Δημητρης Καρρας, τραγουδοποιος «Ολοι τις ιδιες νοτες παιζουμε, απλα με διαφορετικη ψυχη»

Στο ραδιόφωνο του Παρατηρητή ήταν καλεσμένος ο τραγουδοποιός Δημήτρης Καρράς. Πρώην μέλος των συγκροτημάτων «Παζλ» και «Βωξ» και ένας καλλιτέχνης με πληθώρα συνεργασιών στο βιογραφικό του με πολλούς εκ των σπουδαιότερων  Ελλήνων καλλιτεχνών.
 
Σωκράτης Μάλαμας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου και  Γιάννης Κότσιρας είναι μόνο λίγα από τα ονόματα που έχουν ερμηνεύσει τραγούδια του, ενώ έχει συνεργαστεί και με τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Για να μιλήσουμε όμως και με αριθμούς, μετράει ήδη πάνω από 40 συνεργασίες, τουλάχιστον 160 τραγούδια και περισσότερους από 20 δίσκους.
 
Για τον τελευταίο από αυτούς, ο οποίος φέρει τον τίτλο «Το ημερολόγιο της Άννας Πανκ», ο Δημήτρης Καρράς, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» και στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.  Ένα cd στο οποίο συναντάμε πολλούς καλλιτέχνες, όπως η Μελίνα Κανά και η Ανδριάνα Μπάμπαλη και μια αξιοσημείωτη ποικιλομορφία στον ήχο.
 
Ο ίδιος εξιστόρησε τόσο την περιπέτεια για την κυκλοφορία αυτού του δίσκου, όσο και το ημερολόγιο της δικής του πορείας, μια διαδρομή γεμάτη εξερευνήσεις και ταξίδια γύρω από τη μουσική…
 
Ο λόγος στον ίδιο… 

«O έρωτας γίνεται καθημερινότητα και η καθημερινότητα έρωτας» 

ΠτΘ: Ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας σε πολύ νεαρή ηλικία, μόλις στα 15. Πώς προέκυψε η σχέση σας με την μουσική;
Δ.Κ.: Είχα κάνει κάποια σκόρπια μαθήματα και νωρίτερα, ωστόσο στα 15 ξεκίνησα σε πιο σοβαρή βάση, ώσπου στα 19 μου άρχισε η ηχογράφηση και στα 20-21 βγήκε ο πρώτος μου δίσκος. Νομίζω ότι απλά  ήταν η ώρα του. Ένας φίλος στα 15 μου, μου έδειξε τα πρώτα ακόρντα στην κιθάρα και έτσι άρχισα να σκαρώνω τα δικά μου πράγματα. Πολύ παιδικά, αλλά παρόλα αυτά δικά μου. Μου άρεσε αυτή η εξωτερίκευση των συναισθημάτων μέσω της μουσικής και έτσι έγινε ασχολία μου. Παίζαμε στο σχολείο, στα πάρτυ, σε εκδηλώσεις και έτσι σιγά σιγά ξεκίνησε.
 
ΠτΘ: Ωστόσο από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και ο Δημήτρης Καρράς είναι πλέον ένας γνωστός ενεργός καλλιτέχνης με πολλούς δίσκους και πολλές συνεργασίες -πάνω από 40- με διάφορους πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως είναι ο Μάλαμας, η Μποφίλιου και ο Μητσιάς. Πώς βιώνετε πλέον αυτή την έντονη μουσική διαδρομή;
Δ.Κ.: Εγώ προσωπικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος και ευχαριστημένος με όλα αυτά που συμβαίνουν. Απλά επειδή από το 2008 και έπειτα είμαι ανεξάρτητος τραγουδοποιός το βιώνω επίσης και δύσκολα  γιατί όλα περνάνε από το χέρι μου. Δεν γίνεται άλλωστε και διαφορετικά. 
 
