Γιαννης Μηλιογλου: «Ο κορωνοιος στις ΗΠΑ“σκοτωσε” την παρηγορικη ιατρικη»

Η πανδημία σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία μέσα από τον λόγο έξι ροδοπιτών

Ο Γιάννης Μήλιογλου είναι γιατρός και από τον Ιούλιο του 2019 διαμένει το Κλίβελαντ, στην πολιτεία Οχάιο των ΗΠΑ που έχουν αναδειχθεί σε επίκεντρο της πανδημίας μετρώντας χιλιάδες νεκρούς και κρούσματα καθημερινά. Ο ίδιος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της πανδημίας λόγω της ιατρικής του ιδιότητας, καθώς εργάζεται στο τοπικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο (UH hospitals Case western Reserve University).

«Στις ΗΠΑ κανένας δεν θα σταματούσε τη δουλειά του αν δεν έβλεπε πτώματα έξω από την πόρτα του»

ΠτΘ: Ποια είναι η υφιστάμενη κατάσταση στην χώρα διαμονής σας σε σχέση με τον κορωνοϊό;
Γ.Μ.Πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις ΗΠΑ ως μία άλλη Ε.Ε. Η αντιμετώπιση έχει να κάνει κυρίως με τη διαχείριση από τους εκάστοτε κυβερνήτες. Σίγουρα υπήρξε μία ολιγωρία από την κεντρική κυβέρνηση, ωστόσο θεωρώ ότι οι σύγχρονες μητροπόλεις, όπως η Νέα Υόρκη, δεν θα μπορούσαν να αποφύγουν την «καταστροφή» του κορωνοϊού. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψιν ότι ο πληθυσμός σε αυτές έχει πολύ ισχυρά κίνητρα σε ό,τι αφορά την καθημερινή εργασία του και στο να βγάζει λεφτά. Κανένας δεν θα σταματούσε αν δεν έβλεπε πτώματα έξω από την πόρτα του.

Στο Οχάιο λήφθηκαν μέτρα νωρίς. Το νοσοκομείο στο οποίο εγώ εργάζομαι έχει μόνο δέκα κρεβάτια στη μονάδα εντατικής θεραπείας, με τη δυνατότητα ωστόσο να γίνουν 400 εφόσον απαιτηθεί. Αντίστοιχα και σε άλλες νοσοκομειακές μονάδες, όπως το CCF και το Metro health που εφόσον απαιτηθεί μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλες 1000 κλίνες εντατικής θεραπείας. Όλα αυτά για ένα εκατομμύριο πληθυσμό. Υπό την έννοια αυτή το καθολικό lockdown μάλλον είναι επιβλαβές εδώ, υπό την έννοια ότι υπάρχει η δυνατότητα να «σηκώσουμε» εκατονταπλάσιο αριθμό περιστατικών. Σύμφωνα και με συζητήσεις που έχω κάνει το επιδημιολογικό φορτίο διαφέρει ανά περιοχή. Στο Long Island ή στη Νέα Υόρκη τα πράγματα είναι πιο ήρεμα καθώς η αναλογία των μονάδων εντατική θεραπείας ανά 100.000 πολίτες είναι>35.

«Τα νοσοκομεία είναι ιδιωτικά, πρόκειται για  κερδοσκοπικές εταιρείες»

Πέραν όλων αυτών υπάρχει μεγάλη σύγχυση στα νοσοκομεία, γιατί είναι ιδιωτικά και επομένως το κάθε ένα έχει το δικό του προϋπολογισμό. Πρόκειται δε για κερδοσκοπικές εταιρείες, με ό,τι αυτό συνυφαίνεται για τον συντονισμό αυτών, που υπήρξε μεγάλη δυσκολία. Τα νοσοκομεία των βετεράνων, τα οποία είναι κρατικά, ήταν ωστόσο προ πολλού οργανωμένα και με τον καλύτερο εξοπλισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Louie Stokes VA Cleveland medical center το οποίο δεχόταν κρούσματα του κορωνοϊού και συγχρόνως διατηρούσε σε λειτουργία το Κέντρο ευγηρίας του, εντός των εγκαταστάσεών του.
 

