Δικαστικη αποφαση ανοιγει το δρομο για την κοινη επιμελεια τεκνων

Μία πρωτοποριακή απόφαση για την εφαρμογή του Οικογενειακού Δικαίου στην Ελλάδα έλαβε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, ανοίγοντας τον δρόμο για την κοινή επιμέλεια των τέκνων.
 
Συγκεκριμένα σύμφωνα με απόφαση που εκδόθηκε τη Δευτέρα, ύστερα από απόφαση εκδίκασης ασφαλιστικών μέτρων, μέχρι την εκδίκαση της κύριας απόφασης επί της συγκεκριμένης υπόθεσης, η επιμέλεια των τέκνων θα μπορεί να ασκείται εναλλακτικά και από τους δύο γονείς. Σύμφωνα με αυτή ο πατέρας θα μπορεί να έχει την επιμέλεια τους ζυγούς μήνες και η μητέρα τους μονούς, ενώ ο κάθε γονέας διατηρεί το δικαίωμα της επικοινωνίας κατά τη διάρκεια του διαστήματος που τη φροντίδα του τέκνου έχει ο έτερος γονέας.
 
Η απόφαση αυτή κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική για την εφαρμογή του Οικογενειακού Δικαίου στην Ελλάδα γιατί ξεφεύγει από τη συνήθη πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων, όχι ως προς τον γονέα που αναλαμβάνει την επιμέλεια των τέκνων, αλλά κυρίως ως το εναλλακτικό χαρακτήρα αυτής, δηλαδή το μοίρασμα, χρονικά, της επιμέλειας των παιδιών, έως ότου βεβαίως εκδικαστεί η κύρια απόφαση.
 
Η απόφαση αυτή φέρνει κάτι «νέο», επεσήμανε μιλώντας στον «ΠτΘ» η δικηγόρος και Λέκτορα της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ κ. Ισμήνη Στεργιαννίδου, η οποία έκρινε την απόφαση αυτή θετικά, δεδομένης και της έως τώρα νοοτροπίας που ίσχυε και συνεχίζει να ισχύει στα ελληνικά δικαστήρια, σε περιπτώσεις αντιδικίας γονέων ή διαζυγίου, σύμφωνα με την οποία, πλην εξαιρετικά σπάνιων περιπτώσεων, η επιμέλεια πηγαίνει στην μητέρα.
 
Άλλωστε όπως εξήγησε η ίδια αρχικά, σε περίπτωση που ένα ζευγάρι  είναι σε διάσταση ή σε διαδικασία διαζυγίου δεν ορίζεται πουθενά στον αστικό κώδικα το πώς θα πρέπει να ρυθμίζεται η επιμέλεια των τέκνων, με το δικαστήριο να κρίνεται ως υπεύθυνο να ορίσει τελικά το πώς θα το κάνει, με γνώμονα πάντοτε τη βασική αρχή του δικαίου για την επιμέλεια των ανηλίκων, ήτοι προς το συμφέρον των παιδιών. 

Η συνήθης νοοτροπία των δικαστηρίων και το αίσθημα αδικίας των πατεράδων 

«Φορείς γονικής μέριμνας είναι και οι δύο γονείς. Η επιμέλεια, δηλαδή η φροντίδα του παιδιού, η καθημερινότητά του και γενικότερα όλα όσα άπτονται της ανατροφής του, είναι ένα υποσύνολο της γονικής μέριμνας. Ωστόσο τα πρακτικά ζητήματα τα αναλαμβάνει μόνο ένας» εξήγησε η ίδια για να επισημάνει πως η συνήθης πρακτική των δικαστηρίων έως σήμερα είναι τον ρόλο αυτό να τον αναλαμβάνει η γυναίκα. «Η συνήθης πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων, παρότι δεν το λέει ευθέως ο νόμος, δίνει την επιμέλεια στην γυναίκα, ίσως γιατί λόγω της ανηλικότητας των παιδιών, η επιμέλεια θεωρείται πιο κοντά στον μητρικό ρόλο» τόνισε χαρακτηριστικά για να επισημάνει ωστόσο πως η νοοτροπία αυτή, έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα αλλά και αίσθημα αδικίας των πατεράδων.
 

«Ακριβώς επειδή και ο νόμος δεν διακρίνει αλλά και το ίδιο το σύνταγμα και η τροποποίηση του 1983 που εναρμόνισε τις σχέσεις γονέων και παιδιών στο κλίμα της ισότητας των φύλων και τη συνταγματική αρχή του άρθρου 4  ότι οι γονείς, δηλαδή μητέρα, πατέρας, άντρας και γυναίκα έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα, η συντηρητική αυτή νοοτροπία που διατηρείται στα δικαστήρια, φέρνει σε μία  δυσχερή και υποδεέστερη θέση τους πατεράδες, οι οποίοι και για λόγους αλλαγής νοοτροπίας και αλλαγής των ρόλων αλλά και της πιο διεκδικητικής στάσης τους ως προς τον ρόλο τους μέσα στην οικογένεια σήμερα θεωρούνται αδικούμενοι» συνέχισε.
 
