Εκδηλωση απο τo Κεντρο Επιχειρηματικης και Τεχνολογικης Αναπτυξης ΑΜ-Θ

To Κέντρο Επιχειρηματικής και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης διοργάνωσε προχθές το βράδυ ημερίδα με θέμα «Το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης, η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία» με ομιλητές τον Καθηγητή Οικονομικής Θεωρίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου και τον συμβασιούχο καθηγητή του ΔΠΘ Ηρακλή Γωνιάδη. Οι μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας στους οποίους απευθυνόταν η εκδήλωση παρακολούθησαν δυο πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες, που περιελάμβαναν τόσο στοιχεία από οικονομική θεωρία και ιστορία της οικονομίας, προσαρμοσμένη σε μη ακαδημαϊκό κοινό, όσο και τη χρήση παραδειγμάτων που κάνουν πιο εύκολη την κατανόηση τη θεωρία.

Γ. Χατζηκωνσταντίνου: «Είμαστε στο σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων»

Ο Γ. Χατζηκωνσταντίνου εξήγησε ότι στην ιστορία υπάρχουν διάφορα οικονομικά συστήματα κι αυτό «χαρακτηρίζεται, υλοποιείται στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης δομής, που είναι η αγορά. Στα πλαίσια της αγοράς αντανακλάται ολόκληρη η λογική και η λειτουργία ενός οικονομικού συστήματος. Η αγορά είναι η τακτική συνάντηση κι επικοινωνία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε πωλητές και παραγωγούς και καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών». Ο Γ. Χατζηκωνσταντίνου διευκρίνισε ότι η αγορά κατά καιρούς διαφοροποιείται και δεν είναι μια ασαφής έννοια. Πρόσθεσε ότι μπορεί να γίνεται λόγος για ελεύθερη αγορά αλλά δεν είναι όλες οι αγορές εξίσου ελεύθερες. «Άλλη ελευθερία διακρίνει μια αγορά μικρομεσαίων επιχειρήσεων κι άλλη αυτή των πολυεθνικών. Σημασία έχει το να υπάρχει μεγάλη ελευθερία στην αγορά και πολλοί βαθμοί ελευθερίας, λιγότερα μονοπωλιακά στοιχεία, καρτέλ. Όσο περισσότεροι βαθμοί ελευθερίας υπάρχουν τόσο ευνοείται ο τελικός καταναλωτής».

Το ερώτημα που έθεσε ο ομιλητής είναι αν συμβαίνει σήμερα αυτό κι «αν πράγματι ζούμε σε μια ελεύθερη αγορά. «Στο χώρο των μικρών καταστημάτων της Κομοτηνής που ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός.

Υπάρχει, όμως, πολύ μεγάλος ανταγωνισμός στις εταιρίες πετρελαίου ή στις εταιρίες νέων τεχνολογιών ή μονοπωλούν την αγορά του πλανήτη ολόκληρου;

Εκεί είναι ένα θέμα που το θέτουμε προς συζήτηση στα μυαλά των νέων ανθρώπων που θα κληθούν αύριο να προσφέρουν στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου συστήματος οικονομικής οργάνωσης, το οποίο επιβλήθηκε στον πλανήτη από το 1990 κι έπειτα, το σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων, με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα που διαθέτει, αλλά και τα δεινά που συσσωρεύει».

Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 η Ευρώπη ήταν κατεστραμμένη, μετρούσε θύματα, φτώχια, ήταν ισοπεδωμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά, ενώ υπήρχε και «το φαινόμενο του ψυχρού πολέμου, από τη μία ήταν η Δύση κι από την άλλη η Σοβιετική Αυτοκρατορία». Εξήγησε ότι ο διπολισμός είχε τότε ευνοήσει τους εργαζόμενους στη Δύση, καθώς κατέκτησαν δικαιώματα όπως το 8ωρο και οι συντάξεις, αλλά σημείωσε ότι δεν υπήρχε διεθνής κανονισμός που να ορίζει τους κανόνες διεξαγωγής του διεθνούς εμπορίου και των διεθνών πληρωμών. «Κατά τρόπο δημοκρατικό αποφασίστηκε από 120 χώρες και υπέγραψαν μια παγκόσμια συμφωνία που έθετε τους κανόνες του παιχνιδιού που ήταν η αποδοχή ενός κράτους παρεμβατικού στην αγορά και την οικονομία, ενός κράτους προνοιακού. Επίσης, θα υπήρχε ένα σύστημα διεθνών πληρωμών με τις σχέσεις των νομισμάτων. Η Ευρώπη αναγεννήθηκε και ο κόσμος αναπτύχθηκε στα πλαίσια της ισορροπίας των δυνάμεων». Συνεχίζοντας τη διαδρομή στα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα του πλανήτη στην μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή ο κ. Χατζηκωνσταντίνου στάθηκε στη δεκαετία του ’80, οπότε επί κυβερνήσεων Θάτσερ και Ρήγκαν, στην Αμερική και την Αγγλία εξελίχθηκε ένα νέο κύμα σκέψης, που είναι το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού που σήμερα κυριαρχεί, με αποτέλεσμα να υποχωρεί το κράτος κοινωνικής πρόνοιας. Στη «νέα τάξη πραγμάτων» συμβάλλει η κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας.