«Στην Ελλάδα  αξιοποιήσαμε πολύ καλά τους ακαδημαϊκούς και τους ερευνητές μας»

ΠτΘ: Ποια είναι η άποψή σου σε σχέση και με το παράδειγμα της Ελλάδας που «εξυμνείται» σε διεθνές επίπεδο για την έως τώρα πορεία της;
Γ.Μ.: 
Είμαι περήφανος για τον Ελληνικό λαό. Θεωρώ ότι αξιοποιήσαμε πολύ καλά τους ακαδημαϊκούς και τους ερευνητές μας και το κράτος έκανε καλή χρήση σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των μέτρων και λοιπών απαγορεύσεων. Κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο και πλέον είμαι σε θέση να κατανοήσω και το επίπεδο των απαγορεύσεων, δεδομένων των διαθέσιμων μονάδων εντατικής θεραπείας. Στόχος της καραντίνας είναι να «απλώσεις» τα περιστατικά  ώστε να μην «κρασάρει» το σύστημα υγείας. Αν για παράδειγμα στην Ελλάδα είχαμε 10.000 κλίνες εντατικής θεραπείας, όπως στο Οχάιο τότε θα μπορούσαν να ανοίξουν τα πάντα αύριο, γιατί πολύ απλά μπορεί να σηκώσει τον όγκο των περιστατικών που χρήζουν διασωλήνωσης.  Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι τα πήγαμε πολύ καλά, ωστόσο πρέπει να είμαστε διαρκώς σε ετοιμότητα για το ενδεχόμενο κλιμάκωσης, καθώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντέξουμε μεγάλο όγκο ασθενών.

«Στην Αμερική  αδικημένα είναι τα μεσαία εισοδήματα, που η ασφάλειά τους δεν τους εξασφαλίζει ούτε μία γενική αίματος»

ΠτΘ: Ποια η πρόσβαση ενός οικονομικού μετανάστη όπως εσύ στο εκεί σύστημα υγείας και ποια η ευρύτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία; Υπάρχουν μέτρα στήριξης και για εσάς;
Γ.Μ.:
Αν δεν κάνω λάθος οι σχετιζόμενες με τον ιό νοσηλείες, καλύπτονται από το κράτος. Στην Αμερική οι αδικημένοι δεν είναι οι πολύ φτωχοί, είναι τα μεσαία εισοδήματα, που θεωρητικά βγάζουν αρκετά χρήματα για να δικαιούνται ασφάλεια υγείας, αλλά η ασφάλειά τους δεν τους εξασφαλίζει ούτε μία γενική αίματος. Εγώ είμαι ασφαλισμένος στο νοσοκομείο μου και επομένως αισθάνομαι ασφαλής στην περίπτωση που γίνει κάτι σοβαρό. Η οδοντίατρός μου ωστόσο είναι ακόμα στην Κομοτηνή.
 
ΠτΘ: Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι είσαι σε άλλο κράτος σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης μακριά από γονείς, οικογένεια και φίλους; Υπάρχει ο φόβος και η αγωνία γι’ αυτούς;
Γ.Μ.:
Υπάρχουν στιγμές που το αίσθημα του εγκλεισμού είναι ισχυρότερο υπό την έννοια ότι η απόσταση είναι μεγάλη και δεν μπορώ για παράδειγμα να πάρω το αυτοκίνητο και σε δύο ώρες να είμαι στην Κομοτηνή.
Το νοσοκομείο μας, και γενικά στην Αμερική, προωθείται η ανθρωπιστική ιατρική. Για να γίνει πιο κατανοητό, αν κάποιος είναι πολύ άρρωστος και αντίστοιχα η πρόγνωσή του δεν είναι πολύ καλή, στοχεύουμε στο να νοιώσει ο ασθενής άνετα, χωρίς πόνο και να είναι δίπλα στους συγγενείς του, ώστε να «απολαύσει» τις τελευταίες του στιγμές. Η μεγαλύτερη πρόκληση, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι το ότι οι ασθενείς «φεύγουν» μόνοι τους, χωρίς τους συγγενείς τους στο πλευρό τους. Ό,τι άλλο και να πω είναι περιττό. Με λίγα λόγια ο κορωνοϊός «σκότωσε» την παρηγορική ιατρική!
 

