Δ. Γεωργανας: «Οταν σβηνουν τα φωτα ξεκιναει ενα ταξιδι μεχρι το τελος της ταινιας»

Καθίστε αναπαυτικά, χαμηλώστε απαλά τα φώτα, τόσο όσο για να μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια, επιλέξτε το ποτό της προτίμησής σας και αφεθείτε στη μαγεία της 7ης Τέχνης, αυτή τη φορά με οδηγό τη φαντασία, μέσα από μία συνέντευξη με το Δημήτρη Γεωργανά που εδώ και πέντε χρόνια φροντίζει για να βλέπουμε ταινίες στη μεγάλη και μαγευτική οθόνη. Το ταξίδι του Δημήτρη Γεωργανά στις κινηματογραφικές αίθουσες ξεκινάει από την παιδική ηλικία, ίσως για αυτό και κρατάει την έκπληξη και το μαγικό στοιχείο, με τη διαφορά ότι στην πορεία της ζωής του προστέθηκε η ιδιότητα του επαγγελματία.
Ο κ. Γεωργανάς συζητάει με τον ΠτΘ για τις ταινίες που θα προβληθούν στις δύο αίθουσες των ΑΣΤΕΡΙΩΝ μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη, για τα σχέδιά του αναφορικά με τις μεταμεσονύχτιες προβολές και τις παιδικές ταινίες, την παγκόσμια έκθεση κινηματογράφου στο Άμστερνταμ.
Σε μία συζήτηση όμως με θέμα τον κινηματογράφο η συνέχεια προβάλλεται επί της οθόνης… Μία από τις 200 θέσεις της πίσω αίθουσας ή από τις 350 θέσεις της μεγάλης μας περιμένει για το ταξίδι.

ΠτΘ: κ. Γεωργανά εδώ και πόσα χρόνια αναλάβατε τα κινηματογραφικά ΑΣΤΕΡΙΑ στην Κομοτηνή;
Δ.Γ.: Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ λειτουργούν τα τελευταία εννιά χρόνια. Προσωπικά ανέλαβα την τελευταία πενταετία.

ΠτΘ: Ποια είναι η σχέση σας με τον κινηματογράφο;
Δ.Γ.: Η σχέση μου είναι πολύχρονη. Ο πατέρας μου ασχολείται από μικρός, κι εγώ με τον αδελφό μου, το Βαγγέλη, ακολουθούμε τα ίδια βήματα. Ο Βαγγέλης ασχολείται με τους δύο κινηματογράφους στην Ξάνθη.

ΠτΘ: Ποιες εικόνες θυμόσαστε απ’ τον κινηματογράφο της παιδικής σας ηλικίας;
Δ.Γ.: Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που είδα τον «Εξορκιστή», όταν πρωτοβγήκε. Ήταν μια απ’ τις τραυματικές εμπειρίες που μου άφησε ο κινηματογράφος. Επίσης θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που μπήκα σε κινηματογράφο, στην Καβάλα, όταν ήμουν πέντε χρονών. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε μου φαινόταν λίγο τρομακτικό.

ΠτΘ: Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στην 7η Τέχνη για ν’ ασχοληθείτε επαγγελματικά;
Δ.Γ.: Ο κινηματογράφος με μάγεψε απ’ την πρώτη στιγμή. Είμαι άνθρωπος που η φαντασία του καλπάζει στην καθημερινότητα, αλλά και στον κινηματογράφο με συναρπάζει το φανταστικό και το μαγικό, οπότε δεν χρειάστηκε πολύ για να εκδηλωθεί η χημεία. Βέβαια το θέμα είναι και βιοποριστικό. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι είναι η δουλειά μου κι αυτό θα κάνω τη ζωή μου.

ΠτΘ: Πώς ήταν η πρώτη σας επαφή με τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ.
Δ.Γ.: Ήμουν 17-18 χρονών όταν αναλάβαμε τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ κι όταν τα αντίκρισα για πρώτη φορά είπα πως αυτός ο χώρος δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως κινηματογραφική αίθουσα. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όμως λένε «το μάτι δειλό το χέρι τολμηρό» κι όλα έγιναν. Ο κινηματογράφος λειτούργησε αρχικά όπως ήταν και χωρίς πολλές παρεμβολές και στο πέρασμα του χρόνου δημιουργήθηκαν τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ με τη σημερινή τους μορφή.