Στην βάση αυτή η κ. Στεργιαννίδου χαιρέτησε την απόφαση που  κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, επισημαίνοντας βέβαια πως λόγω της επικαιρότητάς της δεν γνωρίζει τα επιμέρους στοιχεία που οδήγησαν το δικαστήριο σε μία τέτοια κρίση. 

Οι ρόλοι και οι αντιλήψεις αλλάζουν, αλλά η δικαιοσύνη αδυνατεί να τις παρακολουθήσει 

«Οι άνθρωποι έχουν πλέον αλλάξει. Αυτό που βλέπουμε ως ρόλο γονέα σε πιο δυτικές κοινωνίες αρχίζει να εμφανίζεται και στην Ελλάδα. Αντίθετα δεν βλέπω να παρακολουθεί αυτή την αντίληψη και η δικαστηριακή πρακτική στον ίδιο ρυθμό» τόνισε, λέγοντας πως «μένουν στις κλασικές αντιλήψεις ότι η μητέρα είναι η πιο καλή να αναθρέψει ένα παιδί, ενώ δεν είναι πάντοτε έτσι. Βλέπεις γονείς, πατεράδες να αγωνιούν να  διεκδικήσουν τον ρόλο τους και να μην το επιτρέπει το δικαστήριο επειδή η μητέρα από την άλλη πλευρά αρνείται να τους βάλει ισότιμα μέσα στην ζωή του παιδιού και το δικαστήριο μάλλον  πρόσκειται θετικά προς την άποψή αυτή της μητέρας αντί να δει ότι δεν είναι μόνο μία απλά μοντέρνα αντίληψη αλλά μία σκόπιμη θέση που πρέπει να πάρει  και να δώσει στον πατέρα τον ρόλο που διεκδικεί και πιθανώς του αξίζει» υπογράμμισε για να εμμείνει και στην παιδευτική – παιδαγωγική λειτουργία  που θα πρέπει να επιδείξουν προς αυτή την κατεύθυνση τα ελληνικά δικαστήρια, δίνοντας ένα στίγμα ότι ο πατέρας  μπορεί να είναι εξίσου  συμμέτοχος στην ανατροφή του παιδιού του από πολύ νεαρή ηλικία και να μην είναι απλά αυτός που πληρώνει διατροφή για το μεγάλωμά του. 

Η συνήθης νοοτροπία αντικείμενο «εκμετάλλευσης» από πλευράς των γυναικών 

Ερωτηθείσα σχετικά η κ. Στεργιαννίδου έκανε γνωστό πως και στην περιοχή της Ροδόπης και στην ευρύτερη περιοχή τα δικαστήρια αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε ό,τι αφορά την υπέρβαση της νοοτροπίας αυτής και στην αναγνώριση του πιο ενεργού ρόλου του πατέρα, στην ανατροφή των παιδιών τους, γεγονός που, όπως τόνισε, πολλές φορές γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις γυναίκες οι οποίες, για τους δικούς τους λόγους, θωρακίζονται πίσω από την νοοτροπία αυτή και δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την ζωή του πατέρα, θεωρώντας ότι έτσι διεκδικούν κάποια δικαιώματα. 

Η απόφαση ως νομολογιακό πρότυπο για αντίστοιχες υποθέσεις

Κλείνοντας η ίδια υπογράμμισε την προσωρινότητα της απόφασης αυτής, εξηγώντας πως θα ακολουθήσει η εκδίκαση της τακτικής αγωγής, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως αυτό δεν μειώνει την σημασία της πρώτης κρίσης, «αφενός μεν για την ίδια την υπόθεση, υπό την λογική ότι ο δικαστής που θα κρίνει την τακτική αγωγή της επιμέλειας θα διερωτηθεί για την απόφαση του δικαστή των προσωρινών μέτρων και το αν ενδεχομένως θα πρέπει να ακολουθήσει την ίδια γραμμή αφετέρου για τις υπόλοιπες ανάλογες υποθέσεις που θα ακολουθήσουν για τις οποίες μπορεί να αποτελέσει νομολογιακό πρότυπο, ώστε να σκεφθούν ανάλογα και οι άλλοι δικαστές».

Post

Την ικανοποίηση του για την απόφαση  αυτή εξέφρασε ο Σύλλογος «Συνεπιμέλεια», ο οποίος υποστηρίζει το δικαίωμα των παιδιών να απολαμβάνουν  το χρόνο και τη φροντίδα και των δύο γονέων, ανεξάρτητα εάν είναι παντρεμένοι, σε διάσταση, σε διαζύγιο ή εκτός γάμου.
Όπως επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωση η επιλογή της κοινής επιμέλειας των τέκνων θα οδηγήσει «σε φιλική δικαιοσύνη, χωρίς αντιδικία, με δικαστική μεσολάβηση, λιγότερες εντάσεις, περισσότερες συμφωνίες, όπου κερδισμένοι θα είναι όλοι : παιδί, μητέρα, πατέρας, δικαστές και δικηγόροι, η κοινωνία στο σύνολό της».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.