«Αν οι κολοσσοί αφήσουν το προσωρινό συμφέρον, ίσως να σηματοδοτήσουν κάτι νέο στους λαούς του κόσμου»

ΠτΘ:Τι πιστεύεις για την επόμενη ημέρα. Θα μας βρει καλύτερους; Υπό την έννοια ότι ενδεχομένως θα «επαναξιολογήσουμε» κάποια πράγματα στην ζωή μας; Τι ελπίζεις;                                                                                   
Γ.Μ.:
Θεωρώ ότι θα προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, και κάτω από αυτές, θα συνεχίσουμε να συμβιώνουμε όλοι όσοι ήμασταν και πριν, οι καλοί, οι κακοί, οι φιλότιμοι, οι  κερδοσκόποι κ.ά.Υπό αυτή τη πραγματιστική πλευρά, θεωρώ ότι μεγάλο ρόλο θα παίξει και ο τρόπος με τον οποίο τα κράτη θα μοιραστούν φάρμακα, εμβόλια και τεχνολογία. Αν για παράδειγμα, οι κολοσσοί αφήσουν το προσωρινό συμφέρον, ίσως να σηματοδοτήσουν κάτι νέο στους λαούς του κόσμου. Άλλωστε πιο εύκολα χτίζεις έναν ουρανοξύστη με 100 άτομα παρά δέκα σπίτια με δέκα εργάτες το καθένα. Πέραν του ότι τα οφέλη από τον ουρανοξύστη θα είναι μεγαλύτερα.

«Αισθάνομαι πιο ασφαλής στο νοσοκομείο παρά όταν κυκλοφορώ έξω»

ΠτΘ: Πώς βιώνεις την πανδημία ως προς την ιδιότητά σου ως γιατρός και κατ’ επέκταση βρισκόμενος στην πρώτη γραμμή «άμυνας»;
Γ.Μ.:
Οφείλω να ομολογήσω ότι ως γιατροί δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερη πίεση. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κάνω ειδική αναφορά και να εξυμνήσω τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριές μας. Σκεφτείτε ότι ο γιατρός θα κάνει μία επίσκεψη, θα κάνει κάποιες ιατρικές πράξεις που εμπεριέχουν βέβαια ρίσκο, όπως διασωληνώσεις, βρογχοσκοπήσεις κ.ά., αλλά το νοσηλευτικό προσωπικό είναι αυτό που «εκτίθεται» συνέχεια για τη χορήγηση των φαρμάκων, τη διαχείριση των ασθενών γενικότερα.
 
Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που εργάζομαι σε ένα νοσοκομείο που νοιάζεται για τους εργαζομένους του. Για παράδειγμα υπήρξε πρόβλεψη για ενδεχόμενες ελλείψεις σε προστατευτικά ματιών, με την παραγγελία 10.000 κρανών (κατασκευαστικού τομέα) με κάλυψη προσώπου ώστε να προφυλαχτούμε. «Σήκωσαν» ολόκληρους τείχους και ενίσχυσαν τα συστήματα εξαερισμού στη μονάδα εντατικής θεραπείας μέσα σε μία ημέρα και παρά το γεγονός ότι είχαμε μόλις ένα περιστατικό εκεί. Με λίγα λόγια αισθάνομαι πιο ασφαλής στο νοσοκομείο παρά όταν κυκλοφορώ έξω.

Δείτε το σύνολο των συνεντεύξεων εδώ.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.