ΠτΘ: Αυτό οφείλεται στο ότι υπήρχε και η ανάλογη ανταπόκριση απ’ τον κόσμο που θέλησε η Κομοτηνή να έχει τον κινηματογράφο της;
Δ.Γ.: Ο κινηματογράφος έχει το κοινό του σ’ όλη την Ελλάδα και τον κόσμο και υπάρχει συνεχής παραγωγή ταινιών. Μετά την ανάκαμψή του λόγω του video και της πληθώρας των ιδιωτικών καναλιών τα πράγματα κύλησαν ακόμη καλύτερα, οπότε δημιουργήθηκε ένα επιπλέον κίνητρο για επενδύσεις και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς.

ΠτΘ: Στ’ ΑΣΤΕΡΙΑ βλέπουμε τις τελευταίες παραγωγές ως θεατές, κρατώντας την επαφή με ταινίες πρώτης προβολής. Πόσο εύκολο είναι οικονομικά αυτό το εγχείρημα;
Δ.Γ.: Από οικονομικής άποψης το πρόγραμμα σχετίζεται με το ταλέντο στο εμπόριο. Όλα είναι συνδιαλλαγές, συμφωνίες, διαρκής προσπάθεια με πολλά τηλεφωνήματα. Χρειάζεται να μαλώσεις με όλα τα γραφεία γιατί όλοι προσπαθούν να περάσουν τη δική τους γραμμή και η Κομοτηνή με την Ξάνθη ως πιάτσες δεν μπορούν ν’ ανταγωνιστούν τις μεγάλες πόλεις. Η θέλησή μας να φέρουμε τις ταινίες όσο το δυνατόν γρηγορότερα και τις καλύτερες κατά το δυνατόν έχει ως αποτέλεσμα να καταναλώνονται κάποιες ώρες της ημέρας στο τηλέφωνο για επικοινωνία με τα γραφεία των Αθηνών.

ΠτΘ: Προφανώς καταφέρατε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη κάποιων σ’ αυτόν τον χώρο. Πέρυσι μάλιστα είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε σε μεταμεσονύχτιες προβολές εξαιρετικές ταινίες όπως το «Χορεύοντας στο σκοτάδι» και το «The virgin suicides».
Δ.Γ.: Η πολυετής πείρα του πατέρα μου και πλέον και η δική μου φέρνουν αυτά τα αποτελέσματα. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται αμοιβαία και στοχεύουμε να παρουσιάζουμε ακόμη καλύτερες και ποιοτικές ταινίες. Το εμπορικό βέβαια δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αλλά τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ διαθέτουν ένα πολύ καλό επίπεδο από πλευράς αιθουσών και ταινιών.

ΠτΘ: Πριν ένα χρόνο έγινε ανακαίνιση στην 2η αίθουσα, με αποτέλεσμα οι θέσεις να είναι αναπαυτικές και ο χώρος να διαθέτει κλιματισμό. Σκέφτεστε να προχωρήσετε και σε άλλες παρεμβάσεις;
Δ.Γ.: Αυτά γίνονται βήμα – βήμα γιατί το κόστος είναι υψηλό. Ο κινηματογράφος δεν είναι μια επιχείρηση που επιδέχεται ανακαίνιση κάθε χρόνο. Γίνονται κάποιες επενδύσεις που θα τον κρατήσουν τουλάχιστον μια πενταετία. Οι πολυθρόνες και ο κλιματισμός στη 2η αίθουσα θα μείνουν για καιρό.
Απομένει να γίνουν παρεμβάσεις στην μπροστινή, την μεγάλη αίθουσα.

ΠτΘ: Μπήκατε στον πειρασμό ν’ ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο και από την άλλη σκοπιά;
Δ.Γ.: Όταν ήμουν πιο μικρός, τελειώνοντας το λύκειο, ήθελα να βρω την περιπέτεια και είχα κάνει κάποιες κινήσεις να φύγω στο εξωτερικό για να δω τον κινηματογράφο από μέσα. Κατάλαβα όμως ότι ήθελα να βλέπω κινηματογράφο κι όχι να δημιουργώ, να κρατήσω την περιέργεια και την έκπληξη του τι θα δω. Όλη η μαγεία είναι στην αίθουσα προβολής.

