Διαστασεις,4526
1ο «Hasta la Victoria siempre»
Ωραίο σύνθημα, να το βάλω κι εγώ στο γιοτ μου, όταν θα αποκτήσω για να τιμήσω τον Κάστρο…
Όπως βλέπεις πάτερ μου δεν χάνω τις ελπίδες μου ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Την φωνή μου χάνω μ’ αυτά που βλέπω να γίνονται (όχι δεν αναφέρομαι στο πρόγραμμα Γιώργου, εκεί έμειναν άφωνοι προς το παρόν οι Δελφίνοι)…
ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ:… Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα, μια από τις πιο αποτρόπαιες σελίδες του βοσνιακού εμφυλίου πολέμου, στάθηκε αφορμή για μια καταιγιστική πλύση εγκεφάλου από τα μεγαλύτερα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης, ώστε να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη η εξίσωση «Σέρβοι=ναζί» και «Μιλόσεβιτς= νέος Χίτλερ»…
Το 1999 τότε που βομβαρδίζονταν από αέρος επί 78 εικοσιτετράωρα αθώοι άνθρωποι στον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, τον πρώτο «ανθρωπιστικό πόλεμο» του ΝΑΤΟ οι Κλίντον, Σρέντερ, Μπλερ, Ζοσπέν, Ντ΄Αλέμα, Σολάνα, Φίσερ και Κούσνερ, οι διεθνιστές της Κεντροαριστεράς δηλαδή, πρωταγωνιστούσαν στη δικαιολόγηση του μακελειού…
2ο Και να που οκτώ χρόνια μετά ήρθε η απόφαση «Κόλαφος» (όπως λένε και οι διάσημοι δημοσιογράφοι), του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κι όλοι εκείνοι που χειροκροτούσαν τους ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς – έφταιγε ο ηγέτης, τιμωρούσαν ένα ολόκληρο έθνος – τώρα σωπαίνουν ή λένε άλλα εξίσου «κουφά» με τη σιωπή…
Οκτώ χρόνια μετά τον τερματισμό των πολέμων στην πρώην Γιουγκοσλαβία είναι ηλίου φαεινότερο ότι η μονομερής επίκληση υπαρκτών εγκλημάτων πολέμου με θύτες Σέρβους ή Σερβοβόσνιους εξυπηρετούσε ό,τι άλλο εκτός από ανθρωπιστικές επιδιώξεις.
Σημειώστε πάτερ: 1ο Δημιουργία κρατών – προτεκτοράτων των ΗΠΑ στην καρδιά της Ευρώπης (δίκαιο ΈΧΕΙ η Αλέκα πάτερ μου.)
2ον Την υπονόμευση του Συμβουλίου Ασφαλείας που, όπως και στην περίπτωση του ΙΡΑΚ, δεν είχε δώσει το «πράσινο φως στον πόλεμο». Όπως αντιλαμβάνεστε πάτερ οι Σέρβοι για τους «Ανθρωπιστές» ήσαν μια κάποια λύση γι’ αυτό και τους άλλαξαν τα φώτα, μέχρι φυσικά να βρουν άλλους γι’ αυτό το ρόλο…Είστε σίγουρος πάτερ ότι υπάρχει η Αλ Καϊντα με τη μορφή που μας την παρουσιάζουν σήμερα;
Για ρωτήστε τον Θεό σας! Κάντε το εσείς γιατί:
1ον Εσάς σας ακούει…
2ον Εμένα αποδεδειγμένα πια όχι…
3ον Αν ήταν σκύλος πάτερ, θα λεγόταν Κλέα…
…στην τσάντα της είχε ένα λουλουδάκι μοβ. Ζουμπούλι της Άνοιξης που «εισέβαλε» στον Χειμώνα φέτος, είχε βρει τις πόρτες ανοιχτές από το χέρι του Φθινοπώρου. Η Κλέα πάτερ που γύρισε πάλι, δεν βρήκε το θάρρος να βγάλει από την τσάντα της το μοβ ζουμπούλι. Όχι, λόγω του πένθιμου χρώματος, αλλά των «πένθιμων» λόγων. Δεν είναι η εποχή μας για λουλούδια πάτερ, δεν τα σηκώνουν τα λουλούδια, καιροί και άνθρωποι…μέχρι και τα λουλούδια υποψιάζονται, μέχρι και από τα λουλούδια ζητούν ιδιώνυμα…«ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΑΙ ΛΕΓΕΣΑΙ»…στο λουλούδι πάτερ μου, έεε μαζεύτηκε και η Κλέα σε μια γωνιά και περίμενε να φύγει η νύχτα…
4ο Εδώ γελάτε…
Το παλικαράκι, μόλις έχει παντρευτεί το κορίτσι και, με το νυφικό πέπλο ακόμη, την ανεβάζει πάνω στο άσπρο άλογο και τρέχουν, τρέχουν μαζί προς τη Δύση για να χαρούν τον έρωτά τους.
Έχουν τρέξει αρκετή ώρα, και κάποια στιγμή το άλογο παραπατάει….
Εκείνος τα παίρνει στο κρανίο, κοκκινίζει και λέει σφίγγοντας τα δόντια του….
– ΕΝΑ!.
Συνεχίζουν να τρέχουν, ο ήλιος στη Δύση φαίνεται κατακόκκινος καθώς πέφτει και κάποια στιγμή το τετράποδο ξαναπαραπατάει…
Πάλι το παλικαράκι τα παίρνει στο κρανίο, πάλι σφίγγει τα δόντια του ζοχαδιασμένο και λέει…
– ΔΥΟ!
Ο τριποδισμός συνεχίζεται ακατάπαυστος, ο ήλιος κατακόκκινος κοντεύει πια να δύσει και το κατάλευκο άλογο σκοντάφτει και πάλι…
Αλλά αυτή τη φορά δεν έχει αστεία.
Το παλικάρι είναι κατακόκκινο από τη ζοχάδα, το πάνω χείλος του τρέμει λιγάκι, λέει στη κοπέλα:
– Κατέβα κάτω ρε! την πιάνει με τα στιβαρά μπράτσα του από τη μέση, την κατεβάζει από τη σέλλα, τραβάει με αποφασιστική γρήγορη κίνηση το πιστόλι από τη θήκη, σημαδεύει το άλογο και μπαμ… μπαμ… Το σκοτώνει!!!
Το κορίτσι τρελαίνεται, κατακόκκινο από τον εκνευρισμό, βλέπει τον δικό της και δεν ξέρει τι να υποθέσει, ίσως δεν έχει πάρει και χαμπάρι ότι το άλογο παραπάτησε…
– Βρε χρυσέ μου, ουρλιάζει έξαλλη, παλάβωσες πια; Τι είναι αυτά που κάνεις; Τι σου ‘φταιξε το φτωχό το ζώο και το σκότωσες; Α, να δω τώρα πώς θα συνεχίσουμε από δω και πέρα…
Το παλικάρι την κοιτάζει με θολό βλέμμα.
Ξεροκαταπίνει, βλέπει κι αυτός ότι τα πράγματα έχουν πολύ ξεστρατίσει…
Την κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα έξαλλος κι αυτός από οργή, και της ουρλιάζει…
-ΕΝΑ!
Υ.Γ.
Τα πήρε όλα ο πελάτης πάτερ μου…
Μαρία Νικολάου
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
