Διαστασεις,4543

<1ο Ο πολυμήχανος κατά τον Όμηρο πάτερ μου,

«πολλών δ΄ ανθρώπων οίδε άστεα και νόον έγνω», έτσι ο πολυμήχανος μπορεί να γύρισε και να διαπίστωσε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, θα πρέπει όμως στην πορεία να κατάλαβε ότι και τίποτε δεν είναι όπως παλιά…Όπως πάτερ, ξύπνησε ο Οδυσσέας που κρύβουμε μέσα μας…Οπότε, άντε βουρ για άλλες Ιθάκες…Γιατί αν «φτωχική» τη βρήκες δεν σε γέλασε, έτσι ήταν πάντα, εσύ δεν το είχες προσέξει…

«Τα περισσότερα ψάρια ζουν υποβρυχίως, Μαρία παιδί μου», άρχισε πάλι και το κακό είναι πώς δεν ξέρω πώς να της πω ότι «σε απαίσιο μέρος κάνουν σεξ, διότι βασικά όπου και να ξαπλώσεις θα υπάρχουν καβούρια με κοφτερές δαγκάνες και μεγάλες ποσότητες από μικρά – μικρά ψαράκια τα οποία σε κοιτούν με τα μικρά τους γουρλωμένα ματάκια», θεία Ροδούλα μερικές φορές θα πρέπει να ξέρεις ότι δεν είναι όλες οι μέρες και οι ώρες ίδιες…«Οπότε, γενικά, όταν δύο ψάρια θέλουν να κάνουν σεξ, κολυμπάνε εδώ και εκεί και τριγύρω για ώρες, ψάχνοντας ένα μέρος για να πάνε, ώσπου τελικά το θηλυκό κουράζεται και έχει φοβερό πονοκέφαλο, και απλώς παρατάει τα αυγά της στην άμμο και σηκώνεται και φεύγει. Τότε το αρσενικό, οδηγούμενο από κάποιο διαχρονικό, αθώο ένστικτο για επιβίωση, τρώει τα αυγά. Άρα, η αλήθεια είναι ότι τα ψάρια δεν αναπαράγονται τελικά, αλλά απλώς υπάρχουν τόσα πολλά που πραγματικά δεν αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά». Αλλά μήπως πότε ήταν όλες οι ώρες ίδιες; Έντεκα ολόκληρα χρόνια θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον προσέξει ότι οι δείκτες γυρίζουν…ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΟ!

2o «Τι κοινό έχουν οι άνδρες με τα τρένα; Μαρία παιδί μου;»

Το χαβά της αυτή πάτερ…Οπως είπα χαβά και θυμήθηκα το οθωμανικό με την Τουρκία…ΜΗΝ ΣΚΙΑΖΕΣΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ…πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι…ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ… «Τι κοινό έχουν οι άνδρες με τα τρένα; Μαρία παιδί μου;» ΠΕΣ ΤΟ ΡΕ ΘΕΙΑ ΜΑΣ ΕΣΚΑΣΕΣ…«Αν χάσεις το ένα, περνάει πάντα το επόμενο.» Είπα κι εγώ, είμαστε που είμαστε ΤΑΠΙ, τουλάχιστον να έχουμε έναν άνδρα να του ΤΑ ΜΑΣΑΜΕ…

3o Τελικά πάτερ,

οι ασφαλισμένοι και οι εργαζόμενοι που δεν γνωρίζουν πού τοποθετούνται τα χρήματα των εισφορών τους, ποιες διαδρομές «ύποπτες» ή νόμιμες ακολουθούν, καθώς κανένας φορέας δεν λογοδοτεί ουσιαστικά για τη διαχείρισή τους ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

MUSIC FM: «ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ

ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΧΑΖΟΥΣ»…

O.K. πάτερ, κατάλαβα τι είναι;

4ο Ένα πολύ σοβαρό ανέκδοτο.

Μια φορά ήταν ένας τύπος, που οδηγούσε το αμάξι του στην εξοχή. Ερημιές, ησυχία, ΜΠΑΜ! του σκάει το λάστιχο. Ρεζέρβα έχει, γρύλο δεν έχει.

– “Όχι ρε γαμώτο”, ατυχία, στην ερημιά πού να βρει κάποιον να τον βοηθήσει.

Στο βάθος, μακριά, βλέπει ένα φως.

Θα πάω εκεί, λέει ο ήρωάς μας, όλο και κάποιος θα βρεθεί να με βοηθήσει.

Ξεκινάει λοιπόν, με κατεύθυνση για το σπίτι.

Στην διαδρομή, μονολογεί…

– “Βέβαια, δεν ξέρω ποιον θα πετύχω εκεί, αλλά στην ερημιά είναι καλοί άνθρωποι, θα βοηθήσουν.”

Περπατάει, είναι ένα χιλιόμετρο μακριά.

– “Τώρα, από την άλλη θα μου πεις, μπορεί να είναι κανένας παππούς με καμιά γιαγιά, πού να ξέρουν αυτοί από αμάξια…”

…γύρω στα 800 μέτρα…

– “Ε, καλά, δεν χρειάζεται να ξέρουν και τίποτα – ένα γρύλο χρειάστηκα, δεν θα τους κάνει και κόπο…”

…600 μέτρα…

“Δηλαδή! εντάξει – θα τους ενοχλήσω νυχτιάτικα, αλλά εγώ φταίω;! χάλασε δηλαδή το αμάξι κύριε, τι να κάνω; νομίζεις είχα σκοπό να σε ενοχλήσω;”

…300 μέτρα…

– “Ωχ αδελφέ… θα είναι και τίποτα χωριάτες, θα μου σπάσουνε και τα νεύρα, ‘τι θες εδώ’ και ‘από πού έρχεσαι’ – λογαριασμό θα σου δώσω ρε φίλε; το αμάξι μου χάλασε, θα μου κάνεις και ανάκριση;”

…100 μέτρα…

– “Αμάν… φαντάσου δηλαδή, να μου βγουν και με καμία καραμπίνα! Να κινδυνέψω, κιόλας, με τους κωλόγερους, για έναν παλιό γρύλο!”

…30 μέτρα, ανοίγει την πόρτα της αυλής…

– “Εντάξει, είπαμε! Αλλά όχι και να μου βάλουν την καραμπίνα στα μούτρα! δηλαδή, κύριε, Όχι επειδή βρεθήκαμε σε πρόβλημα να μας γαμήσεις κιόλας!”

…φτάνει στην πόρτα, χτυπάει το κουδούνι…

– “Άκου να δεις! Ακου να δεις!! Χρειάστηκε ένας άνθρωπος την βοήθειά τους, να τον απειλήσουν κιόλας! Αλήτες! Βρωμοχωριάτες! Παλιόβλαχοι! Άντε μωρέ ποιος τους έχει ανάγκη τους παλιο-κομπλεξικούς! Έναν γρύλο χρειάστηκα και εγώ! Σιγά δηλαδή!”

…Μια γιαγιάκα ανοίγει δειλά την πόρτα. Βλέπει τον τύπο που είναι έξω φρενών:

“Τι θέλεις παιδάκι μου;” τον ρωτάει ευγενικά

-“ΒΡΕ, ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΓΡΥΛΟΣ ΣΟΥ!”

Υ.Γ.

Γήπεδο Καραϊσκάκη; Δεν το ονομάζουμε γήπεδο του Κιουταχή καλύτερα;

Μαρία Νικολάου

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.