ΠτΘ: Είστε επομένως ένας φανατικός θεατής. Πόσες ταινίες μπορείτε να δείτε σε μια μέρα;
Δ.Γ.: Εδώ και 10 χρόνια κάθε καλοκαίρι, γίνεται στο Άμστερνταμ η παγκόσμια έκθεση κινηματογράφου. Τα τελευταία τρία χρόνια παρακολουθούμε την έκθεση με τον αδελφό μου για να ενημερωνόμαστε τι γίνεται στον κόσμο της 7ης τέχνης. Στην έκθεση παρουσιάζονται οι ταινίες της επόμενης σεζόν πριν ακόμη κυκλοφορήσουν σε πρώτη προβολή στην Αμερική. Είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα το να είσαι εκείνες τις μέρες στο Άμστερνταμ και μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.
Φέτος η έκθεση είχε πάνω από 2.500 εγγραφές παρότι η εγγραφή είναι πολύ ακριβή.
Στο Άμστερνταμ παρακολουθούσαμε τρεις ταινίες την ημέρα, εμείς όμως με το πέρας των προβολών βλέπαμε άλλες δύο ταινίες, οι οποίες θ’ αργήσουν να έρθουν στην Ελλάδα.

ΠτΘ: Υπήρχαν ταινίες underground, ανεξάρτητης παραγωγής ή απευθύνονται στο μέσο θεατή;
Δ.Γ.: Η έκθεση του Άμστερνταμ είναι περισσότερο εμπορική, δεν είδαμε ευρωπαϊκές ταινίες. Μόνο η «Τεχνητή Νοημοσύνη» του Σπίλμπεργκ παραπέμπει σε ποιοτικό κινηματογράφο, γιατί στηρίζεται σε σενάριο του Κιούμπρικ.

ΠτΘ: Περάσαμε στις ταινίες που θα δούμε στ’ ΑΣΤΕΡΙΑ, όπως το I.Q. και ο «Εξορκιστής».
Δ.Γ.: Στον «Εξορκιστή» υπάρχουν για πρόσθετες σκηνές, ο ήχος είναι ψηφιακός και αποτελεί το ατού της ταινίας, γιατί σε βάζει στην πλοκή και προκαλεί ανατριχίλα. Η ταινία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους.

ΠτΘ: Τι άλλο θα δούμε στ’ ΑΣΤΕΡΙΑ;
Δ.Γ.: Ξεκίνησε ο «Μεξικάνος» που θα μείνει για δύο εβδομάδες και τα «15 λεπτά» με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Στη θέση αυτής θα προβληθεί ο «Εξορκιστής». Μετά το «Μεξικανό» ξεκινάει η πολυαναμενόμενη «Λάρα Κροφτ» με την Αντζελίνα Τζολί που θα μείνει για δύο εβδομάδες. Η κωμωδία «Scary movie 2» και το «Angel lies» με την Τζένιφερ Λοπέζ παίρνουν τη σκυτάλη στη συνέχεια, ενώ ακολουθεί το πολυαναμενόμενο κινούμενο σχέδιο «Σρεκ», ένα φανταστικό παραμύθι.
Θα συνεχίσουμε με τις καινούριες προβολές.

ΠτΘ: Θα υπάρχουν εκπλήξεις με μεταμεσονύχτιες προβολές;
Δ.Γ.: Θα ξεκινήσουν όταν πιάσουν τα κρύα και βέβαια δεν θα είναι οι συνηθισμένες ταινίες. Απευθύνονται στους σινεφίλ που θάρθουν να δουν την ταινία οποιαδήποτε ώρα, γιατί πρόκειται για κάτι που τους ενδιαφέρει.

ΠτΘ: Θα προβάλλονται για περισσότερες από μία μέρες;
Δ.Γ.: Προγραμματίζουμε να κρατάει 2-3 μέρες η κάθε ταινία. Θα δώσουμε έμφαση στη διαφήμιση για να πληροφορείται έγκαιρα το κοινό το πρόγραμμα.

ΠτΘ: Σ’ ένα συγκεκριμένο κοινό απευθύνονται και οι παιδικές ταινίες. Θα υπάρξουν επιπλέον προβολές;
Δ.Γ.: Συνήθως οι παραστάσεις ξεκινούν στις 5:00 το απόγευμα. Τα παιδιά όμως έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο έως καθόλου κι ενδέχεται να έχουμε τα Σάββατα και τις Κυριακές πρωινές παραστάσεις, κάτι που γινόταν στο παρελθόν, σταμάτησε όμως γιατί δεν υπήρχαν παιδικές ταινίες.