Ο Γ. Χατζηκωνσταντίνου μίλησε για τη νέα πραγματικότητα που ακολούθησε, η οποία χαρακτηρίζεται από μια αδιευκρίνιστου περιεχομένου παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, από μια παγκόσμια αγορά που δεν είναι όμως ομοιογενής κι από μια τεχνολογία υψηλού επιπέδου. Σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα προστίθενται οι γενιές των ανέργων και ανασφάλιστων, οι γενιές με μισθό των 300, 500 και 700 ευρώ, οι γενιές που συζητούν για την ίδρυση Ταμείου Φτώχειας. Σ’ αυτό το περιβάλλον, η δυνατότητα εύρεσης της καινοτομίας, σύμφωνα με τον κ. Χατζηκωνσταντίνου, αποτελεί διέξοδο.

Η. Γωνιάδης: «Επιχειρηματικότητα κάνουν αυτοί που έχουν σαράκι

μέσα τους»

Ο Ηρακλής Γωνιάδης σχολίασε αρχικά ότι είναι θετική η απόφαση των μαθητών στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας να συνεχίσουν το σχολείο κι αυτό δείχνει ότι άρχισαν ν’ αντιλαμβάνονται ποια είναι η ανάγκη της γνώσης και της εξωστρέφειας. Συνεχίζοντας στο πλαίσιο που έθεσε ο προηγούμενος ομιλητής σε σχέση με την αλλαγή των πολιτικών συστημάτων, ο κ. Γωνιάδης σημείωσε ότι λιγόστεψε το κράτος και συγκεκριμένα το κράτος πρόνοιας, η παρουσία του οποίου ήταν απαραίτητη για την επιβίωση λαών που πέρασαν μέσα από τον πόλεμο. «Το κράτος δημιούργησε επιχειρήσεις και υπηρεσίες χωρίς να κοιτάζει τα προσόντα. Προσλάμβανε και ανθρώπους που ήξεραν λίγα πράγματα και δεν είχαν πάει ποτέ στο σχολείο και τους τοποθετούσε σε ανάλογες θέσεις». Μόνο που οι μεγάλες επιχειρήσεις ανέβασαν τον πήχη των απαιτήσεων ως προς τα επαγγελματικά προσόντα και τις γνώσεις των υποψηφίων εργαζόμενων. Εξήγησε ότι όσοι δεν γνώριζαν υπολογιστές και ξένες γλώσσες άρχισαν να δυσκολεύονται να βρουν μια δουλειά, αλλά ακόμη κι αν τα κατάφερναν ήταν οι πρώτοι που έφευγαν μόλις μια επιχείρηση άρχιζε τις περικοπές.

Ενθάρρυνε το κοινό στην επιχειρηματικότητα, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το γεγονός ότι τόλμησαν και πήγαν στο σχολείο, αλλά και με την πληροφορία ότι η επιχειρηματικότητα δεν αποτελεί προνόμιο των σπουδαγμένων και των πλουσίων. «Επιχειρηματικότητα κάνουν αυτοί που έχουν σαράκι μέσα τους και ψάχνουν.

Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις στήθηκαν από ανθρώπους, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, αγράμματους. Ο Μποδοσάκης είχε τελειώσει ένα δημοτικό αλλά δημιούργησε τεράστιες επιχειρήσεις, άφησε πίσω του μια τεράστια περιουσία και δίνει υποτροφίες στα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν». Εξήγησε, βέβαια, ότι για να συμβεί αυτό το άτομο πρέπει ν’ αλλάξει άποψη για τον εαυτό του και να μην εξαρτάται από κάποιο κομματάρχη.

Αυτό που χρειάζεται για την ενεργοποίησή τους είναι η γοητεία του πράγματος, δηλαδή η ιδέα που μπορεί να εξελιχθεί σε επιχειρηματική ιδέα. «Το ένα είναι η ιδέα, το δεύτερο είναι την ιδέα να την κάνω πράξη. Η ιδέα με την πράξη είναι επιχειρηματικότητα» εξήγησε, σημειώνοντας ότι οι ιδέες προκύπτουν όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που σκεφτόμασταν μέχρι τώρα.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.