ΠτΘ: Στα κομμάτια σας παρατηρούμε ότι θίγεται πολλά και διάφορα θέματα, από τον έρωτα, τα προβλήματα της καθημερινότητας κ.ο.κ. Υπάρχει χώρος και χρόνος σήμερα να συγκεραστούν αυτά τα δυο; Τόσο γρήγορη η καθημερινότητα και τόσο τρυφερός ο έρωτας… μπορούν να ταιριάξουν αυτά τα δύο;
Δ.Κ.: Για κάποιους ανθρώπους ο έρωτας γίνεται καθημερινότητα και η καθημερινότητα έρωτας. Υπάρχουν άνθρωποι που ερωτεύονται συνέχεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πρόβλημα. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι  που λένε επίσης ότι ο έρωτας είναι ελάττωμα, μια ψυχιατρική κατάσταση.  Πραγματικά υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι και ο έρωτας είναι ψυχιατρική κατάσταση.  
 
Από κει και πέρα δεν επιλέγεις ως επί το πλείστον αν θα ερωτευτείς ή όχι. Πιστεύω ότι ο έρωτας σε βρίσκει, όπως έλεγαν οι παλιοί, κατακούτελα, οπότε δεν τον ελέγχεις. Η καθημερινότητα είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολη, γιατί όλοι έχουμε στο μυαλό μας να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, να τρέξουμε από δω, να πάμε από κει, να κάνουμε το ένα, να κάνουμε το άλλο και έτσι μας διαφεύγουν πολλά πράγματα. Από κει και πέρα σε μια ισορροπημένη κατάσταση μπορούν να συνυπάρχουν όλα. Το πρόγραμμα και η πειθαρχεία είναι μεγάλο πράγμα.  

«“Το ημερολόγιο της Άννας Πανκ” είναι μία αστική ιστορία, η ιστορία ενός μοναχικού κοριτσιού» 

ΠτΘ: Αναφερθήκαμε λοιπόν στις συνεργασίες σας και στο υφολογικό πλαίσιο των στίχων, δύο στοιχεία τα οποία συναντώνται και στον καινούριο δίσκο σας «Το ημερολόγιο της Άννας Πανκ». Πώς προέκυψε η καινούργια σας αυτή δουλειά και σε τι αφορά;
Δ.Κ.: Καταρχάς το όνομα είναι ένα λογοπαίγνιο με το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Πρόκειται για μία αστική ιστορία, η ιστορία ενός μοναχικού κοριτσιού. Από κει και πέρα είναι και πραγματικότητα και φαντασία λόγω των δικών μου βιωμάτων, μέσα από την παρέα που έκανα με ανθρώπους του χώρου της πανκ και του αντιεξουσιαστικού χώρου, λόγω και του στούντιο που διατηρώ εδώ και χρόνια στην Αθήνα κ.ο.κ. Θεωρώ επίσης ότι και εγώ ο ίδιος λειτουργώ αρκετά πανκ, ίσως πιο πολύ από κάποιους άλλους, καθώς δίνω και στις συναυλίες μου δωρεάν cd στο κόσμο που με τιμάει. Σε ό,τι αφορά το cd αυτό καθ’ αυτό η ιδέα του ημερολογίου γεννήθηκε μέσα από πολλές σκόρπιες ιστορίες και μέσα από πολλά συγκροτήματα. Εξού και σε αυτό τραγουδάνε τρεις άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους εντελώς. Ο Πάρης Σιδέρης από τους «Υπεραστικούς», ένα συγκρότημα που δεν παίζουν ποτέ με είσοδο, σε συναυλίες αλληλεγγύης και σε συναυλίες που στηρίζουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, ο Μάριος Νταβέλης που παίζει στους “Fundracar”  που προσωπικά θα τους παρομοίαζα με τους σύγχρονους “Poll”, καθώς και η Μαριέττα ή αλλιώς “Bizzy Boo”, της ραπ μουσικής σκηνής, την οποία μου πρότεινε ο Νικήτας Κλιντ. Έπειτα η Μελίνα Κανά, που δε θα μπορούσα να της δώσω άλλο κομμάτι πέρα από τον «Έρωτα» γιατί είναι μια ερωτική τραγουδίστρια. Μόνο και μόνο η παρουσία της είναι αέρινη, έτσι όπως τη θυμόμαστε όλοι και από τη δεκαετία του ’90, η Ανδριάνα Μπάμπαλη που ερμήνευσε το «Σ’ ένα σύννεφο επάνω» και η Βασιλική Καρακώστα. Η όλη ιδέα του cd αυτού, αλλά και των βινυλίων –καθώς κυκλοφόρησε σε 200 αριθμημένα βινύλια- ήταν να είναι λίγο άναρχο.
 