ΠτΘ: Πέρυσι είχαμε κάποια καλά δείγματα από ευρωπαϊκές ταινίες. Θα υπάρξει συνέχεια;
Δ.Γ.: Μου έχει κάνει εντύπωση το γεγονός ότι προς το παρόν δεν έχει ευρωπαϊκές παραγωγές. Υπάρχουν οι ταινίες των Φεστιβάλ Βερολίνου και Κανών, οι οποίες είναι εμπορικές.
Κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει το «Μουλέν Ρουζ» που παίχτηκε στις Κάνες και κέρδισε τις εντυπώσεις. Είναι μια φανταστική ταινία, κάτι που δεν έχουμε δει στον κινηματογράφο, με εκπληκτική μουσική και κουστούμια.
Υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιας ιταλικής ταινίας, καμιά σχέση όμως με τα προηγούμενα χρόνια. Οι μεγάλοι ευρωπαίοι σκηνοθέτες σταμάτησαν να κάνουν ταινίες. Έχουν αποσυρθεί γιατί αποκαρδιώθηκαν. Στα Φεστιβάλ ήταν όλα στημένα και δεν εκδηλώθηκε η οφειλόμενη αγάπη προς αυτούς τους ανθρώπους.
Δημιουργοί του βεληνεκούς του Εμίλ Κουστουρίτσα και του Βιμ Βέντερς δεν είναι δυνατόν να σταμάτησαν να υλοποιούν ταινίες.

ΠτΘ: κ. Γεωργανά, βλέποντας ταινίες από μικρό παιδί τι είναι αυτό που σας εντυπωσιάζει σε μια παραγωγή;
Δ.Γ.: Δεν είμαι δύσκολος θεατής. Αγαπάω τον κινηματογράφο και μου αρέσουν όλες οι ταινίες. Η κάθε ταινία έχει κάτι το διαφορετικό να δείξει.
Όταν σβήνουν τα φώτα ξεκινάει ένα ταξίδι που διαρκεί μέχρι το τέλος της ταινίας. Μεταφέρομαι σε άλλο κόσμο, στον κόσμο της ταινίας. Δεν μένω στην αίθουσα του κινηματογράφου, εξαφανίζομαι.

ΠτΘ: Κάποιες ταινίες διευκολύνουν το ταξίδι, ενώ από άλλες απουσιάζει η μαγική συνταγή.
Δ.Γ.: Δεν είναι δυνατόν να σε ταξιδεύει η κάθε ταινία, αλλά είναι σημαντικό να ξεχνιέσαι για δύο ώρες, να χαλαρώνεις.

ΠτΘ: Ποιες είναι οι ταινίες που αγαπάτε να βλέπετε;
Δ.Γ.: Την τριλογία «Πόλεμος των Άστρων» μπορώ να τη βλέπω για πολλές μέρες. Μου άρεσε πολύ το προπέρσινο φιλμ «Insider». Είναι ένα εξαίρετο έργο από πλευράς ερμηνείας και θεματολογίας. Παρουσίαζε την πραγματικότητα, η οποία ποτέ δεν άρεσε στην Αμερική γι’ αυτό και δεν βραβεύτηκε. Μου αρέσει πολύ «Ο σημαδεμένος» με τον Αλ Πατσίνο. Είναι μια ταινία σταθμός σε επίπεδο ηθοποιίας και αυτοσχεδιασμού. Λατρεύω τα κινούμενα σχέδια, τις παραγωγές του Disney, είναι ο κόσμος της φαντασίας.

ΠτΘ: Σας έχει λείψει απ’ τον κινηματογράφο κάτι από την άποψη της θεματολογίας ή της δομής;
Δ.Γ.: Αυτό που σίγουρα απουσιάζει είναι η επαφή με την πραγματικότητα. Γυρίζονται δυνατές ταινίες που φέρνουν τους θεατές στις αίθουσες, αλλά είναι πολύ λίγες αυτές που παρουσιάζουν το τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο.

ΠτΘ: Ρεαλιστική καταγραφή συναντάμε στο βαλκανικό κινηματογράφο, ο οποίος είναι απόλυτα έξω απ’ την εμπορική πρακτική που έχουν οι Αμερικάνοι.
Δ.Γ.: Ο βαλκανικός κινηματογράφος κατατροπώθηκε απ’ τον αμερικάνικο. Αυτές οι ταινίες παίζονται από κινηματογραφικές λέσχες και πολιτιστικούς συλλόγους. Δεν μπορούν να μπουν στις αίθουσες ως ταινία της εβδομάδας.

ΠτΘ: Ίσως γιατί την πραγματικότητα δύσκολα την αντιμετωπίζουμε ως θεατές.
Δ.Γ.: Σαφώς. Ως επαγγελματίας θα προτιμούσα να παίξω μια εμπορική ταινία απ’ το να ξαναπαίξω το «Όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται», η οποία είναι φανταστική.
Δύσκολα μπαίνεις στην κινηματογραφική αίθουσα για να προβληματιστείς.

ΠτΘ: κ. Γεωργανά καλή συνέχεια.
Δ.Γ.: Καλή παρακολούθηση.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.