Ενα κινηματογραφικο αφιερωμα στην μακραιωνη ιστορια του Ποντου

Μία εκδήλωση αφιερωμένη στη ζωντανή ποντιακή παράδοση πραγματοποιήθηκε εχθές στο Πολιτιστικό Κύτταρο (πρώην ΡΕΞ) Κομοτηνής, με το κοινό να αποτελείται, μεταξύ άλλων, από τους κ.κ. Νατάσα Λιβεριάδου, πρόεδρο ΔΚΕΠΠΑΚ, Νίκο Σωτηρακόπουλο, αντιδήμαρχο κοινωνικών θεμάτων, π. Κωνσταντίνο, εκπρόσωπο της Μητρόπολης Μαρώνειας και Κομοτηνής, Στέλιο Νικολάου και Χρύσα Μαυρίδου, εκπρόσωποι ποντιακών σωματείων της περιοχής μας.
 
Την εκδήλωση «άνοιξε» η ταινία «Δέηση στον Πόντο» που μέσα σε μόλις 9 λεπτά κατάφερε να συνοψίζει όλα τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, αξιοποιώντας έργα του εικαστικού, Γκέργκι Κόλα. Το κύριο μέρος της συνεχίστηκε με την ταινία «Πυρρίχιος – Σέρρα», μία εμβληματική παραγωγή που φέρει την υπογραφή του μουσικοσυνθέτη και παραγωγού ταινιών, κ. Χρήστου Κεμανετζίδη.
 
Πρόκειται για μία προσπάθεια καταγραφής της καθημερινής ζωής στον Πόντο, τις θυσίες, και την μάχη για επιβίωση, για την οποία εργάστηκαν δεκάδες εθελοντές, χορευτές, ερμηνευτές και μουσικοί. Το εγχείρημα απέσπασε θετικότατα σχόλια όχι μόνο για το περιεχόμενο και την αξία του, αλλά και για τα καλογυρισμένα πλάνα του που φιλοξενήθηκαν σε αρχαιολογικούς χώρους όπως το Βυζαντινό κάστρο του Παλαιού Γυναικοκάστρου στο Κιλκίς και στη όμορφη λίμνη στην Κερκίνη Σερρών και στο Παλαιόκαστρο Ωραιοκάστρου.
 
Ο «επίλογος» γράφτηκε με παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια που ερμηνεύτηκαν επί σκηνής και συγκίνησαν, ξυπνώντας μνήμες και έντονα συναισθήματα.

Γιώργος Γεωργιάδης «Η προσπάθεια του Χρήστου Κεμανετζίδη έφερε νέο αέρα»

Μέσα από την χρήση όρων της κινηματογραφικής γλώσσας με τον δικό του τρόπο ο κ. Χρήστος Κεμανετζίδης κατέγραψε την ιστορία του Πόντου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το ταλέντο του, όπως επεσήμανε ο δημοσιογράφος και επιμελητής «Δέησης στον Πόντο», κ. Γιώργος Γεωργιάδης.
 
«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σημαντική ανάπτυξη στη μελέτη του χορού, του τραγουδιού και των λαογραφικών στοιχείων του Πόντου, υπάρχει, ωστόσο έλλειψη στο κομμάτι του κινηματογράφου και των σύγχρονων media. Βλέπω, όμως, πως με την προσπάθεια του Χρήστου Κεμανετζίδη να οπτικοποιήσει αυτά τα στοιχεία και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τα παγκόσμια σκηνοθετικά ρεύματα έφερε νέο αέρα», έκρινε ο ίδιος, δίνοντας περισσότερες πληροφορίες για την μικρού μήκους ταινία.

Χρήστος Κεμανετζίδης «Είναι ο καλύτερος τρόπος να έχουμε κοντά μας την νεολαία»

Είναι ένα ταξίδι στον Πόντο που απεικονίζει καθημερινές σκηνές και συνήθειες, όπως την ζωή των «ανταρτών», των «τσομπάνων» και τα «μουχαμπέτια» που συνήθιζαν να κάνουν μεταξύ τους, όπως εξήγησε ο κ. Κεμανετζίδης. Μία από τις βασικότερες σκηνές είναι αυτή με τα «μωρά», όπως συνηθίζουν οι Πόντιοι να αποκαλούν τα παιδιά, μέσα από την οποία ο ίδιος θέλησε να δώσει την σκυτάλη στην νεότερη γενιά, τονίζοντας πως η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού έχει σπουδαίο παρελθόν, αλλά και ελπιδοφόρο μέλλον.
 
Αποκορύφωμά της ο «πειρίχιος χορός» ερμηνευμένος από τους καλύτερους χορευτές της Ελλάδας, συνέχισε ο σκηνοθέτης, μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε. «Είναι ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε κοντά μας την νεολαία. Θεωρώ σημαντικό να γνωρίζουν πως περάσαμε από πολλούς δύσκολους “σταθμούς”, όπως την Γενοκτονία, αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είχαμε σχολεία, θέατρα και πολύ μεγάλο πλούτο», σχολίασε θέλοντας να αναδείξει πόσο σημαντική είναι η διατήρηση αυτού του πολιτισμικού «θησαυρού».

«Πολλοί ηθοποιοί ήταν αξύριστοι επί 4 μήνες για να μοιάζουν με αντάρτες»

Πάνω από 60 άτομα εργάστηκαν πυρετωδώς εξήγησε πληροφορώντας πως έδωσε μεγάλη βαρύτητα τόσο στους χώρους που έγιναν τα γυρίσματα όσο και στις λεπτομέρειες των παραδοσιακών φορεσιών. «Θέλαμε οι περιοχές από όπου προέρχονταν τα πλάνα να έχουν ποντιακό χρώμα και ύφος. Φυσικά αυτό το εγχείρημα είχε πολλή δουλειά, για αυτό και όλοι οι συνεργάτες μου ήταν προσεκτικά επιλεγμένοι. Θεωρώ πως τα πήγαμε πολύ καλά», συμπλήρωσε για να μοιραστεί την συγκίνηση που το προκάλεσε η τριβή με ένα τόσο σπουδαίο κεφάλαιο του ελληνισμού.
 
«Κατάφερα να φέρω εικόνες από το παρελθόν στο σήμερα. Σκεφτείτε πως πολλοί ηθοποιοί ήταν αξύριστοι επί 4 μήνες για να μοιάζουν με αντάρτες. Ιδιαίτερα έντονη και συγκινητική είναι η τελευταία σκηνή με την γιαγιά που φεύγει και τα μωρά που έρχονται, στέλνοντας το μήνυμα πως η σκυτάλη παραδίδεται στους επόμενους. Οι μουσικοί να τραγουδούν κάτω από τον ίσκιο την ημέρα, τα μουχαμπέτια που έκαναν το βράδυ. Το να μεταφέρω όλες αυτές τις σκηνές στην οθόνη με έκανε να νοιώθω σαν να ήμουν εκεί» εκμυστηρεύθηκε, εξηγώντας πως η ταινία δεν περιέχει πολλούς διαλόγους, καθώς ο ίδιος θέλησε να αφήσει τους θεατές να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.