ΠτΘ: Υπάρχει και το ομώνυμο τραγούδι, στο οποίο συμμετέχουν τρεις άνθρωποι με διαφορετικές μουσικές καταβολές, που νομίζω ότι αντικατοπτρίζει και το σύνολο του δίσκου ως προς την ποικιλία του…
Δ.Κ.: Είμαι ευγνώμων που τα παιδιά αυτά με τίμησαν με την παρουσία τους, γιατί η δική μου κατεύθυνση έγινε πραγματικότητα χάρη στη δική τους συμβολή. Εγώ τραγουδάω δύο τραγούδια,  το πρώτο εκ των οποίων είναι το «Ζούσα μόνο για τους άλλους». Πρόκειται για ένα ντουέτο με τον Jordan Klassen, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει γράψει μουσική στην ταινία “Catch 44” που έπαιζε ο Bruce Willis. Τον βρήκα μέσω διαδικτύου και δέχτηκε να πούμε ένα τραγούδι μαζί το οποίο είναι και ένα από τα αγαπημένα μου συνολικά της δισκογραφίας μου, πέραν όλων των άλλων γιατί το έγραψα σε μια περίεργη φάση της ζωής μου. 

«Όπως ταιριάζουν η αντεκδίκηση και η υπομονή, έτσι ταιριάζουν και η λογική και η αυταπάτη» 

ΠτΘ: Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου τιτλοφορείται «Λογική και Αυταπάτη». Υπάρχει σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών εννοιών;
Δ.Κ.: Το «Λογική και Αυταπάτη» είναι εμπνευσμένο από ένα τραγούδι των «Χάσμα». Επειδή κάναμε παρέα και ηχογραφούσαμε μαζί, όταν ηχογραφούσαν οι «Χάσμα» το πρώτο τους cd στο στούντιο στους Αγίους Αναργύρους, ηχογραφούσα εγώ τους «Παζλ». Οι  «Χάσμα» έχουν ένα κομμάτι που λέγεται «Αντεκδίκηση και Υπομονή». Όπως ταιριάζει η αντεκδίκηση και η υπομονή, έτσι ταιριάζει και η λογική και η αυταπάτη. Είναι δύο πράγματα που μπορεί να έρθουν κοντά. Όταν έχεις μια αυταπάτη, η αισιόδοξη πλευρά της πορείας είναι μετά να λογικευτείς. Αντίστοιχα όταν είσαι πάρα πολύ λογικός, μπορεί να έχεις μια πολύ μεγάλη αυταπάτη. Όταν ζεις στην απόλυτη αρμονία, κάτι πάει στραβά. Όταν ζεις την απόλυτη αυταπάτη, πάλι κάτι πάει στραβά. Δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. 

«Τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από τις ενορχηστρώσεις και από τους ακραίους ή μη στίχους» 

ΠτΘ: Πώς θα  χαρακτηρίζατε εσείς τον δίσκο αυτό αλλά και γενικά τη μουσική σας;
Δ.Κ.: Πιστεύω πώς τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από τις ενορχηστρώσεις και από τους ακραίους ή μη στίχους. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα μέσω δύο φίλων μου, των «Χάσμα» και του Μύρωνα Στρατή. Δύο πολύ διαφορετικά πράγματα.  Το τραγούδι «Ό,τι αγαπώ είναι για λίγο», των «Χάσμα», είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι, το οποίο δυστυχώς για μένα παίζεται πολύ λίγο στο ραδιόφωνο. Το κομμάτι αυτό για μένα έχει μια ποπ ενορχήστρωση και είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε να το πει και ο Μύρωνας από τον τίτλο και μόνο του τραγουδιού. Από κει και πέρα, υπάρχει η ιστορία των «Χάσμα», ο τρόπος ζωής τους, το πώς είναι σαν άνθρωποι, το πώς χαρακτηρίζουν τη μουσική τους. Η μουσική σαν μουσική, οι ηλεκτρικές κιθάρες , η ενορχήστρωση, είναι όλα ίδια. Όλοι τις ίδιες νότες παίζουμε, με διαφορετική ψυχή βέβαια. Οπότε η ψυχή καθορίζεται από τη στάση ζωής. Οπότε αν βάλω εγώ ένα μπουζούκι, ένα μπαγλαμά σε ένα τραγούδι που μπορεί να τραγουδήσει ο Γιώργος Παυλίδης από τους «Χάσμα» και βάζω και ένα τραγούδι με μπαγλαμά που μπορεί να τραγουδήσει ο Βασίλης Καρράς, φυσικά θα φανεί στον κόσμο διαφορετικό, αλλά πίστεψέ με είναι το ίδιο τραγούδι με άλλον άνθρωπο που το εκπροσωπεί και οπότε αλλάζει όλο του το πράγμα. Γι αυτό και εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα και μπορώ να γράψω ένα κομμάτι στη Νατάσσα Μποφίλιου, ένα κομμάτι στον Γιώργο Μαζωνάκη. Γιατί όταν έγραψα το κομμάτι του Μαζωνάκη, ήθελα ένα τραγουδιστή να μου κάνει το κομμάτι «νύχτα». Να  οδηγάω στην εθνική και να θέλω να πιω μισό μπουκάλι ουίσκι. Εμένα μου έχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι έχω γράψει κομμάτι που έχουν τραγουδήσει μαζί ο Μάλαμας και ο Καρράς και αυτό γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι. Προσωπικά το θεώρησα μια προσωπική επιτυχία, είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό και έτσι θα συνεχίσουμε κιόλας, χωρίς να καταλαβαίνουμε και πολλά πολλά. Ας πούμε έχω γράψει κομμάτι από τον Ταφ Λάθος μέχρι την Νατάσσα Μποφίλιου και από τον Μητσιά μέχρι τον Γονίδη. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να έχει πρόβλημα με αυτό το γεγονός.
 
ΠτΘ: Μόλις τελειώσατε την περιοδεία σας στην Κρήτη. Τι ετοιμάζεται τώρα και τι βρίσκετε στα μελλοντικά σας σχέδια;
Δ.Κ.: Στην Κρήτη πήγαμε πολύ καλά.  Στα Χανιά δε πολύ καλά, ενώ στο Ρέθυμνο θεωρώ ότι χρειάζεται από εμάς λίγο δουλίτσα ακόμα. Προσωπικά τα λέω όλα όπως είναι, κυνικά και ειλικρινέστατα. Επόμενος σταθμός είναι το Αλιβέρι όπου παίζουμε με την Αρετή Κετιμέ, μετά παίζουμε Βόλο, Λάρισα, Χίο και μετά εδώ στην Αθήνα, Πατήσια, Πειραιά κ.ο.κ. Γενικότερα  βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους που δεν βάζουν είσοδο στα μαγαζιά που παίζω. Χαρίζοντάς τους τα cd, επικοινωνώ τη μουσική μου με ένα τρόπο λίγο πιο πανκ απ’ ό,τι μπορούν κάποιο άλλοι.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.