοδος, να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα έχει κατά κάποιον τρόπο αφομοιωθεί αυτός ο καινούργιος δίσκος και κάθε πράγμα στον καιρό του. Θα το ηχογραφήσω γιατί θα αρχίσω να δουλεύω τη νέα δουλειά με έναν τρόπο καινούργιο, δηλαδή θα αρχίσω να δουλεύω τα κομμάτια ένα-ένα κι όχι όλα μαζί. Στο κομμάτι των εμφανίσεων, το διάστημα της άνοιξης, ξεκινάμε αρχές Μάη από ένα διήμερο φεστιβάλ που διοργανώνει το Κύτταρο για την ελληνική ροκ σκηνή. Θα συμμετέχουμε κι εμείς σε αυτό το φεστιβάλ κι αυτό είναι κάτι εξαιρετικό.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
