Εκδηλωση για την 14η Μαη

Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων των «Ελευθερίων Θράκης» το Τμήμα Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής διοργάνωσε χορευτική εκδήλωση το Σάββατο 10 Μαΐου 2008. Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε μια σύντομη ιστορική αναδρομή από τον νομικό, θεολόγο και εκκλησιαστικό ιστορικό κ. Ιωάννη Σιδηρά, διδάσκοντα στο Τμήμα Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής, καθώς και παρουσίαση παραδοσιακών χορών από συγκροτήματα.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο βουλευτής Ροδόπης του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Πεταλωτής, ο νομάρχης Ροδόπης κ. Άρης Γιαννακίδης, ο ανώτατος διοικητής Φρουράς, ο διοικητής της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής, ο αστυνομικός διευθυντής Ροδόπης και πλήθος κόσμου.

Τις ευχές του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής μετέφερε ο ιερέας πατήρ Ιωάννης Δίγκας και στη συνέχεια ο Ιωάννης Σιδηράς παρουσίασε το χρονικό της εορτής.

Ο κ. Σιδηράς χαρακτήρισε τη Θράκη «μαρτυρική και αιματόβρεχτη περιοχή» εφόσον, όπως είπε, «στο διάβα των αιώνων αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα σε δύο Συμπληγάδες, τους Οθωμανούς και τους Βουλγάρους, υπέμενε δύο αιώνες περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή της ελληνικής γης, και αυτό είναι άγνωστο στους πολλούς. Συνολικά δηλαδή έξι αιώνες ήταν η τυραννία του αλλόφυλου κατακτητή, από το 1361 μέχρι το 1920». Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή ο κ. Σιδηράς ανέφερε ότι με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου οι Βούλγαροι εισέρχονται σταδιακά στην οθωμανοκρατούμενη περιοχή της Κομοτηνής, καθώς και στους νομούς Έβρου και Ξάνθης, «προβαίνοντας σε κάθε είδους βαρβαρότητες εναντίον του χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού. Αυτή είναι η πρώτη βουλγαρική κατοχή, η οποία διήρκησε ελάχιστους μήνες, από τα τέλη του 1912 μέχρι τον Ιούλιο του 1913. Τελικά, ξημερώματα 14ης Ιουλίου του 1913 και αφού από την προηγουμένη οι Βούλγαροι είχαν αρχίσει να υποχωρούν, το πρώτο τάγμα του Συντάγματος Κρητών υπό τον ίλαρχον Κατεχάκην εισήλθεν στην πόλη της Κομοτηνής, όπου οι κάτοικοί της, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, υπεδέχθησαν με ενθουσιασμό τον ελληνικό στρατό. Το όνειρο της απελευθέρωσης της Θράκης προς στιγμή φάνηκε ότι έγινε πραγματικότητα, αλλά επρόκειτο να κρατήσει για πολύ λίγο».

Αναφέρθηκε επίσης ο κ. Σιδηράς στις διαπραγματεύσεις της Ειρήνης του Βουκουρεστίου τις οποίες χαρακτήρισε οδυνηρές για τη Θράκη, γιατί τελικά πέρασε υπό το κράτος της Βουλγαρίας, καθώς και στις αντιδράσεις των κατοίκων της με την αποστολή τηλεγραφημάτων στις Μεγάλες Δυνάμεις, τα οποία ήταν υπογεγραμμένα από τον τότε πρωθιερέα της Κομοτηνής Κυπριανό, λόγω της απουσίας του Μητροπολίτου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, και από τον τότε Μουφτή Μεχμέτ Αλή, με τα οποία ζητούσαν η Θράκη να γίνει ελληνικό έδαφος, αλλά μάταια. «Έτσι αρχίζει η δεύτερη βουλγαρική κατοχή, η οποία ήταν χειρότερη, ήταν δυσβάσταχτη, ήταν αιματηρή. Ο αείμνηστος Κομοτηναίος συμπατριώτης πανεπιστημιακός δάσκαλος Στίλπων Κυριακίδης στο αξιόπιστο ιστορικό του πόνημα με τίτλο «Η Δυτική Θράκη και οι Βούλγαροι», που εκδόθηκε το 1919, αναφέρεται στους εξευτελισμούς που υπέστησαν από τους Βουλγάρους οι μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας τους οποίους εβάπτιζαν με τη βία σε κρύο ή ζεματιστό νερό, ενώ τα τεμένη τους είχαν μετατραπεί σε αχυρώνες, στάβλους και στρατώνες. Κλοπές, καταστροφές, βιασμοί στην ημερήσια διάταξη. Ανάλογες αναφορές κάνει και για τα μαρτύρια που υπέστησαν οι χριστιανοί Θράκες». Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρονται σε δύο επιστολές που έστειλε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Γερμανό τον Ε΄ ο τότε μητροπολίτης Μαρωνείας Νικόλαος, οι Βούλγαροι, μεταξύ άλλων, απαγόρευαν την βάπτιση των ελληνοπαίδων ή την τέλεση εξοδίου ακολουθίας των νεκρών Ελλήνων εάν οι συγγενείς τους δεν απαρνηθούν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και δεν εισχωρήσουν στη σχισματική και αντικανονική βουλγαρική εξαρχία, υποχρέωναν τους Έλληνες της Θράκης να αλλάζουν τα ονόματά τους για να τους εκβουλγαρίσουν, έδιωχναν τους Έλληνες παπάδες και δασκάλους και δίδασκαν στη βουλγαρική γλώσσα. «Έφθασαν μάλιστα μέχρι του σημείου αυτοί που είναι ομόδοξοί μας να απαλείψουν ακόμη και τις ελληνικές επιγραφές από τις εικόνες των Αγίων και από τους σταυρούς των τάφων των νεκρών Ελλήνων και να τις αντικαταστήσουν με βουλγαρικές. Βιασμοί, κλοπές πυρπολήσεις καταστροφές ξυλοδαρμοί και πάσης φύσεως εξευτελισμοί και ατιμώσεις είναι το καθ’ ημέραν μαρτύριο του πατριαρχικού ποιμνίου».

Το 1919 η Θράκη βρίσκεται υπό διασυμαχική διοίκηση κάτω από το Γάλλο Αρχιστράτηγο Φρανσαί Ντ’ Εσπερέ. Την περίοδο εκείνη στάλθηκε στην έδρα της διασυμμαχικής διοίκησης στην Κομοτηνή ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβερνήσεως, φίλος του Ελευθερίου Βενιζέλου και άριστος διπλωμάτης Χαρίσιος Βαμβακάς, «ο οποίος με την ευφυία και την αξιοθαύμαστη ικανότητά του συνεργάστηκε με τον συντοπίτη μας Μαρωνίτη αρχιμανδρίτη του Πατριαρχείου Μιχαήλ Κωνσταντινίδη και αυτοί οι δύο άνδρες πέτυχαν το ακατόρθωτο. Την παλιννόστηση και αποκατάσταση των χιλιάδων Θρακών από τους Βουλγάρους στη Θράκη στις πατρογονικές εστίες, την επιστροφή των σχολείων και των εκκλησιών στους χριστιανούς Θράκες και των τεμενών στους μουσουλμάνους. Ο Χαρίσιος Βαμβακάς σε συνεννόηση με τον Ελεύθερο Βενιζέλο και τις Μεγάλες Δυνάμεις τελικά πέτυχαν το ποθούμενο, να αποδοθεί η Δυτική Θράκη στη μητέρα Ελλάδα και τελικά ο ελληνικός στρατός υπό τη διοίκηση του Ζυμβρακάκη έλαβε τη διαταγή να κατευθυνθεί στην πόλη της Κομοτηνής, ώστε την 14η Μαΐου να βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νομού».

Ο κ. Σιδηράς μετέφερε το κλίμα της ημέρας μέσα από το έργο του Αντώνιου Ρωσίδη που αναφέρεται στο Χρονικό της Απελευθέρωσης. «Οι Κομοτηναίοι ζούσαν δεύτερη Ανάσταση. Εκείνη τη νύχτα, ξημερώματα 14ης Μαΐου, κανένας δεν κοιμήθηκε. Όλη η πόλη έμοιαζε να αγρυπνά σε ολονύκτια λειτουργία. Από βραδύς και όλη τη νύχτα άνδρες και γυναίκες πηγαινοέρχονταν και, με επικεφαλής τον δημαρχεύοντα Απόστολο Σούζο, προετοίμαζαν την υποδοχή του ελληνικού στρατού. Τα συνεργεία που στήθηκαν σε κεντρικά σπίτια έκοβαν και έραβαν ασταμάτητα ελληνικές σημαίες που επί αιώνες είχαν να δουν οι Κομοτηναίοι και άκουγες παντού γέλια, ευχές και χαρούμενα τραγούδια και όλα αυτά μια φράση τα επισκίαζε. Το Χριστός Ανέστη και η Θράκη Ανέστη. Και όταν οι πρώτες ηλιαχτίδες του ανοιξιάτικου ήλιου ξημερώματα 14ης Μαίου του 1920 φώτισαν τον καταγάλανο ουρανό της Ροδόπης όλη η Πόλη της Κομοτηνής βρέθηκε να πλέει στα γαλανόλευκα ως δια μαγείας. Και ο λαός της Κομοτηνής ξεχύθηκε να υποδεχθεί τους ελευθερωτές του με αλαλαγμούς και με επιφωνήματα χαράς. Άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, έραναν με ροδοπέταλα τον ελληνικό στρατό ο οποίος μετά βίας κρατούσε τα δάκρυα χαράς και τραγουδούσε: Ξημέρωσε η χαραυγή και πήραμε τη Θράκη…».

Στη συνέχεια της εκδήλωσης χορευτικά συγκροτήματα παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς. Συγκεκριμένα, τα συγκροτήματα που συμμετείχαν ήταν του Μορφωτικού Συλλόγου Ποντίων Κομοτηνής και Περιφέρειας «Ο Εύξεινος Πόντος», του Συλλόγου Εβριτών Νομού Ροδόπης, η Σχολή Χορού Αστυνομικής Διεύθυνσης Πειραιά και η Χορευτική Ομάδα ΙΔΑ Κομοτηνής.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.